οἷς κα θέλῃ. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος Π[άτρ]ων Ἀριστοβούλου.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Πίστας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντω

τὰν ὠνὰν τῷ θεῷ ὅ τε ἀποδόμενος Ξένων καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Πάτρων.

πάντα χρόνον, ποιοῦσα ὅ κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα

θέλῃ. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον Κλέων Διονυσίου. εἰ δέ τις ἅπτοι-

το Ἀπολλων[ί]ας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντω τὰν

ὠνὰν τῶι θεῶι. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος

Ἀντιγένης Διοδώρου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ἀλκυονίδος

ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συλέων

τρεχούσας οἷς κα θέλων%⁸¹τι. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς vac. νόμους Ἀριστόδαμος Ἑρμαίου Ἀμ-

βρύσιος. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῶι Διονυσίας ἢ Ζωΐλας, βέβαιον vac. παρεχέτω

τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν ἅ τε ἀποδομένα Φιλὼ καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Ἀριστόδαμος. εἰ δὲ μὴ παρέ-

καὶ ἀποτρέχων οἷς κα θέλῃ. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς

πόλιος Πολύων Θεοξενίου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Βακχίου

[ἐ]πὶ καταδουλ[ι]σμῶι, βέβαιον παρεχόντω τὰν ὠνὰν

καὶ ἀνέφαπτον, ποιοῦσαν ὅ κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχουσαν οἷς κα

θέ[λ]ῃ. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Διονυσίας ἐπὶ καταδουλισμῶι,

[κύ]ριος ἔστω συλέων Διονυσίαν [ὁ] παρατ[υ]χὼν

καὶ ἀπ[ο]τρεχέτω οἷς κα [θ]έλῃ, [κ]αὶ ποιείτω ὅ κα θέλῃ. [ε]ἰ δ[έ]

τις ἐφ[άπ]τοιτο Εὐπορίας ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω

ὁ παρατυχὼν συλέων ὡ[ς] ἐλευθέραν οὖσαν ἀζάμιος ἐὼν

καὶ ἀν[έφα]πτον ἀ[πὸ π]άντων τὸν πάντα βίον, ποιοῦσαν ὅ κα θέλῃ

κ[αὶ ἀ]πο[τρέ]χουσαν οἷς κα θέλῃ. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ἐπικτήσεος

[ἐ]πὶ κ[ατ]αδουλισμῶι, κύριος ἔστω συ[λ]έων Ἐπίκτ[η]σιν ὁ παρατυχὼν

ἐφ’ ὧι[τε ἐλευθέραν εἶμεν Ἡ]ρακλέαν καὶ ἀνέφαπτον ἀπὸ

πάν[των, ποιοῦσαν ὅ κα θέλῃ κ]αὶ ἀποτρέχουσαν οἷς κα θέλῃ. εἰ δέ τις

ἐφά[πτοιτ]ο Ἡ[ρακλέας ἐπὶ κα]ταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν

βαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος Πολύων Θεοξένου. εἰ

δέ τις ἐφάπτοιτο Σατύρου ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔ-

στω ὁ παρατυχὼν συλέων ὡς ἐλεύθερον ὄντα ἀζάμιος ἐὼν

σαν ὅ κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχουσαν οἷς κα θέλῃ. βεβαι[ω]τὴρ κατὰ

[τ]ὸν νόμον τᾶς πόλιος Νικάρετος [Ἀ]ντιχάρεος. εἰ δέ τις ἐφάπτοι-

[το] Ἰόππας ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συ-

νον, ποιοῦσαν ὅ κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχουσαν οἷς κα θέλῃ. εἰ δέ

τις ἐφάπτοιτο Νικοστράτας ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω

συλέων ὁ παρατυχὼν ὡς ἐλευθέραν οὖσαν, καὶ οἱ βεβαι-

βεβαιωτῆρες κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος Πάσων Ὀρέστα, Δάμω̣ν Ἀγάθω-

νος. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Σωφρόνας ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω

τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ οἱ βεβαιωτῆρες. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ παρατυ-

καὶ ἀνέφαπτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βίον, ποιῶν ὅ κα θέλῃ. βε-

βαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον Καλλιγένης Δαμοκράτεος. εἰ δέ τις ἅ-

πτοιτο Σατύρου ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχέτω τῶι θεῶι

ἰδιωτᾶν Κλεόδαμος Καλλιγένεος, Ξενόκριτ[ο]ς Στησιμένεος,

Δαμοκράτης, Ἀτισίδας [Ὀ]ρ[θα]ίου.

πτον ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βίον. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νό-

μους τᾶς πόλιος Βαβύλος Αἰακίδα. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Νικάρχι-

ος ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν

ων τὸν ἅπαντα χ[ρ]όνον ζωᾶ[ς, π]οιοῦσ[α ὅ κα θέλῃ] καὶ ἀποτρέχουσ[α] οἷς κ[α] θέλῃ. βε[βαιωτ]-

ὴρ κατὰ τοὺς νόμους τ[ᾶ]ς πόλ[ιος Πολυτιμίδ]ας Μελισσίωνος. εἰ [δ]έ [τι]ς ἐ[φ]άπτ[οι]το [Νίκ]ι[ος]

[ἐπὶ] καταδουλισμῶι, βέ[β]αι[ον παρεχόντω] τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν [οἵ] τε [ἀπο]δόμ[ε]ν[οι]

[εἶμεν καὶ ἀνέφαπτον τὸν πά]ντα βίον, ποιοῦσα ὅ [κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχουσα]

[οἷς κα θέλῃ. εἰ δέ τις ἅπτοιτο Παρρ]ησίας ἐπὶ καταδου[λισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρα]-

[τυχὼν συλέων Παρρησίαν ὡς ἐλευ]θέραν οὖσαν, ἀζάμιο[ς ὢν καὶ ἀνυπόδικος πάσας]

βεβαιωτὴρ [κατὰ τ]ὸν νόμον τᾶς πόλ[ιος ․․․․․․․․․․․․]

του. εἰ δέ̣ [τις] ἐφάπτο[ιτ]ο Νικηφ[όρου ἐπὶ καταδουλισμῷ],

βέβαιον̣ [παρε]χόντω τῷ θεῷ τὰ[ν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος]

τ[ῶι] θεῶ[ι τὰ]ν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε ἐλεύθερος εἶμεν καὶ ἀνέφαπτος. βεβαιωτὴρ

Ἀμφίστ[ρ]ατος. εἰ δέ τις [ἐ]φάπτ[οι]τ[ο Κλέ]ωνος ἐπὶ κατ[αδουλισ]μῷ, β[έβαιον]

παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος καὶ [ὁ βεβαιωτήρ. ὁ]μοί[ως δὲ καὶ ὁ]

σε ἐπίστευσε Σωσίχα τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε ἐλευθέραν εἶμεν καὶ ἀνέφαπτον

ἀπὸ πάντων. βεβαιωτὴρ Καλλίας Ἐμμενίδα. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο

Σωσίχας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχέτω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν

․․․․․․․․․․․ΣΝΟ․․․․․․․․․․․ΠΟΛ[․․․․․․․․․]

[․․․․․․․․․․ ε]ἰ δέ τι[ς ἐφ]άπ[τοιτο ․․․․․․․․․․]

[․․․․․ ἀποδό]μενοι καὶ ὁ βεβαιωτὴ[ρ ․․․․․․․]

μεν καὶ ἀνέφαπτοι τὸν πάντα βίον ἀπὸ πάντων, μηδενὶ μηδὲν προσήκοντες κα-

τὰ μηδένα τρόπον. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω τῷ θε-

ῷ τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ ὁ βεβαιωτήρ, καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔστω συλέων Συν-

των τὸν πάντα χρόνον, μηδενὶ μηδὲν προσήκοντα κατὰ μηδένα τρόπον.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ἀλεξάνδρου ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω τῷ θεῷ

τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος καὶ ὁ βεβαιωτήρ. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔστω

μηδὲν ποθήκουσαν κατὰ μηδένα τρό-

πον. εἰ δέ τις Ὀνασιφόρου ἐπὶ καταδου-

λισμῷ ἐφάψοιτο, βέβαιον παρεχέτω-

ρες κατὰ τὸ σύμβολ[ον Δίων] Λαπείθεος Μυανεύς, Μαντίας Κλεοδάμου

Δελφός. εἰ δέ τις ἐφάπ[τοιτο Φερ]ετ[ίμ]ας ἐπὶ καταδουλισμῶι, κυρία ἔστ̣[ω] συλ-

έουσα [α]ὐτοσαυτὰν [καὶ ἄλλος] ὁ πα%⁸¹ρατυχὼν κύριος ἔστω συλέσων συλέων ἀζάμι-

θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε [ἐλευθέραν εἶμεν καὶ ἀνέφαπτον ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βί]-

ον. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους [τᾶς πόλιος] Νικα[․․․․․. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ὀνα]-

σ̣ι̣φόρου ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον πα%⁸¹ρεχόν[τω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος]

[ωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλεως κατασταθεὶς ․․․․․․․․․․․․․․․]

[Κρ]ιτόλαος Σωτήρου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Φιλ%⁸¹ά[δος ἢ ․ο․․․․ ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβ]-

[αιο]ν παρεχόν[τ]ω τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι κ[αὶ ὁ βεβαιωτήρ. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ παρα]-

ντων τὸν πάντα βίον. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νό[μους τᾶς πόλεως ․․․․․․․․․]

․․ω․․․․. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο [Ὀ]να[σ]ι[φ]όρο[υ ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβα]-

ιον παρεχέτω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμεν[ος καὶ ὁ βεβαιωτήρ. ὁμοίως δὲ]

δὲ ἐπὶ τοῖσδε, ὥστε εἶμεν τὸ προγεγραμμένον σῶμα ἐλεύθερον, ἀπρ-

όσηκον, μηδενὶ μηδὲν προσῆκον. εἰ δέ τις ἐφάψοιτο τοῦ προγεγραμμένου

σώματος ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχέτω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν οἵ τε

νον γένηται, ἀποτρεχέτω Εὔπορος, ἐλεύθερος ἐὼν καὶ

ἀνέφαπτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον. εἰ δέ τις κα-

ταδουλίζοιτο Εὔπορον, κύριος ἔστω συλέων ὁ παρατυχὼν

θεῶι, ἐφ’ ᾧτε ἐλεύθερον εἶμεν καὶ ἀνέφαπτον Θεοδόσιον ἀπὸ vac. πάντων τὸν πάν-

τα βίον, ποιέοντα ὅ κα θέλῃ καὶ ἀποτρέχον[τ]α οἷς κα θέλῃ. εἰ δέ τις ἐ[φά]πτοιτο ἐπ[ὶ κ]ατ[α]-

δουλισμῶι Θεοδοσίου, βέβαιον παρεχόντω τὰν ὠνὰν τῶι θεῶι οἱ ἀποδόμε-

τὰν ὠνάν, ἐφ’ ᾧτε [ἐ]λεύθερον εἶμεν Τρύφωνα καὶ ἀνέφα-

πτον τὸν πάν[τα χρ]όνον. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Τρύφωνος

ἐπὶ καταδουλισ[μ]ῷ, βέβαιον παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν

ῷ τὰν ὠνάν, ἐφ’ ᾧτε [ἐ]λεύθερον εἶμεν Τρύφωνα καὶ ἀνέφα-

πτον τὸν πάντα [χρ]όνον· εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Τρύφωνος

ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠνάν

νον, μηδενὶ μηδὲν προσήκουσαν κατὰ μη[δ]ένα τρ[ό]-

πον. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαι-

ον παρ[εχ]όντω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμε-

[των τ]ὸν π[άντα χρό]νον, μηδενὶ [μηδὲν προσήκουσαν κατὰ μηδένα τρό]πον.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδ[ουλισμ]ῷ, βέβαιον [παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν]

οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ ὁ βεβαιωτήρ, καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔσ[τω συλέων]

φον τ̣ὸν̣ [πάντα χρό]νον, μηδενὶ [μηδὲν προσήκουσαν κατὰ μηδέ]ν[α τρ]όπον

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδ[ουλισμ]ῷ, βέβαιον [παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠ]νὰν

οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ ὁ βεβαιωτήρ, καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔ̣σ̣[τω ἀφαιρο]ύμενος

τὰ προγεγραμμένα σώματα, ποιοῦντες ἃν θέλωντι. καθέστακα δὲ καὶ βεβαιωτῆρα

․․․․․․․․․․․δου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῷ τῶν προγεγραμ-

[μέν]ων ὀνομάτων, βέβαιον παρεχέτω τῷ θεῷ ὅ τε ἀποδόμενος καὶ ὁ βεβαι-

ῷ τὰν ὠνάν, ἐφ’ ᾧτε ἐλευθέραν εἶμεν καὶ ἀνέπαφον ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον, μ[ηδ]ενὶ

μηδὲν προσήκουσα κατὰ μηδένα τρόπον. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ἐπάκτης ἐπὶ καταδουλισμῷ, [βέβαι]-

ον παρεχέτω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ ὁ βεβαιωτήρ. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ παρατυχὼν

ποιέοι, ἐξουσίαν ἐχέτω Ἡράκλειτος Ὀνασίμου ἐπιτιμέ[ω]ν τρόπῳ ᾧ κα θέλῃ. εἰ

[δ]έ τις ἐφάπτοιτο Ἡρακλείτου ἐπὶ καταδουλισμῷ, βέβαιον παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν ὠ-

[νὰν ὅ τε] ἀποδόμενος καὶ ὁ βεβαιωτήρ. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔστω καὶ ἀνε-

οτείμου, ἐπὶ τοῖσδε ἀπέδοτο Δωνά-

τα διὰ κυρίου καὶ φροντιστοῦ Εὐνεικί-

δα Εὐανθέως τὰν ἰδίαν θρεπτὰν Ζω-

ζωᾶς χρόνον εἶμεν Ζωσίμην ἐλευθέραν

καὶ ἀνέπαφον. εἰ δέ τις ἐπὶ καταδουλισ-

μῶι ἐφάπτοιτο Ζωσίμης, βέβαιον παρε-

ἀνέφαπτον τὸν πάντα βίον μηδενὶ μηδὲν πο-

θήκουσαν κατὰ μηδένα τρόπον. εἰ δέ τις ἐφά-

πτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῷ Παραμόνας, βέβαιον

ἑκα[τόν. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμο]ν Μνησίθε-

ος Ἀν[τιγένους. εἰ δ]έ τις ἐφάπτοι[το ․․․․․․]υ ὡς ἐπὶ κα-

ταδ[ουλισμῷ, βέβαιον παρεχέ]τω τ[ῷ] θεῷ τὰν ὠ-

[βα]ιωτὴρ [κατὰ τὸν ν]όμον Μνησίθεος

Ἀντιγένους. [εἰ δέ τις] ἐφάπτο[ιτο] ․․ΙΔ․Α․․․

έοντος παν․․․․․․․․․․․․ου ἐπὶ κατ[αδο]υ-

Ἀκοῦτ[ος Εἰσιδώρου τῶι θεῶι σώμα]-

τα, οἷς [ὀνόματα Δρακοντὶς] κ[αὶ Ἀνα]-

σίφο[ρον, τιμᾶς ἀργυρίου] μνᾶ̣[ν] ἕξ,

κα[ὶ τὰν τιμὰν ἀπέ]χει πᾶσ̣α[ν],

ἐ[φ’ ᾧ ἐπίστευσαν Δρακο]ντὶς καὶ Ἀ-

ν[ασίφορον τῶι θεῶι] τὰν ὠνάν,

[βεβα]ιωτὴρ κα[τὰ τὸν ν]όμον Μνησίθεος

Ἀντιγένους· ε[ἰ δέ τις] ἐφάπτοιτο Δρα-

κοντὶς(!) ἢ Ἀνα[σιφό]ρου ἐπὶ καταδου-

λισμῶι, βέβαι[ον π]αρεχόντω ι τῶι θεῶι

[κα]θέστακα δὲ καὶ βεβαιωτῆρα κατὰ τοὺς νόμους τᾶς Δελφῶν πόλεως Ἅβρ-

[ωνα] Φιλονείκου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῶι Εἰσι[γέ]νους, βέβ[αι]-

[ον π]αρεχέτωι τῷ θεῷ τὰν ὠνάν, καὶ ἐξέστω τῶι βουλομέν[ωι τ]ῶι π̣αρ[ατυχόντι] συλεῖν Εἰσιγένη, ἐφ’ ᾧ-

[τῆρα κατὰ τὸν νόμον τᾶς π]όλι[ο]ς Διόδωρον

[․․․․․․․․․․․ εἰ δέ τις ἐ]φάπτοιτο Συμφερ[ού]σ-

[ας ἐπὶ καταδουλισ]μῷ, βέβαιον παρεχόν-

νὶ μηδὲν ι προσηκούσας κατὰ μηδένα τρόπον. β[εβ]αιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους Εὐή[μερος Εὐ]-

ημέρου. [ε]ἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Σωτηρίχας ἢ Δαυνιτ[ίλδας ἐ]πὶ κατ[α]δουλισμῷ, βέβαιο[ν τῷ θ]-

εῷ πα[ρεχέτω] τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος. δοσ․․․․․ας καὶ ὁ βεβαιωτή[ρ, κα]-

[ἀνέφαπ]τον ἀπὸ πάντ[ων τὸν πάντα χρόνον μηδενὶ μηδὲν προσήκοντα κατὰ μηδέ]-

[να] τρόπον. εἰ δέ τι[ς ἐφάπτοιτο ․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․ ἐπὶ καταδουλισ]-

[μῷ, βέ]βαιον παρεχόν[τω τῷ θεῷ τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀ]πο[δόμενος ․․․․․․․․]

λόγησεν ἀπέ[χειν πᾶσαν, καθὼς ἐπίστευσε] τὰν ὠνὰν τῷ θεῷ [ἐπὶ τῷ ἐλευθέρα εἶμεν καὶ]

ἀνέπαφα ἀπὸ [πάντων, μηδενὶ μηδὲν πρ]οσήκουσα κατὰ μ[ηδένα τρόπον. εἰ δέ τις ἐφάπτοι]-

το Σωσύλας ἢ τοῦ [κορασίου αὐτῆς ἐπὶ κα]ταδουλισμῷ, βέ[βαιον παρεχόντω τῷ θεῷ τὰν]

[․․ κατ]ὰ τὸν νόμο[ν ․․․․․․․․․․․․․․․․․ εἰ δέ τις ἐφ]-

[άπτο]ιτο Ὠφελίωνο[ς ἐπὶ καταδουλισμῷ, βεβαιούντω οἵ τε]

[νᾷ τᾶι πόλει καὶ] ἰδίᾳ πᾶσι τοῖς ἐντυγχα-

[νόντοις τῶν πο]λιτᾶν, ἐν ἅ κά τις αὐτὸν πα-

[ρακαλῇ, συμποτ]ιγινόμενος μετὰ πάσας

[ipsisque momentis ad incrementa sui et augmenta festinat, ali]-

qua contine[ntiae] ṛạṭịọ [frenaret, vel si fortunae communes aequo]

[t]ạte d[estitui, adque ultra conivere non possunt, quos ad sensum miserrimae]

condici[onis egestatis extrema traxerunt, convenit prospicientibus nobis],

qui pare[ntes sumus generis humani, arbitram rebus intervenire iustitiam, ut, quod]

[tur, qui tot annorum reticentiam nostram praeceptricem] modestiae sentiente-

[s sequi tamen noluerunt. quis enim adeo obtumsi pectori]s et a sensu humanitat-

[is extorris est, qui ignorare possit, immo non senserit in venalibus rebus, qua]ẹ [vel in] mercim-

[oniis aguntur vel diurna urbium conversatione tractantur], ...

inundari superis imbr[ibus arva felicia; ut qui detrimentum sui existiment caeli ip]-

sius temperamentis aḍ[— — — abundantiam rebus provenire. et quibus semper studium est]

in quaestum trahere etiạ[m beneficia divina ac publicae felicitatis afluentiam s]-

tring̣ẹre tu rursusque anị anni ṣt[erilitate de messis iactibus adque institorum]

quantur, eorum avaritiae avaritiai m[odum statui, provinciales nostri, communis huma]-

[ni]ṭatis ratio persuadet. [sed iam etiam ipsas causas, quarum necessitas]

[tandem] providere diu prolatam [patientiam conpulit, explicare debemus ut]

[quamvis di]f̣ficile sit toto urbe orbe avari[tiam saevientem speciali argumento vel]

[facto potius revelari], iustior tamen intelle[gatur remedii constitutio cum intemperatis]-

[simi homines m]entium suarum in[domitas cupidines designatione quadam et notis]

c̣[ogentur a]g̣noscere. vac. qu[is ergo nesciat utilitatibus publicis insidia]-

rerum ——neque enim fieri id iustum putatur, cum plurimae interdum provinciaẹ fe-

licitate optate optatae vilitatis et velut quodam afluentiae privilegio

glorientur——, sed mo-

dum statuendum esse censuimus, ut, cum vis aliqua caritatis emergeret ——quod

dii omen averterint!——, avaritia, quae velut campis quadam immensitate diffusis tene-

licentiam sibi esse praecisam, non impedita utique in his locis, ubi copia rerum

prospicietur perspicietur afluere, vilitatis beatitudine, cui maxime providetur, cum praefinita

avaritia compescẹtur. inter venditores autem emptoresque, quibus

consuetudo est adire portus et peregrinas obire provincias, haec communis

actus debebit esse moderatio, ut, cum et ipsi sciant in caritatis necessitate

statuta rebus pretia non posse transcendi, distractionis tempore ea locorum

humanam condicionem sponte beneficam deprehendi et semper praeceptor [metus]

iustissimus officiorum invenitur esse moderator——, placet ut si quis contrạ [for]-

mam statuti huius conixus fuerit, audentia capitali periculo subiugetur. [nec]

riculi modestiae observantia. eidem autem periculo etiam ille supde-

tur subdetur, qui conparandi cupiditate avaritia distrahentis contra statuta cons[enserit].

ạb eiusmodi quoque noxa immunis nec ille praestavitur, qui habens sp[ecies vi]-

ctui adque usui necessarias post hoc ․․․ temper[amentum existumave]-

rit subtrahendas, cum poena vel gravior [esse debeat inferentis] [paenuriam quam]

contra statuta quatientis. [cohortamur ergo omnium devotio]-

nem ut res constituta ex comm[odo publico benignis obsequis et debita]

ṇationum cladae clade [compressimus in aeternum fundatam quietem de]-

[b]itis iustitiae mu[nimentis saepiamus. etenim si ea quibus nul]-

[l]o sivi fine proposi[to ardet avaritia desaeviens quae sine respectu gene]-

ris humani non a[nnis modo vel mensibus aut diebus sed paene horis]

ịp̣sisq̣[u]ae -que momẹ[ntis ad incrementa sui et augmenta festinant ali]|-

qua contine[ntiae] ṛạṭịọ [frenaret], ... = De 2, l.1 [see next]

ịp̣sisq̣[u]ae -que momẹ[ntis ad incrementa sui et augmenta festinant ali]|-

qua contine[ntiae] ṛạṭịọ [frenaret, vel si fortunae communes aequo]

[rar]et. [sed quia una est cupi]do furoris indomiti n[ullum commu]-

[nis nece]ṣṣ[itudinis habere dilectu]m, et gliscentis avaritia[e ac rapidis]

[aestuantis ardoribus velut quaeda]m religio apud inprobos et in[modestos]

[existimatur in lacerandis fortuni]s omnium necessitate potius quam volun]-

[t]ạte d[estitui, adque ultra conivere n]on possum possunt, quos ad sensum m[iserrimae]

condici[onis egestatis extrema tr]axerunt, convenit prospicien[tibus nobis],

qui pare[ntes sumus generis humani, arbi]tran arbitram rebus intervenire iustitiam, ut, quod]

ἀπὸ πάντων τὸμ πάντα χρόνον ποιέουσα ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέλη. βεβαιωτῆρες κατὰ τὸν

νόμον τᾶς πόλιος· Ἀντιχάρης Ἀζαράτου, Φιλόδαμος Χάρητος. εἰ δέ τις ἅπτοιτο ἐπὶ καταδουλισσμῶι Ἁρ-

μοδίκας, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ [τ]ε ἀποδόμενος Ἄθαμβος καὶ οἱ βεβαιωτῆρες Ἀντιχά-

πάντα χρόν[ο]ν ποιέουσα ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέλη. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πό-

λιος· Ἀστόξενος Διονυσίου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Κασταλίας ἐπὶ καταδουλισσμῶι, βέβαιον παρεχόν-

των τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Ἀστόξενος· εἰ δὲ μὴ παρέχο[ι]ν βέβαιον τῶι θε-

σαν οἷς κα θέ[λη]. βεβαιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος· Διόδωρος [Ἡράκωνος]

Δελφός. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδ[ο]υ[λισμῶι]

Ἀνθρακίου, ὁ βεβαιωτὴρ ἀσφαλῆ παρεχέτ[ω τὰν ὠ]-

σάτω τὰ ποτὶ γᾶν πάντα τὰ νομιζόμενα Νικαία καὶ Ἰσθμός. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς

πόλιος· Τιμόκριτος Εὐκλείδα. εἰ δέ τις ἅπτοιτο Νικαίας ἢ Ἰσθμοῦ ἐπὶ καταδουλισμῶι ἐπεί

κά τι πάθη Σωσίας, βέβαιον παρεχέτω ὁ βεβαιωτὴρ τῶι θεῶι [τ]ὰν ὠνάν. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ παρα-

πὸ πάντων ποιοῦσαν ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα[ν] οἷς κα θέλη. βεβαιωτὴρ

κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος· Φιλόνικος Μεν[εδ]άμου. εἰ δέ τις ἐφάπτοι-

το Δαμοῦς ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συλέων

ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον, ποιέοντα ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχοντα οἷς κα

θέλη. εἰ δέ τις ἐφ[άπτ]οιτο Νύσα, κ—ύριος κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συλέων Νύ-

σαν ὡς ἐλεύθερο[ν] ἐόντα, καὶ ὁ βεβαιωτὴρ καὶ οἱ ἀποδόμενοι

σαν, καθῶς ἐπίστευσε Μάνης τὰν ὠνὰν τ[ῶι θε]ῶι, ἐφ’ ὅτωι ἐλεύθερος ἦται τὸν πάντα χρόνον,

ποιῶν ὅ κα θέλη. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Μάνε[ος ἐ]π[ὶ κ]αταδουλισμῶι, κύριος ἔστω Μάνης αὐ-

σωτὸν συλέων ὡς ἐλεύθερος ὤν. ὁμοίως δὲ κα[ὶ] εἴ τις ἄλλος συλέοι Μάνην ὡς ἐλεύθερον

ὄντα, ἀζάμιος ἔστω ὁ συλέων καὶ ἀνυπόδικος πάσας δίκας καὶ ζαμίας. βεβαιωτὴρ κατὰ

νέφαπτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον, ποιοῦσα ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέλη. βεβαι-

ωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος· Κλέων Ἥρυος. εἰ δέ τις ἅπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῶι Σωτηρίος, βέ-

βαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ἅ τε ἀποδομένα Ἀριστὼ καὶ ὁ βεβαιωτὴρ βεβαιούτω· εἰ δὲ μὴ πα-

σα ἅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέλη. v βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος· Ἄγων Ἀρι-

στίωνος. εἰ δέ τις ἅπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῷ Εὐρώπας, βέβαιον παρεχέτω τῶι θεῶι τ[ὰ]ν ὠνὰν

ἅ τε ἀποδομένα Νικὼ καὶ ὁ βεβαιωτὴρ βεβαιούτω· εἰ δὲ μὴ παρέχοιν βέβαιον τῶι θεῶι τὰν ὠνάν,

πάντα χρόνον. βεβαιω[τ]ῆρες κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος· Τιμοκλῆς

Πολύωνος, Σώστρατος Σωτύλου. εἰ δέ τίς κα ἐφάπτηται Μελίσσας ἐπὶ

καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδό-

τὸμ πάντα βίον, ποιέουσαι ὅ κα θέλωντι καὶ ἀποτρέχουσαι οἷς κα θέλωντι. βεβαιωτῆρες

κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος· Νικόμαχος Ἀριστάρχου, Φάϋλλος Ἐπινίκου Λιλαιεῖς. εἰ δέ τίς

κα ἅπτηται Σωσίδος ἢ Ἀριστονίκας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι

κὶς τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε ἐλευθέρα εἶμεν καὶ ἀνέφαπτος τὸν πάντα χρόνον,

ποιοῦσα ὅ κα θέληι καὶ [ἀ]ποτρέχουσα οἷς κα θέληι· εἰ δέ τις κατ[α]δουλίζοιτο Δορ-

κίδα, κυρία ἔστω αὐσαυτὰν συλέουσα καὶ ἄλλος ὁ θέλων ὑπὲρ Δορκίδος καὶ ὁ

κά τι πάθη Ἀνδρόνι[κος], [ἐλεύ]θεροι ἔστωσαν καὶ ἀνέφαπτοι ἀπὸ πάντων τὸμ πάντα χρόνον. βεβαιωτῆρες

καὶ προστάται κα[τ]ὰ τὸν [νό]μον τᾶς πόλιος· Μένης, Τιμόκριτος. εἰ δέ τις ἅπτοιτο μετὰ τὸ μεταλλάξαι

Ἀνδρόνικον Σωτηρίδα καὶ Σω[σικρά]τεος ἐπὶ καταδουλισσμῶι, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνάν· εἰ δὲ μὴ

σας δίκας καὶ ζαμίας. μάρτυροι· οἱ ἱερεῖς τοῦ Ἀπόλλωνος Πραξίας, Ἀνδρόνικος καὶ οἱ ἄρχοντες Ἀρι-

στόβουλος, Δαμόστρα[το]ς, Τίμων καὶ ἰδιῶται Ἧρυς, Τίσων Θευχάριος, Ξένων Πολύωνος, Δημήτριος.

ποιοῦσαν ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσαν

οἷς κα θέλη· εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ κα-

ταδουλισμῶι Συνωρίδος, συλήτω ὁ πα-

Δημήτριος καὶ Ἐπικράτης καὶ Σαραπιὰς τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε αὐτοὺς ἐλευθέρους εἶμεν καὶ ἀνεφάπτους

τὸμ πάντα χρόνον, ποιοῦντας ὅ κα θέλωντι. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρα-

τυχὼν συλέων Δημήτριον καὶ Ἐπικράτην καὶ Σαραπιάδα ὡς ἐλευθέρους ἀζάμιος ἐὼν καὶ ἀνυπόδι-

τρόπωι, καὶ ἄ[λλ]ωι ὑπὲρ Σωσίβιον ἢ Σωσὼ ὅγ κα κε-

λεύη Σωσίβιος ἢ Σωσώ. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Μήδας

ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντω τῶι

σα ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέλη. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νό-

μον τᾶς πόλιος· Ἄθαμβος Ἁβρομάχου. εἰ δέ τίς κα ἐνάπτηται Διοδώ-

ρας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντων τὰν ὠνὰν τῶι θεῶι ὅ τε

Ἡρακλε[ί]δα Δελφός, Διονύσιος Ἀρίστωνος Ἀντικυρεύς.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Διονυσίας ἐπὶ καταδουλισσμῶι,

βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀ-

ὥστε ἐλεύθερος εἶμεν καὶ [ἀ]νέφαπτος τὸν πάντα χρόνον ον. βε-

βαιωτὴρ κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλιος· Μνασίας Ἀγαθοκλέος. εἰ δέ τις

καταδουλίζοιτο Ἡράκλειτον, κύ[ρ]ιος ἔστω αὐσαυτὸν συλέων καὶ

Πραξία, Λέων Ἀρισταγόρα, κατὰ τοὺς νόμους τᾶς πόλ[ι]ος. καθὼς ἐπίστευσαν Σωκρ[ά]τεια καὶ Σοφία τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὅτωι

ἐλευθέρας εἶμεν τὸμ πάντα χρόνον. εἰ δέ τις καταδουλίζοιτο Σωκράτιειαν Σωκράτειαν ἢ Σοφίαν, κύριος ἔστω ὁ παρεντυχὼν συλέων

ἀνυπόδικος ὢν πάσας δίκας καὶ ζαμίας. παραμεινάτω δὲ Σωκράτεια παρὰ Μικκύλον ποιοῦσα ὅ κα ἐπιτάσση Μικκύλος πᾶν τὸ

δυνατόν· εἰ δέ ․․ε κα μὴ ποῆι, κύριος ἔστω κολάζων. ἐπεὶ δέ κα μεταλλάξη Μικκύλος ὁ Λαδίκου τὸμ βίον, ἐλευθέρα ἔστω Σωκράτεια.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο, οἵ τε βεβαιωτῆρες βεβαιούντω καὶ ὁ παρατυχὼν κύριος ἔστω συλέων καθὼς ἐπάνω γέγραπται. μάρτυροι·

ὁ ἱερεὺς το[ῦ] Ἀπόλλωνος Ταραντῖνος καὶ οἱ ἄρχοντες Ἄθαμβος, Τελέσαρχος, Ἄσανδρος, ἰδιῶται Εὐαγόρας, Μελισσίων, Ξενόκριτος,

Καλλίστρατος κολάζειν ὧι κα θ[έ]λωντι τρόπωι. ἐπεὶ δέ κα τελευτάσωντι Καλλίστρατος καὶ Θαύμιον καὶ ἀποδώη

Ἀφροδισία Εὐκλεῖ τὰμ μνᾶν ἢ πρότερον ἀντιπριάηται τὸ σῶμα, καὶ ἅπτηταί τις Ἀφροδισίας ἐπὶ κ[α]ταδουλισμῶι, βε

βέβαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδόμενοι ἢ οἱ ἐπίνομοι καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Ἀστύοχος, καὶ ὁμοίως κύριος

εἶμεν οἰκέουσαν [ἐ]ν Λιλαίαι αι καὶ ἀνέφαπτον ἀπὸ πάντων τὸμ πάντα βίον, ποιοῦσαν ὅ κα

θέλη. βεβαιωτῆρες κατὰ τ[ὰ]ν συμβολάν· Διόδωρος Ἡράκωνος, Τιμοκλῆς Θρασέα Δελφοί. εἰ δέ τις

ἅπτοιτο Ἀσίας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος Ἐπι-

Μνασίξενος, ἐλευθέρα ἔστω Νικὼ κυριεύουσα αὐτοσαυτᾶς καὶ ποιοῦσα ὅ κα θέληι καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέ-

ληι, καθὼς ἐπίστευσε τῶι θεῶι τὰν ὠνάν. εἰ δέ τίς κα ἅπτηται ἐπὶ καταδουλισμῶι Μνασιξένου τελευτάσαντος,

βέβαιον παρεχόντων οἱ βεβαιωτῆρες τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν κατὰ τὸν νόμον. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ παρατυγχάνοντες

κατὰ τοὺς νόμους· Ἄλεξις Δαμοτέλεος Δελφός, Ἀγέπολις Εὐετήρου Θεσσαλὸς ἐκ Γυρτῶνος. εἰ δέ

τις ἐφάπτοιτο Ἀλεξάνδρου ἐπὶ καταδουλισμῶ, βέβαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμε-

νος Εὐκλείδας καὶ οἱ βεβαιωτῆρες Ἄλεξις καὶ Ἀγέπολις· εἰ δὲ μὴ παρέχοιεν, ὑπόδικοι ἔστωσαν κατὰ

ἄρχοντος Ἄρχωνος τοῦ Καλλία μηνὸς Ἐνδυσποιτροπίου, ἀπέδοτο Ἀ-

τισίδας Ὀρθαίου τῶι Ἀπόλλωνι τῶι Πυθίωι σώματα γυναικεῖα τρία αἷς ὀ-

νόματα Ἀντιγόνα τὸ γένος Ἰουδαίαν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτᾶς Θεοδώραν

στευσε Ἀντιγόνα καὶ Θευδώρα καὶ Δωροθέα τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε ἐ-

λεύθεραι εἶμεν καὶ ἀνέφαπτοι ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βίον. εἰ δέ τις ἅπτοι-

το ἐπὶ καταδουλισμῶι αὐτᾶν, βέβαιον παρεχέτω ὅ τε ἀποδόμενος Ἀτει-

μιζόμενα ποήση πάντα ὅσα νομίζεται τοῖς τεθνακότοις, ἐλεύθερος ἔσ[τω] καὶ

ἴ τις ἐφάπτοιτο Φαινέα, κύριος ἔστω συλέων αὐσαυτὸν καὶ ἄλλος ὁ θέλων ἀ[ζ]άμιοι ὄν-

τες καὶ ἀνυπόδικοι. βεβαιωτῆρες κατὰ τὸν νόμον· οἱ Νικοῦς ὑοὶ καὶ Ἀρίστωνος Δαμοφάνης,

δοτο Σώτιμος Μένωνος Δελφὸς τῶι Ἀπόλλωνι τοῖ Πυθίοι σῶμα γυναικεῖον ἇι ὄνομα Φίλα τὸ γένος

Σαρμάτισσ[α]ν, τιμᾶς ἀργυρίου μνᾶν τεσσάρων, καὶ τὰν τιμὰν ἔχει, καθὼς ἐπίστευσε τῶι θεῶι

Φίλα τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὧιτε αὐτὰν εἶμεν ἐλευθέραν καὶ ἀνέφαπτον ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βίον, ποεούσαι ὅ κα

τασσόμενον Καλλικράτης Πάτρωνι, κύριος ἔστω κολάζων ὥς κα θέλη

καὶ ἄλλος ὅν κα Πάτρων κελεύση. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Καλλικράτεος, ἐπεί κά τι

πάθη Πάτρων, κύριος ἔστω συλέων αὐσαυτὸν καὶ ἄλλος ὁ παρατυνχά-

ἐφ’ ὧιτε ἐλευθέραν εἶμεν καὶ ἀνέφαπτον ἀπὸ πάντων τὸμ πάντα βίον, ποιέουσαν

ὅ κα θέληι· εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ἀγαθοκλείας ἐπὶ καταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ πα-

ρατυχὼν συλέων Ἀγαθόκλειαν ἐλευθέραν οὖσαν κατὰ τὰν ὠνὰν τοῦ θεοῦ ἀ-

κυρία ἔστω Λύσιον ἀποτρέχουσα οἷς κα αὐτὰ θέλη καὶ ποιέουσα ὅ ις κα

θέλη. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον· Φίλων Δικαίας. εἰ δέ τις αὐτᾶς ἅπτοιτο

ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν οἵ τε ἀποδό-

πτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον, ποιέων ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχων οἷς κα θέλη. βεβαιω-

τῆρες κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος· Κλέων Δίωνος, Ἀστόξενος Διονυσίου. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Ῥό-

θου ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος Εὐκλῆς καὶ οἱ βεβαιω-

ἀπὸ πάντων τὸμ πάντα χρόνον, ποιέων ὅ κα θέλη καὶ ἀποτρέχων οἷς κα θέλη. βεβαιωτῆρες κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλι-

ος· Δείνων Ἡρακλείδα Χαλλειεύς Χαλειεύς, Τιμόκριτος Εὐκλείδα Δελφός. εἰ δέ τίς κα ἐφάπτηται Λύκωνος ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέ-

βαιον παρεχόντω τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος Μίκκων καὶ οἱ βεβαιωτῆρες Δείνων, Τιμόκριτος· εἰ δὲ μὴ παρέχοιεν

καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέληι. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον τᾶς πόλιος· Ἀστόξενος Διονυσίου.

εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Λαδίκας ἐπὶ καταδουλισμῶι, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν ὠνὰ[ν]

ἅ τε ἀποδομένα Τελεσὼ καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Ἀστόξενος· εἰ δὲ μὴ παρέχοιεν βέβαιον τὰν ὠνὰν

τιμᾶς ἀργυρίου μνᾶν τριῶν, καὶ τὰν τιμὰν ἔχει βεβαιωτήρ· Χαρίξε-

νος Ἐκεφύλου Ἀμφισσεύς. εἰ δέ τις ἐπιλαμβάνοιτο Καρπίδος ἐπὶ κα-

ταδουλισμῶι, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συλέων ἀζάμιος καὶ ἀνυ-

ρὰ Δαμοκράτειαν τὰ πέντε ἔτη, ἀποτρεχ[έ]τω Ῥοδία παρὰ Δαμοκρατείας οἷς κα θέ-

λη ἐλευθέρα οὖσα καὶ ἀνέφαπτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα βίον· εἰ δέ [τί]ς κα

Ῥοδίαν καταδουλίζοιτο, κύριος ἔστω ὁ παρατυχὼν συλέων κατὰ

κα θέλη. βεβαιωτῆρες· Δρομοκλείδας Ἁγίωνος, Ἄθανβος Ἀθανίωνος, κατὰ τὸν νόμον.

εἰ δέ [τίς] κα ἐφάπτηται Πυῤῥία, βέβαι[ον παρεχόντω τὰν ὠνὰ]ν ὅ τε ἀποδόμενος Θεύδω-

ρος καὶ [οἱ] βεβαιωτῆρες Δρομ[οκλεί]δας, Ἄθαμβος. καὶ ὁμοίως ὁ παρατυχὼν κύριος ἔστω συλέων

στραταγέοντος Εὐπολέμου τὸ δεύτερον μηνὸς Ἑρμαίου, ἐν Δελφοῖς δὲ ἄρχοντος Ξενο-

χάρεος μηνὸς Θευξενίου, ἀπέδοτο Κλεύμαντις Φιλοδάμου Τολφώνιος τῶι Ἀπόλλωνι

τῶι Πυθίωι σῶμα γυναικεῖον ἇι ὄνομα Σωσικράτεια τὸ γένος ἐνδογενῆ, συνευ-

τὸμ πάντα βίον, ποιέουσα ὅ κα θέληι καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέληι. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν

νόμον· Θράσων Εὐπαλίδα Λιλαιεύς. εἰ δέ τίς κα ἅπτηται Σωστράιας, βέβαιον παρεχόντω

τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν ἅ τε ἀποδομένα Δωροξένα καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Θράσων· εἰ δέ κα μὴ

Δημητρία κυριεύουσα αὐτοσαυτᾶς καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέληι, καθὼ[ς]

ἐπίστευσε τῶι θεῶι τὰν ὠνάν. εἰ δέ τίς κα ἅπ[τ]ηται Δημητρίας ἐπεί κα

τελευτάσηι Ἀριστοκράτε[ι]α, βέβαιον παρε[χέ]τω ὁ βεβαιωτὴρ τῶι θεῶι

ἀποτεισάτω δὲ τοῦτο τὸ ἀργύριον ἐν ἐνιαυτῶι, ἀφ’ οὗ κα τὸ πάθος γέν[η]ται περὶ Ἀρχέλαον. ἁ δὲ ὠνὰ ἔστω τοῦ θεοῦ. παρεχέτω δὲ Ἀρχέλαος

καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Δεξ[ι]κράτης βέβαιον τὰν ὠνὰν τῶι θεῶι· εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο Κυπρίου, κύριος ἔστω συλέων καὶ αὐτοσαυτὸν καὶ ὁ παρατυγχά-

νων ὡς ἐλεύθερον ἐόντα. μάρτυρες· τοὶ ἱερεῖς τοῦ Ἀπόλλωνος Ταραντῖνος Ἄρχωνος, Ἀμύντας Εὐδώρου καὶ τῶν ἀρχόντων Ἧρυς Πλείστωνος,

ἐπίστευσε Φιλοκράτεια τῶι θεῶι τὰν ὠνάν, ἐφ’ ὅτωι εἶμεν ἐλευθέρα καὶ ἀνέφαπτος ἀπὸ πάντων τὸν πάντα χρόνον, τιμᾶς ἀργυρίου μνᾶν δύο. βεβαιω-

τήρ· Δίων Ἀλέξωνος. εἰ δέ τις ἐφάπτοιτο ἢ καταδουλίζοιτο Φιλοκράτειαν, κύριος ἔστω συλέων ἐπ’ ἐλευθερίαι ὁ παρατυγχάνων καὶ ὁ βεβαι-

ωτὴρ βεβαιούτω τῶι θεῶι. τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον εὐδόκησε Φίλων νοέων καὶ φ[ρ]ονέων καὶ ὑγιαίνων καὶ Λέαιιναν Λέαιναν ἀπολελυμέναν εἶμεν

Ἀρίστιον ὅν κα Ἀρίστιον κε[λ]εύση ἀζαμίοις ἐόντοις καὶ ἀνυποδίκοις π[ά]σας δίκας καὶ ζαμίας. εἰ δέ τί κα πάθηι Ἀρίστιον, ἐλευθέρα ἔστω Εὐρώπα

κυριεύουσα αὐτοσαυτᾶς καὶ ποιέουσα ὅ κα θέληι καὶ ἀποτρέχουσα οἷς κα θέληι, κ[α]θὼ[ς] ἐπίστευσε τῶι θεῶι τὰν ὠνάν. εἰ δέ τίς κα ἅπτηται ἐπὶ κατα-

δουλισμῶι Εὐρώπας τελευτασσάσας Ἀριστίου, βέβαιον παρεχόντων οἱ βεβαιωτῆρες τῶι θεῶι τὰν ὠνὰν κατὰ τὸν νόμον. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ πα-

πάντα βίον, ποιέων ὅ κα θέληι. βεβαιωτὴρ κατὰ τὸν νόμον· Ἄρχων

Καλλία. εἰ δέ τίς κα ἅπτηται Θευδώρου, βέβαιον παρεχόντων τῶι θεῶι τὰν

ὠνὰν ὅ τε ἀποδόμενος Ἀριστόμαχος καὶ ὁ βεβαιωτὴρ Ἄρχων· εἰ δέ κα μὴ