δώσει δ’ εὐφροσύνην ἔργοι̣[ς, ἀνθ’ ὧν σὺ χαρήσει]·

[ἀλλ]’ Ἀ̣φροδείτην εἱλά̣σκου καὶ̣ [Μαιάδος υἱόν].

[αααα]γ ζ Ἀθηνᾶς Ἀ̣ρε̣[ίας].

[εἰ δέ κ]ε̣ πείπτωσιν [δύ]ο τρεῖοι, τρεῖς δ’ ἅ̣μα̣ χεῖοι̣,

α̣ἰετὸς ὑψιπετὴς ἐπὶ δεξιὰ̣ χειρὸς ὁδείταις

δώσει μα̣ντεία̣ν ἀ̣γα̣θήν· σὺν Ζηνὶ μεγίστω

[ἐπιμ]ε̣ί̣ν̣α̣ν̣τ̣ι δὲ καιρὸς̣ ἄ̣μ̣ε̣μ̣π̣τ̣ο̣ς̣ πᾶ̣ν τ’ ἐπιτ̣[εύξη].

[αα]α̣ϛδ ιγ ’Αφροδείτης

τρεῖς χεῖοι καὶ ἑξείτης καὶ τέσσα̣ρα πένπτος·

τρεῖς τρία πείπτοντες, δύο δ’ ἑξεῖτα̣ι· τάδε φράζει·

εἰσὶ καλαὶ πρά̣ξ̣ε̣ι̣ς̣, σπεύδειν δέ σε χρησμὸς ὅδ’ αὐδᾶ·

ἐκφεύξη γὰ̣ρ̣ νούσου χαλεπῆς πά̣ντων τε κρατήσεις

τέσσαρα καὶ δύο τρεῖοι, δύο δ’ ἑξεῖται· τά̣δε φράζει·

μὴ βαῖν’, ἣν μέλλεις, ξένε· τήνδε γὰ̣ρ οὐδείς·

αἴθων ἐσχωρήσι λέων μέγα̣ς, ὃν πεφύλαξο,

δεινός· ἄπρακτος χρησμός, ἐπ’ ἠσυχίης ἀνά̣μεινον.

αϛϛϛδ κγ ’Αθηνᾶς.

ὠνεῖσθαι χα̣λεπὸν καὶ πωλεῖν τι βλάβος ἔστα̣ι.

ϛϛϛϛγ κζ Ἀφροδείτης.

τέσσαρα δ’ ἑξεῖται, μοῦνος τρία· σοὶ τάδε φράζει·

οὐρανόπαις Ἀφροδείτη, Ἐρώτων πότνι’ ἄνασσα,

πέμψει μαντείαν ἀγαθήν, δώσει δὲ ὁδόν σοι·

[νῦν] μὲν ἐπ’ ἐμπορίαν ἀγαθὸς σῶός τ’ ἀποδημοῖς,

[τἆλλα δ]έ̣, ἃ̣ ζητεῖς, δείξει θεός, ὥστε χαρῆναι·

[οὐδέ γε] δύσκολόν ἐστι φέρει καρπούς̣ τ̣ε τὸ πρᾶγμα.

γενομένην ἐν ἧ παρέσχετο παντὶ τῶ

πλήθει εὐθηνία σσειτοδείας γενομένης.

[τὸν δεῖνα]

βουλῆς καὶ δήμου δόγματι.

[τὸν δεῖνα]

[ἄρξαντα τὴν ἐπ]ώ̣νυμον

χθέν[τα τὸ] ηʹ

[ἐκ φιλοτειμίας τοῦ δεῖνα],

[δ]ιακοσ̣-

[μούντων τοῦ δεῖνα κα]ὶ Οβρι̣[μ]-

[ο]του τῶν Μ[— — — —]

ψε τινά, ἐπε[ὶ] ὁ πειράσ[ας]

ἐκτείσει Δειὶ Σολυμῖ̣

(δην.) ͵α̣, παντὸς ἔχ̣ον-

[τ]ο̣ς ἐ̣ξουσία̣ν ἐγδεικεῖν ἐφ’ ἡμίσει.

ματοθήκην ἑαυτῆ καὶ τῆ ἀνατραφείση ὑπὸ αὐ-

τῆς Ἀφροδεισία Κλήμεντος, γενομένη γυναικὶ

Σύρου Α̣ρ(τειμου). Π̣α̣[ρέσ]χικε κη̣-

ἱέρεια Ἀφροδείτης διὰ βίου Αρτε-

μεις, Αρτειμου θυ(γάτηρ), τὴν σωματοθήκη̣ν

τινά, ἐπεὶ ἐκκτεί-

σει Δειὶ Σολυμεῖ

[(δην.) —].

κην ἑαυτῶ καὶ τῆ γυναικὶ αὐτοῦ Ἀρτέμι-

δει· μετὰ δὲ τὴν θέσιν αὐτῶν οὐδενὶ ἐξέσ-

ται ἀνῦξαι ἢ ἐπιθά-

Δημητρίου

Αὐρ(ηλία) Ἀφροδεισία τρίς, γυ(νὴ) Αὐρ(ηλίου) Μο(λεους) Ἀπολ(λωνίου)

Ἀξίου, τὴν σωματοθήκην ἑαυτῆ

Αὐ(ρηλία) Ἀφροδεισία Ὀρέσ̣[του τὴν]

θήκην ἑαυτῆ καὶ [τοῖς προε]-

Αὐ(ρηλία) Ἀ̣φροδεισία Τειμοθέου τὴν σωματοθήκην ἑαυτῆ.

Δείου Μο(λεους) Ἑρ(μαίου) καὶ

Θεοφίλω Δεί-

ου καὶ γυ(ναικὶ) Γλυκέρα.

Οὔλπιος Δειοσ-

κουρίδης κατέσ-

Περικλέους,

μόνον· οὐδεὶς

δὲ ἕτερος ἐπι-

παντὸς ἔχοντος ἐξουσίαν ἐπε-

κδεικεῖν ἐπὶ τῶ ἡμίσει.

ἐκκείσει τῶ ἱερωτάτω ταμείω (δην.) μύρια καὶ τῆ πόλει (δην.) ͵ε.

εὐτύχει, ἀσπ̣άζ[ο]μ̣αι· οὐδ̣εὶς ἀθάνατος.

μένη αὐτοῦ

γυ(ναικὶ) 〚Ἀ̣φ̣ρ̣οδ̣ε̣ισ̣ία̣〛·

ἑτέρω δὲ οὐκ ἐ-

χαίροις, ὦ παροδεῖτα· μαθών, ὅτι πᾶσιν ὁμοῖον τοῖσιν βροτοῖσι τέλος,

εὔφραιναινε εὔφραινε τὸ ζῆν, ἐφ’ ὅσον ζῆς.

ἡ θήκ[η, παροδ]ε̣ῖ̣τα, τῶν γενομένων Θόαντος Τροκονδου καὶ

[․․․․․․․․․]σιαν̣οῦ, καὶ πρόρεσις ἔστω, ὥστε μηδένα ἕτερον ἔχειν

σοὶ κα̣ὶ ἐμοὶ τ̣όδε δῶ̣μα̣, γυναικῶν δεῖα̣ Σευή̣ρα,

μοῖρ’ ἀδα̣μα̣ντείης ἔργον ἔθηκε χερός.

ἑτέρω δὲ οὐδενὶ ἐξ̣έσται ἐπιθάψαι, ἐπεὶ ἐκτείσει τῶ ἱερωτάτω τατω ταμίω

(δην.) ͵β̣φʹ καὶ Δεὶ Σολυμεῖ (δην.) μ(ύρια) ͵βφʹ, ἐξουσίαν ἔχοντος παντὶ τῶ βουλομένω ἐκδικεῖν

ἐπὶ τῶ ἡμί̣σει, καὶ ἐνσχεθήσεται ἐνκλήματι τυμβωρχίας καὶ ἀσεβείας τοῖς εἰς̣ τ̣ο̣ὺ̣ς̣

Μουσαῖος Κενδεου, γρ(αμματεὺς) δ(ήμου), καὶ Αρμαστα Δείου, ἡ γυ(νή),

τὴν σωματοθήκην

καὶ τὸν κόσμον πολλάκις ἱστορήσας· νῦν δὲ κεῖμαι μηκέτι

μηδὲν εἰδώς. ταῦτα μὲν̣ οὕτως· εὐψύχει· οὐδεὶς ἀθάνατος.

τὴν δὲ σωματο-

Αὐρ(ηλία) Παμμενὶς Παμμένους τὴν σωματοθήκην τῆ θυγατρὶ αὐτῆς Οα τῆ καὶ

Κυρίλλη, Μόσχου καὶ αὐτῆς θυγατρί, καὶ ἑ̣αυτῆ· οὐδεὶς δὲ ἕτερον σῶμα ἐπιθάψει

αὐταῖς, ἐπεὶ ἐκτείσει Δειὶ Σολυμεῖ δρ̣αχμὰς ͵ε. ὁμοίως οὐδὲ ἐν ταῖς ἄλλαις προ-

γονικαῖς τῆς Οας σωματοθήκαις ταῖς παρακειμέναις ἀνεπιγράφοις τρισὶν

τῆς ψαλίδος κόσμω ἑαυτῆ, ἐφ’ ὧ οὐκ ἐξέσται οὐδενὶ ἀνοῖξαι τὴν θήκην μετὰ τὴν

κηδείαν αὐτῆς οὐδ’ ἀποθέσθαι τι πτῶμα ἐν αὐτῆ, ἐπεὶ ὁ πειράσας ἐκτείσει

τῶ δήμω δηνάρια μύρια, παντὸς ἔχοντος ἐξουσίαν ἐγδικεῖν ἐπὶ τῶ τρίτω καὶ

δρὶ τῆς θυγατρὸς Κα̣λ̣[ο]κ̣[έρω?] καὶ τῶ προενόντι ἀνεψιῶ

αὐτοῦ Τροκονδα· [ἕτερος] δ̣ὲ̣ ο[ὐ]δ̣[ε]ὶς ἄλλο̣ ἐν αὐ̣τ̣ῆ̣ θήσει

πτῶ̣μα, ἐπεὶ ὁ τολμήσας [ἔ]νοχος ἔσται ἐνκλήματι τ[υ]μβ[ωρ]υ-

ψε τινά, ἐπεὶ ὁ πειράσας ἐκτεί-

σει Δειὶ Σολυμεῖ (δην.) ͵α, παντὸς

ἔχοντος ἐξουσίαν ἐκδει-

κεῖν ἐπεὶ τῶ ἡμίσει.

Αὐ(ρήλιος) Τροκονδας Συριάρχου τὴν σω̣μ̣ατ̣ο̣θήκ[ην κατεσ]κεύασεν ἑαυτ[ῶ]

καὶ τοῖς τέκνοις αὐτοῦ Αρτεμει καὶ Ἀφροδεισίω καὶ Θεοδοσίω, ἐὰν βου[λη]-

θῶσιν· ἄ̣λ̣λ̣ω δὲ οὐδενὶ ἐξὸν εἶ[ν]αι ἀνῦξαι ἢ ἐπιθάψαι αὐτοῖς τινα, ἐπεὶ ὁ πειράσας

Αὐρ(ήλιος) Φαῦστος τὴν σωματοθήκην ἑαυτῶ καὶ τῆ προενούση

αὐτοῦ γυναικὶ Αρτεμει καὶ τῆ γυναικὶ Αὐ(ρηλία) Εὐρυμεδείη καὶ Αρτεμει

Φαυστείνη, τοῖς τέκνοις· ἑτέρω δὲ οὐδενὶ ἐξέσται μετὰ τὴν ἀπό-

τὸς ἔχοντος ἐ-

ξ̣ουσίαν ἐγγδεικεῖν ἐπὶ τῶ ἡ̣μ̣[ί]σι.

ἐνκλήματι τυμβωρυχίας.

χαίροις, [ὦ] παροδεῖτα,

μαθὼν δέ, τίς εἰμι, πο-

μετὰ δὲ τὸ δια-

βιῶσαι οὐδεὶς

ἐπισβιάσηται, ἐ-

[ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνα]

[․․] σωματ[οθήκην]

[τί]σθη ἐξ ὑπαρχόν-

[τ]ων Ἀττικοῦ Δείου

κατὰ διαθήκην.

κτῆσιν μου [ἐ]νοῦσαν τόπῳ Παυνάλλοις, ἐν ὑπερ[ορί]-

οις, ἐν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις, πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς, καὶ τοῖς ἐποικίοις, πᾶ-

κτῆσίν μου [τὴ]ν οὖσαν τόπῳ Πανυάλλοις ἐν ὑπερ[ορί]-

οις σύν ἔν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς καὶ τοῖς ἐποικίοις, ...

κτῆσίν μου [τὴ]ν οὖσαν τόπῳ Πανυάλλοις ἐν ὑπερ[ορί]-

οις ἔν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς καὶ σὺν τοῖς ἐποικίοις, ...

τηγῷ ἀναρηθέντι, στρα-

τηγικῷ ἀποδειχθέν-

τι πρεσβευτῇ καὶ

[ὁ δεῖνα] Ἀττῆ[δ]ος ἱερασάμενονος ἱερασάμενος

[τ]οῖς [ἰδίοις τέκνοις(?) καὶ] Ἐνᾷ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ

καὶ τῷ δήμῳ τῷ Μα-

κροπεδειτῶν.

Defaced Relief.

Aurel(ius) Nico du[ovir col(oniae) sta]-

tuam dei Maronis [dul]-

cissimae pa[triae de suo].

ἔτους σιθʹ μηνὸς Ἀρτεμισίου, Συρὸς Ἀρτέμωνος καὶ Μυρσίνη Νάνας [ἐποίησαν τὸν τύμβον τοῦ ἰδίου παιδὸς Ἀρτέμωνος(?)]

ἀποδειξαμένου διὰ τῆς νεότητος τελείου πρὸς πάντα ἤθη καὶ φύσιν ἀνεπιλήστ̣[ου — — —].

[β]όυλην ἣν πράσσεις θεὸς οὐκ ἐᾷ· ἀλλ’ ἀνάμεινον. /

[δ]εινὸν δὲ εἰς ἔριν ἔρχεσθαι καὶ ἀγῶνα, δίκην δέ. /

γγγδʹ, vac. ιδʹ. ❦ λακτίζεις πρὸς κέντρα, πρὸ[ς]

Πρωτίων Ἀσκαίης τῶι μεδέοντι θεῶι,

τὸν Μοῦσαι θρέψαντ̣ο, σὺ δ’ ὦ παροδεῖτα προσεύ[ξαι]

χαίρων καὶ σπένδ’ εὖ σαῖσιν ἐπ’ εὐτυχίαι[ς]

[ὁ δεῖνα κατ’] ἐπιταγὴν ὑ[πὲρ γυν]-

[αικὸς καὶ τέκνων] Νύμφαις εὐχήν.

ου Πά[νσ]|ου? CB ἱεράσατο·

[ὁ δεῖνα τοῦ Ζωσί]-

μο[υ(?)] ἱεράσατο.

[ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος ἐτίμη]-

[σε τ]ὸν ὄχλ[ον]

[ὁ δεῖνα ἐτείμησεν τὸν ὄχλον]

[ἐ]λαίου ξέσ(τας) ζʹ [ὧ]-

Σοῦρνος νέος ἐ[τείμησε]

τὸν ὄχλον (δην.) νʹ· [ὁ δεῖνα]

[Δημ]ητρίου [ἐτείμησεν τὸν ὄχλον κτλ.]·

[ὁ δεῖνα ἐτ]ε[ίμησεν κτλ.]·

[ὁ δεῖνα Διον]υσίο[υ ἐτείμησεν]

[τὸν ὄχλον] (δην.) κεʹ·

[ὁ δεῖνα] ἐτίμη[σεν κτλ.]

[— — — ὑ]πὲρ τοῦ [— — —]

τρόπος ἐτείμησεν τὸν ὄχλον [κτλ.]·

[ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος ἐ]τ-

[εί]μησεν τὸν ὄκλον [κτλ.]·

[ησ]εν [τ]ὸν [ὄ]χλο[ν [κτλ.]·

[Ἀ]π[ολ]λώνιος [τοῦ δεῖνος]

[ἐ]τίμ[ησεν τὸν ὄχλον [κτλ.]·

ῖς δ’ ἅμα μοῦνοι, / ❦ ἀετὸς ὑψιπέτης

εἰς δεξιὰ χειρὸς ὁδείτης, / ὧν ἐπὶ

μαντείαν ἀγαθὴν σὺν Ζηνὶ μεγίσ-

[ἣν ἐπ]ιβάλλῃ / πένψει δ’ εἰς ἀγά-

[πη]ν σε φιλομμειδὴς Ἀφροδείτη· /

[νῦ]ν καρποῖς ὕπαγε καὶ ἀπημον τ[․]-

[ς τρεῖοι], μοῦνος εἷς, / ❦ οὔπω και-

[ρὸς, καθ]εύδεις δὲ σὺ, μὴ κενὰ

[πράξῃς, / μη]δ’ ὡς τίς τε λέων τυφλὴν [ἐ]-

α̣ἴθων ὀσχώρην ἐσχώρησε, λέων μέγας, ὃν πεφύλαξο,

δεινός, ἄπρακτος χρησμός̣, [ἐ]π’ ἡσυχίης δ’ ἀνάμεινον.

XLVI. αϛϛϛδ, κ̣γʹ, Ἀθ̣ηνᾶς·

μη[σε τὸν ὄ]κλον (δην.) νʹ·

[ὁ δεῖνα Σμ]αράγδου ἐτί[μησε τὸν]

[ὄχλον (δην.) —ʹ· ὁ δεῖνα Μ]ήνιδος

[τοῦ δεῖνα —ο]υ ἐτίμ[ησε τὸν]

ὄχλον [(δην.) —ʹ]·

sac(erdoti) perpet(uo)

dei Aescu[la]pi

pa[— — —]

Α̣[․]Λ̣ΝΗΕ․ΑΧ․ΤΡΙΕΚΤΑ[․]ΔΕ̣Ι̣Ι̣Χ̣[․․]

Αλλουτος Ἀπολλωνίου Κουαλαπε-

Καισέννιος Φί-

λητος Δεὶ Κυρίῳ

τὸν βωμόνι.

π[αρώ]νυμος, οὗ

ποτὶ δείναις /

ἔρνος ὅπως ἀνα-

[d]edit, qui etiam testame[nt]-

[o] suo [f]idei commisit

— — —

ἀρετῆς ἕνεκα,

ἣν ἐπεδείξατο

παρὰ τὸν τῆς

μέλει μοι. ὑγίαινε

παροδεῖτα. vac.

μήτε οἴκησις περιλειφθήσ̣-

[ὁ δεῖνα ἐπίτρο]π̣ος τοῦ Κιλλανί-

[ου πεδίου ἐπὶ σίτ(?)]ωι καὶ γραμματεὺ-

[ς τοῦ δήμο(?)]υ̣ ἑαυτῶι ζῶν

[καὶ τῇ δεῖνι γυναικ]ὶ μνήμης ἕνεκεν.

[μ]η συνέφυνε παλαιοῖς· |

[μ]ήτηρ δ’ εὐώδειν δυσαρι[σ]-

[τ]οτόκειά τε Μάγνα |

κτίστου, ἄνδρα νεαν[ί]-

αν παιδείᾳ διαπρέψαν-

τα, ἄρξαντα τὴν ἐπώνυ-

ουργήσαντα, ποιήσαντα καὶ προόδο[υς]

καὶ δειπνήσαντα τούς

τε πολείτας πάντας

του καὶ Τύχη[ς] Σεβαστῶ[ν],

ὁμοίως δειπνήσαντα τούς

τε πολείτας καὶ ξένους

εὐθύμει, Εὐτυχιανέ·

οὐδεὶς ἀθάνατος.

[— — —] παροδεῖται

[— — —] στήλην.

ει Ἑρμαίου Ὀνησί-

μου Ἀνδηδεῖς νεικήσα[ν]-

τες ἐνδόξως ἀνδρῶν

[Αὐρ. Π]οσιδώνιος ὁ καὶ Αὐξάνων [Κιν]|ναβορεὺς (δην.)

[Αὐρ. Ἀβ]άσκαντος Μόσχου Νειδειαν|ὸς (δην.) τοεʹ

[Αὐρ. Ξέν(?)]ων Γλύκωνος Καρμην|ὸς (δην.) τξαʹ

γείνεσθαι βέν-

νος Δεὶ Καλα̣-

καγαθίῳ Καλοκαγαθίῳ ὑ-

κ τὸν Πλοῦτον, καὶ ἐσθιέτωσαν οἱ δικασταὶ καὶ οἱ δημόσιοι,

διδότω δὲ καὶ Γαλατῶι τέταρτον μέρος, οἷα δεῖ ἐ̣π̣[ιφέρειν]

εἰς τὸν θεόν. Γαλατὼ δὲ ἔστω καθαρὰ καὶ αἰ[εὶ] ὁ̣[σία τῆι βιο]-

[ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος] Τυν-

[βριαδεύς τε καὶ] Ἀδα-

τοῦ Μάνην

Ὀπναδείου

φιλοστοργίας

[ὁ δεῖνα Τρο]-

[φί]μου Ζω[τι]-

[ ἡ δεῖνα ]

․έωνι

[ ὁ δεῖνα ]

Με[νε]-

[ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος τοῦ]

καὶ Γιλλίωνος καὶ Δη-

[ ἡ δεῖνα ] Τρω-

ΐλου Τισα-

[ ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος ] ἐποίησεν

[ἑαυτῷ καὶ τῇ γυν]αικὶ αὐτοῦ Ἐ̣λ̣-

[ἡ δεῖνα τοῦ δεῖνος κ]α̣ὶ Ἀμμιάδος θυγάτ[ηρ τῷ]

[ἀν]δρὶ αὐτῆς Αὐρ. Μόσ[χῳ· οὐδὲ]

— — —ος βʹ Διο[— — — καὶ ἡ δεῖνα] Πάπου ἡ

[σ]ύ̣νβιο[ς] αὐτοῦ ἱερατεύοντ[ες] τὴν τράπεζαν

Ἀφροδείσιος Διογένου

Ἑλλάδι γυναικὶ ἰδίᾳ

Νέων Τροκό̣[νδου καὶ ἡ δεῖνα τοῦ δεῖνος]

— — —

[μ]ᾶλλον τοιούτου τρό-

[π]ου δεῖσθαι συναλλα-

[γ]μ̣άτων διὰ τὸ ἐπιπολάζειν̣

ρήσω οὐ μόνον δι’ ἐμαυτοῦ ἀλλὰ ἐὰν δεῇ καὶ τὴν τοῦ σωτῆρος Σεβαστοῦ δεδωκότως μοι

περὶ τούτων ἐντολ[ὰς] προσπαραλαβὼν θειότητα. Σαγαλασσεῖς λειτουργεῖν δεῖ μέχρι δέκα κάρ-

ρων ἕως Κορμάσων καὶ Κονάνης, νωτοφόροις δὲ ἴσοις· ἐπὶ τῷ λαμβάνειν ὑπὲρ μὲν κάρρου

θ’ ἡμῶν καὶ τοῖς στρατευομένοις ἐν πάσαις ἐπαρχείαις καὶ τοῖς τοῦ Σεβαστοῦ ἀπε-

λευθέροις καὶ δούλοις καὶ τοῖς κτήνεσιν αὐτῶν ἄμισθον παρασχεθῆναι δεῖ, τἆλ-

%⁸⁰λα δὲ ․․․Ρ̣Ν․c.5․Ν̣ΠΑΡΑϹ̣․․ΟΝΤΩΝ. %⁸⁰

Ἀνγδείσει ❦

θεᾷ ἐπηκόῳ

ου̣γοδε̣ιδ(?)ι δ(?)α(?)[․․․]

γ(?)οδε̣ις.

θεοῦ προνοία̣ καὶ ἱερῶν ἀνγέλων συνοδία̣ ΜΕ[— — —]

εἰς [ο]ὐρανὸν ἐξ ἀνθρώπων, θᾶττον ἢ ἔδει τοὺς Γ[— — —]

καταλιπόντα, τὸν π̣[ή]λ̣ι̣νο[ν] χιτῶνα ἐνταυθοῖ ΠΕΡΙ[— — —],

πεῖνε, τρύφα, τέρπου δώρο̣ις

χρυσῆς Ἀφροδείτης· /

αὐτομάτως ἤνθησα καὶ

ὑ̣πάτωι δωδέ[κ]α̣τον, αὐτοκράτορι τεσσαρεσκαιδέκα[τ]ον

τῶι ἰδίωι σωτῆρ̣[ι] Μιλυάδεις καὶ οἱ πραγματευόμενοι [π]α-

ρ’ αὐτοῖς Ῥωμα̣[ῖ]οι καὶ Θρᾷκες οἱ κατοικοῦντες παρ’ αὐ[τ]οῖς

Ἀσκλη[πᾶς(?) Ἀ]ρ̣τέμωνος̣ ἀ(πελεύθερος)(?) τὴν σ[ωματοθήκην τοῖς πρ]ο̣ενοῦσιν γ̣[ο]νεῦσ[ιν κα]ὶ ἑαυ[τῷ]

καὶ τῇ [γυνα]ι̣κὶ αὐτοῦ Πυθιάδι̣ [τοῦ δεῖνος καὶ τῷ δεῖνι Ἀρ]τέ[μ]ωνος καὶ τῇ γ[υναι]κὶ αὐτο[ῦ]

Αὐρ(ηλίᾳ) Ἀρτέμ̣[ει καὶ Α]ὐρ(ηλίῳ) Κορνούτῳ τῷ ὑῷ αὐτο[ῦ — — — ἄλλ]ῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέστε ἀνῦξε̣ [ἢ ἐπιθάψε τινά, ἐπεὶ]

θάψαι τινά, ἐκτείσει

Δειὶ Σολυμεῖ (δην.) φʹ.

[–⏕ –⏕ –⏕ –⏕—]η̣ς ἀπ’ ἀρούρη̣ς.

[–⏕ –⏕ –⏕ – ο]ὐδείς σε κρατήσει.

[–⏕ –⏕ –⏕ –⏕ –] βράδυνε.

κ[αὶ] πάσῃ προστασ|ίᾳ —— τῇ πατρίδι κατα[σκ]ευάσ[α]σαν ἔργα λανπ|ρὰ καὶ ․[— — —]-

τατα· τό τε ἀγοραν|όμειον καὶ [τ]ὸ [Τ]υχ[α]ῖον κα[ὶ] τὸ ᾠδεῖον ἐκ | θεμελίων [σὺν]

τοῖς τε ἐντὸς ἀγάλ|μασιν καὶ τοῖς π[ερι]κει̣μένοις κόσμ|οις —— ναῶν̣ μ̣ε̣-

[ὁ δεῖνα ․․․․․․]χου ἐποίησα

[τοῦτο τὸ ἀγγεῖ]ον· ἄλλῳ δὲ οὐ-

[μηδένα, ἐπεὶ ὁ παρ]αβὰς τὴν γνώμην

[ἐκτείσει τῷ δεῖνα (δην.) ͵․]φʹ

— — —

παροδεῖτα

[ὁ δεῖνα —]․ς ἱερεὺς ἐξ ἱερέ[ων]

[τὸν ναὸ]ν καὶ τὸ προνάϊο[ν κατεσκεύασε].

αἴθων ἐν χώροισι λέων μέγας ὃν πεφύλα[ξ]ο,

δεινὸς ἄπρακτος ὁ χρησμὸς, ἐπ’ ἡσυχίῃ δ’ ἀνάμεινον·

κγʹ. αϛϛϛδ. Ἀθηνᾶς·

τέσσαρες ἑξεῖτ[αι καὶ τρι’] ὁ πέμπτος μάνθαν’ ἀκουάν.

οὐρανόπαις [Ἀφρ]οδείτη ἐρώτων πότνια σεμνὴ

πέμψει μ[αντ]είαν ἀγαθὴν, δώσει τε ὁδόν τοι

τέσσαρες ἑξεῖται καὶ τέσσαρα πείπτοντος ὁ πείπτων·

οὐκ ἔστιν πρᾶξις τι, μάτην σπεύδεις, ἀλλ’ ἀνάμεινον,

μή σοι σπεύδοντι βλάβος τι γένηται ἀπ’ αὐτῆς.

[ὁ δεῖνα Μ]οδέστῳ

[․․․․․․] υἱῷ

[ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ἐτείμησεν]

[— τὴν δεῖνα —]

[Ὀλυ]μπικοῦ, ἀρχιέρει-

τῆς ἕνεκεν.

[— τὸν δεῖνα —]

Βιάνορος Ἀντιόχο[υ]

[κ]οινὸ[ν Β]ειθυνίας ἐν

Νεικομηδείᾳ,

Ἀρτεμείσια ἐν Ἐφέ-

Ὀλύμπεια Κ̣[ομόδεια]

ἐν Λακεδαίμονι,

δέσποτα Ἄπολλον καὶ Ἑρμεία, ἡγεῖσθαι

Ἀντίοχος καὶ Βιάνωρ, παροδείτα, ἵσδεν καὶ

χρησμῶν ἀρετῆς ἀπόλαυσον· ἡμεῖν