Τιμᾶς(?)

Πάφιος.

Φιλιστίδης ἀφεῖκται.

καὶ Γενναία

ἣν ἐφίλει.

Νικίας Κρής.

Φιλῖνος Ἡρακλειώτας.

Σωκράτης Κρής.

Ἑρμ[ῶ]να[ξ] Φίλωνος Κυρηναίω.

Λυκαίων καὶ τοὺς φίλους αὐτοῦ τὸ προσκύνημα αὐτ[ῶν].

τὸ προσκύνημα Ὀρσενούφιο[ς].

Θεόφιλος ἰατρός.

Πειθαγόρας Πειθαγόρου ἀφίκετο ἐπὶ

σωτηρίαι. (ἔτους) ιεʹ.

Ῥόδων

ἀφίκετο.

(ἔτους) ιεʹ.

Εὖφρις Φιλοκράτευς Κυρηναῖος.

Κότυς ἀφίκετο ἐπὶ σωτηρίαι πρὸς θεόν.

Θεόφιλος.

Θεόφιλος

Κοζίστου.

Δράκων

Φίλου.

Ἑρμής.

Στ[ρόφ]ιγξ ἐθήσατο.

Ἀριστοναύτης ἐθήσατο.

Φιλιστίδης

Ἀργεῖος ἦλθεν

Φιλώτας.

Δῶρος καὶ Θεύφιλος Φίλου παρεγενέθεσαν πρὸς τὸν Σάραπιν.

Θιόκριτος

ὁ φίλο[ς] Θαρ[υσθένευς].

Ἀριστ[όφι]λος

Ἀρίστου.

Φιλιστίδης Φιλιστίδου Ῥόδιος ἀφεῖκται.

Πρῶτος Πρώτου Θεσσαλὸς ἀφῖκται πρὸς τὸν θεόν.

τὸ προσκύνημα Ὀρσενο[ύφιος].

τοῦ καὶ τῶν τέκνων

αὐτῶν καὶ τῶν φίλων

αὐτοῦ τῶν πάντων ἐκ

ψυχῆς αὐτὸν φιλούν-

των κατ’ ὄνομα.

καὶ τής γυναικὸς

καὶ τῶν φιλούν-

των αὐτόν.

τὸ προ[σ]κύνημα παρὰ τῷ κυρίῳ Βησᾷ Διδύμου καὶ Ἀρέας τῆς Φιλ— —.

καὶ Θατρῆς καὶ Ταρεοῦς(?)

καὶ Ἀκτίων ὁ φίλτατος.

τὸ προσκύνημα Ἑλένας, Ἀνουβᾶτος καὶ τῶν φιλού[ντων].

πόλλωνι καὶ [— — —]

(ἔτους) εʹ Ἐπειφὶ [—ʹ].

τὸ προσκύνημα — — — —

— — — — — καὶ τῶν φιλούντων

ἡμᾶς [— — — — — — — εὐ]χαρι-

Ἁρποκρᾶς ζαθέης Πανιάδος ναέτης,

ἱρεὺς, Κοπρείαο φίλος γόνος ἀρητῆρος.

Βησᾷ πανομφαίῳ καὶ χάρις οὐκ ὀλίγη.

ὁ Στράτωνος

Μεμφίτης.

Σωτέλης ὁ Μυ— — —.

Φίλαιθος.

Στράτων.

Μενέλαος Δικαίου ἀφίκετο εἰς τὸ Μεμνόνειον.

τῶν τέκνων αὐτῶν καὶ Μύρωνος καὶ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν τέκ-

νων αὐτῶν καὶ πάντων τῶν φιλούντων αὐτὸν ἐκ ψυχῆς φίλων κατ’

ὄνομα καὶ τοῦ ἀναγινώσκοντος εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον γένοιτο παρὰ τῷ

ἀφίκετο Ἀντιφάνης Αἰσχύλου Θεσσαλὸς τῶν Κορράγου — — —.

Θεόφιλος Λύσιος ἰατρός.

Ἀθηνόβιος.

(ἔτους) θʹ, ιʹ Φαωφί, Νεοπτόλεμος ἥκω.

Θευφίλα ἥκω.

Φιλέας.

τὸ προσκύνημα Φιλαδέλφου καὶ τῶν φιλούντων ἡμᾶς [πάν]των.

τὸ προσκύνημα Ἀπολλών[ι]ος Ἀπολλ[ωνίου — — —]

καὶ πάντων τῶν φιλούντων ἐν ψυχῆι καὶ τοῦ ἀναγινώσκοντ[ος — — —].

(ἔτους) ιαʹ Ἀντωνείνου

Καίσαρος Φαωφὶ κηʹ.

ἄνοσον παρασχεῖν σῶμα μέχρις οὗ ζώσω.

(ἔτους) ιαʹ Ἀντωνείνου Καίσαρος Φαωφὶ κθʹ .

ἐν Ἀβύδ[ω]ι θεοῖσιν καὶ τῶν τέκνων

Ταπιῶμις καὶ Ἡλιοπολείτιδος καὶ τῶν φίλων.

Φιλοτέρα.

Φίλα.

Φίλας.

ὁ Φιλάδελφ(ος).

ἀδιάφορον δὲ κἂν ἄλλη τις π[ρ̣ὶν ἐ̣ν̣]ο̣ρ̣ί̣α̣ τα[ύ]την

the first sixteen lines have been lost through erosion

[— — — — — — — — — — — — — —]τα̣ξι[ν̣] τα̣ τ̣ε̣[․․․․․․]

ἵν’ εἰδότες ἀπολαύητε τῶν εὐεργεσ[ιῶ]ν. (ἔτους) βʹ Λουκίου Λειβίου Σε̣[β]α̣σ[τοῦ]

Σ̣ο̣υ̣λ̣π̣ι̣κ̣ίου Γ[άλβα Αὐ]τ̣ο̣κράτορος. Φαῶφι α̣ʹ Ἰουλ̣[ίᾳ Σεβαστῇ].

[Τιβέριος Ἰούλιος Ἀλέξανδρος λέγει]· vac.

Τιβερίου Ἰουλίου Ἀλεξάνδρου τὸ ἀντίγραφον ὑμεῖν ὑπέταξα, ἵν’ εἰδότες ἀπολαύητε τῶν εὐεργεσιῶν. (ἔτους) βʹ Λουκίου Λιβίου Σεβαστοῦ Σουλπικίου

Γάλβα Αὐτοκράτορος Φαῶφι αʹ Ἰουλίᾳ Σεβαστῆι. vvv Τιβέριος Ἰούλιος Ἀλέξανδρος λέγει vv πᾶσαν πρόνοιαν ποιούμενος τοῦ διαμένειν τῶι προσήκον̣τι κα-

ταστήματι τὴν πόλιν ἀπολαύουσαν τῶν εὐεργεσιῶν ἃς ἔχει παρὰ τῶν Σεβαστῶν καὶ τοῦ τὴν Αἴγυπτον ἐν εὐσταθείᾳ διάγουσαν εὐθύμως ὑπηρετεῖν τῆι τε εὐθηνίᾳ καὶ τῆι μεγίσ-

γεγονυίας καὶ ἀποδεδομένα δάνεια παρὰ τῶν ἀπολαβόντων ἀναπράσσειν πρὸς βίαν καὶ ἀγορασμοὺς ἀναδάστους ποιεῖν ἀποσπῶντες τὰ κτήματα τῶν ὠνησαμένων ὡς

συμβεβληκότων τισὶν ἀναβολικὰ εἰληφόσ[ι] ἐκ τοῦ φίσκου ἢι στρατηγοῖς ἢι πραγματικοῖς ἢι ἄλλοις τῶν προσοφειλ̣ηκότων τῶι δημοσίωι λόγωι· v κελεύωι οὗν, ὅστιςς ἂν ἐνθάδε

ἐπίτροπος τοῦ κυρίου ἢι οἰκονόμος ὕποπτόν τινα ἔχηι τῶν ἐν τοῖς δημοσίοις πράγμασιν ὄντων, κατέχεσθαι αὐτοῦ τὸ ὄνο[μ̣]α ἢι προγράφειν, ἵν[α μηδ]εὶς τῶι τοιούτωι συνβάλληι, v

μένων δανίσηι νομίμως λαβὼν ὑποθήκην, ἢι φθάσηι ἃ ἐδάνισεν κομίσασθαι ἢι καὶ ὠνήσηταί τι, μὴι κατεχομένου τοῦ ὀνόματος μηδὲ τοῦ ὑπάρχοντος, οὐδὲν πρᾶγμα ἕξει. vvv

τὰς μὲν γὰρ προῖκας ἀλλοτρίας οὔσας καὶ οὐ τῶν εἰληφότων ἀνδρῶν καὶ ὁ θεὸς Σεβαστὸς ἐκέλευσεν καὶ οἱ ἔπαρχοι ἐκ τοῦ φίσκου ταῖς γυναιξὶ ἀποδίδοσθαι, ὧν βεβαίαν δεῖ v

τὴν πρωτοπραξίαν φυλάσσειν· v ἐνετεύχθην δὲ καὶ περὶ τῶν ἀτελειῶν καὶ κουφοτελειῶν, ἐν αἷς ἐστιν καὶ τὰ προσοδικά, ἀξιούντων αὐτὰς φυλαχθῆναι, ὡς ὁ θεὸς Κλαύδιος vv

ματα καὶ τιμὰς αὐτῶν ἀποδόντας ὡς δημοσίους γεωργοὺς ἐκφόρια ἀπαιτεῖσθαι τῶν ἰδίων ἐδαφῶν. ἀκόλουθον δέ ἐ[σ̣]τιν ταῖς τῶν Σεβαστῶν v

χάρισι καὶ τὸ τοὺς ἐνγενεῖς Ἀλεξανδρεῖς καὶ ἐν τῆι [χώ̣]ρ̣ᾳ̣ διὰ φιλεργίαν κ̣α̣τ̣ο̣ι̣κ̣ο̣ῦ̣ν̣τ̣α̣ς̣ ε̣ἰ̣ς̣ μ̣η̣δ̣ε̣μ̣ί̣α̣[ν̣ ἄ̣γ̣]ε̣σ̣[θα̣ι̣ χ̣ωρ̣ι̣κ̣ὴν λ̣]ε̣ι̣τ̣ο̣υ̣ρ̣[γ̣ίαν̣]·

πολλάκις μὲν ἐπεζητήσατε, καὐτὸς δὲ φυλάσσωι, ὥστε μηδένα τῶν ἐνγενῶν Ἀλεξανδρέων εἰς λειτουργίας χωρικὰς ἄγεσθαι. v μελήσει δέ

[αἴτι]α̣ι τῆς πάντων ἡ[μ̣]ῶν σωτηρίας ἡι δι̣[η]ν̣εκὴς [εὐ]ε̣ργεσία καὶ πρόνοια. vvvv ἔ̣[το]υ̣ς v πρώτο[υ̣ Λουκ]ί̣ο̣υ̣ Λειβίο[υ vvv]

[Γάλ]βα Καί[σ]αρος Σεβαστοῦ Αὐτο̣κράτορος, Ἐ̣[π]ε̣ῖφ[ι̣] ιβʹ. vac.

Ἑρμείας, ὃς Ὄασιν ἀκμὴν ἀνθοῦσαν ἔθ[ηκε],

πατρίδος ἐξ Ἑρμοῦ, υἱὸς ὁ Ἑρμοφίλου.

εἰς Ἀίδην ἔμολον. | ἐκτέ-

ρισαν δὲ τέκνων με φίλαι

χέρες, ὧν χάριν ἔσχον | Ἠι-

τοῦτο μαθεῖν, νόστου μνησάμενον γλυκείου

ἡλικίης ἀκόρητον, ὅτ’ ο̣ὐδὲ φίλων ἐνέπλησα

θυμὸν ἐμῶν τέκνων, ὦν̣ λίπον ἐν θαλάμοις;

καὶ σοὶ δ’ εὐοδίης τρίβον ὄλβιον εὔχομαι εἶναι

πρός γ’ ἔτι καὶ τέκνοις σοῖσι φιλοφροσύνοις.

Ἀπολλώνιε χρηστέ, χαῖρε.

[— — — — — — — — — — κ]ακῶς πανεπόψιον ἄνδρα̣

— — — — — — — — — —α φίλην προτέρων

[— — — — — — — — — πρ]ὸ̣ς ἀντιπάλους διένεγκ[α]

ἀ̣λλ’ οὔ μοι τόσον ἐστὶν ὀδύρεσθαι περὶ τέκνων·

ἥλικ’ ἀδελφειοῦ συντροφίην ἔλιπον,

ὅν ποτέ γ’ οὐκ εἴασκον ἐμεῦ ἀπονόσφι προβῆν̣[αι]

ἴχνος, ἀεὶ δ’ ὁμό̣νουν νεῦον ἐπισφυρίοις.

οἴμοι, σ̣ὴν φιλίην τίς ἐχώρισεν, ὦ φιλ’ ἀδελφέ,

ε̣ἰ μὴ κλωστήρων ἀκριτόφυλα γένη;

εἰμὶ γὰρ εὐέρκτης [Ἀπολ]λώνιος, ὃν βασιλῆ̣ε̣[ς]

κρίναντες φιλί[αις αἷσι(?) κ]ατηγλάισαν.

[Ἡρ]ώδης ἔ̣γ̣ραψεν.

πάτρη γάρ μ’ ἐλόχευσεν Ἀπάμεα, γαῖα δ’ ἔθρεψεν

Αἰγύπτου θνατοῖς πᾶσι γεγῶτα φίλον,

Διάζελμιν, βασιλεῦσι τετειμένον· ὦ παροδῖτα,

"χαῖρε", λέγοις, "κούφηι δ’ ἀμφιπέλοιτο κόνις".

δάκρυα καὶ θρήνους ὤπασ’ ἀποφθίμενος.

τὸν δὲ γονεῖς τιμῶντα φίλοισὶ τε πᾶσι ποθεινόν

χῶρος ἔχει λειμών θ’ ἱερὸς εὐσεβέων.

—— ἐξορκίζω ἡμᾶς, σύσκηνοι

φίλοι καὶ συστρατιῶται,

ἐὰν παράγητε ΑΡΥϹΑΝ,

καὶ τέκνα νήπι’ ἐλεινὰ καὶ αὐστηρὰν πα[ράκοιτιν],

πολλῶν ἀνθρώπων βοϊθὸς ἐὼν σο̣φ̣[ίαι(?)]·

κλαύσατε τὸν προλιπόντα τὸ σεμνότα[τον ⏑⏑ –×]

καὶ πόλιν, ἀνθρώπων δ’ ἤθεα καὶ φιλίαν.

Δ̣[η]μ̣ᾶ̣ς̣ ὡ̣[ς] (ἐτῶν) ληʹ,

κα̣ὶ̣ σ̣ὺ̣, Ἀλέξανδρε,

πασίφιλε καὶ ἀνέγ-

κ̣λ̣[η]τε, χρη[στ]ὲ χ[αῖρε].

αὐτὸς ὁ πανδαμάτωρ ἥρπασεν εἰς Ἀΐδην.

ὦ χθὼν ἀμμοφανής, οἷον δέμας ἀμφικαλύπτις

Ἀβράμου ψυχῆς, τοῦ μακαριστοτάτου·

οὐκ ἀγέραστος ἔφυ γὰρ ἀνὰ πτόλιν, ἀλλὰ καὶ ἀρχῇ

πανδήμῳ ἐθνικῇ ἐστέφετ’ ἐν σοφίᾳ.

δισσῶν γάρ τε τόπων πολιταρχῶν αὐτὸς ἐτειμῶ

κεῖται πᾶσι̣ θανεῖν καὶ μόρσιμόν ἐστιν ἑκάστ̣ῳ,

ἀλλ’ οἰκτρὸν προθανεῖν παῖδα φίλον γονέων.

τύμβος ταῦτα λέγων κρύπτω νέκυν αἴλινον ὧδε,

γ̣νώσει πάντα σαφῶς γράμμα διερχόμενος.

Ἑρμαίου φίλο̣ν υἱὸν̣ [ὃς] Ἑ̣ρ̣μ̣οκράτης ἐκαλεῖτο,

–⏑⏑–⏑⏑––⏑⏑ΝΩΝ σθεναρῶν·

ἤγαγεν εἰς Ἀοΐδην Θάνατος, μὴ δᾷ-

[δ]ας ἰ̣δ̣ο̣ῦσαν νυμφιδίας χείρε̣σ̣σ̣ι̣ν̣ ἑ̣αῖ̣ς̣ α̣ἴ̣ρουσ̣α̣ν̣ ἐν οἴκοις |

ἡμετέροις τρομερεαῖσιν τρομεραῖσιν ἐπ’ ὠλενίαι-

Ἁρπάλου εἰμὶ τάφος. —— τίνος Ἁρπάλου; —— Ἅρπαλον ἴσθι

δαιδαλέης σοφίης τὸν πολυτεχνότατον. ——

ἔγνων, ὦ Μοῖραι· πολυμήχανος ὤλετο τέχνη·

πλὴν εἰ μή σε ταφα̣ὶ πάτρης Π̣ι̣[σ]ί̣[δ]ισσαν ἔχουσι,

ἡ Δανάου δ’ ἱερὴ Μέμφις ἔκρυψε κόνει·

ἀλλ’ οὖγ γ’ εὐσ[ε]βέων ναίεις μέτα, πατρὶ σύνοικος

ὦ πόσι· μὴ κωφῶι τύμβῳ ἐπιστενάχει.

σῶν ψαῦσαι λεχέων Ἀμμωνίαι οὐκέτ’ ἐφικτόν,

Ἁρμόδιε, στυγερὸς γάρ με κέκευθ’ Αἴδης·

τες, | θυμὸν ἣ ὄλλυμ’ ἐγώ, δεσ-

μὸν ἐμῆς φιλίης | ἄνδρα λι-

ποῦσ’ Ἀπολλῶν.

σατε πάντες Ῥαχῆλιν σώ-

φρονα, πασιφίλην, ὡς (ἐτῶν) λʹ. ——

μή με μάτην πενθῖτε

θρέψω δ’ ὅσους ἔφυσας ἐξ ἐμοῦ γόνους

τῆς πρός σε φιλίας ἀξίως, ξυνάορε.

Λυσᾶν τε τὸν πρὶν τοῖς ἐμοῖς ὁμόρροπον (ἔτους) ζʹ, Παϋνὶ κϛʹ

λοιπὸν νῦν, παροδεῖ-

τα, φίλον γενέτ[ην]

δὲ ἐλέερε, | ὡς ε[ἰ]-

τὸν θεόν, ὦ φίλε, ὅση δύναμίς γε παρείη, ⏑–⏑

σήμερον εὐφραίνου τὸν τάφον Ε․․ΟΜΕΝΟϹ·

–⏑⏑ΤΑ τριάκοντα ἔτη ψήφιζε λογισμούς·

ἦ ῥα ΠΑΡΑϹ․․․․․․ οὐδὲν Ε․․․ΕΝΟΙϹ. |

θος ζώοντά περ ἔμπης, |

εἰς ὅ κεν ἔνθ’ ἀφίκωμαι, ὅ-

πῃ φθαμένη μ’ ἐβεβήκεις.

δ’ ὑπόκειται |

Δημοφίλο ψυχὴ-

ν σῶμά τ’ ὀδυρομ-

Αἰὼν κηρύξει νὴν φιλο-

μήτορα καὶ φιλάδελ-

φον. σὺν τέκνῳ τ’ ἐμ-

λείπω δ’ υἱέα μοῦνον, ὃν ἶσα τέκεσσιν ἅπαντες

ὀρφανὸν εἰσορόωντες ἀεὶ φιλέοιτε πρεπόντως.

εὐθύμει.

αὐτὴ ἐγὼ κῖμαι ἡ Σωκρά-

[τῃ(?)] ο̣ὖ̣σα φιλητή· | ΖΩϹΑ

[․․7-8․․․]Η̣Ϲ κρατερός με

ὡς ἔθος εὐσεβέων γευσάμενον θανάτου·

αὐτὴ δ’ οὐρανίην ἁγίων πόλιν ἀμφιπολεύει,

☧ μισθὸν ἔχουσα πόνων οὐρανίους στεφάνους.

οὐκέτι δὴ μάτηρ σε, Φιλόξενε, δέξατο χερσίν,

σὰν ἐρατὰν χρονίως ἀμφιβαλοῦσα δέρην,

οὐδὲ μετ’ ἀιθέων ἀν’ ἀγάκλυτον ἤλυθες ἄστυ

ἐς Ἀίδαν βέβακεν· ἀλλά μοι σχάσας

τὸ νεκραγωγόν, ὦ φίλ’, ἐν πέδωι γόνυ

κολαπτὸν ἄθρει γράμμα διπτύχοις κόραις·

πατὴρ μὲν Εἰρηναῖος, ἁ δέ τοι πατρὶς

Μέμφις, τὸ δ’ οὔνομ’ ἀγορεύετ’ ἐκ βρέφους

․․․ΙΟΣ̣, ὧ̣ι̣ τ̣ὸ̣ φαῦλον οὐ συνείπετο·

χρὴ μέν σε προλιπόντα καλὸν φάος ἠελίοιο

καὶ γ̣ρ̣αφίδος τέχνας οὐ τελέσαντα γέρας

στέργειν δακρύσαντας ἐπ’ ἤματι τῶιδε, φέριστε,

οἴκων ἐξ ἰδί[ων], Ἀμμώνιε, συγγενέσιν μὲν

οἰκτρότατον [λύ]πας ἀμφιβα[λ]οῦσα γόον,

σοὶ δὲ κλέος με[γ]ακυδὲς ἐπήρατο· πατρίδα σῴζων

κλῄζομεν, ἀρχαίοις ὡς πάρος ἐστίν ἔθος·

πᾶσι δ’ ἀίμνηστος γίνοι φίλος· ἀγχόθι δή σου

λήθη παρμίμνοι χῶρον ἀν’ εὐσεβέων.

Λιβύης τόνδε Νικόλαον ἔχει, |

ὃς πᾶσιν θνητοῖς ἐ͂εν φίλος

ἐδὲ θεοῖσιν· | ἀλλὰ τὸ τῆς

ὁ πρὶν ἐνὶ πτολέμοισι φανεὶς φιλοδήιος ἀνὴρ

στυγνά τ’ ἐπ’ ἀντιπάλοις δούρατ’ ἐρεισάμενος,

δάκρυα πικρὰ λιπὼν πατρὶ ποθεινοτάτῳ,

ἠδέ γ’ ὁμογνήτοισι· Φιλωνίδου εἰμὶ δὲ κοῦρος,

οὔνομα ταὐτὸν ἔχων· ἁ δέ με γειναμένα

[ῥύ]σασθαι λ̣ώβ̣ας δ’ οὐκ ἔσθενεν· [ο]ὐδὲ γὰρ̣ αὐ̣[τὸς]

νερτέριον Μοιρῶν νόσφι λέλογχε πάτ̣ον.

στῆθι φίλον παρὰ τύμβον, ὁδοιπόρε. —— τίς με κελεύει; ——

φρουρὸς ἐγώ σε λέων. —— αὐτὸς ὁ λαΐνεος; ——

καὶ φωνὴν τεύχειν ὧδε λίθωι βροτέην; ——

Ἡρᾶς Μεμφίτης οὗτος, φίλε, κύδιμος ἥρως,

ὁ σθεναρός, πολλοῖς ἔξοχος, εὐρυβίης,

μὴ παρίδῃς — — — — — — — —ον ὁμοφροσύνης,

ὡς κἀγὼ φιλάδελφος ἐὼν καὶ πᾶσι πολείταις

χρηστὸς ἐκοιμήθην, πλησίον ἀλ̣λ̣ογενῶν·

ἐνθάδε μνημήῳ κεῖμαι ἀποφθίμενος.

(ἔτους) δ̣ʹ, Φ̣αῶφι ιηʹ.

νήσας γὰρ μ[έγ]α πενθεῖ | τηκό-

μενος ψυχῆ[ι σ]ὺν γένει ἠδὲ φί-

λοις. | εἰ δὲ θέλε̣[ι]ς̣, γνῶναι δύνα-

[— — — — πάντας] ἀ̣ρετῆι τοὺς ὁμήλικας προὖχεν,

[— — — — — — — δ]ί̣καιος, θεοσεβής, φιλάνθρωπος.

[— — — — — — — — ἑ]τ̣αίρων τὸν τεὸν μόρον κλαίει,

οὐδ’ αὖ Μακηδὼν ὁ βασιλεὺς Ἀλέξανδρος,

ὃν τίκτεν Ἄμμων θέμενος εἰς ὄφιν μορφήν;

Ζηνόφιλος κεῖμαι πατρὸς Ζηνοφίλου.

ἕκτον ἀωροσύνης μῆνα παρερχόμενος.

νῦν δ’ Ἀβυδηναίου τὸν Ὀσείριδος ἀμφιπολεύω

θῶκον καὶ φθιμένων οὐκ ἐπάτησα δόμους.

γεννηθέντι, θανεῖν εἴκοσι πρὶν ἐτέων.

ἐγγὺς μὲν ναίω Δημητρίου τοῦ φιλαδέλφου,

νῦν τὸν ἴσον τούτωι χῶρον ἄλυπον ἔχων·

ἠ γοῦν μοι πείθη, καὶ σὺ μέτελθε γόων,

μητρὶ φίληι δὲ παραίνει τὸ τὰς λύπας ἀποθέσθαι·

ἡγεῖται δὲ βροτῶν πανδαμάτωρ [ὁ Χρ]όνος.

Ἡρακλείδης ὁ καλὸς κεῖτ’ ἐνθάδε,

ὡς Ὄσειρις ἢ Παφίης ὁ Ἄδωνις,

ἢ Ἐνδυμίων ὁ Σελήνης,

τὸν νέκυν ἐνθάδ’ ἔθηκε πατὴρ

φιλότε[κ]νος ἄωρον, |

ἡλικίην ἐτέων εἴκοσι, οὐ πλεόνω[ν]. |

στηθί μοι, παροδῖτα, καὶ μάθε τίς πέφυκα σαφῶς·

Βησαρίωνος φίλος υἱὸς Κροκόδειλος τοὔνομα·

ἐβίωσα δ’ ἔτη δύο καὶ εἴκοσι τὰ πάντα.

δὶς δέκα γάρ μ’ ἐκόμησε πατὴρ ἔτη, οὐδ’ ἐτέλεσσα

νυμφιδίων θαλάμων εἰς ὑμέναια λέχη,

οὐδ’ ὑπὸ παστὸν ἐμὸν δέμας ἤλυθεν, οὐδ’ ἐκρότησαν

αἰῶνα μνήμης πένθος ἄλαστον ἔχηι.

κλαύσατε Λυσάνδρην, συνομήλικες, ἣν Φιλον[ί]κη

καὶ Εὔδημος κούρην τήνδ’ ἐτέκοντο μάτην.

εἶαρ δ’ αὐτομάτης πέμπει γόνον ἔνθα μελίσσης,

καὶ ῥόδον ἐκ καλύκων, ἄνθος Ἔρωτι φίλον·

καῦμα δ’ ἄρ’ ἐκ ληνοῦ Βάκχου πόμα καὶ στέφανόν σοι

ες γονέες πάσχουσ’ ἰκέλως ἐπὶ υἱὸν ἀρεστόν, |

οἵ τε φίλοι ζητοῦσιν ὁμήλικα καὶ συν-

έταιρον· | σῶμα δ’ ἐμὸν κῖται χο͂ρον χῶρον

λευτῶ ἐτῶν

πέντε· Φιλ-

ουμένη

ἐμάρανε, Βηχὶ χρησάμενος διακόνωι.

βλέπε, μὴ δακρύσῃς, φίλτατ’· αὐτὸ τοῦτο γὰρ

μεισῶν ἐκέλευσα μηδὲ τὰς καλουμένας

θρηνητρίας μοι τὸν Φιλερμῆν παραλαβεῖν

εὔνουν ἀδελφὸν ὄντα μοι καὶ γνήσιον,

πενταέτης Ἰσίδωρος ἐπεὶ θάνον· ἀλλ’ ἔτι καὶ νῦν

α[ἴσθομ]αι(?), οἰκείων κείμενος ἄγχι φίλων.

— —ΕΙϹΟΥΤΗϹΕ— —

— — φιλοδεσποσύ̣[ν— —]

— — — — — — — — — — —

ἀλλὰ σύ, δῖα θεά, τῶν ․ΟΙ χάριν Ω— — — — — —

σφίγγας κηώδει τῶιδε παρὰ πρ[οπύλωι].