[☩ ὅσ]οι βλέπουσι τοῦ τόπου τὸ κόσμιον / καὶ τῆς στέγης τὸ σεμνὸν ἢ τῆς ψηφίδος, / Παύλου δικαίως τοῦ σοφοῦ τοῦ ποιμένος / ❦

α̣ἰ̣νοῦσι ἀτεχνῶς τὴν ἄγαν προθυμίαν / καὶ τοῦ κτίσαντος τὴν χορηγίαν θαμά. / Θεόδωρος οὗτος οἴκοθεν χρυσὸν̣

τούτοις δὲ πᾶσι τὴν προθυμίαν νέμει

Παῦλος ὁ ποιμὴν ὡς σοφὸς κυβερνέτης,

ἴκοντος αὐτοῦ τοῖς σοφοῖς ἐπιτάγμασιν

[☩ ἦ μά]λα θαύματα καλὰ φέρ[ει πᾶ]ς ἱεροφάντης

ἀ̣ν̣θρώποις οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν,

οὕνεκεν οἶκον ἔδειμε μαθηταῖς πρωτοστάταις

ψηφίς, τίς σ’ ἀνέθηκεν; ὁ δώματα ταῦτα τελέσσας.

τίς δ’ ὁ γραφεὶς ποιμήν; τίνος εἵνεκα ἔργα πιφαύσκει;

οὔνομ’ Ἀναστάσιο̣ς̣ [τ]ετράπτολις, ε̣[ὔ]χος ὁ Σωτήρ.

[τὸ μνημῖον ἐποίησα ὁ δεῖνα ἐμαυτῷ καὶ τ]οῖς υἱοῖς· ἡ δὲ ἐμὴ κληρονόμ-

[ος οὐκ ἐξουσιάζει οὐ μεθέξει? τούτου τοῦ μ]νημίου· ἐὰν δέ τις ἀλλότριος

[υἱο]ῖς Τι(βέριος) Μαρίω-

[ν Φ]αρεκου ἐπο-

[ίη]σεν ἔτ(ους) αϟʹ.

μου ἐπήε-

σα ἐποίησα.

Αλαβδος Σαμεθου

ἐποίησεν ἔτου(ς) ργʹ.

ος Ραουαου πατὴρ

ἐποίησεν ἔτ(ει) ριηʹ.

μνημῖον μνημεῖον Ο̣υαβαλλ-

ο[υ] Αυσου ὃν(!) ἐπύησεν ἐποίησεν Σαδελος̣.

Νασερος Μεγάρου

ἐποίησεν ἑαυτῷ.

[ὁ δεῖνα Σ]οεμου, ἱερεὺς — — — — — —

[ἐποίησα τὸ ἵ]δρυμα Ἑρμοῦς ὑπὲρ σ[ωτηρίας — — —]

[— — — καὶ — — —]ιτη̣ς τῶν τέκνων μου. [ἔτους ․․ʹ].

λέσασα, ἑαυτῇ

καὶ ἀδελφοῖς ἐποίησα.

Μ̣άϊος Αβειβου | ἐποίησεν.

[— — —]σουρος [— — —]

[ἐποίησ]ε̣ν ἐκ τῶ[ν ἰδίων].

[Σ]αμεθος Σαλαμο-

[υ] οἰκοδόμος ἐποί-

ησεν,

ου τοῦ Γαρου, Σαρη-

νὸς, ἐποίησεν

ἔτους δευτέρου ε[ἰ]-

Α̣[μ]ερος | ․αμου ἐ|[π(οίησεν)(?)].

[․․․․ κ]αὶ Κασσιανὸν βου(λευτὴν) ἄνδρα α̣[ὑτ]ῆ[ς ․․․․]

[․․․․․] πατρὸς φιλοστοργήσασα, ἐπ[οίη]-

[σεν μετ]ὰ Ἀγριππίνας ἀδελφῆς, ζω[οπλα]-

[— — — ἐ]-

ποίησεν τὸ πρόθυρον.

Οναιμερος Γαραμη-

λου ἐποίησεν τὴν

θύραν ἐκ τῶν ἰδίων.

Σοαδου τὸν ἀ-

ετὸν ἐνεποί-

[η]σεν,

ἡμέτερος, ἐκ τῶν ἰδίων

τὴν Νίκην ἐποίησεν.

ς Μαλε-

χου ἐπ-

οίησεν τ-

ὸν βωμόν.

Κολωνειτῶν καὶ στρατιωτῶν, καὶ στρατηγήσας

βασιλεῖ μεγάλῳ Ἀγρίππᾳ κυρίῳ Ἀγρίππας υἱὸς ἐποίησεν. (ἔτους) κʹ.

ος Αν̣η̣[ου]

ἐποίησ[εν]

ὑπὲρ σωτ[ηρ]-

Αναμος Θ̣ησακα

Τεαξας ἐποίησ|εν.

Οασεμαιθ̣ Αμου(?)

Γ̣άμος Νασρο[υ]

Οδουμ̣[ο]ς ἐπο[ίησεν].

πραγμάτων τα[σσ]ομένοις μεταγαγεῖν.

ἐκεῖνοι δέ, εἴτ[ε δὴ δ]ιὰ τὸ μὴ ἐκποιῆσαι

αὐτοῖς, εἴτ[ε διά τ]ιν’ ἄ[λλην] γοῦν αἰτίαν,

οὖν σοι γέ[νοιτο ἵνα τ]ῶν τ[ε] δικαίων τ[υ]γχάνωσι

ἄνθρωπο[ι(?) μηδ’ ὑπὸ] μ[ηδ]ενὸ[ς] ἀδικ[ῶ]νται, μηδὲ

μετ[ά]γων[ται. καὶ ἐά]ν τινες τούτων βούλωντα[ι]

Φωκᾶς

ἐποίει

πραγμάτων τα̣[σσ]ομένοις μεταγαγεῖν.

ἐκεῖνοι δὲ, εἴτ’ [οὖν δ]ιὰ τὸ μὴ ἐκποιῆσαι

αὐτοῖς, εἴτ̣[ε δι’] ἡνδη̣[πο]τ̣οῦν αἰτία̣ν,

οὖν σ․․․․․14-15․․․․․, τῶν τ̣ε δ̣ικαίων τ[υ]γχάνωσι

ἄνθρ̣ωπο[ι, εἰ ․․5․․]μ̣ενο[ι] ἀ̣δικῶνται, μηδὲ

μετ̣[ά]γων[ται ․․․․]ν τινε̣ς τούτων βούλ̣ωντα[ι]

πραγμάτων τα̣[σσ]ο̣μένοις μεταγαγεῖν·

ἐκεῖνοι δέ, εἴτ[ε δὴ δ]ιὰ τὸ μὴ ἐκποιῆσαι

αὐτοῖς εἴτ̣[ε διά τ]ι̣ν̣’ ἄ̣[λλην] γ̣οῦν αἰτίαν,

οὖν σο̣ι̣ γ̣έ̣[νοιτο ἵνα τ]ῶν τ[ε] δικαίων τ[υ]γ̣χάνωσι

ἄνθρωπο[ι (?) μηδ’ ὑπὸ] μ[ηδ]ε̣ν̣ὸ̣[ς] ἀδικ[ῶ]νται μηδὲ

μ̣ε̣τ̣[ά]γων̣[ται· καὶ ἐά]ν̣ τινες τούτων βούλωνται

Δημονίκη Δημήτρις

Δημητρίου ἄλυποι, χαίρετε.

[ἐὰν δέ τις π]αρευρέσει ᾕτινι οὖ[ν]

[ἢ μηχανῇ το]ύτων τι εὑρεθῇ π̣[οιῶν],

[ἑαυτὸν α]ἰτιάσεται, καθότ̣[ι καὶ ὁ]

Βερουτάτος ἀψόγου καὶ ἀμώμου

τὰ πράγματα Ποιθαγορικῆς.

αὐτοῦ — — — — — —

ἄλυ[ποι].

ωσε (ἔτη) μ․ʹ·

ἄλυποι

χαίρετε.

τὸν Νάβλα καὶ τὰς γεφύρας πρὸς εὐχέ[ρειαν]

ὡδοποιημένην εἰς ἀμφότ[ε]ρα τὰ ἱερα τή[ν τε]

[δα]πάνην καὶ τὸν βωμό[ν],

ἔκθεμα πρόθες ἐν οἷς καθήκει

τοῦ νομοῦ τόποις, ἵνα πάντες

εἰδῶσι τὰ ὑπ’ ἐμοῦ κελευόμενα·

χθέντα κεινήσας ἢ βουληθεὶς

ἀμφίβολα ποιῆσαι, κατ’ ἀξιὰν

ἢ ἀργυρικῶς ἢ σωματικῶς

Τεσενοῦφι(ς) θε(ῷ)

Πραμήνι ἐποί(ει).

βʹ δευτέρας Τραϊανῆς Ἰσχυρᾶς, (ἑκατοντά)ρχ(ῃ) Αὐρηλίωι Ἀπολλοδώρωι,

ἐποίησεν τὸν δρό̣μ̣ο̣ν̣ ἐκ τοῦ ἰδίου ἐπ’

ἀγαθῶι.

τε σοῦ, μέγιστε βασιλεῦ, εἱς τὸ μηδένα εἰσβι-

άζεσθαι τρόπωι μηδενί, τοὺς δὲ παρὰ ταῦτα π̣ο̣ι̣-

οῦντας ἐνέχεσθαι ἱεροσ[υλίαι] καὶ πείπτειν ὑπ[ὸ πι]-

τημένοι· εὐτύχει.

Λυσανίαι· ποιεῖν·

(ἔτους) καʹ, Μεχεὶρ ζʹ.

ς τὸ μηδένα εἰσβιάζεσθαι τρόπωι μηδενί,

τοὺς δὲ παρὰ ταῦτα ποιοῦντας ἐνέχεσθαι

ἱεροσυλλίαι ἱεροσυλίαι καὶ πείπτειν ὑπὸ πικροτέραν δι-

π[ιδι] ἐπιτελεσθῇ, ἵν’ [ὦμεν εὐεργετημένοι]·

εὐτύχει. [Λυσανίαι· ποιεῖν]·

[(ἔτους) καʹ, Μ]εχεὶ̣ρ̣ [ζʹ].

τοῦ νομοῦ προνοηθῆναι ὡς διὰ στήλης τῆς

πρὸς τοῖς δεδηλωμένοις τόποις ἐνοικοδο-

μηθησομένης ἐνγλυφήσεται ὑπέρ τε σοῦ

ὡς διὰ στήλης τῆς πρὸς τοῖς δεδηλωμένοις

τόποις ἐνοικοδομηθησομένης ἐνγλυφήσεται

ὑπέρ τε σοῦ καὶ τῶν προγόνων ἡ τοῦ δηλουμένου

ναι ὡς διὰ [στήλης τῆς π]ρὸς το[ῖς δε]δηλωμένοις τό-

ποις ἐνοικοδο[μη]θησ[ο]μέν[ης ἐ]ν̣γλυφήσεται ὑπέρ τε

σοῦ καὶ τῶν προγόνων ἡ τοῦ δ[ηλ]ουμένου ἱεροῦ καὶ τῶν

στρατηγῶι καὶ οἷς καθήκ[ει, ε]ἰδὼς

πο[ιού]μ̣ενον τὰ τῆς ἀναν̣[εώσεω]ς,

προν[ο]ηθῆναι ὡς Μ̣ΕΤ̣ΑΤ․․Λ̣․ ἀσυ-

ὑπὲρ εὐχαρισ-

τίας ἐποίησεν

ἐπ’ ἀγαθῶι·

ὁ τεχνί-

της ὁ ποι-

ήσας καὶ

Ἰσίδωρος γλύ-

πτης ἐποίει καὶ

ἀνέθηκεν

τὸ στρῶμα ἐποίη[σα]

καὶ τοὺς ἀνδ̣ρ̣[ιάν]-

αν μνείαν ἐπ’ ἀγαθῷ τῶν ἰδίων ἰδίων

ποιούμενος· (ἔτους) βʹ, Ἐπεὶφ ιϛʹ.

ἀπὸ τοῦ Ἀρσινοείτου καθαρο-

υργῶν καὶ πλακουντοποιῶν

Ἡρακλείδην Σοχώτου προστ-

υ(—)(?)

α․[․․․] θεοῖς φιλαν̣[θρώποις]

ολι

Ποῖνιξ Φοῖνιξ. Ἀρίστις.

Ἀσκληπιάδης κακῶς πράσσων ἦλθεν ἐ[νθάδε — —]

κα[ὶ εὔφ]ορουν εὔφορον αὐτὸν ἐποίησαν καὶ λαμπρὸν σφοδρῶς

κατ[έστησαν — — —].

[τες κ]α̣τακο̣[λ]ουθῆτε καὶ μηδὲν ὑπεναντίον τοῖς προσ-

[τεταγμένοι]ς̣ [π̣ο̣ι̣]ῆτε. vvv (ἔτους) ἐνάτου Τιβερίου Κλαυδίου Καίσαρος

[Σεβαστοῦ Γερμαν̣ι̣]κ̣[ο̣ῦ Αὐ]τοκράτορος, Μεχεὶρ vv ζʹ. vac.

[ἐκεῖ τοὺς τ]ῶν λόγων ἀναγραφὴν ἐπικε-

[φαλαίαν ποιο]υ̣μένους πέμπειν ἐμοί τε καὶ

[εἰς τὰ λογιστ]ή̣ρια, [κ]αὶ πρὸς Βασιλείδην καὶ τοῖς

[Τιβέριος Ἰούλιος Ἀλέξανδρος λέγει]· vac.

[πᾶσαν πρόνοιαν ποιούμενος τοῦ διαμένειν τῷ προσήκοντι] κατα̣-

[στήμα̣]τι τ[ὴν πόλ]ιν [ἀπολαύου]σ̣αν τῶν [εὐεργεσιῶν ἃς ἔχει παρὰ τῶν]

αν ἀνηκόντων, προ[έγραψα ἀναγκαίως περὶ ἑκάστου τῶν]

ἐ̣πιζητουμένων, ὅσ[α ἔξεστί μοι κρείνειν καὶ ποιεῖν, τὰ δὲ]

μείζονα καὶ δεόμεν[α̣ τῆς τοῦ Αὐτοκράτορος δυνάμεως καὶ]

Τιβερίου Ἰουλίου Ἀλεξάνδρου τὸ ἀντίγραφον ὑμεῖν ὑπέταξα, ἵν’ εἰδότες ἀπολαύητε τῶν εὐεργεσιῶν. (ἔτους) βʹ Λουκίου Λιβίου Σεβαστοῦ Σουλπικίου

Γάλβα Αὐτοκράτορος Φαῶφι αʹ Ἰουλίᾳ Σεβαστῆι. vvv Τιβέριος Ἰούλιος Ἀλέξανδρος λέγει vv πᾶσαν πρόνοιαν ποιούμενος τοῦ διαμένειν τῶι προσήκον̣τι κα-

ταστήματι τὴν πόλιν ἀπολαύουσαν τῶν εὐεργεσιῶν ἃς ἔχει παρὰ τῶν Σεβαστῶν καὶ τοῦ τὴν Αἴγυπτον ἐν εὐσταθείᾳ διάγουσαν εὐθύμως ὑπηρετεῖν τῆι τε εὐθηνίᾳ καὶ τῆι μεγίσ-

[κ̣]αὶ τὰ πρὸς ἀπόλαυσιν, καὶ γινώσκητε ὅτι ἐφρόντισα τῶν πρὸς τὴν ὑμετέραν βοήθειαν ἀνηκόντων, προέγραψα ἀναγκαίως περὶ ἑκάστου τῶν ἐπιζητουμένων, ὅσα ἔξεστί μοι κρεί-

νειν καὶ ποιεῖν, τὰ δὲ μείζονα καὶ δεόμενα τῆς τοῦ Αὐτοκράτορος δυνάμεως καὶ μεγαλειότητος αὐτῶι δηλώσωι μετὰ πάσης ἀληθείας, τῶν θεῶν ταμιευσαμένων εἰς τοῦτον τὸν

ἱερώτατον καιρὸν τὴν τῆς οἰκουμένης ἀσφάλειαν. ἔγνων γὰρ πρὸ παντὸς εὐλογωτάτην οὖσαν τὴν ἔντευξιν ὑμῶν ὑπὲρ τοῦ μὴι ἄκοντας ἀνθρώπους εἰς τελωνείας ἢι ἄλ-

οἱ τῆι πρωτοπραξίᾳ πρὸς ἃ μὴ δεῖ καταχρώμενοι, καὶ περὶ ταύτης ἀναγκαίως προέγραψα· ἐδηλώθηι γάρ μοι πολλάκις ὅτι ἤδηι τινὲς καὶ ὑποθήκας ἐπείρασαν ἀφελέσθαι νομίμως

γεγονυίας καὶ ἀποδεδομένα δάνεια παρὰ τῶν ἀπολαβόντων ἀναπράσσειν πρὸς βίαν καὶ ἀγορασμοὺς ἀναδάστους ποιεῖν ἀποσπῶντες τὰ κτήματα τῶν ὠνησαμένων ὡς

συμβεβληκότων τισὶν ἀναβολικὰ εἰληφόσ[ι] ἐκ τοῦ φίσκου ἢι στρατηγοῖς ἢι πραγματικοῖς ἢι ἄλλοις τῶν προσοφειλ̣ηκότων τῶι δημοσίωι λόγωι· v κελεύωι οὗν, ὅστιςς ἂν ἐνθάδε

σεν κρείνας ἀπολῦσαι, μηκέτι εἰς διαλογισμὸν ἄγεσθαι. ἐὰν δὲ καὶ δύο ἔπαρχοι τὸ αὐτὸ πεφρονηκότες ὦσι, καὶ κολαστέος ἐσ̣τὶν ὁ ἐγλογιστὴς ὁ τὰ αὐτὰ εἰς διαλογισμὸν

ἄγων, κ̣[α]ὶ μηδὲν ἄλλο ποιῶν πλὴν ἀργυρισμοῦ πρόφασιν καταλείπων ἑαυτῶι καὶ τοῖς ἄλλοις πραγματικοῖς. πολλο[ὶ] γοῦν ἠξίωσαν ἐκστῆναι μᾶλλον τῶν ἰδίων κτημάτων ὡς v

πλεῖον τῆς τιμῆς αὐτῶν ἀνηλωκότες διὰ τὸ καθ’ ἕκαστον διαλογισμὸν τὰ αὐτὰ πράγματα εἰς κρίσιν ἄγεσθαι. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ περὶ τῶν ἐν ἰδίωι λόγωι πραγμάτων ἀγομένων ἵστημι, ὥσ%⁸⁰-

τε εἴ τι κριθὲν ἀπελύθηι ἢι ἀπολυθήσεται ὑπὸ τοῦ πρὸς τῶι ἰδίωι λόγωι τεταγμένου, μηκέτι ἐξεῖναι τούτωι εἰσαγγέλλειν κατηγόρωι μηδὲ εἰς κρίσιν ἄγεσθαι, ἢι ὁ τοῦτο ποιήσας ἀπαραιτή-

τως ζημιωθήσεται. οὐδὲν γὰρ ἔσται πέρας τῶν συκοφαντημάτων, ἐὰν τὰ ἀπολελυμένα ἄγηται ἕως τις αὐτὰ κατακρείνηι. ἤδηι δὲ τῆς πόλεως σχεδὸν ἀοικήτου γενομένης διὰ τὸ

τῆς οὐσίας ἀναλαμβάνεσθαι. ἀδικώτατον [γ̣ά̣]ρ ἐστιν πολλοῖς ἐπάγοντα κινδύνους ὑπὲρ οὐσιῶν καὶ τῆς ἐπ[ιτ̣]ιμίας αὐτὸν διὰ παντὸς ἀνεύθυνον εἶναι. v καὶ καθόλου δὲ

[κ]ε̣λ̣ε̣ύ̣σ̣ομαι τὸν γνώμονα τοῦ̣ ἰ̣[δ]ί̣ου λ̣ό̣γ̣ο̣υ̣ [κεῖσθ]αι, τὰ καινοποιηθέ̣ν̣τα παρὰ τὰς τῶν Σεβαστῶν χάριτας ἐ[π̣α̣]νο[ρ̣θ̣]ω̣σάμεν̣ο̣ς̣. προγράψω[ι δὲ φ̣ανερῶς ὅπως τοὺς ἤδηι ἐξ]-

ελεγχθέντα[ς̣] συκοφάντας ὡς ἔδει ἐτιμωρησάμην. οὐκ ἀγνοῶι δ’ ὅτι πολλὴν πρόνοιαν ποιεῖσθε καὶ τοῦ τὴν Αἴγυπτον ἐν̣ εὐσταθείᾳ [δ̣]ι̣α̣μ̣[ένειν̣], ἐξ ἧς̣ [μεγάλως βαρύνεσθε· ἃς μὲν οὖν]

χορηγίας ἔχετε, ὅσα οἷόν τε ἦν ἐπηνωρθωσάμην. ἐνέτυχον γάρ μοι πολλάκις οἱ καθ’ ὅλην τὴν χώραν γεωργοῦντες καὶ ἐδήλωσαν ὅτι πολλὰ καιν̣[ῶ̣]ς̣ κατεκρίθησα[ν, οὐ διὰ κακουργήματα]

[τὸ κάθ]ε̣κ̣τον τριπλάσι[ο]ν ἀποδώσει. v ὅσοι μὲν γὰρ ἐφοβήθησαν ἀ[κ]ο̣ύσαντες περὶ ἀναμετρήσεως τῆς ἐν τῆι Ἀ[λε]ξανδρέω[ν̣ χώρᾳ καὶ]

[τῶι νομ̣ῷ̣] Μενελαΐτηι ἀρχαίας γῆς, [ε]ἰς ἣν οὐδέποτε σχοινίον κα[τ]ηνέχθηι, μὴι μάτην εὐλ[α̣β̣]είσθωσαν· οὔτε [γὰρ ἐ̣]τολμήσε [π̣οτέ τις ποι]-

[ήσασθα̣]ι τὴν ἀνα[μ]έτρησιν οὔτε [π̣ο̣]ιήσεται. μένειν γὰρ ὀφεί[λ̣]ει τ̣[ὸ] ἐξ αἰῶνος αὐτῆς δίκ[α̣ιον. τ̣ὸ̣] δ’ αὐτὸ ἵστημι [καὶ π]ερὶ τῶν το[ύτοις προστε]-

[θέν̣τ̣]ων προσγενημάτων, ὥστε [μη]δὲν ἐπ’ αὐτῶν κ̣αινίζεσθαι. περὶ δὲ τῶν ἀρχαιοτέ[ρ̣ων] ἐ̣κ̣[θ̣]έσεων, ἐνκει[μένω]ν ὑμ[ῶ̣]ν, αἷς [τ̣ι̣νες ὥστε]

[ἐκπράσ]σ̣ε̣ι̣ν ἢ ὁ̣ρ̣ί̣σαι πολλάκις ο[ὐδὲν] πλέ[ο]ν περιε[ποί]ησαν πλὴν ἀργυρισμοῦ τῶν πραγμ[ατικ]ῶν καὶ τῆς τῶ[ν ἀνθρώ]π̣ω̣ν ἐπιτ̣[ρί̣ψ̣εως, Καί]-

[σαρι Σ]ε̣[β̣α]στῶ̣[ι] Α̣[ὐ]τοκράτορι γράψ[ωι μ̣]ετὰ τῶν ἄλλω[ν ὅ̣]σα αὐτῶι δήλωι τῶι μόνωι δυναμ[ένω̣]ι τὰ τοιαῦτα ὁλ[οσχερ]ῶς [ἐ̣]κκόπ̣τ[ε̣ιν, οὗ εἰσι]

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[— — — ἄπ]ο̣ινα γονεῖ, ὡς θέμις, εὖ ἔνεμον·

ᾧ [καλὸν ε]ἰ̣ς γενέτην θέμενοι χρέος, ὦ καλὰ θυμῶι·

καὶ π[άντες(?) τρεπ]όμεσθα πρὸς ὑμᾶς οὐκέ[τ’ ἐ]όντας,

ἤδη̣ [κα]ὶ θ̣υ̣[σία]ς τε καλὰς π̣οιοῦμεν παρ’ ὑμῖν.

αὐτὰρ ἐγὼ[ν] ἔγραψα καὶ εἴασα, ὄφρα ἴδοιτε,

[․․․․ δι]ώ̣νυμ[ός εἰμ]ι ὁμοιάζω τε γονεῦσιν·

․․․․․ΑΙ Δίδυμ̣ος ἐν ἀνθρώποις, καλέομαι γὰρ

[καὶ — —]ΩΝ· ἀλλὰ ἐπὶ προθύροισιν ἔγραψα.

χροιήν μὲν ἐν ζωοῖσιν ἦν μελάντερος,

οἷον βολαὶ ποιοῦσιν ἡλιωτίδες·

ψυχὴ δὲ λευκοῖς ἄνθεσιν βρύουσ’ ἀεὶ

ἄλλο.

λῆξον στερνοτύποιο γόου, παῦσαί με δακρύων,

ὦ πόσι· μὴ κωφῶι τύμβῳ ἐπιστενάχει.

ὁδὸν διαμείβετε τήνδε, |

καὶ ποίμνας οἴων

φέρβετε μηλονόμοι, |

θηισεν καλλοσύνηι καλλοσύνη πραπίδων. | κα-

ὶ τάφος ἐν κόλποις κρύπτει τὸ

ἐμὸν δέμας οὗτος | ἁγνοτρα-

ἀνέρος εὐγνώστοιο, περίφρονος, ἐνθάδε κεῖμαι,

οὗ μέροπες ποίησαν ἐπώνυμον ἔνθα Σελέμβηι·

εἰμὶ δ’ ἐτῶν ὀκτὼ καὶ τεσσεράκοντα λιποῦσα

ὁ σθεναρός, πολλοῖς ἔξοχος, εὐρυβίης,

γνώριμος ἐνδαπίοισι καὶ ἀνδράσι τηλεδαποῖσιν

εἵνεκ’ εὐφροσύνης, εἵνεκεν ἀγλαΐης,

πάντεσι καὶ ἤπιον ἀνθρώ-

ποισι.

ἀπληξαμένη. | οὐ μ-

όνον ἐν κήποις ι

κάλυκες φύεται

άρχου γραμματέως βουλῆς καὶ

Ἀσκληπιάδου ἱεροποιοῦ.

ἔτους ιβʹ, Μεχεὶρ ιγʹ.

σὸν ἀγνόημ’ ἁμαρτάνων τῶι μηθὲν ἀγνοοῦντι.

τάξιν γὰρ εὑρὼν ποικίλως διατρέχουσαν ἑξῆς

πηγῆς τε πρὸς τέρμ’ ἐξ ἴσου σύμφωνον ἀποτελεσμόν,

Πανὶ ὁμοῦ Νύμφαι Ἰσιδώρῳ τάσδε ἔδωκαν

λατομίας εὑρεῖν τῷ Μενιπποίο γόνῳ,

ἡνίκα ἀτρήστοιο κελεύσμασι Μεττίου Ῥούφου

[ἄργμ]ατα(?) — — — — — — — — — ὑπὸ πᾶσι δέχεσθαι

[τῇ θεᾷ(?)] εὐκάρποις τερπομένῃ πεδίοις·

πᾶσι παρ’ ὀψιγόνοισιν ἀοίδιμ[ος(?) — — — —]

ε θεασαμέ-

νη πο[ι]ετά.

ἰδέναι θέλων εἰ σὺ ἶ ὁ ἥλιος· ἀλότριον

ἐμαυτὸν ἐποιησάμην πάσης κακείας

καὶ πάσ[ης ἀθε]ότητος καὶ ἁγνεύσας ἐς πολὺν

οὐράνι[ον πό]λον· καὶ ϹΤΟΠΙ․Α̣․․Ν δέμματα

κατὰ δεινὸν νυκτιδρόμον ․․ΝΑΑ․ΠΙΑΤΟΝ ποιησάμενος

ΕΝΩ καὶ ἁγίῳ τῷ τῆς ἀθανασίας ὕδατι λουσάμενος

φαι[νῃ ὡς παιδί]ον· ἦλθες, κατὰ καιρὸν ἀνατολὰς

ποιο[ύμενος], εἰς τὸν σὸν σηκόν, ξοάνῳ τε σῷ καὶ ναῷ ἔμπνοιαν

παρέχων καὶ δύναμιν μεγάλην· ἔνθα σε ἔγνων, Μανδοῦλι,

κληΐσζω σε πάντοτε, καὶ ἔτας καὶ δμόας πατρίδι ἱκέσθαι

νόσφιν ἄτερ νόσου καὶ ἄτηρ χαλεποῖο πόνοιο·

λαμπρὰ [παρεῖα] φέρων καὶ δεξιὸς Ἴσιδι βαίνων.

μύστην τότε κίκλησκε φύσις πόνον γεωργεῖν·

ὁ σοφὸς τότ’ ἐγὼ ποικίλον ἥρμοζον ἀοιδήν,

σεμνὸν ἀπὸ θεῶν κωτίλον ἐπιτυχὼν νόημα.

Ῥωμαίων μεγέθει δόξαν ἀγαλλόμενος,

μαντικὰ πυθιόων ἅτε δὴ θεὸς Οὐλύμποιο·

ὡς βίος ἀνθρώποις προορώμενος ἐξέθεν αὐχεῖ,

ὡς ἦμαρ καὶ νύξ σε σέβει, ὧραι δ’ ἅμα πᾶσαι,

Ἡρώδην παλίνορ̣σον ἑ̣ὴν ἐς πα[τρίδ’ ἱκ]έσθαι,

νόσφιν ἄτερ νούσου καὶ ἄτερ χαλεποῖ[ο πό]νοιο·

τέρπεό μοι ὡς παισὶν ἐπευξ-

παντοίων ἔργων ἐμέλησέ σοι, ὄφρ’ ἀναδοίης

ἀνθρώποισι βίον τε καὶ εὐνομίην τε ἅπασι,

καὶ θεσμοὺς κατέδειξας, ἵν’ εὐδικίη τις ὑπάρχῃ,

ἥλιος ἀντέλλων ἐσθ’, ὃς ἔδειξε τὸ φῶς.

ὅσσοι δὴ ἐθέλουσι γονὴν παίδων τε ποιῆσαι,

εὐξάμενοι ὑμῖν εὐτεκνίης ἔτυχον.

οὗτος καὶ Ἀσίας τε καὶ Εὐρώπης τε ἀν[ά]σσει,

εἰρήνην τε ἄγων, καρποὶ βρίθουσιν ἐ̣π’ αὐτῶι

παντοίων ἀγαθῶν, καρπόν τε φέροντες ἄρ[ισ]τ̣[ον].

τίς τόδε ἁγνὸν ἔδειμ’ ἱερὸν Ἑρμοῦθι μεγίστηι;

ποῖς θεὸς ἐμνήσθη πανιεροῦ μακάρων;

ὡς αἰπὺν καὶ ἄδυτον ἐσημηώσατ’ Ὄλυμπον

Κ(υριο)υ, ευθι-

ας ποιε-

[ιτε κτλ.]

κυρεε βοε-

☩θι τω ποιη☩-

σαντι.

[θηφοροι — —c.15— — αγ]γελοι και απαυστως αυτον γερερουσιν εν τρισαγια φωνη αδοντες και λεγοντες "αγιος αγιος αγιος ει, Κ(υρι)ε· πληρης ο ου(ρα)νος και η γη τη[ς δοξης σου," τῆ]-

[ς αγι]α̣[ς σου δοξης· ου(ρα)νος κ]α̣[ι γη] γαρ πεπληρωνται της μεγαλιοτητος μεγαλοτητος σου, πολυευσπαγχνε Κ(υρι)ε, οτι εν ου(ρα)νοις αωρατος ων ποικιλοις δυναμεσιν εν ημιν ευδοκησας τοις βροτοις συν-

αναστραφηναι σαρκωθεις εκ της απιρανδρου θεομητορος Μαριας, επικουρος γενου αββα Θεοδω̣ρου προεδρο(υ) (και) Γεωργιω διακ(ονω)

ου ειναικεν και καλως συ[μβιω]-

σασα τον εποιησεν με[— —]

χρονον δια τοι τουτο ε․․ον̣α․-

λου σου απα Ιουλι ω κλι-

δωπ(οιος)· εκυμ(ηθη) εν Κ(υρι)ω

Φαρμουθι ϛʹ, αʹ ιν(δικτιωνος).

Ταρη και

Ποιτηση.

ankh ankh

δοξα · ενει υψισ(τοις) θ(ε)ω και επει γης ηρινης εν ανθρωποις [ευδοκιας].

ενουμεν σε · ευλογουμε[ν σ]ε · υμνουμεν σε · προσκυνουμεν σε [· δοξολογουμεν σε ·]

ημιν εν γεννεα γενεα και γεννεα γενεα. εγω ειπα "Κ(υρι)ε ελεησον με, ϊασε την ψυχην μου, οτ[ι ημαρτον σοι." Κ(υρι)ε, προς σε]

καιταφυγα· διδαξον ε[μ]ε του ποιην το τελημα σ σου, οτι συ ο θ(εο)ς μου, οτι παρα [σοι πηγη ζωης. εν τω φωτι σου]

οψωμετα φως παρατινον το ελεος [σου] τοις γινωσκουσιν σε. Κ(υρι)ε, το ελεος σου εις τ[ον αιωνα]

σαρκ[ο]ς, α[ν]απαυσον τ-

ης ψυχ(ης) αυτης εν κ̣ο̣λ̣[ποις]

Αβρααμ κ(αι) Ισαακ και

της σπουδης και επιξεως Αρσενιου καθ(ολικου) Αιγ(υπτου)

και Θεολογιου πριμ(ισκρινιου) και λοιποις πρωτ(οις) η

πασα καθαρσις γεγενηται του δημοσιου του

μενος, αναπαυσον την ψ(υχην) τον Μα-

ριανου πρ(εσβυτερου) εν κολ̣ποις Αβρααμ

(και) Ισαακ (και) Ιακωβ, ενθ’ απεδρα

[ω, ε]ν τω αναψυξε[ι],

[ε]ν [κολποις] Αβρααμ

[και Ισαακ και Ιακωβ· αμην].

οχλων μου το μεν πρωτον απαξ· ενικησα αυτων

και αυτοι ηξιωσαν με εποιησα ειρηνην μετ’ αυτων

και ωμοσαν μοι τα ειδωλα αυτων και επιστευσα τον

ορκον αυτων ως καλοι εισιν ανθρωποι αναχωρηθην

εις τα ανω μερη μου οτε εγεγονεμην βασιλισκως

ψυχην αυτου

εις κολποις Αβρ-

ααμ (και) Ισαακ (και)

τον δουλον σου Μαρι[ανον]

αρχ(ι)μανδ(ριτην), Ι(ησου)ς τλ λατρ(ιν), (και) [εν κολποις(?)]

Αβρααμ (και) Ισαακ (και) Ιακ[ωβ],

ψυχην αυτου εν κολ-

ποις Αβρααμ και Ισαακ

και Ιακωβ εν [

Χριστεφοριαν ε[ν κολ]-

ποις των π(ατερ)ω[ν ημων]

Αβραα[μ

παυσι αυτη ο θ(εο)ς

εν κολποις Αβρα-

αμ κ̣(αι) Ισαακ (και) Ια-

Ιαννου εν τ[ο]πω [φω]-

τινω, εν κο[λ]ποι[ς τ]ω-

ν αγιων σ[ου] Α[βρα]αμ

παυσον αυτης

εν κολποις Α-

βρααμ κ(αι) Ισαακ

διαληγον το πλασμα σου

ο εποιησας αυτος, αναπαυ-

σον την ψυχην τοις δου-

λοις σου Πιστα εν κολπο-

ϊς Αβραμ και Ισακ και

Ιακωβ· τελει δε του βι-

αναπαυση ο θ(εο)ς

εις κωλποις Α-

βραμ και Ι-