[τὸν δεῖνα] Χαρίνου

[ἄνδρα περὶ τὴ]ν πολιτείαν ἀγαθόν,

[ὁ δῆμος ἐτίμησεν]

Μ[εν(?)]ε[— τοῦ δεῖνος τὸν πρύτ]ανιν

καὶ ἱε[ρέα — — — ἔν τε ταῖς ἄλ]λαις

[ὁ δῆμος ἐτ]ίμησεν

[τὸν δεῖνα — —δ]ώρου δι’ ἀρετὴν̣

κ̣α̣[ὶ φιλοτιμίαν] καὶ διὰ 〚ρ̣ε̣〛 τὴν δι’ ἀρετὴν τοῦ

[ὁ δῆμος]

[τὸν δεῖνα —]ομάχου

[γυμνασιαρχ]ήσαντα

[νεωκόρων Περ]γ̣αμηνῶν̣ [ἐτίμησεν]

[τὸν δεῖνα — —] υ̣ἱὸν Κορ[— — —]

[— — — — — — — — —]ΩΑΦΙ[— — —]

[ὁ δῆμος ἐτίμησεν]

Θεαγέν̣[ην τοῦ δεῖνος γυμνασιαρχήσαντα]

καλῶς κ[αὶ μεγαλομερῶς καὶ προνοήσαντα]

μνείας χάριν.

χαίρετε παροδεῖτ̣αι.

[ὁ δεῖνα Κλ]εομβρότου

— — — ἐποίησε.

— — — — — — — — — —αιτ— — —

[— — — — — — ἀπὸ Ἰ]νδειπεδίο[υ]

[— — — — — — ἀπὸ Ἰ]νδειπεδίο[υ]

[— — — — — — Ἰνδειπ]εδιάτη̣[ς] Μιδειπ]εδιάτη̣[ς]?

— — — — — — — — — — —αιτη̣— — —

ἐφήβων καὶ νέω[ν ἀγωγῆς καὶ κο]σμιότητος ἔπα[θλα θεὶς παι]-

δείας καὶ τῆς περὶ π̣[άν]τα τὰ μα̣θήματα ἀσκήσεως π̣[λείστην]

πρόνοιαν ἐποήσατο ὅπλ[ω]ν τε παντοδαπῶν χορηγίαν ἐ[πειση]-

τευχότα ἀναθέσεως, ἀλλὰ παρερειμμένα ἀφθονία[ι τῶν στεφάνων οὐ]

μόνον ἐπιτήδειον τόπον ἐφ’ οὗ τεθήσονται ἐπενόησε[ν, ἀλλὰ καὶ τὴν]

δαπάνην τὴν εἰς τὴν ἀνάθεσιν παρ’ ἑαυτοῦ ἐποήσατο μεγαλομέρη̣α̣ν

τοῦς ἐπιστατοῦντας τῶν ἐφήβων ταῖς πρεπούσαις φιλαν[θρωπίαις]

προσαγόμενος διετέλει, ὅπως φιλοτιμοτέρων πρὸς τῆι πα̣[ιδείαι]

γινομένων αὐτῶν τῆς μεγίστης ὠφελίας οἱ φιλομαθοῦν̣[τες τυγχά]-

[— — — — — ἄρξ(?)αντ]α τῶν εὐθήρων

[— — — — — — — παιδ]είαι καὶ κοσμιότητι

[— — — — — — — — — —]ίας τῆς εἰς ἑαυτόν.

πυγμῶν δεκαοκτώ.

χαίρετε παροδεῖτ[αι].

γυμνασια̣ρ̣χ̣ί̣α̣ν̣ [δραχμὰ]ς δισχιλίας π̣ε[ντ]α̣[κ]ο[σίας(?) ․․]ΟΙΣ[․․․]ΙΕθεὶς πα̣[ρε]-

κλήθη ἀ̣π[ὸ] τοῦ̣ προγεγρα̣μ̣μ̣ένου διαφόρου θεῖνα[ι] τ̣ὸ̣ δ̣ειλινὸν ἄλ̣ε̣ι̣[μμα]·

ἀναδεξάμενος δὲ καὶ ταύτην τὴν ἐπιμέλειαν ἐποιήσατο τὴ̣[ν θέσιν τοῦ]

[— — — —] συγγε̣ν̣ε̣ῖ̣ς καὶ οἰκείους φίλος Τ̣[․․]ΟΣ[— — — —]ΑΧΕ̣Μ̣[․․․]

[— — — — — — — —]Ι․ΩΛΗΙΙ․ ε̣ἰς τὸ δειλινὸν ἄλειμμα τῶ[ν] νέω[ν] διδοὺ̣ς

[— — — — — —]ΑΚΙ[․․․․․] προαιρού̣μ̣ε̣νος [μ]ὴ μόνον ἐν τῶι [ζ]ῆ̣ν ἑα[υτ]ὸν̣

[Μηνοδότου — — —]ΙΟΥ γενόμε̣νον ἱε̣ρέ̣α̣ τοῦ Ἡρα̣κλ̣[έου]ς ἔ̣ν τε [τ]αῖς ἀρχ[αῖς]

[πάσαις καλῶς καὶ φιλοδό]ξως ἀ̣ν̣α̣στραφ̣έντα κ̣αὶ ἐ̣ν μ̣ὲ̣ν̣(?) ἄ[λ]λοις [ἀπ]οδ̣[ε]ιχ̣θέντ̣[α]

[— — —]Σ", [ἀ]ναθέντα δ̣ὲ καὶ τὸ Γ̣Ε̣ΙΣ̣ΤΟ[․]Ι̣Ι̣[․]Ν[․․] δειλι[ν]ὸν ἄλει[μ]-

[μα — — — — στεφ]ανωθῆναι δὲ [․]Ι[․․]ΑΣ ὑ̣π̣[ὸ τοῦ] γυμνασ̣ιάρχ̣[ο]υ καὶ τ[ῶν]

[ἄλλων πολιτῶν, ἵνα πολλοὶ γίνωνται ζηλωταὶ αὐτῶν, Διόδ]ω̣ρ̣[ο]ς Ἡρώιδου Πάσπαρος ὁ ἀρχιερεὺς καὶ διὰ γένους ἱερεὺς

[τοῦ Διὸς τοῦ μεγίστου πολλὰς ἀποδείξεις δεδωκὼς τῆς ἑαυτοῦ ε]ὐ̣ν[οί]ας κα̣ὶ τὴν προγονικὴν καὶ διὰ πατέρων τετηρημένην

[ἀρετὴν ἐπηυξηκὼς ἐκ τῶν ἀδιαλείπτος εἰς τὴν πατρί]δ̣α π̣[ρ]α̣σσομένων καλῶν καὶ ἐνδόξων, θεωρῶν ἀκαθαίρετον φυ̣-

[χρόνοις παρέσχηται ἀεὶ τὴν περὶ τῶν τῆι πατ]ρίδι [σ]υνφερόντων σπουδὴν ὡς ἂν ἅμα τῆι τοῦ γένους διαδο-

[χῆι παραλαβὼν καὶ πᾶσαν τὴν ἐνδεδειγμένην] ὑπ[ὸ τ]ῶ̣ν προγόνων αὐτοῦ πρὸς τὴν πόλιν εὔνοιαν, ἀλλὰ

[καὶ ἐν τοῖς ἀναγκαιοτάτοις καὶ κατεπείγουσιν καιροῖς] τὰ μ̣[έ]γ̣ιστα συνκατήργασται τ̣ῆι πατρίδι φιλάνθρωπα πρεσβε[—]

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —] ἐ̣β̣ουλήθη τῇ ἰδία̣ι Ο̣Ν̣

[— — — — — — — — — — — — ἔθηκεν κ]α̣ὶ̣ τ̣ὸ ἄλειμμα τό τε πρωινὸν καὶ τὸ δ[ει]-

[λινὸν δι’ ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ — — — — — — — εἰς τὴν τῶν σωμ(?)]ά̣των θεραπείαν κειμένων τῶν ἀλ-

[— — — — — — — — — — — — — — προνοούμενος] τ̣ῆς τε τῶν ἐλευθέρων παίδων ἀγω̣-

[γῆς καὶ παιδείας — — — — — — — — — — —]ΙΕΡΑΝ τυγχάνειν ἐπιμελεστέρας ΙΙ

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — —μ]ενος δὲ καὶ τοὺς ἀ̣λειφομένους ἐν τῶι̣

[βους σωτηρίας(?) — — — — ὅπως — — — — — — —]Ο̣ πρ̣ω̣ταγωνιστῶσιν ὑπὲρ τῶν τῆς πατρίδος

[δικαίων· ἀπό τε τῶν ἱερῶν δεῖπνον παρέσχεν τοῖς ἄρχουσιν πᾶσιν καὶ βουλευταῖ]ς καὶ̣ τῆι γερουσίαι καὶ τοῖς νενικηκ̣όσιν̣

[τοὺς στεφανίτας ἀγῶνας — — — ἔθηκεν καὶ τὸ ἄλειμμα ἐλαίου ἠρωματισμένου δι’ ὅ]λης τῆς ἡμέρας ἐν ὀλκείοις πλείοσι[ν]

[ἔπαθλα τοῖς τε ἐφήβοις καὶ νέοις εἴς τε διαδρομὰς καὶ] τ̣οὺς διὰ τῶν ὅπλων̣ ἀγῶ[να]ς, ἐπιελῶν καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας καὶ τιθεὶ[ς]

[τὸ ἄλειμμα δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας ἐλαίου ἠρωματισμένου· τῆι] τε ἕκτῃ ἀπιόντος τοῦ Δ[εί]ου μη̣νὸς ἐν τῇ ψηφισθίσῃ ἡμέρᾳ Ἡρώιδου

[τοῦ πατρὸς αὐτοῦ παραστήσας θυσίας ὡς καλλίστας ἐκ τοῦ ἰδίου παρὰ τῷ κ]αθιδρυμένωι αὐτοῦ ἀγάλματι ἐ̣ν̣ τῶι γυμνασίωι ἐπετέλεσεν γυμν[ι]-

ξένοι·

Ἐπικράτης Διοδώρου Στρατονικεὺς τῶν ἀ̣πὸ Ἰνδειπε̣δίου̣

Ἀρτέμων Τηλέφου Τιαρηνός

Ἀσκληπιάδης Μηνοφάντου τῶν ἀπὸ Μασδύη̣[ς]

Ἀπολλώνιος ῬοδΕ̣ΙΙΙΤΟΥ τῶν ἀπὸ Μασδύ̣[ης]

Ζωΐλος Διονυσι̣— —ΛΟ[υ τῶ]ν ἀπὸ — — —

[ὁ δεῖνα Μην]οφίλου

[Περγαμηνὸς ἐ]πόησεν.

δεύτερον καλῶς καὶ φιλοδόξως καὶ θέντα

τό τε πρωινὸν καὶ τὸ δειλινὸν ἄλειμμα

ἐκ τοῦ ἰδίου δι’ ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ

[κα]ὶ ἐπιμεληθέντα τῆς τε τῶν ἐφήβων

[κα]ὶ νέων εὐταξίας καὶ παιδείας

[καὶ πάν]τ̣[ων τ]ῶ̣ν̣ κα̣τ̣ὰ τ̣[ὸ γυμ]ν̣ά̣σι[ον]

[ὁ δῆμος ἐτίμησεν]

Πυρ[— — — τοῦ δεῖνα — — —]

εὐσεβεία̣[ς ἕνεκεν τῆς πρὸς θεοὺς]

[τὰς ἀποδείξεις ἃς ἔδει λαβεῖν]

[τὸν] πρυτάνηα [μετὰ τ]ῶ̣[ν]

[ἀναθέντος τὴν τ]ιμὴν ἐκ τῶν ἰδίων

[— — — τοῦ δείνου] τοῦ διαταξιάρχου.

[ὁ δεῖνα Ἀπολλ]ωνίου νεωκόρος Ἀθη[νᾶς]

[Νικηφόρ]ου ἥρωι Περγάμω[ι].

ἠμὲν Ἀθηναίηι πολεμηδόκωι ἀτρυτώνηι

ἠδὲ Διωνύσωι λαθικηδέι φυσιζώιωι

ἠδὲ καὶ εἰητῆρι νόσων παιήονι λυγρῶν·

[ὁ δεῖνα τοῖς Διοσκούροις]

καὶ τῆι Διοσκουριτῶν συμ-

ἐνπείροις ἀῒ τῆς μνήμης χάριν. ͵βρνϛʹ

θεῖα καθόλου, φύσεως ἅμα ἡδεί|ας ͵γʹ

ἀεὶ ὁ κῶνος, ἡ σφαῖρα, ὁ κύλινδρος. ͵γʹ

εἰ κύλινδρος περιλαμβάνοι | ἀμφότερα

θίγμα ἡδείᾳ ἐπαφῇ, ͵γʹ

ἔσται σφαίρας ἄνοιγμα ἡ διά|μετρος

ὅλῃ δ’ ἐπιφανείᾳ. ͵γʹ

γένος τι καὶ ἄλλο ἥδειον

οὐδὲν ἐν βίῳ ἐθαύμασα ͵γʹ

ἄλεκτον ἀϊκεινησίαν ͵γʹ

καὶ τοῦ ἡλίου ἀναβάσει ἡδεῖαν

ἀϊδίη ὑπεναντίαν κείνησιν, ͵γʹ

[ο]ὔποτ’ ἂν ἐν σχεδίῃ μάχῃ ὤλετο Ξε[— —]

καρτερός· εὐπρεπέης ἦν γὰρ ἰδ[εῖν προμάχοις].

ἀλλ’ οὔτοι μοῖράν γε θεῶν ἰότητι κ[ραταιὴν]

[ο]ὔποτ’ ἂν ἐν σχεδ[ί]ῃ μάχῃ ὤλετο –⏑⏑ –⏑

καρτερός εὐπρεπέης ἦν γὰρ ἰδ[εῖν προμάχοις].

ἀλλ’ οὔτο[ι] Μοῖράν γ̣ε θεῶν ἰότητι κ[ραταιήν]

ἁγί(ων) κ(αὶ) ἐνδόξ(ων) με(γαλο)μαρ(τύρων) Θεοδώρ(ων) Τήρων(ος) κ(αὶ) στρατηλάτου

δει’ ἐξόδ(ου) (καὶ) συνδρομῆς ΝΙΚΑ Ἀργυροῦ ἱερέ(ως) (καὶ) Δουκένης Δουκαίνης πρ[σβ]υ(τέρας)

ἔτους ζνγʹ (ἰ)ν(δ). γʹ ἐν Περγάμῳ.

παῖς ὁ Δεινοκράτους με σοί, Θυώνης

κοῦρε, καὶ βασιλῆι τὸν φίλοινον

[μνῆμα τόδ’ Αὐ]ρηλία τεχνήσατο δεῖα γυναικῶν / ἀνδρὸς ἀριστῆος ἔργεσι καὶ σοφίῃ, /

[–⏑⏑, ὃς καὶ] πᾶσι περικτιόνεσσι θεὸς ὥς / τείετο, π̣[ρ]ὶ̣ν βιότου τοῦδ’ ἐπὶ τέρμ’ ἐπέ[βη]· /

[— — —]ΙΚΑΙΔΗΡΙΣΕΗΝΤΙΕΙΜΙΝΟΥΕΙΝ / ΜΟΥΜΟΚΕΠΑΠΠΑΛΟΙΕΔΕΙΜΑΚΑΤΕΤΚ[— — —]. /

[μνῆμα τόδ’ Αὐ]ρηλία τεχνήσατο δεῖα γυναικῶν / ἀνδρὸς ἀριστῆος ἔργεσι καὶ σοφίῃ, /

[–⏑⏑, ὃς καὶ] πᾶσι περικτιόνεσσι θεὸς ὥς / τείετο, π̣[ρ]ὶ̣ν βιότου τοῦδ’ ἐπὶ τέρμ’ ἐπέ[βη]· /

[ἦν γάρ, ἐπὴ]ν̣ καὶ δῆρις ἔῃ νε̣ί[κ]ει σ̣υ̣ν[ι]οῦσ̣ιν, / μοῦν̣ος̣ ἔτ̣’ ἀν̣τ̣[ι]πάλοις̣ δεῖμα κατερ̣χ̣[ομένοις]. /

χα, τότε οἱ ἔνγιστά μου γένους ἐνχειρισάτωσαν ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς δικαίοις,

οἷς διέταξα, οἷς ἂν νομίσωσιν ἐπιτηδείοις εἶναι. μηδέ τις ἐξουσίαν ἐχέτω

ἐκ τοῦ ἄλσους ἐξελεῖν δένδρον ἢ ἐκκόψαι ἐπὶ μηδεμιᾷ προφάσει ἢ πα-

δονὴ ζῶσα ἑαυ-

τῇ καὶ Ἑπαφροδεί-

τῳ τῷ ἀνδρὶ τὸ μν-

Ὀρβανὸς Ὀρβανοῦ

Δεικράτης Νεικομάχου

Δημήτριος Νεικομάχου

δος, ὕπατο[ς τὸ ηʹ, ἀπο]δ̣ε̣-

δειγμέ[νος τὸ θʹ],

Αὐτοκρά[τωρ Καῖσαρ Τίτος Σ]ε-

βαστοῦ υ[ἱὸς ὕπατος τὸ ϛʹ], ἀπο-

δεδειγμ[ένος τὸ ζʹ, Δομι]τια-

νὸς Καῖσαρ [Σεβαστοῦ υἱ]ὸς

ὕπατος τ[ὸ εʹ, ἀποδεδει]γμένος

τὸ ϛʹ, ὁδο[ὺς ἐπεσκε]ύασαν

[— — — υἱδ]οῦν δὲ Δεινάρχου χρυσῷ στε[φάνῳ]

[καὶ εἰκό]νι γραπτῇ ἐνόπλῳ ἐπιχρύσῳ

[προεδρίαν κ]αὶ ἀτέλειαν πάντων καὶ εἴσπλουν καὶ ἔκπλουν

[ἀσυλεὶ καὶ ἀσ]πονδεὶ καὶ ἐν εἰρήνηι καὶ ἐν πολέμωι·

[ἐὰν δὲ τις ἀδ]ικῆι Ἀθηνόδωρον ἢ τοὺς ἐγγόνους τοὺς

[καὶ ἔγκτησιν γ]ῆς καὶ οἰκίας, καὶ εἴσ[πλουν καὶ ἔκ]-

[πλουν καὶ εἴσο]δον καὶ ἔξοδον ἀσυλ[εὶ καὶ ἀσπονδεὶ]

[καὶ πολέμου καὶ] εἰρήν[ης]· δ̣ε̣δ̣ό̣σ̣θ̣α̣ι̣ δ̣ὲ̣ [αὐτοῖς]

παίδων δόλιχον· Κοινὸν Βειθυνί̣[ας Νεικο]-

μήδειαν παίδων δόλιχον· Κύζ[ικον Ἁδρι]-

[α]νὰ Ὀλύμπια παίδων δόλιχον̣· [— — —]

[— — — μεγ]αλήτορος, ὦ παροδεῖτα,

ΤΕΣ․․Ι βίου ὃς φυλάσσει ϹΙΙϹΙΕΙ

[— — —]ΝΟΕΓ ὁδεῖτα

[— — — πε]ρὶ πάντας

Μ. Κλαύδιον

Σεκουνδεῖνον,

ἀδελφὸν

Σεκουνδείνου,

Κλαυδία Ἀθηνώι

[ὁ δῆ]μος Δείναρχον Μενεμάχου

γυμνασιαρχήσαντα ἐκ τῶν ἰδ[ίων]

αὐτοῦ Ποπλίου Ἀρρ̣ίου Πυράμου

Δεὶ Βρονταίῳ καὶ Δ̣ή̣[μητ]ρι εὐχαριστήριον.

τὸ μνημεῖον ἐ[ποίησε ὁ δεῖνα ἑαυτῷ καὶ τῇ γυναικὶ — — —]-

μ̣ᾳ καὶ τοῖς τέκν̣[οις — — —]

ἄλλο·

[δ]άκρυα μὲν δειλοῖς τις ἰὼν ἐπὶ τυμβία χε̣ύοι

[ν]ώνυμον ἐγ νούσων δεξαμένοις θάνατον·

μητρίῳ ζήσαντι ἔτη οʹ μνή-

μης χάριν. χάροις χαίροις παροδεῖτα·

εἴ τις δὲ ἂν ξένος ἐπανύξει ἐπανοίξει, δώ-

ἐτῶν καʹ, χαῖρε. καὶ σύ, ξεῖνε, μέγ’, ὦ πα-

ροδεῖτα, χάροις χαίροις, ὅτει τοῦτο

τὸ κοινὸν χαίριν προσέειπας

Relief

χαίρετε, παροδεῖται.

— — —

[ὁ δεῖνα] ζῶν καὶ φρονῶν

[τὸ μνη]μεῖον κατεσ-

Διομήδ[η τοῦ δεῖνος],

γυνὴ δ[ὲ τοῦ — — —]-

ἀλλ’ ὅταν ἐπέλθῃ τοῦ βίου τὸ λείψανον,

δεῖ κατθανεῖν σε· τοῦτο γὰρ Μοιρῶν μίτος

ἐπέκλωσεν ἡμεῖν, πάλι μολεῖν πρὸς Ἄϊδαν.

[προ]σέταξεν ἡμεῖν, ἵνα ποιῶ κἂν μὴ θέλω.

[σκυ]λῇ δὲ μηδεὶς ξένος ὑπάρχων τὸν νέκυν·

[τὶς] γὰρ θελήσῃ σῶμά μου σκυλᾶν τέκνου,

ησα αὑτῷ τόπον καὶ τῇ

γυναικὶ. χαῖρε παροδεῖτα.

[ἡ δεῖνα τῷ υἱῷ Ἀσκλη]-

π[ι]ο̣δότῳ ζήσαντι ἔ[τη —ʹ]

τὸν θρασὺν ἐν σταδίοις ἰσορᾷς με νέκυν, π[αροδεῖτα],

ε Χρυσόμαολλον Χρυσόμαλλον ῥητιάριον, τὸν πρὶν δ̣ὲ κυνηγόν.

Ἡλιόδωρος ΒΕΔΤΑΣΓΙΝΟΣ Χρυσομάλλῳ ἐκ τ̣ῶν αὐτοῦ

μνείας χάριν. χαῖρε π̣αροδεῖτα.

τὸν θρασὺν ἐν σταδίοις ἐσο-

[ρᾷ]ς με νέκυν, παροδεῖτα, Ταρ̣-

[σέ]α ῥητιάριν, δεύτερον πάλον,

αμεν[— καὶ —]ε̣[—]λ̣[— — —].

χαῖρε παροδε[ῖ]τα.

καίνησαν πόθῳ τὴν πόλιν Νήκαιαν ἀνεγίρανταις διὰ τῆς τοῦ ἔργου

ἐπιδείξεως νηκητικὸν ἀναστήσανταις πύργον κεντινάρισ-

ων κεντινάριων· καὶ μόχθῳ ἐπληρω[φόρη]σεν Ἀρτάυασδος πανεύφ(ημος) πατρίκ(ιος) κοροπαλάτ(ης).

πίστει τε ἀγά[π]ῃ τε· / ὧδε σε

καὶ παράδεισος ἔχει ψυχήν

τε ἅγιος νοῦς / καὶ χορὸς ἔνθα

𐆠 in die dom[inica mense — — — depositus servus dei]

nomine Galte[rius de — — — qui et Petrus].

ἄλλο·

[δ]άκρυα μὲν δειλοῖς τις ἰὼν ἐπιτύμβια χεύοι

[ν]ώνυμον ἐγ νούσων δεξαμένοις θάνατον·

μητρίῳ ζήσαντι ἔτη οʹ μνή-

μης χάριν. χάροις παροδεῖτα·

εἴ τις δὲ ἂν ξένος ἐπανύξει, δώ-

ἀγαθῇ τύχῃ·

Δομίτιος Δε[ὶ]

Ἀγαθίῳ κα[τ’]

[ἀγαθῇ τυχῃ]·

[ὁ δεῖνα — — —]-

είνῃ Χρή[στου]

πιστόν τ’ εὔχρηστόν τε βροτοῖς γεγαῶτα πρὸ πᾶσιν,

ὃν ἐνθαδεὶ τύμβευσε Κατιλλία Κορινθία,

Κατιλλίου Τρύφωνος ἐπιμελουμένου·

δεκα μυριάδας καὶ τῇ Εἰκραλη-

νῶ̣ν κώμῃ ἐγδεικείου δηνάρεια

πεντακειχείλεια· καὶ κίνου γε-

[Ἀρι]σ̣τειδιανῷ

[Νικο]μηδεῖ τῷ ἑαυτ[ῶν]

[πατρὶ μν]ήμης ἕνεκεν.

[ἀγαθῇ] τύχῃ·

Δεὶ Βροντῶντι Παῦ-

λος καὶ Φοῖβος ὑ οἱ ἀ-

ταμείῳ δηνάρια ͵βφʹ·

χαῖρε παροδεῖτα.

[ὁ δεῖνα — — — ἐκ]

[τῶν] ἰδίων τὴν [στοὰν(?)]

καὶ σύ, ὦ πα-

ροδεῖτα.

μης χάριν ζήσας ἔτη λεʹ. ❦

❦ χαῖρε παροδεῖτα. ❦

Ἐπαφρόδειτος Εἴᾳ τῇ γ-

υνεκὶ συνζησάσῃ

τῶν ἀδελφῶν ἐκ τῶν

εἰδείων μνήμης χάριν.

Ἀρτεμίδωρος Ἀπολλονίου Ἡδείᾳ τῇ

θυγατρὶ καὶ Νάνᾳ τῇ γυναικί, θυγατρὶ δὲ

vac. χαίρετε παροδεῖται.

Γαΐος Ἰούλιος

Νεικομήδει στρατι-

ώτῃ σπείρης ἕκτης

ὡρ̣α̣ί̣ο̣υ̣(?) εἵνεκα θεῖναι ἔριν πενίᾳ τύμβον, ἵνα συλῆι

τις, ἐγὼ μὴ δε̣[ι]νὰ τῶνδε καταρῶ, ἔστω πιθήσωνται.

Λα̣σίου Σαίου.

ΜΑΝΝΟΗ̣ΓΕΥΑΘΛΩ[— — — — — — — — — — — — — — —]ΛΩΝ

ΔΙΤΗΝΔΕΙΣΛΥΕ[— — — — — — — — — — — — —]ΝΠΕ[—]ΟΙ

λείπω δ’ ἐν ζώ[οισι(?) — — — — — — — — — — —]

σα μετὰ τῶν τέκνω ἀνέσ-

τησα ἐκ τῶ ἐδείω μνήμης

χάρειν. "ἐνθάδε κεῖμε

μηδείνα λυπῶν. χ(αίρετε)."

μεθα δὲ καὶ τὸ ἱερὸν ἄσυλον κ[αθό]-

περ ὤιεσθε δεῖν, καὶ Διογείτωι [καὶ]

Ἀριστολόχωι καὶ Θευδότωι πε[ρὶ]

έσταλκεν [— — — nomen — — —]-

ον, τῶμ φ[ίλ]ων, κ[αὶ τὸν δεῖνα — — —]

καὶ Ἀρίστωνα Εὐσ[— — — προνοήσοντας]

ὑπὸ χρόνου ἀποκατέστησεν

〚ἀπὸ Νικομηδεί〛ας.

δ̣ʹ

[ὑπὸ χρόνου ἀποκατέστησεν]

[ἀπὸ Νικομηδείας — — —].

— — —

Ἁδριανὴ Σεουηριανὴ δὶς

νεωκόρος Νεικομήδεια

ἱερὰ καὶ ἄσυλος, φίλη, πιστὴ

ἡ μητρόπολις καὶ πρώτη Βειθυνίας Πόντου Ἁδριανὴ

νεοκόρος Νεικομήδεια, ἱερὰ καὶ ἄσυλος, φίλη καὶ σύμμαχος

ἄνωθεν τῷ δήμῳ τῷ Ῥωμαίων, Τ. Αἴλιον Αὐρηλιανὸν Θεόδοτον,

Καπετώλια Πυθαύλας, καὶ Ποτιόλους Εὐσέβεια δίς, καὶ Νεάπολιν,

καὶ ἐν Σμύρνῃ Κομόδεια Ὀλύμπια, καί τ’ ἐν Ἀθήναις Ἁδριάνεια,

καὶ Ἡραῖα, καὶ Νέμεια, καὶ Ἴσθμια δίς, καὶ τὸ βʹ Ἄκτια κατὰ τὸ

Πυθαύλας καὶ χωραύλας, καὶ Πύθια Πυθαύλας, χοραύλας,

κοινὸν τῆς Βειθυνίας ἐν Νεικομηδείᾳ Πυθαύλας, χοραύλας

καὶ τὸν διὰ πάντων, κοινὸν Ἀσίας ἐν Σμύρνῃ Πυθαύλας,

ανῷ ὗϊ, κλυτέ, δῶρον, /

Μουκιανοῦ δείοιο πά-

ϊς· σὺ δὲ εἵλαθι, Φοῖβε. /

— — —

[— ὁρᾶτ]ε νέκυν, παροδεῖται. /

[οὔν]ομά μοι παγανὸν Ἀπολλώ-

[νι]ς ἐκλήθην, / οὗ πατρὶς Ἀπά-

[μι]α, νῦν δὲ Νικομηδείας με

[γ]αῖα / πρὸς δάπεδον κατέχει με

ὧδε ἀπέδωκε. / παῖζε, γέλα,

παροδεῖτα, εἰδὼς ὅτι καὶ

σὲ θανεῖν δεῖ. / Ἀλεξάνδρι-

α ἡ σύμβιος αὐτοῦ ἐκ τῶν

Δεῖος Δείου

ζήσας ἔτη κηʹ

Μενέστρατος Μοκάζιος ζῶν

ἑαυτῷ καὶ Πε̣ρσίδει τῇ γυνε-

κεὶ γυναικὶ μνήμης χάριν.

χαίροιτε

παροδεῖται.

Ἕλιξ Δείου Ἑ[λ]ι-

κᾶδι υἱῷ ἔτη εʹ,

Ἐπαφρόδει-

τος Ἑρμοδώ-

τε ❦ παρο❦-

❦δεῖται. ❦

[μ]εῖον κατέστ[ησεν. πα]-

[ρ]οδεῖτα χαῖρ[ε].

[τεί]μου τῷ ἱερωτάτῳ ταμείῳ (δην.) ͵α καὶ τῇ Σωκανῶν κώμῃ φʹ.

χε͂ρε χαῖρε παροδεῖτα.

καὶ κληρονόμῳ μου· καὶ βούλομε μηδένα ἕτερον ἐπιβαλῖν· εἰ δέ τις

τολμήσει, τῷ ταμείῳ (δην.) μ(ύρια) ․ʹ καὶ τῇ κώμῃ Ῥακηλανῶν ΕΧΕΔΗΛΩΔΕΙΚ

[— — — κ]αὶ καταταλείπω καταλείπω τῇ κώμῃ Ῥακηλανῶν ․․․ΣΥΒΙΟΥΧΑΥΗΝΔΚΑΙΛΜΗΔ․Σ

σχολαστικὸς οὐ πένταθλος ὁ κείμενος, ὦ παροδεῖται.