τὴν θυγατέρα Ἀρτ̣εμοῦν Φιλήτορος

ἡρ[ωίδα].

Ἀκροδάμαντος

καὶ Ἀρίστωνος καὶ

Ἀκρο-

δά-

μα-

θῷ οἱ νέοι.

Darunter in zwei Fussohlen:

Πανφί-

Μεν-

δᾶ.

ΤΩΝΥΜ[ ]ΙϹΜΙΔΑΙΩΝΔ[

ΣΑΔΑΛΑ

[κ]αὶ τῆς λίμνης ἐκ τῶν ἰδίων ἀποκαταστ[ή]-

[σ]ασα δαπα[νῶ]ν καὶ τὰ περιέχοντα ἀναλώμ[ατι]

[τ]ῶι τ[ε ἑα]υτῆ[ς] καὶ τῶι τοῦ υἱοῦ βασιλέω[ς] Θρά[κης]

Νικοτέλης Ἀπολλοδώρου

Δαδοῦχος Ἀπολλοδώρου

Πρωταγόρας Τελεσάνδρου,

Λύγδ]αμις

[Ἴσ]ιδι

μύσ[της]

[Δ]αμᾶς,

[μ]ύσ[της]

— — — —]κ̣ιου

— — — —]όδας.

[ἐπὶ — — — — — ἱππάρχε]ω̣, ἐπὶ βασιλέως δὲ ἐν Σα-

Δαμαγόρας Φιλίσκου,

Διοκλῆς Εὐάνδρου

resta, viator, et lege. Fl(avius) Marcus protector,

natus in Dacia provincia in vico Valentiniano,

militavit in v[e]xillatione Fesianesa annis XXIII,

scola protectoru[m] annis [q]uin[q]ue. qui petivit sibi

memoriam fieri de proprio visum quique mandavit

Marian[e] Marianae coniugi suae et Thalarioni puerum suum(!), qu(em)

Maxentium et Ursinum, astantibus qu[i]bus su-

pr[a] mandavit d[i]li[g]entia fieri.

havete transitores.

[ε]ἰς ἴα [κὲ]

ῥόδα τ[ὰ]

ὀστέα σ-

βίῳ [μ]ου Αὐρ(ηλίῳ)

Ἀσπ[ί]δᾳ καὶ

τοῖς [τ]έκνοις

τυχος, εἰς ὃ ε-

δαπάνησε μνῆ-

μα (δην.) ΙΙ(?).

Ἴων Δάου ἅπαντι χαῖρε.

ἤνδρωσ’ εἰς Ἀΐδην Μόσχιον υἷα φίλον,

ἐλπίδας ἐνθεμένη πυρὶ καὶ τάφῳ· ἡ δ’ ἐπὶ τέκνωι

ὑψηλὴ τὸ πάρος καὶ φρονέουσα μέγα

μοῖρα λυγρὰ μήπω με βίου σχεδὸν ἔνθοθι βάντα

εἰς ἀπαραιτήτους ἦγ’ Ἀίδαο δόμους,

πικρὰν δ’ ἀμφὶ τάφοισιν ἐθήκατο μητέρα πένθει,

κωφὰ λίθοις κωφοῖς δάκρυα μυρομένην·

κουφίζω δὲ τάλαιναν, ὅσον χρόνον εἰς ὄναρ ἥκωι,

ἠὼς δ’ ἀντὶ χαρᾶς δάκρυα πορσύεται.

Rechte Kolumne:

Rechts und in Höhe von den Z.1+2, über dem Reiter-Relief, das (neben einem Lorbeerkranz) zwischen den beiden Kolumnen sich befindet:

Ποσειδώνιε Μενάνδρου

νηλεὲς ὦ δαῖμων, τί δέ μοι καὶ φέγγος ἔδειξας

εἰς ὀλίγων ἐτέων μέτρα μινυνθάδια;

ἦ ἵνα λυπήσῃς δι’ ἐμὴν βιότοιο τελευτήν

μητέρα δειλαίην δάκρυσι καὶ στοναχαῖς,

ἥ μ’ ἔτεχ’, ἥ μ’ ἀτίτηλε καὶ ἣ πολὺ μείζονα πατρός

φροντίδα παιδείης ἤνυσεν ἡμετέρης;

ὃς μὲν γὰρ τυτθόν τε καὶ ὀρφανὸν ἐν μεγάροισι

ἀλλά μοι οὐ γενύων ὑπεδέξατο κούριμον ἄνθος

ἡλικίης ἐρατῆς, οὐ γάμον, οὐ δαΐδας·

οὐχ ὑμέναιον ἄεισε περικλυτόν, οὐ τέκος εἶδε

μητρὸς Πωλίττης πένθος ἀεξόμενον

Φρόντωνος γοεραῖς ἐπὶ φροντίσιν, ἣ τέκε παῖδα

ὠκύμορον, κενεὸν χάρμα φίλης πατρίδος.

Πωλίττα, τλῆθι πένθος, εὔνασον δάκρυ·

πολλαὶ θανόντας εἶδον υἱεῖς μητέρες· ——

[ὡ]ς ὄφελ’ ἐν σε γοναῖς αὐθήμερον ἠ̣[δὲ]

ἀπὸ μητρὸς | Ἅδης εἰς νοτίους δα[ί]-

μονας ἠγάγετο, | Ἑρμόκρατες, νῦν [δ’ ἔ]-

Grabepigramm. Z.1-8. Name Theudas, ... Prytanen, ....

παῖς Γλυκέας, ἐτέων ἐν δυσὶν ἐνν[εά]σιν·

οὐ γὰρ ἔφυ πάτρας ἱκανὸς πό[θ]ος, ἀλλ’ ἔ̣τ̣[ι] δα[ίμων]

μητρὶ γόους ἐπ’ ἐμοῖς π̣ήμασιν̣ [ἠ]γάγετ[ο].

λοιγὸς Ἄρης Ἰταλῶν πρίν ποτ’ ἐληίσατο |

καὶ θέτο Ῥωμαίων πολιήτιδα· νῦν δὲ θανούσης |

ὀστέα νησαίη Κύζικος ἠμφίασε· |

ὄφρ’ ἔνπεδον ὄλβον ἕληε, φρασθεῖσ’ ἐκθ[ύμως μήπως κακότη] |

τι δαμῆναι.

Ἀρτεμίδωρος Τύχης

Ἰούλιος Χαρίτων

Κόϊντος Ἀστυδάμαντος

Κτησᾶς Μειδίου Κ. Σερβείλιος Πρόκλος

ἱππαρχοῦντος Κλ. Κυρεῖνα Λουκιανοῦ Τ[ιβέρ]ιος Φουνδά-

νιος Βάσσος διοικῶν ἀνέστησα τὸ[ν τε]λαμῶνα

ὁ θεὸς ἔχρησε· ΚΑΙ[— — — — — — — — — — — — — — — — —]

θῦσαι δὲ καὶ ΚΑΛΛΙ[— — — — — — — — — — — — Ποτειδᾶνι]

Ἀσφαλείωι, Γᾶι ΚΑ[— — — — — — — — — — — — — — — — —]

τάνδε Διὸς δμαθεῖσαν ἐν ὠδίνεσσι κεραυνῷ,

καλλίκομον Κάδμου παῖδα καὶ Ἁρμονίης,

ματέρα θυρσοχαρὴς ἀνάγει γόνος ἐξ Ἀχέροντος,

κεῖνος δ’ αὖ δολίοις ψιθυρίσμασιν ἤχθετο κούρῳ,

ἦγε δ’ ἐς ὀφθαλμοὺς λαμπάδα παιδολέτιν.

Κλειοπάτρη δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἀγάλλεται, ἣ πρὶν ἐπεῖδεν

τὰν Φινέως γαμετὰν δαμναμένην ὁσίως.

ἔτλης καὶ σὺ λέχη Δανάης, Πολύδεκτα, μιαίνειν,

δυσφήμοις εὐναῖς τῷ Διὶ μεμψάμενος·

Ἀλκίδας ὁ θρασὺς Ῥαδαμάνθυϊ ματέρα τάνδε

Ἀλκμήναν ὅσιον πρὸς λέχος ἐξέδοτο.

ἐκ δαπέδου μ’ ὤρθωσεν ὅλλ̣ης Ἀσίας [δαπάνῃσιν]

ἀφθονίῃ χειρῶν δῖος Ἀριστένοτος.

ἄθρησον Χαρίτων ὑπὸ παστάδι τᾷδε τριήρους

στυλίδα, τᾶς πρώτας τοῦθ’ ὑπόδειγμα τέχνας·

ταύταν γὰρ πρώταν ποτ’ ἐμήσατο Παλλὰς Ἀθάνα,

δεῖγμα δὲ καὶ πλίνθων χρυσήλατον ἤγαγεν ἄχθος

Δελφίδα γᾶν, Φοίβῳ τάνδ’ ἐνέπουσα χάριν.

Λοκηΐα Σεκοῦνδα Κλαυδίῳ

Ἀπολλωνίῳ τῷ πατρὶ ὃ κατεσ-

Σεκοῦνδα Ὁρτη-

σία Κοίντου θυγά-

Allegorie von Sonne und Mond, dazwischen:

ἅγιος,

Darunter Löwe n.r., vor ihm das magische Auge, über seinem Rücken:

RPSSS

ται μα̣νεὶς καὶ γένος τὸ ἐκείνου, δώσει δὲ κ(αὶ) τῷ ἱε̣[ρῷ ταμιείῳ (δην.) ͵βφʹ· φυλάσσου]-

σιν δὲ οἱ δαίμονες οἱ τεταγμένοι ἀπὸ ἀναπ̣[αύσεως].

Μ. Οὔλ(πιος) Ἀντώνιος Θάλλος

Τ. Ἰούλιος Δάρδανος

Μ. Οὔλπιος Ὀνήσιμος

Διόδ[ω]ρε

Δάου χαῖρε.

Ἔμβιλε

Δάου χαῖρ[ε].

Μ[έν]ανδρος

ἐγὼ δὲ ἐφετμέω τρεῖν ἕνα μοῦνον ὑψιμέδοντα θεὸν,

οὗ λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαεῖ κούρῃ ἔγκυος ἔσται·

οὗτος ὥσπερ τόξον πυριφόρον μέσον διαδραμὼν ἅπαντα κόσμον

[ἄριστος Σεβαστὸς]

[Γερμανικὸς] Δακικὸς Π[αρθικὸς],

[ἀρχιε]ρεὺς μέγ[ιστος, δημαρ]-

Σεκοῦνδα Κρισ-

πεῖνα Σορησίας

ἀλλὰ Τύχη σκολιοῖς δόγμασιν ἠντίασεν·

οὕνεκεν ἀλλοδαπὰν Μαιανδρίη ἤλυθε γαῖαν,

ἀνδρὶ φιλοστόργους δεικνυμένα χάριτας·

ἀνθ’ ὧν μοι τὸ μνῆμα πόσις κτίσεν, οὕνεχ’ ἅμ’ αὐτῶι

ἔγδημος γενόμαν, πατρίδα λειπομένα·

Φερσεφόνας δὲ ἀδίαυλον ὑπὸ στυγερὸν δόμον ἦλθον,

[μὴ] θρηνεῖτε γόοις, προσκηδέες, οὐ γ[ὰ]ρ [ἔ]ν[ε]σ[τ]ι

δάκρυσι τὴν ὀλοὴν Μοῖραν ὑπεκπροφυ[γ]εῖ[ν]·

εἰμὶ δ’ Ἀλεξανδρεὺς τὸ γένος, καὶ τοὔνομα ταὐ[τό]·

Ἡρακλείδη

Πραξιδάμαντος.

χαίρετε.

συνεχ[ώρησ]α δὲ εἰς τὸν ΕΓΕΙΡΕ[․․․]Ν μου βληθ[ῆ]ναι τό[ν τε

πυρον κ(αὶ) τὴν γυναῖκαν αὐτοῦ Ἑρμαΐδα· τοῖς δὲ λοιποῖς ἀπαγορεύω.

Μειδίου υἱὲ Μένανδρε, τί τὰν πανόδυρτον ἀταρπ[ὸν]

στείχεις, ἐκπρολιπὼν λυγρὰ τέκνῳ δάκρυα;

Μόσχιον αἰάζει σε γυνή, θρηνεῖ δέ σε ἀδελφή

Μελέαγ[ρ]ος Ἀσκλ[ηπᾶ]

Μηνόφιλος Δαϊκλεί[ους]

Μηνοφάνης Ἀσκληπ[ᾶ]

ὑπό[μνημα]

] Δαμιανοῦ [

ὃ κατεσκεύ]ασεν ἑαυτ[ῷ

Relief eines sitzenden Mannes mit einem Buch, darin:

Α[

ΤΑ[

Darunter:

Ἀσκληπιακόν με τὸ σῆμα κάλ[υ]ψεν ἐτῶν ἀνύσαντα |

τρεῖς δεκάδας, δυ’ ἐτῶν τοῖσδ’ ἐπιλειπομένων· |

Μοσχαρίου παῖς εἰμί, Τελέσφορος ἐστὶ πατήρ μοι, |

οἷς κὲ πένθος ἄπαυστον ἐγὼ λίπον, οὐδέ τις αὐτοὺς̣ |

σῆμα λιπεῖν πείθει παυσαμένους δακρύων· |

κἀγὼ δ’ οὐκ ἀσόφοισι μαθήμασι Πυθαγορείοις |

ἐπὶ ἀνθυπάτου Λολλι(άνου) Γεντιαν[οῦ]

[ evanida? ]

[ evanida? ]

Co]nstantEI A

Dalma(?)]tio RE

Cae]ss(aribus).

ὦ ξένε, Μύσης παῖδα τὴν ἄωρον

Βοῦν φυλάσσω, πῶλον Ἀφροδίτης.

θρήνους ἔλειπεν, ἐγ δὲ ὁμηλίκων χοροῦ

δακρυτὸν Ἅδην εἰς ἀπέστειλεν βίᾳ.

[Μηνοφάν]ην τρισσαῖς ἐτέων δεκάδεσσιν ἄ[π]ε[ιρα]

[ἐκδεδα]ῶτα φίλαις καίρια σὺμ πραπίσιν·

[υἱῶι] δὲ Προσόδωι στοναχὰς καὶ δάκρυα λείπει

[κυάνε]ον νεκύων χῶρον ἐσερχόμενος.

Μοῖρα γὰρ εἰς Ἀΐδην ἐτέων με κατέσχε δὶς ὀκτώ,

ἀθλοφόρων σταδίων παῖδα διαυλοδρόμον·

τοῦ χάριν οἰκτρὰ πατὴρ Νεικηφόρος ἠδὲ τεκοῦσα

Εὐτυχιανὴ πέμπει πένθιμά μοι δάκρυα.

ἀγομένοις κατ’ ἐνιαυτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων τοῦ γυμνασίου ἀπὸ τοῦ

Ἡρῴου, τοὺς δὲ νέους καὶ ἐφήβους καὶ παῖδας τὴν ἐσομένην στεφάνω-

σιν αὐτοῦ παραπέμ[πειν] καὶ ἐπισημοῦσθαι ἀναγορεύοντος τοῦ κήρυκος

] θυγατέρα [διὰ τὴν]

[εἰς τὴ]ν πατρίδα εὔ[νοιαν]

[καὶ φιλ]οτειμίαν, ἐπ̣[ιδούσης]

․Ι τῷ θείῳ Ἀπολλωνίδῃ ὑπὸ τοῦ δήμ̣[ου]

κ̣αὶ̣ π̣ολείτιδιδας πολείτιδας πάσας· ἀρθῆναι δὲ αὐτὸν [κο]-

μισθῆναι τό τε παιδίον αὐτοῦ Ἰουνίαν ΑΜΙ̣Μ̣Ι̣․ ΑΜΕ̣Λ̣Ι̣․?

χαῖ[ρε].

Ἰδαία

Πρωτομ̣[άχου]

[Θ]εοδᾶ Ἀσκληπιάδου, Ἀθηναίδος θρε-

πτὲ, χαῖρε.

Μηδεῖος καὶ Διόδωρος

οἱ Ἀδάμαντος Ἀπόλλωνι

Κρατεανῶι εὐχήν.

Εὐγήρως Δείδας ζήσας ὁσίως ὑπὸ θρεπτοῦ |

Σαλβανα εὐσεβέως θάπτομαι ἐν παλάμαις·|

Διόδωρε Μιδᾶδος χαῖρε.

ονος χαῖρε.

[— — — δ]ά̣κρυ κήν νεκύεσσιν κεύ-

[θω — —] θυγατρὶ δωδεχεταῖ Στ[ρα]-

[ὁ τ]ύμβος ἥ τε βῶλος ἥ τ’ ἐξεσμέν[η]

[στ]ήλη δακρυτὰ λείψαν’ ὀστέων ἔχε[ι]·

τοῦτ’ ἦν ὃ μοχθυ μυρίον δὲ δάκρυσι (?)

Μηνᾶς ἀδελφὸς πένθεσιν τ(ε)ίρ(ε)ι φρένα·

]uo (quattuor)viro IIIIviro viarum cur[andarum

]ς ἀποδεδειγμένος, Γ(άιος) Ἰο[ύλιος Σκάπλα(?) χιλίαρχος]

ὰ ἴδ’ ἄνυμνος? κεῖμ-

αι πρὸς Ἅιδαν μοῖρα-

ν ἐμὴν τελέσας· μηκέτι κλαῖε π-

[Μέμνονα Μητρ]οφάνου πατρὸς ἠδὲ τεκούσης [Εἴας],

[ἣν] προλέλοιπα δόμοις πενθάδα τὴν [γοεράν],

[ἄθλιον ἥτ]ις ἀδελφὸν ἔθρεψε Φιλόξενον ἤδη·

οἱ κάτοικοι Δοιδάλσην Ἀπολλωνίο[υ].

Relief

εἰ πάτραν ἐπίσαμον ὁ πολλάκις εἵνε-

[κ]εν ἄθλων | Δοιδάλσης ἱλαροῖς κρᾶ-

[τ]α βαλὼν στεφάνοις |

ἐγράφεθ’ ἁ ῥώμα τοῦδε καὶ ἁ δύναμις· |

τούνεκα Τηλεφίδαι νιν ἰσόθρονον ἀνδρά-

σιν ἐσθλοῖς | θέντες ἀειμνάστοις ἀγλά-

Κάρπος καὶ Γέ-

λως Δαμᾷ τῷ πα-

τρὶ μνήμης χάριν.

[ἀ]θανάτων, Φοίβου παι-

[δὶ] διδασκόμενος.

Ἀσκλᾶν, ὃν καὶ νέρθε πατὴρ νεκύεσσι μετόντα

Μανικόων ἐσείδων δάκρυον ἧκεν ἅλις

[— — — — —]ΧΟΙ ․․ΔΑΝΟΣ καὶ ․․Ν․ΛΟ[— —]

[— — —]μος Ἀριστάρχου καὶ υἱὸς Ἀρίσταρχος

Μηνοδώρου καὶ γυνὴ Στρατονείκη ἡ δὲ [— —]

ΤΙ̣Σ․․ΣΑΙΔΑ[— — —]Ι̣ΠΑΠΟ ΑΙΣΙΣΕΝΕ̣[— —]

[— — — — — — —]ΤΕΙΑ̣Ν Ἀσκληπιάδης

Ὀ̣ρνεηνῶν 〚κάτοικοι〛 καὶ

Δ̣ανδαηνῶν κάτοικοι

Ἑ̣ρμίαν Μελεάγρου 〚στρ〛

Ἀπολλᾶς, Μένανδρος, [․]Α̣Ι̣Ο̣Υ̣Σ̣, Αἰσχρίων οἱ Τίμωνος·

ἀδελφὴ τούτων Μίδαεα.

Unter dem vierten Relief:

τριῶν ἔσπευσεν καὶ ἄλλα δύο ἔτη ἐπιδοθῆ-

ναι, βουλόμενος εἰς εὐδαιμονίαν καὶ ἐπίδο-

σιν καταστῆσαι τοὺς πολίτας, ἀκόλουθα πράσσων τῆι

ὁ δῆμος ὁ Ἀπολλωνιατῶν τῶν πρὸς

τῶι Ῥυνδάκωι

Kranz τὸν δῆμον Kithara

καθ’ οὓς καιροὺς ἐκπέμψαντες στράτευμα καὶ εἰς τοὺς

[κ]ατὰ τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα τόπους

κρατήσαντες δόρατ(ι) τῶν ἐνοικούντων βαρβάρων κα-

τώ(ι)κισαν τάς τε ἄλλας Ἑλληνίδας πόλεις καὶ τὴν ἡμετέραν κα-

θηγησαμένου τῆς στρατείας Ἀπόλλωνος Διδυμέως· διὸ ἀπο-

δι]ά [τε ἠ]θῶν σεμνότη-

[τα καὶ τ]ὴ̣ν εἰς τὴν πατρίδ-

[α εὔ]νοιαν καὶ διὰ τὰς ἀν-

[επιλήπ]τους ἐκ τοῦ γέ-

τοῦ Σεβ(αστοῦ) ἡ Ἀπολλωνια-

τῶν πρὸς τῷ Ῥυνδάκῳ

πόλις, τὸν ἴδιον εὐεργέτην,

[ε]ἰσενεχθέντων πε-

[ρ]ισσῶν ὑπὸ Δαμοσ-

τράτου Ὀλυνπᾶ ἄρχοντος

χρημάτων, ἐπιμεληθέν-

των τῶν περὶ Δαμόστρα-

τον Ὀλυνπᾶ ἀρχόντ[ων].

Δεμοπώ[λεως τοῦ]

[Φ]ιλοδάμ̣[ου].

Πάπυλος

Δαμᾷ τῷ [ἀδ]ελφ[ῷ]

ζήσαντι ἔ[τ]η [— —]

Ἐπαμείνωνδα Μάξιμον

οἱ παῖδες τὸν πατέρα ἐθέντο.

Θεοδᾶς Μητροδώρου.

τι | τεῦξαν ἐμοί, Μοιρῶν νήμασι πειθόμενοι· |

ἀλλ’ ἤδη δακρύων ἅλις, ὦ πάτερ, ὦ πανό[δυρ]-

τε | Ἄμμιον, ἴσχ’ ἐπ’ ἐμοὶ θρῆνον ἀεικέλιο[ν].

δὲν φρονέουσα —— δὶς ὤμο[ι] —— |

[ἀλλ’ αὐτὴν δαίμ]ω̣[ν]

πέμψεν ἐς ἠϊθέους. |

σῶ̣μα π̣έτρος κατέ-

[χ]ει̣ τ̣ὸ Λεωνίδα

σὺν γαμετῇ ἁγνῇ

καὶ τήνδ’ Ἀργείην Διὸς αἰγιόχοι[ο] σ[ύνευνον]

εἵσατ’ Ἀριστείδης ἐν δαπέδοις [Ἀπίοις].

[γ]αν Ἴστρον ὑπερ[βὰς] | [βάρ]-

[β]αρα φῦλ’ ἐδ[ά]μασσ’, [Εὔαν]-

[δ]ρος ἐγὼ στρατιώτης | [ἦν κεί]-

τους ιαʹ ἄρχοντος,

ἔτους θʹ, (μηνὸς) Δαι[σίου].

Ἰώνι γενετῇ νερ̣τ̣[έ]-

ροις τε δαίμοσιν

ἠρήσατ’, εἴ τις ἐν φθι-

βωμὸν περισσότευκτον ἀγλαόν θ’ ἕδος

Δάματρος ἁγνᾶς κὲ βροτῶν ὑ̣περτάτω

ξυνὸν γεγῶτ’ ἄνακτος Ἁδριανῶ θέτο

αὐτός τ’ ἀδελφά τ’ Ἄρτεμις κὲ παῖς ἅμα

Δαματριανός· ἁ μὲν ἀρήτιρα γὰρ

θεᾶς ἐτύχθη, τὸν δ’ ἔθρεψεν ἁ θεά·

τῶ Ζηλιανῶ πρευμένης γίγνου θεὰ

Δάματερ ἁγνὰ κὲ σὺ παγκράτης ἄναξ.

βωμὸν ὀδυρμοχαρῆ

θαμινοῖς δάκρυσιν κορέ-

σαντες αὐτοκασίγνη-

Διὶ Πανδήμῳ

εὐχὴν Δάμας

Ἀππᾶ σὺν Ἀμ-

Σωτήριχος Τρυ-

φαίνῃ Δουδᾶς

συνβίῳ μνεί-

οῦσιν Ἀριστοκλῆα, Βενούσ-

του | παῖδα καὶ Ἰουλιανῆς,

ὡς θάνεν ἠίθεος, | ὡς κεῖ-

ται Ῥώμης βασιληίδος ἐν

δαπέδοισιν, | ἐσθλὸν ἐ-

ν εἰητροῖς ἤδη ἔχων ὄνο-

μα, | δάκρυα Νεικαρέτῃ

προλιπὼν ἄλληκτα τιθή-

ἄρειστον ἐν φρεσὶ

κυδαλίμαισι λεʹ ἐτῶν

πλήσαντα μίτον αὐ-

θέτην καὶ πανηγυ-

ριάρχην ἡ Δαγου-

τηνῶν χώρα τὸν

πάνγεος καὶ δῆμος ἡμετέρους γονεῖς στονάχη[σεν],

τοὺς πολύπαιδας ἄπαιδας ἐν στέρνοις ἰὸν ἔχοντας,

ὧν βίος ἠμαύρωται παίδων χάριν ὧν τέκον αὐτοί·

Φιλόπαππος ὁ καὶ ἐπιμεληθεὶς

τῆς τοῦ ὕδατος εἰσαγωγῆς ἐκ τ[ῶν]

δημοσίων χρημάτων, ἐξ ὑποσχέ[σε]-

δώρου Πο̣[λυαίνου — — ]

Δαγουτ[ηνῶν — — ]

[ἀ]νέστη[σαν — —]

Διώνη οἵ μιν ἔτικτον

ζωᾶς ἀντ’ ἐρατᾶς δά-

κρυα δεξάμενοι.