| 1 | Κλεοφῶν |
| Ἀναξίππου | |
| χαῖρε. | |
| οὐχ ὑπὸ τόξου κοῦφα βέλη φεύγοντά σε δαίμων | ἤλασεν ἀλ- | |
| 5 | λὰ Τύχη σ’ ἥρπασεν ἐγ μελάθρων | καί σε πρ̣οσήρμοσε τ̣αινι’, ὅθεν καὶ |
| πάντες ἔφησαν | Ἕλληνες· "προφερὴς δ’ ἦσθα καὶ οὐ κάτ̣οκνος̣". —— | εἴκοσι καὶ | |
| τρί’ ἔτη μὲν ἔχων ἔλιπες πατρὸς οἶκον· —— | ἰσχυρὸς γὰρ ἔ{ι}ης {²⁶ἔης}²⁶ καὶ ἐβούλου | |
| πάντα προμοχθῶν | τῶι πατρὶ τὰς χάριτας ζωκρότερον διδόναι. | | |
| δάκρυα μὲν μήτηρ χε[ῦ]εν μεδεωδίσι(!) Νύμφαις | μνησθεῖσ’ ἐμ μασ- | |
| 10 | τοῖς ὡς σ’ ἔτρεφ’ ἡ μελέα. | καί συ μὲν ἐμ(!) νεκύων θαλάμοις ἤδη προ- |
| βέβηκας | κοῦρος Ἀναξίππου· χαῖρε δὲ ΜΛΣ Κλεοφῶν. | |
IG XII,5
1017