| {²multa desunt}² | |
| 1 | [․․․․ π]οιεῖν ․․ε[․․․․․․․ ἐ]ν Κ[ρήτηι — — — — — — — — — — δια]- |
| [σαφ]ήσοντα τὸ γεγονός, ὃς παρ’ Ἀ[λλαριώταις ἔφη αὐτοὺς ἀρχὴν μὲν] | |
| [αἰ]χμαλώτους εἶναι, τριετοῦς δὲ [χρόνου διελθόντος οἱ Ἀλλαριῶται] | |
| [μ]εταδόντες αὐτοῖς τοῦ τό[που ἠλευθέρωσαν αὐτοὺς ἅτε οὐ μό]- | |
| 5 | νον συνειδότας, ἀλλὰ καὶ σ[υνδιαπράξαντας αὐτοῖς πλείστους ἀγῶ]- |
| νας· λαφύρων δ’ οὐ φάσκειν παρε[σκομιεῖσθαί τι· καὶ οὐ δύνα]- | |
| ται ἀπάγειν τὰ σώμντα οὐδ[ὲ οἷός τέ εστι οὐδενὶ τρόπωι ἐκείνους] | |
| πεῖσαι ἀποδοῦναι τὰ σώμα[τα, ἐὰν μὴ κομίσωνται τοὺς παρ’ ἡ]- | |
| μῖν ὄντας αἰχμαλώτους, οὓς εὐ[— — — —· ἀγγελθέντων] | |
| 10 | οὖν τούτων ἡμῖν ἀγωνιάσαντ[ες — — — — — μήπως συμ]- |
| βῆι ἐξαχθ[έ]ντα ἐ[ξ]ανδραποδισ[θῆναι τὰ σώματα, ὥστε μηκέτι λυ]- | |
| τρωθῆναι δύνασθνι, ἀναγκαῖον [δὲ ὁρῶντες τὰ ἀξιωθέντα τοῖς ἀπά]- | |
| ξουσιν συνχωρεῖν, ἀπεστέλλο[μεν πρὸς αὐτοὺς — — — — — —]· | |
| ὄντων δὲ ἡμῶν [π]ερὶ ταῦτα κατ[ὰ τύχην ἀγγέλωι παρ’ αὐτῶν ἀφιγ]- | |
| 15 | [μ]ένωι κοινολογ[η]θέντες συναπε[στείλαμεν πρέσβεις εἰς] |
| τὴν Ἀλλαρίαν, σ[υ]νχωρηθέντων δὲ [ὧν ἠξίωσαν, ἐν οἷς καὶ ἡ]- | |
| μεῖς συνεμείν[α]μεν, ἐκομι[σά]μεσθ[α τὰ παρ’ ἐκείνοις σώματα ἀντὶ του] | |
| περὶ αὐτῶν συνχωρηθέντος ἀνη[λώματος· τὰ δὲ σώματα τὰ παρ’] | |
| [ἡ]μῖν ὄντα ἀπεδώκαμεν. τούτων [ἑλληνικὰ μὲν ἦν {²numerus}²], | |
| 20 | τὰ δὲ λοιπὰ ὄντα μεʹ ἀλλόγλ[ωσσα]. |
| ἔρρωσθε. |
IG XII,3
328