[Τερμησσέων] τ̣ὸ̣ π̣ε̣ρ̣ι[π]όλι[ον] ἐτε[ίμησεν ․․]

[․․․․․ ἐφ’ αἷς πεπ]οί̣η̣τ̣[αι(?)] δ[ωρε]αῖς [ὑπὲρ τοῦ]

[ἱεροῦ τῆς Κυρία]ς̣ [Ἀ]ρ̣τέμ̣ιδος. τ̣[ὸν δὲ ἀνδρι]-

κ̣ε̣[υ]α̣[σ]μ̣έν̣[ο]ι δ̣η̣λο̣[ύ]ν̣[των, πό]τ̣ερ̣ον̣ [— — — — — — — —]

οι τὰ̣ς κα̣τα̣θ̣έσεις ποι[ήσονται ἤπερ κατ]ὰ̣ τ̣ε̣τ̣ρ̣ά̣μ̣η̣-

νον̣ ποιήσον̣τα̣ι ἀ̣ν̣[τι]γ̣ρ̣α̣ψ̣ά̣μ̣ε̣ν̣οι ἐ[πὶ τῶι ἄρχοντι]

οἱ δὲ βουλόμενοι ἀντιγ̣ρ̣ά̣φεσ̣θ̣α̣ι ἐ̣κτείμ̣ησι̣ν̣ τῶ̣ν̣

τῶν οἰκονομούντων γρα̣φόντων, ὅτι τῆι μ̣ὲν πρώ-

την εἰσὶ πεποιημένοι, τῆι δὲ δευτέραν, τῆι δὲ τρίτην.

οἱ δὲ ποιήσαντέ̣ς τι παρὰ τὸ ψήφισμα τοῦτο ὑπεύθυ-

νοι ἔστωσα̣ν (δραχμῶν) πεν̣τήκοντα̣, τῶ̣ν ἀ̣ρχόντων εἰσπρα̣σ-

καὶ τοῦ μέλλοντος φροντίσας, προστὰς δὲ καὶ τῶν δημοσίων προσό-

δων καὶ ψήφων ὑγιῶς καὶ ἁγνῶς ἐποίησεν ἀνεισφορίαν πάντων τοῖς τε

τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν κατοικοῦσιν ἅπασιν καὶ πρῶτος ἐξ αἰῶνος ἤρξατο

πολειτείαν καὶ μετουσίαν πάντων τῶν φιλανθρώπων,

ὧν καὶ οἱ λοιποὶ πολεῖται μετέχουσιν, καὶ τετειμῆσθαι

εἰκόνι χρυσῆ καὶ χρυσῶ στεφάνω· ἵνα δὲ καὶ Τερμησσεῖς,

[τοῦ δεῖνα — — —]ρ̣ιομα καὶ Φιλατου Ἑρμαίου.

[ὁ δεῖνα — — — —]ρ̣άτο[υ κα]ὶ Ἀ̣θηνόπολις Συ̣κητος, ἱεροί, ἐποίησαν τὴ[ν κρήνην].

ἀνάθεσιν Αὐρ(ηλία) Παδαμουριανὴ Νανηλις Οπλητος, ἀρχιερασαμένη, ἡ μήτηρ τῆς Παν-

κρατείας, ἀκολούθως εἰσαγελία ἡ ἐποιήσατο καὶ αὐτή, συνκαθιέρωσεν.

ιβ ϛαααααα

εἷς μόνος ἑξείτης, χεῖυ δέ τε λοιποὶ ἔασιν·

οἰνοάνθην μὴ σπεῦδε τρυγᾶν μηδ’ ἄγρια σοῖκα

Ν̣εικηράτου θυ(γατέρα), οἳ καὶ

τὴν ἀνάστασιν ἐποι-

ήσαντο.

[ψ]α̣ι τιν[ὰ α]ὐτο[ῖς],

[ἐ]πε̣ὶ ὁ ποιήσα̣ς ἐκ[τεί]-

[σει — — — — — — — — —].

ἀκολούθως καὶ ἧ

πεποίηται σημει-

ώσει.

πωμάσαι μ̣ή̣τε̣ ἕτερον σῶ̣μ̣α κ̣η-

δεῦσαι, ἐπεὶ ὁ τούτων τι ποιήσας

ἐκτείσει τῆ ἱερωτάτη βουλῆ π̣ρ̣ο̣[σ]-

Κρατέρου τὴν σωματοθήκην ἑαυτῆ· ἑτέρω δὲ οὐδενὶ ἐξέσται

ἐπιθάψαι εἰς τὴν σωματοθήκην· εἰ δὲ μή, ὁ παρὰ ταῦτά τι ποι-

ήσας ἔσται ὑπεύθυνος τῆ γλυκυτάτη πατρίδι ἀργυρίου μυρία

κῆ καύστρα μηδ̣ένα ἔχ̣ειν ἐ̣ξ̣ο̣υ̣σ̣ί̣[αν θε]ῖναι ἕτε[ρον ἐκτὸς τῶν ἀπελευ]-

θέρων ἡμῶν, ἐπεὶ ὁ̣ παρὰ τ̣α[ῦτά τ]ι ποιήσας [ἀπο]τ̣ε̣ίσ[ει — — — — — —]

καὶ τῶ δήμω Τερμησέων (δην.) [․․․]

ἀνῦξαι μήτε θάψαι, ἐπεί, ἐάν

τις τούτων τι ποιήση, ἔνοχος

ἔσσται τοῖς ἐν τῆ διαθήκη μου

κτείσει ὁ παρὰ τοῦ-

το ποιήσας τῶ

ἱερωτάτω τα-

υσάμενος.

εἶσον ἐν ἀνθρώποις βιότου τ[έ]λος ἐν δὲ γονεῦσ̣ιν

οὐκ ἴσον ἐκ παιδ[ὸς π]έ̣νθος ἀποιχομένου.

Αὐρ(ήλιος) Ἑρμαῖος ἱ(ερέως) Ἑρμα[ίο]υ τὴν σωματοθήκη̣[ν κατέστησεν, ἐ]φ̣’ ἧ πεποίητε σημιώσει, τοῖς

τε προενειμένοις αὐτοῦ προγόνοις καὶ̣ [ἑαυτῶ καὶ τ]ῆ συντρόφω αὐτοῦ Αὐρ(ηλία) Ἐλευθε-

κην ἑαυτῶ καὶ τῆ γυ(ναικὶ)

Ποιθιάδι Ὀρέστου,

ἀπελευθέρα καὶ

Α̣ὐρ(ηλία) Ζωῆ Ἀριστίωνος, [τ]ῆ̣ γυ(ναικί)· μ̣ετὰ δὲ τοῦτο οὐδενὶ ἐξέστε ἀ̣νοῖξε ἢ ἐπιθά-

ψε τινὰ ἕτερον, ἐπεὶ ὁ ποιήσας τι τοιοῦτο̣ ἐκτείσει τῶ ἱερωτά̣τω τα-

[μείω — — — κὲ] Διὶ Σολυμεῖ [— — —]

νειτος, γυ̣(ναικὸς) Μ(άρκου) Αὐρ(ηλίου) ἱ(ερέως) Ἑρ(μαίου) Μασαντος, καὶ Πασαγάθης, δούλης Τι(βερίας) Κλ(αυδίας)

Περικλείας, ἐφέσει τῶν δεσποινῶν. προηγόρευ-

ται μηδενὶ ἑ̣τέρω ἐξὸν εἶναι ἕτερον ἐπιθάψαι ἢ πει-

ὃς δὴ ζῶν πολλὴν φιλίην ἐκτήσατο αὑτῶ

καὶ τειμῆς τετυχηκὼς ἐν ἀνθρώποισιν ἀρίστοις

τοῦ κοινοῦ βιό-

νὰ κα̣τα̣[θ]έσθαι,

ἐπεὶ ὁ ποιή̣-

σας ἐκτείσ̣ει

ξαι ἢ ἐπενθεῖναί τινα,

ἐπεὶ ὁ τούτων τι ποι-

ήσας ἐκτείσει τῶ ἱερω-

τὴν δὲ σωματο-

θήκην ἐποίη-

σεν ἑαυτῶ τε

Ναννηλα, θυ(γάτηρ) Εὔνοος, ἐφέσει τῆς δεσποίνης αὐτῆς Αὐρ(ηλίας) Αρμαστης Κόν(ωνος) τὴν σωματοθήκην

ἑαυτῆ καὶ τῶ υἱῶ αὐτῆς Σταφύλω καὶ τῶ ἀνεψιῶ Ἐρωτιανῶ· ἄλλω δὲ οὐδενὶ

δενὶ ἐξέσται ἐπι-

θάψαι, ἐπεὶ ὁ ποιή-

σας τι τούτων ἐκτείσει Διὶ Σολυμεῖ (δην.) ͵αφʹ.

[οὔτε ἀνοῖξαι οὔτε ἐπι]θάψαι̣ π̣[τ]ῶμα ἕτερον·

[ἢ ὁ παρὰ ταῦτα ποιήσ]ας τῆ τε εἰς τοὺς

[κατοιχομένους ἀσεβ]εία ἐνσχεθήσεται

Νουμήνιος Ἀρτέμωνος, οἰκέτης Αὐρ(ηλίας) Πρόκλης Μειδίου, ἐφέσει τῆς δεσποίνης

καὶ Αὐρ(ηλίω) Ἑρμιανῶ

ἀκολούθως ἧ πε-

ποίηνται σημιώσει, ἐπεὶ ὁ τούτων τι πειράσας ὑπεύθυνος ἔσ-

ται Διὶ Σολυμεῖ (δην.) ͵α καὶ τῆ ἱερᾶ βουλῆ (δην.) ͵α, παντὸς ἔχοντος ἐξου-

σεν, καὶ ἀνδριάντας ἔστησεν καὶ τὸν σύνπαντα περὶ τὸν οἶκον τοῦ ἡρώου κόσ-

μον ἐξήρτισεν· καὶ πρόρησιν ποιεῖται, ὅτι οὐ βούλεται πειρᾶσαί τινα

οὔτε ἐν ταῖς σωματοθήκαις οὔτε ἐν τῶ οἴκω οὔτε ἐν τῶ προστόω οὔτε

[κὲ τῶ ἀ]ν̣δρὶ̣ α[ὐ]τ̣ῆ̣ς κ̣ὲ̣ τέκ̣[ν]υς [κὲ] ἐ̣[κγόνυ]ς· ἑτέρω δὲ οὐδενὶ ἐξ̣έστ[ε] ἐπιθά-

ψαι ἕτερον̣ πτῶμα̣, ἐπεὶ ὁ [ποι]ήσας τοῦτο ἐκτείσει

τῶ ἱερωτάτω

νω υἱῶ Θ̣ρ̣ά̣σωνι κα̣ὶ [τοῖς]

λοιποῖς τέκνοις α̣ὐ[τοῦ]·

ἑτέρω δὲ οὐδενὶ ἐξέσ[τε]

ψαι ἤτοι ἀποδώ-

σει ὁ τοῦτο ποι-

ήσας τῶ ἱερωτά-

— — — — —

ποιήσας

ἀποδόσε[ι]

☩ θέσις̣ [— — — —]

τοξ̣οποιο[ῦ].

[— — —]όθεος Ἐπαινέτου

[— — — Σε]λευκεῖς ἐποίουν.

καὶ πρότερον μὲν τὴν προαίρεσιν τὴν ἐμὴν,

ἣν ἔχω πρὸς τὴν πατρίδα, φανερὰν ἐποίησα

ἐξ ὧν ἐπὶ τῆς βουλῆς εἶπον, καὶ νῦν δὲ,

οις, ἐν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις, πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς, καὶ τοῖς ἐποικίοις, πᾶ-

σαν, ὥς ἐστιν, μηδενὸς ὑφ[ῃ]ρημένου. τῆς κτή-

οις σύν ἔν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς καὶ τοῖς ἐποικίοις, ...

οις ἔν τε ἀμπελικοῖς καὶ σειτοσπόροις πεδε[ι]-

νοῖς τε καὶ ὀρεινοῖς καὶ σὺν τοῖς ἐποικίοις, ...

τις ἂν ἕτερος τῷ μνη-

μείῳ κακόν τι ποιήσει,

τέκνα τεκνῶν ὄλεθρους

ΥΠΑΤΙΟΥ ϹΗΛΕΥΖ̣— —

ΜΕΝϹΟ[․] ἐποίησε [τοῦτο τὸ]

μ̣νη̣μεῖον κατὰ τὴν διαθήκην

μένον ὠκεάνοιο, / εἵλε-

ον ἀνθρώποισιν οἱ ἐν-

θάδε ναιετάουσιν. ❦ /

Σέλευκος Κιβυρ[άτης]

ἐποίει.

Σέλευκος Κιβυρά̣[της]

ἐποίει.

ἔτους σιθʹ μηνὸς Ἀρτεμισίου, Συρὸς Ἀρτέμωνος καὶ Μυρσίνη Νάνας [ἐποίησαν τὸν τύμβον τοῦ ἰδίου παιδὸς Ἀρτέμωνος(?)]

ἀποδειξαμένου διὰ τῆς νεότητος τελείου πρὸς πάντα ἤθη καὶ φύσιν ἀνεπιλήστ̣[ου — — —].

λεντι καὶ Φ(λαβίᾳ) Τατίᾳ τοῖς

τέκνοις ζῶσιν ἐποίη-

σεν ἐν ἰδίῳ κηποτάφῳ.

[τὴν ἀνάσ]τασιν [τοῦ] ἀνδριάντος ἐποίη[σεν Αὐρ. Φοντε]ῖος

Τ[ειμ]όθεος [υἱὸς Γαίου Ἰούστου φιλό]πατρις φιλότεκνος

[τὴν ἀνάστασιν ποιησαμένης τ]ῆς [γυναικ]ὸς αὐτοῦ Α[ὐρ.] Φοντείας Σερουηνίας.

Τατὶς Τατίδος ἡ καὶ Ζωσίμη ἐποίησεν τὸ μνημῖον.

Αὐρ. Χρηστὸς Χρηστοῦ ἐποίη-

σεν ἡρῷον ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλω-

Πόπλιος Σεύθου τὸν

βωμὸν ἐποίησεν

Κρατερῷ ἀδελφῷ

Τερμίλας Κρατεροῦ τὸν βωμὸν ἐποίησεν τῇ γυναικὶ μνήμης χάριν.

τοῦ μνημείου πρόνοι-

αν ποιησαμένου Καλ-

λικλέους δίς, τοῦ γε-

Γάϊος Πουπίλλιος Οὐάλ[η]-

ς ἐποίησεν Ἀπόλλωνι εὐ[χ]-

ήν· προσκυνητῆρα καὶ τρ[ά]-

λεν· εἰ δὲ χερσὶ δολο-

ποίοις, Ἥλιε βλέπε.

Τειμόθεος

τέκμορ ποίσας ποιήσας

Μηνὶ εὐχήν.

ΚϹ̣ΠΟΙϹΙΝ Μηνὶ ΙΙΑ̣

ΤΜ̣Α̣Χ̣ΗΙΙ

[πη]ν σε φιλομμειδὴς Ἀφροδείτη· /

[νῦ]ν καρποῖς ὕπαγε καὶ ἀπημον τ[․]-

[․]ΟΙΡΗ. / ❦ VIII. αγγδδ, ❦ ιεʹ, Διὸς Σωτῆρ[ος]·

εἰ δέ τις τὸν τόπον ἢ λάρνακα τήνδε ἀδικήσει, ὀρφανὰ

τέκνα λίποι, [χῆρον βίον, οἶκον] ἔρημον, ἐν πυρὶ π[άντα]

[δάμοιτο, κακῶν ὑπὸ χε]ῖρ[ας ὄλ]οι[τ]ο.

δος καὶ οἱ υἱοὶ αὐ-

τοῦ ἐποίησαν Μή-

νιδι Ποσιδωνίου

καὶ πάντα τὰ ἐπὶ τουτοῖς

νενομισμένα ποιήσα-

σαν. τὸν δὲ ἀνδρι-

Δαμᾶς Τη[— — τ]οῦ

Οσαει ἐποίησεν

Καλλιόπῃ τῶ τοῦ Ο-

Ζώ[σιμ]ος

․․․ ἐποίησ-

[ε ․․․ τῇ] θυγα-

τὴν στήλην ταύτην Νεικίας ἐποίησε γυναικί,

σεμνῇ Γαΐλλῃ, μνημοσύνης ἕνεκεν.

ἀνδριάντος

ἐπ[οιήσατο]

und noch vier unleserliche Zeilen

ἀνάτασιν τοῦ

ἀνδριάντος ἐποι-

ήσατο Καλλικλῆς

ΥΠΝΠΟΙ

ΡΥ․ΟΙ

ἰδίω[ν]

ἐποιή-

σεν.

Μενελάου τοῦ Λουκ-

[ίου] ἐπέγραψα τῇ ἐμῇ χειρὶ καὶ ἀποιέρωσα

τὸ ἡρώειον.

Ἀναβουρεῦσι-

ν ἐποίησαν ἐ-

ξέδραν ὄντε-

μενος πάντ’ ὅ[σ’] ἀπή[ρ]χ[ε’ ἔχων ἦσθ’]

ἐλάτης ποίμνης τέ[λσω πολ]-

[υ]άμου ἀρούρης ι· δμώ̣[ων ὦ]

[π]ῳ ἀναστῆσαι καὶ [τ]-

[ο]ῖς λοιποῖς ἀγάλμ[ατα]

[κ]α̣θὼς αἱ ἐπιγραφαὶ δη̣-

τ̣οῦ ἀδελφῇ ἀμφότε-

ρ̣οι ἐποίησαν μνήμης

ἕνεκεν.

μον ἀρχὴν, καὶ δημ-

ουργήσαντα, ποιήσαντα καὶ προόδο[υς]

καὶ δειπνήσαντα τούς

τοῦ ἀνδριάντος

ἐποιήσατο ❦

Τ(ίτος) Αἴλ(ιος) Οὐαλερ[ι]-

[ὑπὲρ τῆς κυρί]ου Σ[εβ(αστοῦ)] τύχης, μεγάλη Ἄρτεμις,

[Ξένοι Τεκμο]ρεῖοι ἐποίησαν φιάλην

[καὶ τοῦ κυρίου(?) ἀνδ]ρειάντα καὶ χάλκωμα καὶ πάτελλ[αν]

[ὑπὲρ τῆς] τοῦ ἡμῶν Αὐτοκράτορος τύχης καὶ νείκης καὶ ἐωνίου διαμονῆς καὶ σύν-

[παντος αὐτοῦ οἴ]κου σωτηρίας ἐποίησαν Ξένοι Τεκμόρειοι ἔφιππον Ἥλιον σὺν τῷ

[κόσμῳ καὶ κα]τασκευῇ πάσῃ ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων

Ξένοι Τεκμορ[εῖοι]

τὸν βωμὸν ἐ[ποίησαν(?)]

[ἐ]κ τῶν [ἰδί]ων [μεγάλῃ(?)]

— — —(?)

[— — — πρὸ] αʹ Κ[αλ(ανδῶν)] Μαία[ς](?) [Τεκμορεῖοι ἐποίησαν — — χ]ακ[ώ]ματ̣α? χαλκώματα

[ἐπὶ] ἀναγραφέως Αὐ[ρ.]

ὃς ἂν τούτῳ τῷ μνημείῳ κακῶς

ποιήσῃ, κατάρα αὐτῷ γένοιτο.

[ξ]αι τις περὶ αὐτὴν μηδ’ ἐπηρασίαν, ἕως ἂν ὅσου ζῶ[ι. ἐπειδὰν δὲ]

[ἀπ]οθάνηι, ποιείτωσαν κλῆρον ἡ πόλις Γαλατῶν δε[κ]άδ[ος συναχθεί]-

[σης]. α[ἰ]εὶ δὲ ἢ ἂν λάχηι, δώσει, ἠὰν τελέσει αὐτήν, νε[ωκ]ό[ρωι μὲν]

κῇ ταῖς θρεπταῖς

τὸ μνημεῖον ἐποίη-

σεν.

Ἵλαρος ζῶν φρονῶν·

καὶ Παρθενοπαίῳ ἐποί-

ησα κὲ ΙΤΙΦΙΛΩΞΕΝΕΩΝ

νὸς καὶ Οὐαλ[ε]ριανὸς καὶ

Λούκιος ἐ[ποί]ησαν

ἐκ τῶν ἰδίω̣[ν] μνήμης

[Ε]ὔνοια

[ἐ]ποίη-

[σ]ε̣ν τῷ

[Αὐρ. Δημήτριος] καὶ Αὐρ. Ἀσκληπιάδης καὶ Αὐρ. Αὐξάνων ἐ-

[ποίησαν ἑ]α̣υτοῖς τὸ ἡρῷον καὶ τοῖς διαδόχο[ις],

[ἐν ᾧ ἔθαψαν] καὶ τὴν ἑαυτῶν μητέρα Αὐρ. Τατεὶν

— — — Ἀρίστωνος Κοτέους υἱοὶ τὸ πῆγμα ἐκ τῶ[ν ἰδίων]

ἐποίησαν.

Πόπλιος Σεύθου τὸν

βωμὸν ἐποίησεν

Κρατέρῳ ἀδελφῷ,

— — —ν̣ι̣ος Ἀπολλωνίου εἱε̣ρ̣α̣[τ]εύσας ἐποίησεν.

ἀνγ̣ε̣[ῖ]ον τοῦτο ἐπ̣[οί]η̣σεν̣

Δουλίων Εὐτύχου ἴδιον

καὶ Μητρόδορος Παπίου

ἐποίησαν ἑαυτοῖς μόνοις τὴν σορόν.

ε̣ἴ τις δὲ τολμήσι μετ’ ἐμαὶ ἢ τὴν γυναῖκά μοι ἐπανῦξαι,

Μητρόδωρος Παπίου ἐ̣π̣οί-

ησεν Ζήνωνι τῷ ἀ̣δ̣[ελφῷ αὐ]-

[ ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος ] ἐποίησεν

[ἑαυτῷ καὶ τῇ γυν]αικὶ αὐτοῦ Ἐ̣λ̣-

γυναικὶ αὐτο[ῦ]

ζῶντες ἐποί-

ησαν Ἀπολλωνί-

Κορνηλίου [Μ(?)]-

είλωνος ἀρχ[ιπ]-

οίμην,

Μητρὶ Πολ̣-

☩ εὐξάμενος Ζώσιμος ὁ εὐλαβ(έστατος) διάκ(ονος) ὑπὲρ σωτηρίας τοῦ

πεδίου μου Ζοείλου κὲ παντὸς τοῦ οἴκου μου ἐποίησα τὴν εἴσοδον.

ματι Ἱεροδουλίδα, ἣν καὶ

ἐποίησαν ἱεροδούλην, ὥσ-

τε ὑπηρετεῖν αὐτὴν τοῖς

δίων καὶ Ἰαν̣ τὴν θυγατέ-

ρα ἐποίησ̣ε καὶ τὰ τέκνα

αὐτῆς.

[γ]μ̣άτων διὰ τὸ ἐπιπολάζειν̣

π̣ολλὰς παραποιή̣σ̣ε̣ι̣ς ἐν τῷ

ἔ̣θνει καὶ διατετάχθαι δὲ ἤ[δη]

ΑΔ̣Ι ἐπὶ διατ̣ά̣ξ̣ι̣ θ̣ά̣ψ̣αι. ὁ δὲ περίβολος καὶ

οἱ ἐν τῷ περιβόλῳ τόποι εἰσὶν τ̣ῶ̣ν υἱῶν μο[υ].

μενος, πᾶν τόδ’ ἄπε̣λθ̣’ [ἀιών]· /

ἦν ἐλάτης ποίμνης, τέ[κε γῆ]

Πάμου οὖθ̣αρ ἀρούρης. —— /