[— — —]οφρωνα

[— — ἀ]μέμπτῳ [φιλ]όφρων ἀ|[γαθῇ καὶ ἀ]μέμπτῳ?.

vacat

[— — — — — — —]δ̣ε φίλους φιλέων

[— — — — — — θ]ανόντι

[ἀλλὰ ⏑ – ⏑ ⏑ Αἰδων]εὺς ∙ ἐπαφήσατο χειρὶ

[— — — — — — ἄλγ]ος ∙ ὑποκρύφιον ∙

[— — — — — — — —]ν ἐπισ∙τείχων ∙ ἐνιαυτὸς

[— — — — — — — — — — —] λ̣έχος

[— — — — — — — — —]Λ̣ ὁ φιλάδελφ(ος)

[— — — — — — —]ν̣ φέρομαι

[— — — —]μοιρε χαῖρε Μύρων

[— — φιλ]όστοργε

vacat

[— — — — — — — τ]οῦτο τέκνον σου.

[— — — — — — — —]strate filiae dul-

[cissimae quae d]esiderio matris perit

[— — — — — — coni]ugi et filiae.

[— — — —ι]ος ἐν φιλότη[τι — — —]

[— φιλαδ]ελφέα καὶ γλυκ[ερὸν — —]

[— — — —]σειον ἄνδρα ι̣[— — — — —]

[— — — — — —]φισι

[— — — θαν?]ούσης

φίλτρον ἐμοὶ ζ[ωῆς — —]

κρέσσον ΑΤ[— κρέσσονα Τ[—] — —]

πατρὶς [— — — —]

πέντε φι[— — —]

τὸν μηδ[— — —]

[εἴτε ἀγ]αθόν ∙ φίλε ∙ εἴτ[ε κακόν τι κληρο]νόμησ[ας]

[ἄτης καὶ] πάσης ∙ λύπης ∙ ἀνατ̣[λάντι ἀνάπ]αυμα

ἐπὶ στομά[τεσσι βέ]βηκεν, /

θᾶσσον ἀπο[θνῄσκε]ιν οὓς φι-

λέουσι θεοί· / ἀλλὰ μό[νον τὸ ζῆν]

αἰαῖ συνλέκτροιο σαόφρονος, ❦ αἰαῖ ἀνιγροῦ

δαίμονος, ὃς ζωᾶς ❦ εἷλε φίλαν ἄλοχον.

καὶ σὺ μέν, ὦ πάντειμε, γόων ἀπάτερθεν ἰαύεις, ❦

v. 8: πόθεν

v. 9, in fine: [—]πον Εἰταλ̣[ίης]?

v. 10, fortasse: γ̣α̣ίῃ θάνε̣ν̣

[ἄρτι] γενειήσαντι, τὰ δ’ εἰς βίο[ν ἶσα γεραιῶι]

[δε]ιξαμένωι, ἀρετᾶς εἵνε[κα καὶ σοφίας]·

[ὧι] λόγος, ὧι σθεναρὴ γυμνὰ[ς πρέπεν – ⏑ ⏑ – ⏑]

ἀρτιτόκου φωτὸς ‵ψυχίον ἔνδοθ’ ἔχων′,

αἴσιος ἐμ φιλότητι καὶ ὄλβιος ἐμ πραπίδεσσι,

〚— — — — — — — — — — — — — — — — — —〛

θείας ἐξ ἀθανάτων φωσὶ φράσας ἀρετάς.

κεύθι γαῖα φίλη με· τί δ’ ἁγνὸν ὅμως ὄνο‵μ’; ἤμην′

πᾶσι Φίλητος vv ἀνήρ, τῆς Λυκίης Λιμύ-

ρων.

Θ(εοῖς) ∙ Χ(θονίοις) ∙

Φιλήτῳ

τόδε σῆ-

Θ(εοῖς) Κ(αταχθονίοις).

ἔν τε φίλοισι φίλοιο καὶ ἰη-

τῆρος ∙ ἀρίστου /

ἐνθάδε Βήρου, /

ὡς ἐπέτελλε φίλοις, εἷς ὅ-

δε τύμβος ἔχει. /

τὴν Διὸς ἀμφίπολόν με Χελειδόνα, τὴν ἐπὶ βωμοῖς

σπένδειν ἀθανάτων γρηὺν ἐπισταμέναν,

Floria Chelidon

Floriae ∙ P(ubli) ∙ f(iliae) ∙ Festae

vixit ∙ annis ∙ LXXV.

Θ(εοῖς) ❦ Κ(αταχθονίοις). ❦

μνῆμ’ ἀ❦ρετῆς ∙ Μοίρης ∙ τὸ τέλος ∙ φίλον οὔνομα Χρήστη ∙

σωφροσύνης ∙ἱ∙ερᾶς ∙ ἥτις μέγαν ἔσχεν ἔπαινον ∙

πρόσθεν μὲν θνητή ∙ νῦν δὲ θεῶν μέτοχος ∙

ἀ∙ί∙μνηστος ἅπασι φίλοισί τε καὶ τεκέεσσι ∙

τὸν δὲ τάφον σοφίης ἕνεκεν κυδρῇ παρακοίτι

τεῦξ’ Ἐπαφρᾶς συνόμευνος Ἀλεξάνδροιο πολείτης.

εἵνεκα συν[τυχίης δέ],

φίλη δεσποίν[η, ὁ θρέψας] /

Ἀβλάβις σ’ ὀκ[ταέτιν τῷ]-

Ἀμμία ἐνθ[άδε — — —]

ἄνδρα φίλο[ν — — — —]

Γέντις ἔτευξεν ἄριστον ἀδέλφιον

εἰκόνι σεμνῇ.

νηπίη οὐδὲ δυοῖν ἐτέοιν τέλος ἐξανύσασα,

Φιλησίη τὴν κλῆσιν, Αὐσονὶς γένος.

ἔζησεν ∙ ἔτη ∙ ∙ι∙ηʹ

τῆς ∙ εἰς ἓν ∙ φιλίης ∙

Χρυσέρως ∙ καὶ παι-

νον ἐκτελέσῃ. /

ἀλλ’ ἄγ’ Ἀλεξάνδρα καὶ Φίλτατε,

μηκέτ’ ὀδυρμοῖς /

Τινηΐᾳ Ὑγείᾳ τῇ ἰδίᾳ

θρεπτῇ φιλτάτηι

μνήμης χάριν.

Deis ∙ Manibus ∙ sacrum ∙

Q(uinto) ∙ Sulpicio ∙ Q(uinti) ∙ f(ilio) ∙ Cla(udia) ∙ Maximo ∙ domo ∙ Roma ∙ vix(it) ∙ ann(os) ∙ XI ∙ m(enses) V, d(ies) XII.

hic ∙ tertio ∙ certaminis ∙ lustro ∙ inter ∙ Graecos ∙ poetas ∙ duos ∙ et ∙ L

extemporales ∙ eo ∙ subiecti ∙ sunt ∙ ne parent(es) ∙ adfectib(us) ∙ suis ∙ indulsisse ∙ videant(ur).

Q(uintus) ∙ Sulpicius ∙ Eugramus ∙ et ∙ Licinia ∙ Ianuaria ∙ parent(es) ∙ infelicissim(i) ∙ f(ilio) ∙ piissim(o) ∙ fec(erunt) ∙ et ∙ sib(i) ∙ p(osterisque) ∙ s(uis).

ἐπιγράμματα

τύμβῳ

φίλαις

ὑπὸ χερσὶν

M(arcus) ∙ Septimius ∙ Diocles ∙ fecit ∙ sibi ∙ et ∙ Iul(iae) ∙ Ca[l]liste ∙ coiugi ∙ et ∙ Sept(imiae) ∙ Vibiae

∙ filiis sic ∙

ἔνπορος εὐμόρφων γενόμην,

φίλοι, μετέπειτα ∙ γυναικῶν ∙

πνεῦμα λαβὼν δάνος οὐρανόθεν

Ῥουφῖνα Κέλερος ἐξ Ἀριστεί-

νης τε ἔφυν, /

ὧν οὐκ εἶδε τέλος θανάτου· πρῶτος γὰρ ἔθνῃσκε.

ἡ δὲ τέκνων δισσῶν μήτηρ, σεμνὴ ἠδὲ φίλανδρος,

καὶ πέλαγος διέπλευσε καὶ ἤγαγε σῶμα βυθοῖσιν

καὶ τύνβῳ κατέθηκε καὶ αἰῶσιν παρέδωκε.

Δαμοστρατείας ταῦτα τῆς φιλανδρίας.

Πρωτόκτητος /

Νυμφιδίαν·

γνώσσει τ̣ὸ γλυ-

κτυπος, ὡς δὲ κραταιὸ̣[ς] /

ἀμφὶ πάλῃ βιότου ἄ̣[ν]-

θος ἔχων ἔθανες. /

Ἀρτεμᾶς ∙ / σ[τῆσον ἴχνος μεῖ]-

νον, φίλε καὶ μά[θε πᾶν ἀπ’ ἐμεῖο]· /

Πριμιτεῖβος / ἐνθάδε [Βιργιλίοιο νόος]

[– ⏑ ἐ]πὶ ξείνης,

[φί]λε, Νείκης /

[– ⏑]ακαι ❦

ἐνθάδε κεῖμαι δάμαρ ὑπάτου ἥρωος ἀγαυοῦ

Ἀρρίου μου φιλίου, τῷδε μιγεῖσα μόνῳ·

ἦν δὲ κὲ ν ἐκ προγόνων ποτὲ τοὔνομα Πουβλιανή μοι

Ποπιλίης τάφος οὗτος· ἀνὴρ δ’ ἐμὸς αὐτὸν ἔτευξεν

Ὠκέανος, πάσης ἐνπέραμος σοφίης·

κούφη τοιγὰρ ἐμοὶ πέλεται κόνις· ἐν δ’ Ἀχέροντι

τέρματ’ ἔχων

∙ σοφίης ∙

μνῆμα ∙ Πολυμνήστῳ ∙ Φηλικίσσιμα ∙ τεῦξε ∙ συνεύνῳ

σεμνοτάτη ∙ φίλια ∙ Εὔστοργος ∙ ἀνὴρ ∙ Ἀγαθεῖνος.

κειότερον ∙ M(arcus) ∙ Iulius

Epictetus ∙ filis ∙ suis

et ∙ sibi ∙ et ∙ Magiae ∙ Nice

καὶ στόμα πέφρακται τὸ χρύσεον· οὐδὲν ἔτ’ ἐν σοὶ

λείψανον οὐ κάλλους, οὐ σοφίης πέλεται.

ἔρρεται μέρμηραι θυμαλγέες· ἄμμοροι ἐσθλῆς

οὐ βάτοι, οὐ τρίβολοι τὸν ἐμὸν τάφον ἀμφὶς ἔχουσιν,

οὐδ’ ὀλολυγαία νυκτερὶς ἀμπέταται,

Πανκάρπου ἱερὴν κεφαλὴν ∙

φίλος ἐνθάδ’ Ἅμιλλος ∙ /

[ἐ]ν̣ μνείοις ἐκάλυψε, χαρι-

vacat

Ο̣ὔ̣λπιοι [– ⏑ ⏑ καὶ Φ]ιλομήτωρ

ἐνθάδε κ[εῖνται] / [ὃς μὲ]ν ἀπὸ χρυσῆς

[Οὐ]ήρῃ κίο[να]

[σ]ῇμα φιλῶ[ν ἀνν]-

[ὴρ ἀνὴρ] Πτολεμ̣[αῖος] /

κἄμ’ ἔφυγες ποθέοντα καὶ οὐκ ἐσάθρησας ἰοῦσα·

τοιγὰρ ἐγὼ τόδε σῆμα φίλοις σταδίοισιν ἔτευξα,

ὄφρα σε κἂν νέκυν οὖσαν ἐμοῖς μελάθροισιν ὁρῴην,

οὐδένα λυπήσας, οὐ λοίδορα ῥήματα πέμψας,

ἀλλὰ φίλος Μουσῶν, Βρομίου Παφίης τε βιώσας

ἐξ Ἀσίης ἐλθὼν Ἰταλῇ χθονὶ ἐνθάδε κεῖμαι

ἐν φθιμένοις νέος ὤν ∙ τοὔνομα Μηνόφιλος.

Μηνόφιλον τάφος οὗτος ἔχει πολυπενθέα

παῖδα / ὃν Χαρίτων τρισσῶν πανεπήραστον πανεπήρατον εἶδος

❦ Θ(εοῖς) ❦ Κ(αταχθονίοις). ❦

Μοσχίου τῆς φιλο-

τέκνου ἀϊμνήστοιο

Σέμνος ὁ παῖς καὶ ταῖς

πεφιλημένος ἐννέα

[Μού]σαις.

κλαίει μέν σε τέκνον, κλαίει δ’ Ἀγαθάνγελος ὡνήρ,

μυρόμενος φιλίην τερπνοτάτην ἀλόχου·

μύρονται δ’ ἀδελφοὶ Μηνᾶς καὶ Δάψιλος ἄμφω

ἠδ’ ὅσσοι σ’ ἐφίλουν κἠπόθεον δι’ ὅλου·

γηραλέην δὲ κόμην πολιὴν τίλλουσα καθ’ ὥραν

ἠρίον ἀμφὶ τεόν, Μοῦσα, χέω δάκρυα.

ἄλλο

κεῖσαι δή, τέκνον καλόν, προλιποῦσα τοκῆας

ἠδὲ κασιγνήτους καὶ πόσιν ἀμφιθαλῆ,

νούσου ὑπὸ στυγερῆς δεδαμασμένη· αὐτὰρ ἔμοιγε

γραῖα δ’ ἀνήκεστον πένθος κατὰ μοῖραν ἔχουσα

ἀμφὶ τεὴν στήλην, Μοῦσα τέκνον, χέομαι.

Θ(εοῖς) Κ(ατα)❦χ(θονίοις).

ἡ σεμνὴ καὶ φίλαν-

δρος, μόνη προὔχου-

σύνβιος ἡ σή σοι τὸ μνῆμ’ ἐ-

γὼ τοῦτ’ ἐπόησα, / φίλτα-

τε Νεκτάριε, μνημοσύν-

[σύνευνον] ἔθηκε γυν-

ὴ φιλόλεκτρος / Αἰμι-

λεία Νεῖλον τὸν ἀσ-

στόματος καὶ γλυκὺν ὡς μελίτιν ∙ / ταύτην τὴν στ̣ή-

λην ἐπύησα Σωτᾶς σε φιλήσας ∙ / ψυχῇ διψώσῃ

ψυχρὸν ὕδωρ μετάδος·

ὦ Μέλαν ❦ ἥβης γάρ σοι

ἀπώλετο φίλτατον ἄνθος.

Εὔηνος ἔτευξεν / εἵνεκα μνη-

μοσύνης τῆς φιλίης ἀλό-

χου· / κούρην γάρ μιν ἔγημε[ν]

τρης Σμύρνης ἐρατινῆς, /

εὐγενίδαν, σοφίαισι κεκασ-

μένον, ἔξοχον ἀνδρῶν, /

οἷ τε καὶ οἷσι τέκεσσι κ[αὶ – ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑]·

φῶτε δύο πριάτην Φιλ[⏑ – ⏑ ⏑ καὶ ⏑ ⏑ – ⏑]

καὶ τὴν μὲν προτέρη[ν ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑]

Κλαυδιανὴ [— — — — —]

πᾶν σοφίη[ς ἄκρον — —]

ἄθλου τοῦ [— — — — —]

τῶι πέλον ἀσπασίη βαιῆς ἄπο· τὴν δὲ τοσαύτην

δαίμων ἀπροϊδὴς ἐσκέδασεν φιλίην.

vacat

[ἑῆς ἐ]κ νηδύος ἁγνῆς, /

[ἐννέα], οἷς χαίρουσα φίλ[η]

[φθίτο] πᾶσιν ἀληθ[ῶς].

versus ∙ hoc ∙ quis ∙ fecerit ∙ tunc ∙ is ∙ qui ∙ fecerit ∙ poenae ∙ nomine ∙

pontificibus ∙ aut ∙ antescolaris ∙ virginum ∙ (sestertium) ∙ L ∙ m(ilia) ∙ n(ummum) ∙ inferre ∙ de-

bebit ∙ ideo ∙ quia ∙ me ∙ pos ∙ multas ∙ iniurias ∙ parentem ∙ sibi ∙ amnegaverit ∙

et ∙ A(ulo) ∙ Lelio ∙ Apeliti ∙ clienti ∙ karissimo ∙ quem ∙ boluerit ∙ donationis ∙ causa ∙ sarcofa-

gum ∙ eligat ∙ sibi ∙ opter ∙ quod ∙ in tam magna ∙ clade ∙ non ∙ me ∙ reliquerit ∙ cuius ∙ beneficia ∙ abeo ∙

μή μου παρέλθῃς τὸ ἐπίγραμμα, ὁδοιπόρε, / ἀλλὰ σταθεὶς ἄκουε καὶ μαθὼν ἄπι. /

μεν Κόσμος

φιλάδελφος ❦ /

Περγάμου ἐξ ἱε-

μνημεῖον τόδε μοι π̣οῖσεν θρέψασα γλυκεῖα

Φαυστεῖνα, μητρὸς πλε̣ῖον ἐμοὶ φιλίη,

ἣ καὶ ζῶντα φίλησεν ἀεὶ θανέοντά τ’ ἔτεισε.

μάτηρ Ποικιλίω, ἐκγόνω ἀμφοτέρων·

ὅς σφισι τώσδε τάφως ἐνεώσατο, τείχισε δ’ ἅιδαν,

πάππωι καὶ θείωι λοισθοτάτας χάριτας.

[ν]ῳ γλ[υ]κερ̣[ὸ]ν̣ φάος ἐκλείψασα v Νίκη /

[ἀ]λ̣λ’ ὅ[σ]σοι [σ’ ἐ]φ̣[ί]λων, ἰδ’, ἐρασσ[ά]μ̣[εν]οι

[τ]όδ’ ἔθη̣[καν] / ὡ̣ς π[όσ]ις ἁδυ[επ]ή[ς], μνῆ[μ’] ἐπι-

καὶ ἀξίῳ ἀνδρί· /

πᾶσι φίλος θνητοῖς εἴς τ’ ἀ-

θανάτους δεισιδαίμων /

πεντήκοντά μοι ἦν̣ [ἐτέων κύκλος, ὡς ἐπέκλωσεν]

μοῖρα· λίπον δὲ πόθ[ον πᾶσιν ἐμοῖσι φίλοις].

ἐξετέλουν Διονύσῳ ὄργια βά-

ζων ∙ / Ἡρόφιλον δ’ ἐκάλουν με

πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ∙ / ἔ-

Ἠιθέοιο δάμαρ καὶ ἀδελφεὴ Αἰνείαο,

ἣ πάσας παράμ[ι]ψ[ε] φιλάνδρους ἡρωίνας,

Ἄλκηστιν πινυτῇ, μορφῇ δ’ ἐρατώπιδα Λήδην.

οἳ ξυνὸν ζώοντες ἔχον βίον ἀλλήλοισιν

σὺν κόσμῳ σοφίῃ τε δικαιοσύνῃ τε καὶ αἰδοῖ.

ἀγγέλλω τάδε βωμός, ὃν Αἰνείας ἀνέθηκεν,

[(nomen patris) τ]ε χέρες πολιὸν

[κρᾶτ’] ἀμφὶς ἔχοισαι /

[Ζωΐ]λον ὃς κάλεσέν νιν·

τεχνασσάμενος κλυτὸν

ἔργον. / [ἔ]νθα φίλῃ ἀλό-

χῳ Κλυ[τ]ίνῃ καὶ παιδὶ

φίλοις [τε] / [τ]εῦξα τάφον,

ζήσας [ἐτέ]ων κύκλα ι ἑ-

τὸν σοφίης προὔχοντα

καὶ εὐτεκνίης ἀροτῆρα, /

τὸν τρὶς ἀριστεύσαντα

σὺν ἐντείμοισι φίλοισι /

Εὐτόνιοι παῖδες πατέρ’

[Εὐθυτ]όνῳ Τιβουρτ[ίνῳ].

[ἐνθάδε] κεῖμαι πᾶσι φίλ-

[οις στοναχὰς κατα]λ‵ε′ίψας / ἐν κλειτῆι

κεῖμαι δ’ ἐν γαίῃ προλ[ιπὼν φάος ἠελίοιο],

Ἑρμόφιλος, πατρ[ὶ δάκρυα παρθέμενος].

[ἄνδρα μοι ὃ]ς δῶκεν μοῦνον ὃν ε̣[ἶχο]ν̣ ἐ̣[γώ].

[Μοιρῶν νήματ’ ἄ]τ̣ενκτα· φίλους οὓς [στέρξ]α [λιποῦσα],

[οὖ]σα [οὐ μακ]ρ̣όβιος δ’ ἤλυθον εἰ[ς Ἀΐ]δη̣[ν]·

[τοὔνε]κα δ[ὴ φι]λότητι πόσις Δημή[τριο]ς ἁ[γνῇ]

[κω]φὸν̣ [ἑῆς] σ̣τοργῆς τεῦξέ με σ[ῆμ]α φί[λος].

ξυνὰ κέλευθα. /

Κόνων Ἑρμαίου [τ]οῖς φίλο[ις]

μνήμης χάριν.

γαῖα καλύπτει / νηπίαχον, γνω-

τοῖς πᾶσιν ἄχος φιλίης. / πατρί

τ’ ἐμῶι μέγα πῆμ’ ἔλιπον καὶ μη-

φῶς ὅτ’ ἐν ἀνθρώποισιν ἐδέρκετο, πρὶν δ̣ι̣ὰ̣ Λ̣ή̣[θην]

νύκτα κατ’ ὀρφναίην Ἄϊδος δόμον εἰσαφίκηται,

τεσσαρακοστὸν ἔχουσα τρίτον τε βίου λυκάβαντα.

σῆμα τόδε Εὐδαίμων Διονυσίῳ, ὃν ῥ’ ἕταρον ὣς

φίλατο, καὶ Μούσαις ἔξοχα φιλαμένωι.

⸐

εἰ καί μοι θυμός, Διονύσιε, τείρεται αἰνῶς

ἀμφὶ σοί, ἀλλ’ ἔμπης οἷα πάρεστι δέχου

ὕστατα δή, φίλε, δῶρα· τὰ δ’ ἄλλα τοι ὅσσα ἔοικε

καὶ πάρος Εὐδαίμων δῶκε καὶ οἰχομένωι·

D(is) M(anibus).

Didio ∙ Taxiarche ∙ lib(erto) ∙ fidelissimo

τυτθὸν ἐμὸν παρὰ τύμβον ∙ ἐπεὶ ∙

ἐποίει τὴν στήλλην σὺν τῇ προτομῇ

μνήμης ∙ χάριν Εἰρηνίων ὃς σ’ ἐφίλησα.

οτῶν τις τοίαν ἐκτήσατο γνώμην· / ἤσκι τὴ-

ν ἁπλότητα, φίλους ὑπὲρ ἁτὸν ἐτίμα· / διὰ τοῦτο

μνήμης ἕνεκεν, χάριτος δὲ ἁπάσης / οἱ σοὶ ἀδελφοὶ

ῷ θανάτῳ μηκέ-

τι ὀφιλομένη. / ἐ-

κοιμήθη Γεμενί-

ἀλλὰ δίκης αἰδοῦς τε εἰς τέλος ἦλ̣[θε]ν ἄκρον.

σοῦ πατρὸς ἐξ ἠθῶν, ὦ φίλε, καὶ διδαχῆς·

σῶν τε τρόπων ζῆλός με προήγαγεν ἐς τόδε, Μάρκε.

merentissimo

[οὔ]νομα Μούσαις πιστοτάτης φιλίης ἐν βροτοῖς ἵνεκε μοῦνος

ἐ[ς ἐ]ώναν οὗ χάριν ἀέναον ἔχει μνήμην ἐν φιλότητί τε ἑταίρων.

γλυκερὸν φάος ἠελίοιο. / λοιπὸ-

ν μύσται εἴτε φίλοι βιότητος ἑ-

κάστης / πάνθ’ ὑπολανθάνετε τὰ

ρᾶς ποδάγρας. /

Αὐρ(ήλιος) Ἀμφικτύ-

ων ἄγων

δῶρα δὲ Μουσάων καὶ βρέφος ὢν ἀγαπῶν

δωδεκέτης ἦλθον Ῥώμην, φίλε, τῆς με καλύπτει

ἥδε νέον βῶλος, πατρὶ λιπόντ’ ἄχεα.

ὁ τῆς σοφίης μελῳδός, ἔντεχνος

λύρης ∙ / ὁ τοὔνομα Ἀμμώνι, ἔης πο-

λος ἀνθρώποις σκιά ∙ / ἐν τῇδε μνή-

μῃ, ἣν δέδωκαν φίλτατοι ∙ / Παῦλος

Πρόκλα τε, οὓς θεοὶ καὶ αὐτῶν τέ-

πόλιν παρ’ ἱρήν, ἣν ἔδειμε Νικάτωρ

ἐλαιόθηλον ἀμφὶ Μυγδόνος νᾶμα.

θάνεν δ’ ὀπαδὸς Αὐσόνων ἁγητῆρι

τοὺς δ’ ἄμφω χαρίεν τέλος ἔλλαχεν, οὓς κτερέιξε

χερσὶ φίλαις θυγάτηρ γλυκερὴ Παυλεῖνα τοκῆας,

ἤδη οἱ θαλέοντα τόκον κατὰ δῶμα λιπόντας

λευγαλέους τε φόβους καὶ θυμοβόρους μελεδώνας

καὶ δίκας ἀμφιλόγους ῥεικνὸν καὶ κώδιον ἄξεις,

λυπρὴν δαῖτα Χάρωνι· νέων δ’ ἔμπης πεφίδησο.

Π-

ὡς ἂν ἀπ’ εὐόδμου χρωτὸς ἰοῦσα δρόσος

ἀγγέλλῃ τὸν παῖδα θεοῖς φίλον ἔνδοθι κεῖσθαι,

λοιβῆς καὶ θυέων ἄξιον, οὐχὶ γόων.

Θ(εοῖς) Κ(αταχθονίοις).

μητρὶ φίληι Ἀγέ-

ληι καὶ Λαρέται ἐ-

[– ⏑ ⏑ – Μ]ούσεσι κατε[⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑]

[– ⏑]ετο· ἀλλά, φίλοι, κλῦτ̣[ε ⏑ – ⏑ ⏑ –]

[– ⏑]ΖΕΗΝΤΟ μιν αἶσα δαμάσσατ̣[ο, πάντες ἐπειδὴ]

ἀρχόμενον φῶς, /

λυπήσας τὸ γένος καὶ φιλίους ἑτάρους· /

τύμβον δ’ Ἀντωνεῖνος ἑῷ θέτο

[γυναικὶ γλυκυ]τ̣άτῃ καὶ [σεμ]-

[νοτάτῃ καὶ φιλοσ]τ̣οργοτάτῃ

[ἐποίησεν μ]ν̣ίας χάριν·

ρηλίαν ∙ Μα-

καρίαν ∙ φίλαν-

δρον γυναῖκα ∙

νόη γονεῖς

Φιλησιθέῳ γλυ-

κυτάτῳ υἱῷ

γένης ❦

Καρφινίᾳ ∙ Τιτι-

ανῇ ∙ συνβίῳ ∙ ἰ-