Κ̣άρπο[ς] Δ̣ί̣[φ]ι̣λος

]ο̣ιῳ τέκνῳ Πρείμῳ

Μηνόφιλος Αὐλουσέλμεως [Ἀ]-

π̣όλλωνι Κρατεανῶι καὶ οἱ ἀ-

[Φί]λιπ̣πος Ἀπολλωνίο[υ]

τοῦ Ἀπολλωνίου

— — — ] ὃν αὐτῶι ἡ πόλις δέδ[ωκων

ἐφ’] οὗ ἐπιγραφῆναι [τὸ ψήφισμα

ἡ βουλ]ὴ̣ καὶ ὁ δῆμος ἐτείμ[ησαν]

τὴν στήλλην στήλην δὲ ταύτην ἀ-

νέθηκεν ὁ Φίλιππος τῇ γυ-

ναικὶ Τρυφαίνῃ τῇ καταθυμίᾳ.

τολμήσ[ῃ ἕτερον θεῖναι, δώ]-

σει τῷ φίσ[κῳ (δην.) —

ὃ κατεσκεύασεν [τῇ]

φιλεστάτῃ γυνα[ικὶ]

Συνφερούσῃ κ[αὶ]

Φιλίστα

Ἡροκράτους.

Ἐρασίστρατε Φιλίππου

χαῖρε.

Μακεδόνος ἄλοχον γ̣αῖ̣[α]

καπφθιμένην φίλα τέ[κνα]

Φοῖβος ἠδὲ Ἔρως Μαξ[

θεστηρίου καὶ μητρὸς αὐτοῦ καὶ

συντρόφου καὶ ἀδελφιδοῦ̣

καὶ τοῖσδε ζῶσιν ἡμεῖν,

όγον ποιησάμενος, προθύμως ἐπέδωκεν ἐπὶ τὴν πρεσβείαν ἑαυ[τὸν κ]-

αὶ ἐμφανίσας τὴν περὶ τὴν πόλιν κατάσστασιν κατάστασιν, ἔλαβεν ἀπόκρισι[ν φ]-

ιλάνθπωπον καὶ ἀκόλουθον τῇ τε τῶν πολιτῶν πρὸς τὸν δῆμ[ον τ]-

ῶν Ῥωμαίων εὐνοίᾳ καὶ τῇ ἑαυτοῦ περὶ τὰ κοινὰ φιλοτιμίᾳ· διαβά̣[ντ]-

ων δὲ [τ]ῶν Ῥωμαίων εἰς τὴν Ἀσίαν πρὸς πάντας πρεσβεύων διετ[έλει]

Μηνόδωρος Διονυσίου

Μηνόφιλος Μειδίου

Δημήτριος Μηνοφάνου

[Caesari]s Aug(usti) pro pr(aetore)

[— — — — ] P. f(ilio) Sca(ptia) Aspro

[— — — — ]o honor(is) caus(a).

Ἀρτεμίδωρος Ἀρτεμιδώρου

τοῦ Ἑρμοφίλου γενόμενος

γραμματεὺς δήμου τὸν Ἑρμῆν

τις δὲ ἕτερον βάλῃ, δώσει εἰς

τὸν φίσκον (δην.) ͵αφʹ καὶ τῇ πόλει (δην.) ͵αφʹ.

Μενέστρατος Μηνοδότου.

Δημητρία Φιλοξένου.

[ἣν] προλέλοιπα δόμοις πενθάδα τὴν [γοεράν],

[ἄθλιον ἥτ]ις ἀδελφὸν ἔθρεψε Φιλόξενον ἤδη·

[τῶ]ν δύο δ’ οὐδὲν ἔχει πλὴν σποδὸν ἠδὲ [κόνιν]·

[ἀλλ’ οὔτ]οι τόσσος τόσος ἐστὶ πόνος Φιλοξένου, ὅσσος [ἐμεῖο],

[ὃς θνή]σκω θανάτῳ κυνηγεσίης ἕνεκεν ․․․ [

ἐγράφεθ’ ἁ ῥώμα τοῦδε καὶ ἁ δύναμις· |

τούνεκα Τηλεφίδαι νιν ἰσόθρονον ἀνδρά-

σιν ἐσθλοῖς | θέντες ἀειμνάστοις ἀγλά-

Φλ. Τύραννος Φιλαινίῳ τῆι

γλυκυτάτῃ θυγατρὶ μνήμης

τὸν μέγαν ἐν Μούσαισι, τὸν ἐν σοφίῃ κλυτὸν ἄνδρα |

ἔξοχα ὁμηρείων ἁψάμενον σελίδων, |

τροβίωι· |

ἀλλά, φίλοι,

μνήσασθε

[φ]ίλοις βοήθει.

θ̣υμοῦ κράτει.

ὅρκωι μὴ χρῶ.

[φ]ιλίαν ἀγάπα.

π̣αιδείας ἔχου.

χάριν ἀπόδος.

φίλοις εὐνόει.

[ἐ]χθροὺς ἀμύνου.

τὰ ἴδια φύλασσε.

φίλωι χαρίζου.

ὕβριμ μείσει.

πέρας ἐπ[ιτέλει].

πᾶσιν φιλοφρό[νει].

γυναικὸς ἄρχ[ε].

ὀ[φ]θαλμοῦ κράτ[ει].

φιλίαν φύλασσε.

βουλεύου χρόνω[ι].

Ἀγαπωμένη

Φίρμῳ ὃς μὲν

πατρὶ, ἡ δὲ ἀν-

[ ]θ̣ηροι ἰδίο[ι]

[φιλ]ο̣τείμης χά̣-

[ριν ἀ]νέστησεν.

τες ἀνέστησαν στήλλην στήλην λάβοντες 𐆖̣ ͵α̣[φʹ]

παρὰ Φιλοξένου Ἀσκλᾶ καὶ Μοσχίο[υ]

[Ε]ὐβούλου ἀμπέλους, ἵνα καθ’ ἔτο[ς]

Relief

[θυγ]άτηρ Ἀφφία, υἱὸς Διονύσιος, ἀνὴρ Μητρόδωρος

[γλυ]κεροὶ Διονύσιος καὶ Κλεοπάτρα· ὑγιαίνε[τε].

Αὐρηλ̣ί̣ο̣ι Ὀνήσι-

μος Φίλω̣ν̣ος

Ελλη̣[— — — —]ου

θηγησαμένου τῆς στρατείας Ἀπόλλωνος Διδυμέως· διὸ ἀπο-

δεδεγμένων αὐτῶν ἐκτενῶς καὶ φιλαγάθως τόν τε δῆμον

ἡμῶν καὶ τοὺς πρεσβευτὰς καλῶς ἔχον ἐστὶν καὶ τῶι ἡμετέ-

ἐπιμεληθέντων τῆς

ἀναστάσεως κατὰ τὸ ψήφισ-

[μα] τῆς πόλεως τῶν περὶ

[ ] καὶ ἰς ἀγῶν[ας]

[ἐφιλοτίμη]σεν ἐκ τῶ[ν ἰδίων

[ἐπιμελ]ηθέντο[ς

Γ. Σαύφιος Μά-

κερ ὁ ἱερεὺς

Μάγ̣νι̣λλα[ν φιλό]-

σοφον Μάγν[ου]

φιλοσόφου θυ[γα]-

τέρα, Μηνίο[υ φιλο]-

σ̣[όφ]ου γυ̣[ναῖκα].

[Κυρί]λλης ὃ κατεσκεύασα̣ν̣ [Ἀνν]-

[αῖοι Δ]ημόφιλος κὲ Ἡρόδοτ[ος]

[οἱ υἱοὶ αὐτῶν ]

Δεμοπώ[λεως τοῦ]

[Φ]ιλοδάμ̣[ου].

Φιλοκτή̣[— —]

Εὔβουλε

Θεοφίλου

[χαῖ]ρε.

ποῦ σοφίης ἐρατῆς ἀγανὸν σθένος,

ἔγνομε Κλωθώ, | ποῦ μοι Πειερίδων μου-

] τῆς στήλ[

]φιμος τ[

]ησα ε[

]ανομη[

φι]λότειμ[ος

]πους τ[

ἔκτανε Μοίρη, | ἄρτι κλυ-

τῶν Παφίης ἁψάμενο̣-

ν θαλάμων· | πένθεσι

αὶ ἀθανάτοισι μέτειμι· |

ὅσσους γὰρ φιλέουσι,

νέοι θνήσκουσιν ἅπαν-

σῆμα δὲ τεῦξε γο-

νεῦσι φίλοις Νει[κῶ]ν

καὶ ἑαυτῷ Ἀμμιαν[ῇ]

Ἀλέξαν-

δρος Φιλο-

νείκῃ τῇ γλυ-

συνβίῳ

Αὐρ. Ἀπφίᾳ

ἔτους υβʹ.

[Ῥο]ῦφε καὶ Φίρμε οἱ Βάσσου

[υἱ]οὶ ἥρωες χαίρετε.

τὸν καὶ ἐν πατρίδι πά[ν]-

[τ]ων ὄντα πρῶτον φ[ί]-

[λ]ον Ἀνδρωνεῖκ[ον]

Πάμφιλος Παμφίλωι πατρὶ μνήμης χάριν.

Φιλώτας Βίθυ[ι χ]αίρειν· τῆς παρὰ Ζεύξιδος

γραφείσης πρὸς ἡμᾶς ἐπιστολῆς ὑπὲρ τῶν

vacat

Ζεῦξις Φιλώται χαίρειν·

εἰ ἔρρωσαι, τ̣όδε̣ [εὖ] ἂ̣ν̣ εἴη· καὶ α̣[ὐ]τοὶ δὲ

τὸν ἐπὶ τοῦ κ̣ο̣ι̣τ̣[ῶνος] ὄντα τῶν

φίλ[ων δ]ι̣ὰ τ̣ὸ̣ [․․]ν̣[․4․․]ρίνειν ἐν τιμῆι

[καὶ πίστε]ι̣ Τ[․]Ν[․․․9-11․․․] συντε-

τῶν προγεγρα̣μ̣μ̣[έν]ω̣ν̣ [․․․]ΤΕΥΧ[․1-2․]

[․]ΩΝ παρ’ ἡμῶν φιλανθρώπων οὐχ ὑ̣[πο]-

μ̣ένοντος δια[․․․․ ἐ]φ̣’ ἕτερα προσ[με]-

[— — — —] αὐτῇ

[— — — Α]ὐρ. Ἀπφίῳ

ΕΙΩΙ ἑαυτῷ [— — — — — — — —]

καὶ Ἀπφίῳ τῷ [ — — — — —]

ψαντι οἱ ἀπελεύ-

θεροι Αὐρήλιοι Φι-

λήμων καὶ Πραξί-

νία τὴν ἑαυτῶν

θυγατέρα Ἀπφί-

αν ἀνέθηκαν

ἐκ τῶν ἰδίων

ψηφισαμένης

τῆς βουλῆς καὶ

ἐπισκόπου Κονσταντήνου [μ]εγά(λου) Θεο-

φί̣λ̣ι̣ο̣ς ἁμαρτωλὸς α̣ποθε̣ο̣ν[— —

Ϲ̣Ϲ̣/̣/̣ονους πορισμὸν ἐπύσατο [— —

Μόσχιον Ἀνδ[ρο]-

φίλου̣ Ὀ̣ρ̣φεῖ μν[η]-

μῆον ἔτευξε[ν]

φανος μνημόσ[υ]-

νον φιλίης.

[Δ]ιογένης σὺμ Ἐλπίδι

[τ]ῇ γυναικὶ Ἀπφίῳ τῇ

[θρ]επτῇ μνήμης χάριν.

νετῇ καὶ Λου̣-

κίᾳ τῇδε φιλά̣[ν]-

δρῳ | τεῦξαν

Ἐπαφροδείτῳ καὶ [ ]η̣μ̣α̣

καὶ Ἀπφία Στεφάνῳ [ἀ]νδρί.

Τραιανοῦ Ἁδριανοῦ Καίσαρος Σεβαστοῦ

διαμονῆς Μειδίας Γερμανοῦ σὺν Ἀπφίᾳ

τῇ γυναικὶ ἀγωνοθετήσας ὑπὲρ Κλεάνδρου

]τ̣οιο λαχόντα

]․ιν φίλος υἱὸς

]τος Προκλιανὸς

]οίᾳ κὲ Μ[η]-

[νο]φίλῳ τέ[κ]-

νοις ὠκυ-

Μένανδρος κὲ

Ἀπφιὰς Τατίῳ τῇ

θυγατρὶ μνή-

τὸν φίλιον γο-

νεέσσιν καὶ βουλῇ

καὶ πᾶσι φίλοις ἀρέ-

σαντα Τελεσφόρον

νύσεις γενέτης καὶ

Ἄφφιον μήτηρ γλυκε-

ρῷ τέκνῳ τεῦξαν τόδε σῆμα.

δρου ζῶν φρονῶν ἀν-

έστησα τὸ μνῆμα Ἀπφί-

ᾳ Διοδώρου τῇ γυναικί μ-

[σα]έων ἐτείμ̣[ησεν]

[Τρ]όφιμον ζ[ήσαν]-

[τα] κοσμίως.

"τίς τίνος;" ἢν εἴρῃ, Κλάδος οὔνο-

μα· "καὶ τίς ὁ θρέψας;" | Μηνόφιλος.

"θνήσκω δ’ ἐκ τίνος;" ἐκ πυρε-

πάλας ἔλαχον. |

Ἀπφία ἡ θάψασα δ’ ἐμὴ τροφός,

ἥ μοι ἔτευξεν| εἰκόνα καὶ τύμ-

ΙΔΙΟΙΣ Ἀθηναίης Τρόφιμος

τόδε σῆμ’ ἐποίησα |

τους· |

ΠΙ̣ΟΦΙ

(leaf)

χος γαμέτῃ δὲ ἔτευξ[εν] |

ἀντὶ φιλοφροσύνης Τε-

λεσφόρῳ Ἀλεξάνδρῳ· |

γερουσία ἐτεί-

μησεν Τρόφι-

μον ζήσαντα

σῃ Ῥωμαῖοι ἐτε[ί]-

μησαν Τρόφι-

μον [․․]Ο̣Τ̣Σ̣Ο․

Τ. Ἀουιάνιον Βᾶσσον

Πολύαινον στωϊκὸν φ[ι]-

λόσοφον Ἀουιάνιος Ἀ-

πολλώνιος φιλόσοφος

κατὰ τὸ δόγμα τῆς πό-

τῶν πρὸς τῶι Ὀλύ[μπωι]

τὸν ἑαυτοῦ φί[λον]

[ἐκ τ]ῶν ἰδίων [ἀνέστη]-

ον Βαλέριον Λυσιμά-

χου υἱὸν φιλόσοφον

τὸν φιλόπολιν Τ.

Ἀβιάνιος Ἀρριανὸς

τὸν φίλον.

ἀγαθῇ τύχῃ· Ἀλέξαν-

δρος Κολόου καὶ Ἄπφια Με-

νεκράτου ὑπὲρ Ἑρμίου

ρου ἀνέστησεν τὸ μνη[μεῖον]

ἐκ τῶν ἰδίων Λα̣λᾷ Μηνο[φίλου]

τῇ ἑαυτοῦ γυναικὶ ζησάσ[ῃ κοσ]-

μίως μετ’ αὐτοῦ καὶ ἑαυτῷ ζῶ[ν με]-

τὰ τῶν τέκνων Μηνοφίλου [ἅ]-

μα τοῖσδε κατοιχομένο[ις Διοδ]-

Φίλητος Πρίμῳ

καὶ Ἰουλιανῇ

τὸν πᾶσι φίλιον καὶ ἄξ[ιον]

πολυόλβοις ἀνδράσιν [ἐπι]-

τίνα χερσὶν πατὴρ ἢ περιπτύξεται ἢ τίνα κλαύσει;

Μηνόφιλον θρηνεῖ· Τερτύλλαν παρήγορον ἕξει;

ἢ Μαιάδιν τὸν ἄριστον; πλείω πένθος ὤπασε τούτοις·

καὶ θρῆνος βαρύδουπον ἔχει πατὴρ Εἱλάσιος οἴκοις

σὺν φιλίῃ συνεύνῳ, ἡμετέρῃ μητρὶ Σωφρονίῃ·

λείψατε νῦν θρήνους, γόους, στοναχάς, ἱκνούμεθα νε[κροί],

[Κ]ρισπε̣ῖνον τὸν ἄριστον ὅλα̣ις

[σο]φίαισιν ἀείσω· | ἆ τί μ̣έλει πλείστοι[σι]

[μὲ]ν̣ ἀνθρώποις βιότοιο, | κάρτα ἐπεὶ ἡ

[σο]φίη κῦδος ἄμεινον ἔχει; | ἀλλ’ ἄγε τὸν

κης [καὶ αἰ]ω̣νίου διαμονῆς Αἰλιαν[ὸς]

Φιλόπαππος ὁ καὶ ἐπιμεληθεὶς

τῆς τοῦ ὕδατος εἰσαγωγῆς ἐκ τ[ῶν]

τ]ῆς ἀσεβείας ἐνκλ[ήματι — —

]φ̣ι· ὡρίσαμεν δὲ κ[αὶ — —

τά]φ̣ιον παρόντων κ[— — —

․․] σόρους· ὃς ἂν π[— — —

Ὀνήσιμος Φιλήτου Αὐτ[— — — — σὺν]

Νύμφῃ συμβίῳ θεῷ Ἀπόλλ[ωνι εὐχήν.]

[ἀ]ξιολογοτάτῃ

[Α]ὐρ. Νουφικίᾳ Ὀ-

ρ̣φεὺς Μάξιμο[ς]

[ ]ος τ’ Ἀσκληπιὸς̣

[ἀ]π̣ονόσφισεν Ἀσ-

[κ]ληπίδην Μοῖρ’ ὀλ[ο]-

στησεν·

Τατιανὸς Μηνοφίλου ΔΙΑΗ[—

ἐποίει.

μης χάριν τε καὶ

[φι]λοστοργίας τῆ[ς]

πρὸς αὐτόν.

σὺν τῇ γυνα[ικὶ]

Ἀφφίᾳ καὶ τοῖς τ[έκ]-

νοις τὸν κίον[α]

— — — —

[ ]το ἐνταφίων

Ἄφφιον ἡ μήτηρ καὶ

Ἀλέξανδρος ὁ πατήρ

ον ἔνθα μ’ ἔθαψαν, | ὃς γονέ-

ε(σ)σιν ἐμοῖς φιλίοις χάριν

οὐκ ἀπέτισα.

Ἑρμόφιλος σὺν

τῇ γυναικὶ Φιλί̣[νᾳ]

τῷ γλυκυτάτῳ

τέκνῳ Ἑρμοφίλῳ

ἀνε[σ]τήσαμεν

ἀγαθῇ τύχῃ·

Ἀρίστων Φιλίππου με-

τὰ τοῦ ἀδελφοῦ Δημοσθέ-

[σὺ]ν Δαφνίδι γαμετῇ καὶ τεκ̣[έ]-

εσσι φίλοις· |

[χρ]η̣σμῷ τευξάμενος τ̣[ ]

[μ(ήτη)ρ] θ(εο)ῦ.

[☩] σφραγὶς Φιλοθέου ἐπισκόπου Ποιμανηνῶν.

[— — —]υ πωλειτ[— — — — —]

[— — ἀφ]ιᾶσιν [ἐφ]ιᾶσιν? τοῖς [— — —]

[— — —] ὧδε τῶν τα[— — — — —]

[— — — — — — — ἔ]γνω̣σα̣ν(?). εἰ δέ τινα οἱ ἱππεῖς

[— — — — — — τ]ὴ̣ν πρόσοδον [ἐφ]ίεμε̣ν ὑμῖν τῶν

[— — — — — — Ἕ]λ̣λ̣ηνε̣ς παροικοῦσιν, ἐὰν βούλω[ν]-

[χρῆσθαι, ὡς καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν ἔ]γ̣ν̣ωσαν· εἰ δέ τινα οἱ ἱππεῖς

[ἐκ τῶν ἰδίων ἐξάγουσι τὴ]ν πρόσοδον ἀ̣φίεμεν ὑμῖν τῶν

[τελῶν· ὅσοι ἂν ἄλλοι Ἕ]λ̣λ̣ηνε̣ς παροικοῦσιν ἐὰν βούλω[ν]-

ἐγρά̣φεθ’, Ἑλλάνων ταῖς τόκα̣ μυριάσιν.

φήμα δ’ εἰς Φιλέταιρον ἀοίδιμος ἦλθε καὶ οἴκους

Περγάμου Ἀλείωι τ[ελ]σαμένα στεφάνωι.

[ἀξ]ιώματα ἃ ἐπεχ̣[ώρη]σ̣εν Εὐμένης Φιλεταίρο[υ τοῖς]

[ἐ]μ̣ Φιλεταιρείαι στρατ̣ιώταις καὶ τοῖς ἐν Ἀτταλείαι·

[σ]ίτου τιμὴν ἀποτίνειν τοῦ μεδίμνου δραχμὰς τέσσ[α]-

ὅπως ἂν ἡ ἀτέλεια ὑπάρχηι ἡ ἐν τῶι τετάρτωι καὶ τεσσαρα-

κοστῶι ἔτει. ἐάν τις ἄπεργος γένηται ἢ παραιτή[σ]ηται, ἀφιέσ̣-

[θ]ω καὶ ἀτελὴς ἔστω ἐξάγων τὰ αὑτοῦ ὑπάρχοντα. ὑπ[ὲρ]

λήνηι ἐν τῶι τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ὅρκος ὃν ὤμοσεν Παράμονος καὶ οἱ

ἡγεμόνες καὶ οἱ ὑφ’ αὐτοὺς στρατιῶται οἱ ὄντες ἐμ Φιλεταιρείαι

τῆι ὑπὸ τὴν Ἴδην καὶ Πολύλαος καὶ οἱ ὑφ’ αὐτὸν ἡγεμόνες καὶ στ[ρα]-

κα̣ὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς πάν̣τ̣ας καὶ πάσας· διαλύομαι ἀπὸ τοῦ

[βε]λ̣τίστου πρὸς Εὐμένη τὸν Φιλεταίρου καὶ εὐνοήσω αὐτῶι καὶ

[τοῖς ἐ]κείνου καὶ οὐκ ἐπιβ[ο]υλ[εύ]σω Εὐμένει τῶι Φιλεταίρου οὐδὲ ὅπλα

[ὑπενα]ντία θήσομαι [οὐ]δ’ ἐγκαταλείψω Εὐμένη, ἀλλὰ μαχοῦμαι

σ̣ί[σ]τως μ̣ε̣τὰ πάσης προθυμί̣ας εἰς δύναμιν εἶναι τὴν ἐμήν.

ἐάν τέ τινα αἰσθάνωμαι ἐπι[β]ουλεύοντα Εὐμένει τῶι Φιλεταίρο[υ]

[ἢ ἄ]λλο τι πράσσοντα ἐναντίον ἐκείνωι ἢ τοῖς πράγμασιν αὐτο-

[ραχρ]ῆ̣μα ἢ ὡς ἂν τά̣χιστα [δ]ύ̣νωμαι τὸν τούτων τι ποιοῦντα

[Εὐμέ]νει τῶι Φιλεταίρ̣ο̣υ ἢ ὃν ἂν ὑπολαμβάνω τάχιστα τούτωι

[ἐμφανι]εῖν. διαφυλάξω δὲ κ̣αί, ἐάν τι παραλάβω παρ’ αὐτοῦ, ἢ πόλιν ἢ φρού-

[ριον ἢ ν]αῦς ἢ χρήματα ἢ ἄλλ̣ο ὃ ἄμ μοι παραδοθ̣ῆι, καὶ ἀποδώσω ὀρ̣θ̣ῶς

[καὶ] δικαίως Εὐμένει τῶι Φιλετα̣ίρου ἢ ὧι ἂν οὗτος προστάσσηι, ποιοῦντος

[αὐτ]οῦ τὰ ὡμολογημένα. οὐ λήψο[μ]αι δὲ παρὰ τῶν ἐναντίων οὐδὲ γράμμ[α]-

ἐάν τέ τις ἐνέγκηι μοι, τά τε γράμματ’ ἀνοίσω κατεσφραγισμένα καὶ

τὸν ἐνεγκόντα ἀνάξω ὡς ἂν τάχιστα δ̣ύνωμαι πρὸς Εὐμένη τὸν Φιλε-

ταίρου, ἢ πρ[ὸ]ς̣ ὃν ἂν ὑπολαμβάνω τάχιστ’ [α]ὐτῶι ἐμφανιεῖν πρὸς τοῦτο[ν]

των τῶν ὡμολογημένων. εὐορκοῦντι μέμ μοι καὶ ἐμ̣μ̣ένοντι ἐν τῆι

πρὸς Εὐμένη τὸν Φιλεταίρου εὐνοίαι εὖ εἴη καὶ αὐτῶι κ̣α̣ὶ τοῖς ἐμοῖς,

εἰ δ’ ἐφιορκοίην καὶ παραβαίνοιμί τι τῶν ὡμολογημένων, [ἐ]ξώλης ε[ἴην]

καὶ αὐτὸς καὶ γένος τὸ ἀπ’ ἐμοῦ. ὅρκος Εὐμένους· ὀμνύω Δ[ία, Γ]ῆ̣ν̣,

καὶ τοῖς ἡγεμόσι καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐμμίσθοις, τοῖς ἐν τῆι στρατηί̣[αι]

τ̣ῆι ἐμ Φιλεταιρείαι τῆι ὑπὸ τὴν Ἴδην ὑπὸ Παράμονον ταχθε̣ῖ̣σ[ι]ν καὶ

Ἄ̣ρκητι καὶ τοῖς ὑφ’ αὐτὸν φρουροῖς καὶ Φιλωνίδηι, καὶ τοῖς ἀμίσθοις τοῖς

[σ]υ̣νομωμοκόσι, τούτοις καὶ τοῖς τούτων πᾶσι, καὶ Πολυλάωι καὶ τοῖς

θέαροι Ἀπόλλωνι·

Φιλοκράτης ∶ Δίωνος

Παρμένισκος

[δι]ατελεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁ δῆμος ὁ Περγαμηνῶν

[κα]ὶ διαλεγήσονται ὅπως ψηφισθῆι ταῖς πόλεσιν

[ἀμ]φοτέραις ἰσοπολιτεία. ἐὰν δὲ φαίν[η]ται

[— —] δ̣ύ̣ο̣ ․[κ]ολ̣ωνείστην ἰδίαν πίστι[ν]

τρων [— — —]εγονος εἰς αὐτοὺς φι[λίας]

[— — — — — — — —]τας τὰς ἰδίας ․[— —]

[Φλ]άβιο[ς]

Τρόφιμος

ἐργωνικὸς

Φλάβιε

Τρόφιμε

χαῖρε.

Q. Afarius Matro

Tertiai filiae.

Κοίντος Ἀπφάριος Μάτρων

Λ. Ἵρριος Καπίτων

ὁ φίλος.

[ἐπεὶ ὁ δῆ]μος ἡμῶν [φυλάσσ]ων ἀπ’ ἀρ[χῆς τὴν]

[πρὸς Ῥ]ωμαίους εὔν[οιαν κα]ὶ φιλίαν π[ολλὰς]

[καὶ ἄ]λλας ἐν τοῖς [ἀναγκα]ιο[τά]τοις κ[αιροῖς]

τὴν εὔνοιαν προσ[δέδεκ]ται τὸν δῆ[μον]

ἡμῶν πρός τε τὴν φ[ιλίαν κ]αὶ συμμα[χίαν],

ἀνακειμένο[υ] δὲ ἐ[ν Ῥώμη]ι ἐν τῶι ἱερῶ[ι τοῦ]

[ἐν ταῖ]ς στήλαις διε[ξοδικ]ῶς τὸ ἀντίγραφον

[τοῦδε] τοῦ ψηφίσμα[τος ὅτα]ν τε ἡ ἀνάθεσις

[αὐτῶ]ν ἐπιτελῆται, [τὸν στ]εφανηφόρον καὶ

[τῶν] μεῖναι ἡμῖν εἰς ἅπ[αντα τὸ]ν [χ]ρόνον τὴν πρὸς

[Ῥωμ]αίους φιλίαν κα[ὶ συμμα]χίαν"· παραστα-

[θῆ]ναι δὲ καὶ θυσίαν ὡ[ς καλλ]ίστην τῆι τε