Διῒ Πανημέρῳ, ἐπὶ ἱερέως Μάρ(κου) Αὐρ(ηλίου) Μενεκλέους, κόμαι Εὐχαρίστου,

Μυός, Ἑρμοῦ, Ἑκαταίου, Ἀχιλλέως, Δαμᾶ· εὐτυχῶς.

Διεὶ Πανημέρῳ, ἐπὶ εἱερέως Εὐβούλου, Δημοσθένου τοῦ Δαμᾶ δὶς κόμαι·

εὐτυχῶς.

Ἀρτεμιδώρου —— κόμη Δαμαλίου καὶ Χρυσάορος Εὐνείκου τῶν παιδίων.

ὅταν δὲ Ἡραῖα συν[τελῆται κατὰ]

τριετηρίδα μηνὸ[ς — παρέ]-

[χειν] εἰς θυσίαν τῇ Ἥ[ρ]ᾳ δά[μαλιν καὶ]

[τῷ Δι]ῒ ἔριφον ἐν[ό]ρχα[ν —]

τὴν τοῦ ἀριστητηρίου στενοχωρίαν καὶ κατα-

σκευάσαντα τήν τε ἐνν αὐτῷ ψαλίδα καὶ τὸν

κοιτῶνα· ἐφ’ οἷς πᾶσιν στεφανωθέντα καὶ τειμη-

ὅτε τὸ δεύτερον τοῦ Παναμάρου, ἱερῆ ἑνὶ ἐνιαυτῷ Διὸς Χρυσα-

ορείου, Διὸς Ναράσου, Διὸς Λωνδάργου, ἀρχιερῆ τῶν Σεβαστῶν,

γυμνασίαρχον δεκάκις, ἀγωνοθέτην κατ’ ἐνιαυτὸν ἐκ τῶν ἰδίων,

ἱερῆ διὰ βίου Διὸς Καπετωλίου, Ἀσκληπιοῦ, Ὑγείας, Ἑστιῶν, ἱερὰ καὶ ἀγάλ-

ματα θεῶν κατεσκευακότα, ὑδραγώγια πεποηκότα καὶ ὕδατα εἰσα-

γειωκχότα εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Ἑκάτης, πάντα ἀδιαλίπτως πεποηκότα

ἦ φαύλοις μὲν ἔχω χέρ’ ἀμίλιχον· εἰ δέ τις ἁ[γνὸς]

τιμῴη, κραδάω τοῦδ’ ὕπερ αἰγανέην

μα Κομύρια θύματ’ ἔρεξεν,∙

δαῖτας ἴσας παρέχων

Ζηνὸς βουλαῖσιν Ἰάσων,∙

[— ἀρ]γ̣ινόεντι κεραυνῶι

[— π]ονέοντα πόδα

[— πε]ρὶ πτερύγεσσι δράκοντα

Ἀρίστῳ Καίσαρι Σεβαστῷ Γερμανι-

κῷ Δακικῷ Παρθικῷ ❦

καὶ τῷ δήμῳ τῷ Σεβαστοπο-

Σαδάλας Ἀριστοδήμου

Ἀμμίαν Μαρσύου, τὴν γυ-

Σαδάλα[ς τὸν πατέρα]

Ἀριστόδ[ημον φιλοσ]-

Διονύσιον ἐπὶ τ[— καὶ στεφανῶσαι]

αὐτὸν χρυσῶι στ[εφάνωι καὶ δίδοσθαι αὐτῶι μερίδα ἐκ πασῶν τῶν θυσιῶν τῶν ὑπὸ τῆς συ-

γγενείας συντελου[μένων· τοὺς δὲ ἐνεστῶτας ταμίας? ἀναγράψαι τόδε τὸ ψήφισμα ἐ]-

[σῶι στεφάνωι]· δίδοσθ[αι δὲ αὐτῶι καὶ με]-

[ρίδα ἐκ τῶν] θ̣υ[σιῶν πασῶν τῶν συντελου]-

[μένων —]

ως χρυ[σῶι στεφάνωι· δίδοσθαι δὲ αὐτῶι καὶ]

μερίδ[α ἐκ τῶν θυσιῶν —]

Μενα[νδρ— χρυ]-

σῶι σ[τεφάνωι· δίδοσθαι δὲ αὐτῶι καὶ μερίδα]

ἐκ τῶν [θυσιῶν πασῶν τῶν ὑπὸ τῆς συγγενείας]

[γεγ]ενημένωι εἰς αὑτοὺς καὶ ἐμπε[δώσαντι?]

[․c.4․ τὴ]ν ἐντολὴν τὴν Ἰδριέως καὶ Ἄδα[ς καὶ?]

[․c.6․․]ασθαι ἀδελφὸν ἑαυτῶν αὐ[τόν τε]

[ρετῆς ἕ]νεκεν καὶ εὐνο[ίας τῆς εἰς αὐτήν· δί]-

δοσθ[αι] δὲ αὐτῶι καὶ μ[ερίδα ἐκ τῶν θυσιῶν]

πασῶ[ν] τῶν συντελου[μένων ὑπὸ τῆς συγ]-

δρου τοῦ Μ̣[— χρυσῶι]

στεφάνωι· [δίδοσθαι δὲ αὐτῶι μερίδα]

[ἐ]κ τῶν θυσ[ιῶν πασῶν τῶν ὑπὸ τῆς συγγε]-

τοῦ Διονυσίου [— Ταρ]-

κονδαρέως· ἐπε[ιδὴ —]

δου τοῦ Πρωτέ[ου —]

[άγηται ἡ συνγένεια, μ]ετὰ τὸ συντελεσ-

[θῆναι τάς σπονδάς· ἀ]ν̣αγραψάτωσαν

[δὲ τὸ ψήφισμα τόδε] οἱ ἐνεστῶτε[ς]

[δίδοσθαι δὲ αὐτῷ καὶ]

[μερίδα ἐκ πασῶν]

[τῶν θυσιῶν τῶν] ὑπὸ τῆς συ-

[ψαι τόδε] τὸ ψήφισμα [τοὺς ἐνεστ]ῶτας ταμίας ἐκπορευομένων τὸν πυ-

[λῶνα ἀπ]ὸ τῆς παρα̣[στάδος ἐπὶ δεξ]ιά· τὴν δὲ δαπάνην λαβέτωσαν ἐκ τῶν

[κοινῶν προ]σό[δων καὶ μισθωσάτ]ωσαν εἰς πα[ρι]κὰ καθότι προγέγραπται,

καὶ τοῦ παραλαβόντος· δεδόχθαι [δὲ καὶ ἀναγράψαι τόδε τὸ ψήφισμα τοὺς ἐνεστῶτας ταμίας]

ἐκπορευομένων τὸμ πυλῶνα ἀπ[ὸ τῆς παραστάδος ἐπὶ δεξιά· τὴν δὲ δα]-

πάνην λαβέτωσαν ἐκ τῶν κοινῶ[ν προσόδων καὶ μισθωσάτωσαν εἰς πα]-

[δὲ υἱοθεσίαν Λέοντος τοῦ Ἐπαινέτου, Δημήτριος Λ]έοντος τοῦ Μυό̣ς.

[․․ωνίδης Λέοντος τοῦ Μυωνίδου, Παμμένης Ἑρ]μογένου Ταρκονδαρεῖς

[— Ἀρ]ιστέου τοῦ Μινν̣ίωνος

τ[ῶν] ἐλαΐν̣[ων —] καὶ ὑπὲρ τὰ Διονυ-

σίου Αδα Σπ[— ἡ ὁδὸς ἡ ἐ]φ’ Ἱερᾶς Κώμης φέ-

ρουσα καὶ πέ[ραν τῆς ὁδοῦ τῆς ἐφ’ Ἱερᾶς Κώμης φερούσης?] καὶ ἄλλην γῆν τὴν

[ἐπὶ στεφανηφόρου — ἱερέως Θεῶν Σαμο]θράικων μη[νὸς Ὑπερβερε]ταίου ἕκτῃ·

[— Τ]αρκονδαρ[— Παρ]μένους? κτη-

[ματῶναι — Διό]δοτον Τ[αυρίσκου, κατὰ δὲ ὑ̣οθεσίαν

[—]Υ̣ου Κοσητιος ΚΑ[—]

[— Ἰάσον]ος? Κοσητιος, Αδα Σ[π—]

[— ἀ]μπελίτι[δι? —]

[νιο—]․ Αἰνέου

[—]δα συν

[—]․ΩΝΔΕ

[․c.5․ Ἄ]δας Ἑκατόμνω κα[ὶ? —]

․c.6․․εννιτων ἱερειος[—]

[Ἰδ]ριεὺς Ἑκατό[μνω καὶ Ἄδα]

Ἑκατόμνω ἔ̣[δωκαν? —]

λας Μενάνδρ[ου τοῦ — το]ῦ Ἱερέ-

ως Ταρκονδ[αρεὺς — τάδε] διέ-

θετο ἐν τῶι Ε[—·]

Κύριε μνήσθηθι

τοῦ οἶδας τὄνομα.

[— δ]ανείων [—]

[— χρή]σιμοι γενόμ[ε]-

Ἀ[ρ]τέμιδος εὐεργέτας τοῦ κοινοῦ,

[δίδ]οσθαι δὲ καὶ μερίδα δ̣ι[πλῆ]ν̣ ἑκάστω[ι]

[διὰ πάσης τῆ]ς ζωιῆς· ἐπιμέλειαν [δὲ]

[μίας] ὅ[πως] ἂ[ν] προπείνηται αὐτοῖς

[ἐν τοῖς δείπνοι]ς, ἐπειδὰν προποθῇ το[ῖς]

[— κ]αὶ τῶι δημάρχωι, μετὰ δὲ τὴν [κύ]-

μεως ἀρετάς· δι’ ἃς καὶ τὸ σύνπαν πλῆθος θύει τε καὶ ἐπιθυμιᾷ καὶ εὔχεται καὶ εὐχαριστεῖ α[ἰεὶ τοῖσ]δε τοῖς οὕτως ἐπιφανεστάτοις θεοῖς, κἀκ τῆς

δι’ ὑμνωδίας προσόδου καὶ θρησκείας εὐσεβεῖν αὐτούς· vacat ἔδοξε τῇ βουλῇ, α[ἱρεῖσθαι] νῦν ἐκ τῶν εὖ γεγονότων παῖδας τριάκον-

τα, οὕστινας καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετὰ τῶν δημοσίων παιδοφυλάκων ἄ[ξετ]αι ὁ παιδονό[μος ἰς τὸ β]ουλευτήριον λευχιμονοῦντας καὶ ἐστε-

δημόσιοι παιδοφύλακες δεσμῷ· vacat ἔτι δὲ καὶ τὸν καθ’ ἕκασ[τον ἐνιαυτὸ]ν γεινόμενον ἱερέα τῆς Ἑκάτης καταλέ-

γειν ἐκ τῶν ἐν τῷ περιπολίῳ τῆς θεοῦ καὶ τῶν σύνεγγυς παῖδας καθ’ ἕκαστον [ἐνιαυτὸν] καὶ αὐτοὺς ᾄσοντας τὸν συνήθη ὕ-

μνον τῇ θεῷ, καθὼς ἄνωθεν ἐγείνετο, ἔχοντα ἐξουσίαν καὶ κατὰ τῶν πατέρ[ων αὐτ]ῶν καὶ κατ’ αὐτῶν τῶν παίδων, ἐὰν οἱ

τῶ[ν παίδων] ἐνγράφως διὰ τῆς βουλῆς, καθὼς καὶ ἐπὶ τῶν ἐν τῇ πό[λ]ι α[ἱρεθέντων προη]γόρευται· ἐὰν δέ τι τούτων ὁ ἱερεὺς

ἢ ὁ [εὐνοῦχος] μὴ ποιήσῃ, ἐνόχους αὐτοὺς εἶναι τοῖς αὐτοῖς οἷς καὶ [αὐτοὺς τοὺς παῖ]δας· τὸν δὲ τῶν παίδων με-

[τέχοντα τῆσδ]ε τῆς ὑμνῳδίας, ἐν[κριθέντα] εἰς τοὺς ἐφήβους [—] τῆς πόλεως [φέροντα]

maiestasque desiderant, ut no[s, qui benigno favore numinum aest]uantes de praeterito rapinas gentium barbararum ipsarum nationum clade conpres-

simus, in aeternum fundatam qui[etem debitis iustitiae munimenti]s saepiamus. etenim si ea, quibus nullo sibi fine proposito ardet avaritia desaeviens, quae sine res-

pectu generis humani, non annis [modo vel mensibus aut diebus,] set paene horis ipsisque momentis ad incrementa sui et augmenta festinant festinat, aliqua continentiae

ratio frenaret, vel si fortun[ae communes aequo animo pe]rpeti possent hanc debachandi licentiam, qua pessime in dies eiusmodi sorte lacerantur, dissimulandi

forsitam adque reticendi relictu[s locus videretur, cum de]testandam inmanitatem condicionemquae condicionemque miserandam communis animorum patientia temperaret.

sed quia una est cupido furoris in[domiti nullum comm]unis necessitudinis habere ḍilectum, et gliscentis avaritiae ac rapidis aestuantis ardoribụs

velut quaedam relicio apud inpro[bos et inmodestos existi]matur in lacerandis fortunis omnium necessitate potius quam voluntate ḍestitui, adque ultra

conivere non possunt, quos ad se[nsum miserrimae cond]icionis egestatis extrema traxerunt, convenit prospicientibus nobis, qui parentes sumus

rerum fidest clamat, paene sera pro[spectio est, dum hac spe] consilia molimur aut remedia inventa coḥivbemus cohibemus, ut, quod expectandum fuit per iura naturae,

in gravissimis deprehensa delict[is ipsa se emendaret hu]manitas, longe melius existimantes non ferenḍae direp[t]ionis notas a communibus iudiciis

ipsorum sensu adque arbitrio suḅ[moveri, quos cottidie in pe]iora precipites et in puplicum nefas quadam animorum caecitate vergentes inimicos singulis

et universis reos atrocissimae inhuman[itatis gravis noxa dedide]rat. ad remedia igitur iam diu rerum necessitate desiderata prorumpimus et securi quidem querellarum,

ne ut intempestivo aut superfluo me[dellae nostrae interven]tuss vel [apu]d inprobos levior aut vilior estimaretur, qui tot annorum reticentiam nostram

praeceptricem modaestiae sentient[es sequi tamen nolue]runt. quis enim adeo optumsi pectoris et a sensu humanitatis extorris est, qui ignorare possit,

immo non senserit in venalibus rebus, [quae vel in mercimon]iis aguntur vel diurna urbium cconversatione tractantur, in tantum se licentiam difusisse

dubium non sit senper pendere an[imis etiam de sideru]m motibus auras ipsas tempestatesque captare neque iniquitate sua perpeti posse aḍ spem

frugum futurarum inundari super[is imbribus arva] felicia; ut quit detrimentum sui existiment caeli ipsius temperamentis abundan-

tiam rebus provenire. et quibus senpe[r studium est] in questum trahere etiam beneficia divina ac publicae felicitatis afluentiam

avaritiam sevientem speciali argum[ento vel facto potius] revelari, iustior tamen intellegatur remedii constitutio, cum intemperatis-

simi homines mentium suarum indomi[tas cupidines desig]natione quadam et notis cogentur agnoscere. quis ergo nesciat utilita-

tibus publicis insidiatricem audacia[m, quacumque exerci]tus nostros ḍirigi communis omnium salus postulat non per vicos modo

[aut per oppida, sed in omni itine]ṛe, animo sect[io]nis occurrere, pretia venalium rerum non quadruplo aut oc[tuplo sed ita extorq]atuere extorquere, ut

[nomina aestimationis et facti exp]licare humanae linguae ratio non posit, denique interdum distractione unius rẹ[i donat]ivo militem

[stipendioque privari et om]nem totius orbis ad sustinendos exercitus collationem detestandis questibus diripientium cedere,

[ut manu propria spem] ṃilitiae suae et emeritos labores milites nostri sectoribus omnium comferre videantur, quo depraedato-

[res] ipsius rei publicae tantum in dies rapiant, quantum habere nesciant? his omnibus, quae supra conprehensa sunt, iuste ac merito

[p]ermoti, ut cum iam ipsa humanitas deprecari videretur, non praetia venalium rerum-- neque enim fieri id iustum putatur, cum

plurimae interdum provinciae felicitate optatae vilitatis et velut quodam afluentiae privilegio glorientur--, sed modum statuen-

dum esse censuimus, ut, cum vis aliqua caritatis emergeret-- quod dii omen averterint!--, avaritia, quae velut campis quadam immensitate dif-

fusis teneri non poterant, statuti nostri finibus et moderaturae legis terminis stringeretur. placet igitur ea pretia, quae

tempore ea locorum adque discursuum totiusque negotii ratio subputetur, qua iuste placuisse perspicitur nusquam

carius vendituros esse, qui transferunt. quia igitur et apud maiores nostros hanc ferendarum legum constat fuisse

rationem, ut praescripto metu conpesceretur audacia-- quod rarum admodum est humanam condicionem sponte beneficam

deprehenḍi et senper praeceptor metus iustissimus officiorum invenitur esse moderator--, placet, ut, si quis contra formam

distrahentis contra statuta consenserit. ab eiusmodi quoque noxa iinmunis nec ille praestavitur, qui habens species victui adque usui neces-

sarias post hoc sivi temperamentum existumaverit subtrahendas, cum poena vel gravior ese debeat inferentis paenuriam quam contra stat[u]-

ta quatientis. cohortamur ergo omnium devotionem, ut res constituta ex commodo publico benignis obsequiis et debita religione teneatur, ṃ[a]-

panicii vacat k(astrensem) mo(dium) vacat 𐆖 vacat quinquaginta

speltae mundae vacat k(astrensem) mo(dium) vacat 𐆖 vacat centum

— 𐆖 —ʹ

ḷini seminis vacat 𐆖 vacat centum quinquaginta

[oryz]ae mundae vacat 𐆖 vacat ducentis

[tisana]e mundae vacat 𐆖 vacat centum

[alicae mun]dae vacat 𐆖 vacat ducentis

cerbinae vacat Ital(icum) po(ndo) I vacat 𐆖 vacat duodecim

dorci sibe caprae vel dammae vacat Ital(icum) po(ndo) I vacat 𐆖 vacat duodecim

porcelli lanctantis vacat in vacat po(ndo) I vacat 𐆖 vacat sedecim

casei sicci vacat Ital(icum) po(ndo) I vacat 𐆖 vacat duodecim

sardae sive sardinae vacat Ital(icum) po(ndo) I vacat 𐆖 vacat sedecim

ịṭem cardus maiores vacat n(umero) quinque vacat 𐆖 decem

nuces csiccae vacat n(umero) vacat centum vacat 𐆖 vacat quattuor

amugdalarum purgatarum vacat Ital(icum)  unum vacat 𐆖 vacat sex

nucium Abellanarum purgatarum vacat Ital(icum)  unum vacat 𐆖 vacat quattuor

ubae duracinae seu bumasṭae po(ndo) IIII vacat 𐆖 vacat quattuor

dactulos Nicolaos optimos vacat octo vacat 𐆖 vacat quattuor

sequentes vacat n(umero) vacat sedecim vacat 𐆖 vacat quattuor

Caricae pressae vacat  ụnum vacat 𐆖 vacat quattuor

Damascena moneaea sicca vacat octo vacat 𐆖 vacat quattuor

—do— vacat diurni vacat diurni vacat 𐆖 vacat quinquaginta

lapidario stru[ctori pasto vacat diurni] vacat 𐆖 vacat quinquaginta

fabro intestiṇ[ario ut supra diur]ni vacat 𐆖 vacat quinquaginta

vagina spathae vacat 𐆖 vacat cen[tum]

membranario in [qua]ternione pedali pergamen[i vel crocati vacat 𐆖 vacat XL]

scriptori in scriptura optima versus n(umero) centum [vacat 𐆖 vacat XXV]

pro birro qualitatis primae vacat 𐆖 vacat ṣexa[ginta]

pro birro qualitatis secundae vacat 𐆖 vacat quadrag[inta]

pro caracalla maiori vacat 𐆖 vacat biginti q[uinque]

ceromatitae in singulis discipulis menstruos vacat 𐆖 vacat quinquaginta

paedagogo in singulis pueris menstruos vacat 𐆖 vacat quinquaginta

magistro institutori litterarum in singulis pueris menstruos vacat 𐆖 vacat L

pellis Babulonica primae formae vacat 𐆖 vacat quingentis

formae secundae vacat 𐆖 vacat quadringentis

pellis Tralliana vacat 𐆖 vacat ducentis

curium bubulum infectum formae primae vacat 𐆖 vacat quingentis

idem confectum ad soleranda calciamenta vacat 𐆖 vacat septingentis quinquaginta

ad loramenta et cetera vacat 𐆖 vacat sescentis

curium secundae formae infectum vacat 𐆖 vacat trecentis

formae calicares maximae vacat 𐆖 vacat centum

formae secundae mensurae vacat 𐆖 vacat octaginta

formae mulievres vacat 𐆖 vacat sexaginta

μένωι φυλα[κ]είωι· ἄμφο-

δα τὸ Σαμοθράικιον καὶ τὸ

ἐχόμενον ἕως τοῦ πο-

σωλλος Μ[αν]εω, [․․]ραμος Μ̣[α]-

νεω, Ἀρτιμη[ς Μ]α̣νεω, Δαρυ[․]

[․]ος Μανεω, [Ἀρ]τιμης Υσσω-

ἱερεύς

Δαμόνικος

Ἡρώδου Πα(ναμαρεύς),

[ν]ου vacat ἱερεὺς

[Θε]ο̣κλίδας Μενάνδρου

Κο(λιοργεύς), ἱέρια

ἱέρηα

Δαμοστρά-

τη Χρυσο-

[—] Κ(ωρα)ζ(εύς)

[ἱερεὺς κατὰ πενταετηρί]δα

[—] Κ(ωρα)ζ(εύς).

ου Κρείνομος

δαίμοσιν.

τοῦ Δημητρίου

Κ(ωρα)ζ(εύς)· νεωκόροι Δα-

μᾶς, Ἐπαφρόδει-

ἐτείμησαν Δημήτ[ρι]-

[ο]ν Δαμύλα Λέοντα Δα-

μ̣ύλαν τὸν καὶ Ἀπολλω̣-

τρίου τοῦ Ἀ̣πολλω̣ν̣ί̣δο[υ]

Δαμύλα καὶ Α̣[ἰ]λ̣[ίας?] Δρα-

[κ]οντίδος τῶ̣ν̣ κ̣[αὶ] τ̣[ὴν]

[σης τῆς θυγατρ]ὸς αὐτοῦ Ἀφία[ς] τῆς Ἱεροκλέ-

[ους Ἄδας, ἱερέ]α Διὸς Χρυσαορίου, ἱερέα Δι-

[ὸς Λωνδάργου, ἱ]ερέα Διὸς Ναράσου, ἱερέα Δι-

[ὸς Καπετωλίου?,] γυμνασίαρχον τῶν νέων,

ον Ἁδριανὸν Ἀντωνῖνον ἰς τὴν ἡ-

[γεμ]ονίδα Ῥώμην προῖκα, ὑπάρχων ὑπ[ὲρ ἑ]-

βδομηκονταέτης, κ(αὶ) ἐδ̣όθησαν τῇ πόλ̣[ει 𐆖]

της κατὰ πενταετη-

[ρίδα] καὶ τελέσασαν

[κλειδὸ]ς πομπὰς καὶ [ἱ]-

λέμων μεγάλων καὶ

ἀλλοδαποῖο θαλασσῶν

εὐχῆς ἵνεκε ταῦτ’ ἐπέ-

[Λ]υσιμάχου τόδε σῆμα περικλυτὸν ἠδὲ Μενίσκας.

ἐξ ἧς Λυσίμαχος παῖδας ἔθρεψε δύο·

Δᾶμαν Ἑρμαῖον τε κατὰ πτόλιν ἄνδρας ἀρίστους.

Ἑρμαίου δ’ ἀρετὰν ξεῖνος ἔχει πόλεμος,

Δᾶμας δ’ εὔμητιν γενεὰν ἐτεκνώσατο παιδῶν,

δισσὰς μὲν κούρας, ἄρσενα Λυσίμαχον,

Λυσίμαχον φιλίους δερκόμενον γονέας,

μητρὶ φιλῆι προλιπόνθ’ Ἑκαταίᾳ πατρί τε Δάμᾳ

πένθος ἐνὶ ζωιᾷ τοῦτο τὸ πικρότατον.

ματα πολλὰ περήσας,

νήμασι Μοιράων ἀλύτοισι δα-

μεὶς ἴδε κεῖμαι,

ἐνταῦθα κεῖται τερπνὸν ἐκ γενιάδων

ἔαρ μαρανθείς· Β̣άσκανος γὰρ Ἀΐδας

ἐσθλοῖσι τάκων ὄμματ’ ἂν τόσαν χάριν.

ῥέμβην ὁδῷ περάσας τὴν ἐτησίαν χάριν

εὐδαιμονήσας δέλτον ἀνατιθῶ θεο̣[ῖς]

(ἔτους) ͵αφεʹ.

λʹ (Ἀρτεμισιών)

λαʹ (Δαίσιος)

λʹ (Πάνημος)

ὁ δῆμος ι̣[—]αν [Ἀρτεμι]-

σίαν? Ἑκαταίου Κω̣(ραιίδα), [προγ]ό-

νων γενομένην δ[—]․ν καὶ

ὁ δῆμος ἔθαψεν

Ἀρτεμὼ Ἰάσωνος Κω(ραιΐδα).

Μενίππου Κ(ωρα)ζ(έα) νικήσαντα Πύ-

θια παῖδας δόλιχον καὶ δίαυ-

λον.

[․․․]ι̣κος Δηιδαμίῃ τῇ γυναικὶ

[μνείας] χάριν, ἥτις κείται ἐν τῇ σορῷ,

ὁ δῆμος ἔθαψε[ν]

Δρακοντίδα Θεο[φά]-

νους Κωραΐδα πρ[ο]-

γόνων γεγονυίαν

μος κὲ Νει-

κάδας κὲ Προκόπτων

Προκόπτων

ὁ δῆμος ἔθαψεν

Φ̣ίλιννον Σωσάνδρου Κωραζίδα

τὴν γυναῖκα τὴν Ἄνδρωνος

καὶ φιλοτείμων πρὸς

τὴν πατρίδα γενομέ-

νων καὶ αὐτὸν δὲ ἀπὸ

ὁ δῆμος ἔθαψεν

Ῥόδην Διονυσίου Κο(λιοργίδα) ζήσασαν

σωφρόνως καὶ κοσμίως·

αὐτοῦ Ζώτιχον·

Ῥοδάριον μὲν τὸν

γενόμενον αὐτῆς

[—]ι̣ας ὑ̣πὲρ τῆς πατ̣ρί̣δ̣ος̣ καὶ τ̣ῆς [—]

[ἐν τ]ῶ̣ι συσταθέντ̣ι πολέμωι πρὸς βασιλέα [Μιθραδάτην?]

[—]ν̣ πρὸς τοὺς σατράπας αὐτο[ῦ.]

τούνεκα δ’ ἡ βουλή με καὶ ἀκτέανοι πολιῆται

στῆσαν κυδαλίμαις εἰκόσι λαϊνέαις

εὐαγέων Χρειστοῖο δόμων προπάροιθε θεοῖο,

[—]․ην τὴ[ν —]․α[—]

[—] ζῆν ἐλπίδας ὑ[—]

[— τεθ]υμένων τῶν ἱε[ρῶν —]

[— τοῖς τε β]α̣σ̣[ιλέως Μιθραδάτου ἡγεμόσιν]

[δυνάμεσίν] τ̣ε ἐπανδρότατ̣α̣ [περὶ τῆς Ἀσίας]

[πρώ]της στρατηγίας καὶ σει-

[των]ήσαντα, τῶν εἰς ταῦτα δα-

[παν]ημάτων γενομένων ὑπὸ

τὸ δεύτερον ἀρετῆς ἕνεκα καὶ φιλαγαθίας τ[ῆ]ς

εἰς τὴν πατρίδα. vacat

[— ἀ]ποκρίμασιν κοσμ̣[ήσαντα τὴν πα]-

[τρί]δα, καθίσαντα δὲ καὶ [—]

[․․․] προεδρίαν καὶ συναυξήσαν[τα —]

ἀπελευθέρου, εἱματισ-

τοῦ καὶ Αἰλίας Ζωδαρί-

ου τῆς γυναικὸς αὐτοῦ

δέ τις μετὰ τὸ ἐν-

τεθῆναι Ἀταλίδα Ἀτά-

λου, εἴ τις ἐνθήσει ἄλο

ἔδοξε τᾶι βουλᾶι καὶ τῶι δάμωι· ἐπει-

δὴ Ἀριστείδης Νέωνος Θεαγγελεὺς δι-

ατελεῖ εὔνους ἐὼν τῶι δάμωι τῶι Τρο-

ζανίων καὶ λέγων καὶ πράσσων ἐμ παν-

ζανίων ἀεὶ τῶι δεομένωι, καὶ νῦν πυθό-

μενος Χαρμάδαν ἐξανδραποδισμέν-

ον ὑπ’ Αἰτωλῶν εἶμεν περὶ τοὺς τόπο-

υς, μετὰ πάσας φιλοτιμίας πολλὰν

σπουδὰν ποησάμενος ἰδίαι λυτρωσά-

μενος καὶ θρέψας οὐκ ὀλίγον χρόνον

λώμασιν· ἀγαθᾶι τύχαι· δεδόχθαι τᾶι

βουλᾶι καὶ τῶι δάμωι· ἐπαινῆσαι Ἀριστεί-

δην Νέωνος Θεαγγελῆ καὶ στεφανῶσαι

αὐτὸν χρυσέωι στεφάνωι ἀρετᾶς ἕνεκα

καὶ εὐνοίας τᾶς ἐς τὸν δᾶμον τὸν Τροζα-

νίων· ἀγγράψαι δὲ τὸ ψάφισμα ἐν σταλᾶν

ταῦ[τα] δ̣ὲ ὑπάρχειν αὐτῶι καὶ ἐγγόνοις. ἐπεκληρώ-

θη κ̣α̣ὶ̣ ἔλαχεν φυλὴν Ὑλλίδα. ἀναγράψαι δὲ καὶ τὸ

ψήφισμα ἐν στήλαις λιθίναις δύο, καὶ στῆσαι μίαν

[τὸ δὲ ἀ]νάλωμα δότω ὁ ταμίας. ἐ[πιμελη]-

[ταί· ․3-4․]λ̣ώτης Πινδάρου, Νέων Ἀρισ[τείδου.]

[πρεσβε]υταί· Εὐπόλεμος Δυμάντος, [Ἰατρο]-

[κλῆς Ἀν]τιγένου, Λύσανδρος Πινδ[άρου, —]

[— Πτ]ολεμαίου, Πόλλις Ἀριστ[—]

ἑκάστους δέδοκται καὶ αἱ στᾶλαι ἀντεθῶντι, καὶ πόθοδον

ποιήσονται ἐν τῶι Ἀπελλαίωι μηνί, ὅπως ὁ δᾶμος ὁ τῶν Θε-

[⁵¹Θε]⁵¹αγγελέων τιμαθῆι καταξίαις τιμαῖς. ἁ βουλὰ εἶπεν.

εἶναι δὲ ἄδειαν καὶ Ἐρειναιεῦσι̣ν̣ [—]

Φιλίππωι δὲ καὶ Δαμαγάθωι καὶ Ἀριστοδήμωι [καὶ τοῖς ὑπ’ αὐτοὺς τασσο]-

μένοις στρατιώταις ἀποδοθῆναι τὰ ἐνοφειλόμεν[α αὐτοῖς ὀψώνια μηνῶν]

α τῶν θυομένων ἑνὸς τοῦ μεγί̣-

στου καὶ τεταρτημορίδα σπλάγ-

χνων καὶ τὰ δέρματα πάντα τῶν δη̣-

καὶ τοῦ σώματος ἀτε[λὴς καὶ —]

ατείας καὶ σπο[ν̣δαρχήσει? —]

τ̣ῶι Διον̣[ύσωι —]

Διοκλῆς

Λεωνίδας

Ἀνδροτέλης.

καὶ στεφανῶσαι αὐτὸν [εἰκόνι] χρυσ̣[ῆι ἀρετῆς ἕνεκεν τῆς πρὸς τὴν]

πατρίδα, στῆσαι δὲ αὐτοῦ τὴν εἰκό[να ἐπὶ στυλίδος μαρμαρίνης]

τ[․c.4․] γένη[ται] πᾶσιν τὸν ἐν τῷ ἐν τῷ δω[— ποιή]-

[Κ]λαυδιανὸ̣[ς ․․․․c.12․․․․]

Περίλαος Δαμᾶ Ὑ[․c.6․․ 𐆖 ․․․]

Ἀγροίτας 𐆖 ρνʹ Ἀντώ[νιος Κενσω]-

Φλαβία Σεκοῦνδα καὶ ὑπὲρ Μενεκράτους φιλομήτορος [—]

[cidin]arum c̣e[llam?]

[cal]dariam g̣[ymnasii]

[Tral]lianoru[m marmoribus]

τωνείνου ἐκ τῶν Κλαυ-

διανοῦ Δαμᾶ πόρων

Ἀσκληπιακὸν Διογέ-

στάδιον

Ὀλυμπιάδα νϛ̣ʹ

ἀρχιερατεύοντος καὶ

Ἀ̣ντωνείνου, ἐκ τῶν

Κλαυδιανοῦ Δαμᾶ

πόρων

νεικήσαντα ὅπλον

Ὀλυμπιάδα νϛʹ,

ἀρχιερατεύοντος καὶ

[οῦ Ἀντω]νείνου ἐκ τῶν

[Κλ(αυδίου) Δαμᾶ π]όρων Διονύσιον

[—] Λαοδικέα νεική-

[σαντα π]αίδων πυγμὴν Ὀλυμ-

[πιάδα ․]ηʹ μετὰ τὴν ἀνανέ-

[ωσιν, ἀ]ρχιερατεύοντος

πάλην Ὀλυμπι-

άδα νβʹ

ἀλυταρχοῦντος

νείνου ἐκ τ̣[ῶν Κλαυ]-

διανοῦ Δαμᾶ πόρ[ων]

Εὐφίλητον βʹ Τραλλι-

δρῶν πυγμὴν Ὀλυμπι-

άδα ξβʹ μετὰ τὴν ἀνανέ-

ωσιν, ἀλυταρχοῦντος

τωνείνου, ἐκ τ[ῶ̣ν̣]

Κλαυδιανοῦ Δα̣μ̣[ᾶ̣]

πόρων

νικήσαντα ἀνδρῶ[ν]

πυγμὴν Ὀλυμπιάδα ν[ϛʹ,]

ἀρχιερατεύοντος καὶ

ἡ πόλις

Ἱπποδαμιανὸν

Ἀγαθίωνος ΕΠΗ

νου ἐκ τῶν Κλαυδι-

ανοῦ Δαμᾶ πόρων

Κό(ϊντον) Ἰού(λιον) Ἀρτεμιδωρίωνα

τα ἀνδρῶν πανκράτιον

Ὀλυμπιάδα νϛʹ,

ἀρχιερατεύοντος καὶ

νου, ἐκ τῶν Κλαυδιανοῦ

Δαμᾶ πόρων, Τι(βέριον) Ἰούλι-

ον Οὐάλεντα Ἐφέσιον,

νεικήσαντα παίδων

[π]άλην Ὀλυμπιάδα ξβʹ

[με]τὰ τὴν ἀνανέωσιν,

ἀγαθῆι τύχηι·

Τιβ(ερίαν) Κλαυδίαν Εὐπατορίδα Μανδάναν

Ἀττικίλλαν ὑπατικὴν

Κλ(αυδίου) Μιθριδάτου πάτρωνος καὶ Ἰουλ(ίων)

Ἐράστου καὶ Φοίβου τῶν ἀρχόντων

τα, ἀργυροταμιεύσαντα,

ἐκδανείσαντα, κουρατο-

ρεύ̣σαντα τῶν Ῥωμαίων,

ναῖος Ἀλεξανδρεὺς

Ἀθηναῖος Λακεδαι-

μόνιος Τραλλιανὸς

Τραϊανοῦ Ἁδριανοῦ Σεβαστοῦ μοδίων μυρι-

άδας ἓξ καὶ προχρήσαντα ἐκ τῶν ἰδίων

τὴν τειμὴν τοῦ σείτου καὶ τὰς γενομένας

μέχρις ἐνθάδε δαπάνας, ἄνδρα ἀγα-

θὸν καὶ φιλόπατριν, πάσῃ κεκοσμημένον

ἐτείμησεν Φλά(ουιον) Ἀλέ-

ξανδρον Ὀξειδαν

Νεικομηδέα, βιολόγον,

Ἀντωνείνου, ἐκ τῶν Κλαυ-

διανοῦ Δαμᾶ πόρων, ἐπὶ

τῆς ξβʹ Ὀλυμπιάδος, ἀλυταρ-

ἐκ τῶν Κλαυδιανοῦ

Δαμᾶ πόρων Ποπλ[ι]-

ανὸν Ποπλιανοῦ

τα παίδων παγκράτιον

Ὀλυμπιάδα ξβʹ μετὰ τὴν

ἀνανέωσιν ❦ ἀλυταρ-