[καθ’ ὑοθεσίαν] δὲ Δαμέα

— — —ς Ἀριστοφίλου

[— — — Ἁ]γησικλεῦς

[ἐπὶ δαμιοργοῦ(?)]

Φιλοκλεῦς [τοῦ]

Κρατησιμάχ[ου, καθ’ ὑ(οθεσίαν δὲ)]

Νικάνασ[σα Ἑρ]μοδόκο[υ],

Χαρσίφι[λος Ἀλ]εξιμάχου

ὑπὲρ τᾶς [γυν]αικός,

καὶ Ἀλεξίμ[αχο]ς καὶ Ἑρμόδοκ[ος]

καὶ Ἀριστόφι[λο]ς καὶ Χαρσίφιλ[ος]

καὶ Κυδαίνων [κ]αὶ Κλείτω[ν]

καὶ Κλειτάνασσα Χα[ρσίφιλ]ου

ὑπὲρ τᾶς ματρ[ὸ]ς

Ἀριστόφιλος Χλ․․․․

θεοῖς πᾶσιν

σῆμα Φίλωνος ἄθρησον ὁδοιπόρε, Καλλιπο[λ]εί[ας]

εὐνέτιδος κεδνῆς, ἣν ἕλε πρόσθε Ἀΐδης·

πάτρην δὲ φράζου Σέλγην· γυάλοις δ’ ἔνι Τήλου

προσφιλὲς ἐνναέταις ἤνυσα τέρμα βίου·

οὕνεκα λοιβαῖσιν πάρεδρος θυσίαισί τε θάσσων

[Ἀ]ριστόφιλος

[Χαρ]ιτοκλεῦς.

— —ροφιλος

— —ομένευς.

Κληνώ,

Ῥουφίωνος

χρηστὰ γυνά,

ξαν συμφερόντως πᾶσι παραγενόμ[ενοι ἐς]

Θήραν· τὸ δὲ ψάφισμα τόδε καὶ τὸν στέ[φανον]

ἀναγέτω ὁ πρεσβευτὰς ὁ αἱρεθὲς [ἐς Ἰου]-

[λίδα εὐθύ]ς, οἱ δὲ ταμίαι ἀναγ[ραψάν]-

[τω τόδε τὸ ψάφισμα ἐστάλαν λιθίναν καὶ]

[στασάντω ἐς τὸ ἱερὸν τοῦ — — — — — — —].

[τὰ] ἱερά· τὸν δ[ὲ ταμίαν τό]-

[δε τὸ] ψάφισμα [ἀναγράψαν]-

[τα ἐ]στάλαν λι[θίναν στᾶσαι]

θήσωντι τὰ [γεγ]ενημέν[α — — — — — — ἁιρη]-

μέ[νοι] λαβόντες τόδε τὸ ψάφισμα παρὰ τοῦ

γ[ρ]αμ[μ]ατ[έ]ος διαπεμ[ψ]άσθων Κνιδίων προστά-

[τ]αις καὶ [τῶ]ι δά[μω]ι, [σφρα]γι[ξ]αμένων τῶν ταμι-

ᾶν τᾶι [δαμ]ο[σ]ί[α]ι [σφ]ραγῖδι· ὁ δὲ κ[ο]μί[ζ]ων τὸ ψάφισμα

[τ]ὸ πα[ρ’ ἁμέ]ων πα[ρα]καλείτω Κνιδίος συγγε-

[ν]εῖ[ς] ὄντ[ας] καὶ φίλος καὶ εὔνο[υς] τοῦ δάμου

ἀνα[γ]ορ[ε]ῦσαι [τὸν στέ]φανον καὶ τὰ[ς] τιμὰς.

[τ]έν· ἀναγραψάντων [δ]ὲ καὶ οἱ ἔφοροι τόδε τὸ ψά-

φισμα ἐστάλαν λιθίναν καὶ θέντων ἐς τὸ

ἱαρόν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου· τὰ δ’ ἐς ταῦτ[α]

[ων κα]ὶ τὰ πλείωι κεκολοβισμέ-

[νων] καὶ ἀφιρημένων, ․․ας δὲ

[οὐ τίπ]ῃ ἐχούσας πόρος [ἐ]ξ ὧ[ν]

ἀνέθηκα, καθὼς ἡ ἰσαγγελία ἡ ὑποτεταγμένη

περιέχει καὶ τὰ ψηφίσματα. Λ. Σεργίῳ Σκειπίωνι

Ὀρφίτῳ, Κ. Σοσσίῳ Πρείσκῳ ὑπάτοις πρὸ ιεʹ Καλανδῶν

Αὐγούστων, ὡς δὲ Θηραῖοι ἄγουσιν, ἐπὶ ἱερέως Φιλο-

μήτορος τοῦ Φιλομήτορος, μηνὸς Ὑα[κ]ινθίου ἕκτῃ λή-

γοντος, ἀγομένης ἐκκλησίας ἐννόμου, ὑπὲρ τῆς τοῦ

τοῦ πρω[τάρχοντ]ος τῆς Θηραίων πόλεως Ἀριστο-

δ[ά]μου [τ]ο[ῦ Κα]ρ[τ]ιδάμαν[τ]ος, ἐ[πι]ψηφιζομένου

Ἑστιαίο[υ το]ῦ Θρασυλέοντος τοῦ καὶ αὐτοῦ ἀποδε-

Κα[ρτιδά]μαντος ἄρχων εἰσηγή[σατο. Ἑσ]-

[τ]ιαῖος Θρασυλέοντος ἐπεψηφίσα[το. nomen—]-

[․․․․․․ ν]εώτερος ἔφορος ἐχάρα[ξε].

σίας καὶ τὸ ἄλειμμα δαπανᾶν.

ἔρρωσο. ἔτους ιηʹ Αὐδναίου ιεʹ Ἐπειφὶ, ιεʹ.

nomen erasum

Κράτερος

Δίφιλος

Ἀρχίβιος

Δημήτριος

Δίφιλος

Ἀρχέδωρος Δα.

Ἀσκληπιάδης

Φιλήμων

Ἀπολλώνιος Θεο.

Ἀμμώνι%⁸⁰ος

Φιλόξενος

Ἀριστόπολις

Ἑρμίας

Φιλόξενος Ἰα.

Ἑρμαγένης

Ἀκέστιμος

[Φι]λωνίδης

Ἀρίστων Ἐπι.

Ἄτταλος Χα.

Θεόφιλος

Μενίσκος

Ὁροφατίδας Ἀσ.

Φιλωνίδης

Θεύφιλος

Αἴνετος

Ἀρχίβιος

Δίφιλος

Ἀριστομένης

Ἀριστόπολις

Φιλόξενος

Ἀθηνόδωρος

Διονύσιος

Φιλήμων

Θεογείτων

Διαγόρας

Μηνόφιλος

Φιλωνίδης Βα.

Θεμισταγόρας

Θάρσων

Φιλοκράτης Ὀν.

Δωρόθεος

Φιλοκλῆς

Πτολεμαῖος

Εὐαγόρας Πυ.

Ἱστιεῖος Φιλομ.

Στρατοκλῆς Ἀρ.

Εὐπόλεμος

Φίλιππος

Ἀπολλώνιος

ξουσιν συνχωρεῖν, ἀπεστέλλο[μεν πρὸς αὐτοὺς — — — — — —]·

ὄντων δὲ ἡμῶν [π]ερὶ ταῦτα κατ[ὰ τύχην ἀγγέλωι παρ’ αὐτῶν ἀφιγ]-

[μ]ένωι κοινολογ[η]θέντες συναπε[στείλαμεν πρέσβεις εἰς]

[τῆ]ρος τοῦ πυθοχρήστου· ἐ-

[π]ειδὴ Ἀργέα ἁ Δίω[ν]ος φιλό-

δοξος οὖσα καὶ δηλομένα

αγέσθω ἐν τῶι Μουσείωι καθ’ ἕκαστον ἔτος

ἐμ μηνὶ Δελφινίωι, λαμβάνων παρὰ τῶν δι-

αδόχων μου τὰς διακοσίας δέκα δραχμάς,

δὲ συναγωγὰν τοῦ ἀνδρείου τῶν συγγενῶν

γίνεσθαι ἐμ μηνὶ Δελφινίωι ἐν τῶι Μουσείωι κα-

θ’ ἕκαστον ἔτος ἁμέρας τρεῖς, καὶ λειτουργὲν

ἔδοξε τοῖς ἀλειφομένοις· ἐπειδὴ

Βάτων Φίλωνος πρότερον μὲν

ἐφ’ ἔτη δύο προχειρισθεὶς γυμνασί-

ἀναγραφὴν ὐπομνήματος χάριν

εἰς τὸ γυμνάσιον κατακεχώρικεν φι-

λοτιμίας ἕνεκεν καὶ τῆς λοιπῆς ἐ-

τοῦ τόπου καὶ τῶν ἀλειφομένων ἐ-

κτενέστερον καὶ φιλοτιμότερον ἔτι

πολλῶι προεστάτησεν τούς τε τῶι

τε χρυσοῦς περιτέθεικεν καὶ γραπτῇ

τετίμηκεν εἰκόνι Βάτωνα Φίλωνος

γυμνασιαρχήσαντα τὸ τρίτον καὶ τέ-

[Κ]ώμαρχος ∶ ΗΙ

Φιλόνικος ∶ ΗΙ

Προκλῆς ∶ ΗΙ

[Στα]διεὺς Με. Εὐπορία[ν]

[Φιλ]ίσκον Μοσχίων[α]

[Σατ]υρίσκον·

[Φιλ]όθεος καὶ οἱ υἱοὶ Φάρο[ν]·

[Φιλ]οπάτρα Ἡρακλεία[ν]·

[Ἁγ]ησίκριτος Ἀρεστ— — —

Ἀπ[ο]λλο—

Φίλω[ν]

Τελεσίν[ικος]

Ἀγησίλοχος.

Φιλοκράτ[ης].

Τιμῆς Μερο․

Κλειτοσθέν[η]ν Μνασικρίτου

Διόδωρον Φιλοκράτους

Φιλόστρατον Φιλοστράτου

Φιλόλογον Ἐπαφροδείτ[ου]

Ἐπαφρόδειτον Φιλοτίμ[ου]

Τεισικράτην Ἡρακλείτου

Ἀγαπούμενον Ἀλεξάνδρου

Θέωνα Φιλαργύρου, Ῥοῦφον

Τροφίμου, Πρῶτον Δεξικλέους,

Εὔνομον Εὐνόμου, Ἄνθον

Διογένους, Φίλιον Ἡφαιστίων%⁸⁰ος

καὶ παρέφηβον

[ἐπ’ ἱερέως ․․․․․․․․․]ους ὁ γυμνασία[ρ]-

χο[ς Φιλοκράτης Δωρ]οθέου καὶ ὁ ὑπογυ[μ]να-

σία[ρχος Δωρόθεος Φιλ]οκράτου[ς] ἀνέγρα[ψα]ν

τὸ[ς ἐφηβεύσαντας ἐπ’] αὐ[τῶ]ν Ἀ[γ]λωφάνην

Ζω[ΐλου καὶ Ἀρισ]οπά[μ]ονα

Φιλόστρατος

οἱ Φι[λοστράτου]

Ἀγ[λωφάνης(?)]

[Νύμ]φαι

[sacrificium] βʹ.

Ἀρτεμίδωρος

[Φ]ιλοστράτου

Ζ̣ωπυρίων Ζωπυρίωνο[ς]

․․․․φιλ— —

γυμνασια[ρχ— —]

Μ[η]νόφιλος

Θεμιστοδάμου

Ἡρόφιλος.

Μιθρῆς.

— — — — — — — — — — — —εχ․εν πενπ-

τίο(υ) οἴνο(υ) τετα[ρτ— —]. finis legis

— — — πένπται Ἀγυι[έι— —]

[μέδιμον(?) ἀλ]φί[τ]οˉν, οἴνο(υ) ℎεκ[τέα — —]

[— — —] κ[ο͂]λον βάσ[ιος(?) — —]

Ἀπολλώνιος

Φιλήμονος

γυμνασιαρχήσας.

Ἀρσινόης

Φιλαδέλφου.

[ρος] Ἀπολλ[ωνίου ὑπὲρ βασιλέως Πτολεμαί]-

[ου] καὶ θεῶ[ν Σωτήρων καὶ θεῶν Φιλα]-

[δέλ]φων Σ[αράπιδι Ἴσιδι Ἀνούβιδι].

[βασιλεῖ Πτολεμαίωι καὶ βασιλίσσηι]

[Κλεοπάτραι θεοῖς Φιλομήτορσι καὶ τῶι υἱῶι]

αὐ[τ]ῶν [Πτ]ολεμαίωι καὶ θεοῖς Ἐ[πιφανέσιν Ἀρίστιππος]

καὶ βασιλίσσας Κλεοπάτρας

θεῶν Φιλοματόρων

καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν

τὸν εὐεργέτην

Φιλήμων.

[τ]ὸν εὐε[ρ]γέτην

[Φι]λήμων καὶ Ἀπ[ολλώ]-

ν[ι]ος ὁ καὶ Πάσι[ππος]

τὴν το[ῦ ἀνδριάντος ἀνάστασιν]

Φιλ[ήμονος — — — — — — — —

— — — — — — — — — — — — — —

ἀρχ[ῆ]ς Μ(άρκου) Αὐρ(ηλίου) Ἰσοκλέους Ἀσκληπιάδου τὸ βʹ καὶ Αὐρ(ηλίου)

Κλεοτέλους Τυράννου καὶ Αὐρ(ηλίου) Φιλοξένου

Ἀβασκάντου, τὴν πρόνοιαν τῆς παρασκεβῆς παρασκευῆς

ἀναστάσεως ∙ ποιησαμένων.

ψ(ήφισμα) ∙ β(ουλῆς) ∙ δ(ήμου).

❦ ❦

ἱέρειαν διὰ γένους Ἀρτέμιδος Πε[ργαίας(?)]

Τελεσίδα Ἀγλ[ω]φάνους φίλανδρον

ἀρετᾶς ἕνεκα.

Γνησικράτης Φιλοθέου,

καθ’ υἱοθεσίαν δὲ Διοκύδευς,

Φιλοκράτην Διοδώ[ρ]ου

ἀρετᾶς ἕνεκα.

νην Ἰουλια-

νὸν φιλοσέ-

βαστον, ἀσιάρ-

παλαίστρας τὸν ἑαυτῶν εὐ-

εργέτην καὶ φιλόπατριν

τειμῆς ἕνεκα ἀνέστη-

Τί(τον) ∙ Φλ(άουιον) ∙ Κλειτοσθένην

Ἰουλιανὸν τὸν φιλόπατριν

καὶ εὐεργέτην ἐν πᾶσιν

ἀσιάρχου υἱὸν τὸν εὐεργέ-

την καὶ φιλόπατριν οἱ μετέ-

χοντες τῆς ἐν Οἴᾳ παλαίστρας

—αίου cum n. 39 coniunctum?

[Ἀμ]φιλοχο[ς].

Εὐκλείδας

Πάστος

Φιλελευθέρου.

Ζωπυρίων

Σόω[ν(?)].

Καλλ[ι]κράτου Θήρων | Φιλοκράτου. Prokesch

Ἀρίστων.

—ῶνα[ξ] —ώνα[κτος]?.

Ἀριστοφι[λ—].

Ἀριστο— —

Παιδέας.

Θήρων Φι-

λοκράτους.

Εὐκλείδας.

Θήρων Φι-

λοκράτους.

Γνησικράτης.

Θήρων Φ[ιλ]οκράτους

et infra id:

Θήρων

Φιλοκράτους.

Ἐπίνωος.

Ἀναξιτίμου.

Φιλόστρατος

[Φιλοστ]ρά(του).

Πολυοῦχος

Ἐπαφρόδειτος

[Φιλ]οτίμου.

Διόδωρος

Φιλοκράτους.

Πολυοῦχος

Θήρων

Φιλοκρά-

τους.

Διόδωρος

Φιλοκράτους.

Φιλόστρατος

[Φιλο]στ[ρ]άτου.

Πάσιππος

Φιλοκράτους.

Ἀθανομένης

Διόδωρος Φιλοκράτους

Θεύξενος.

Θήρων Φιλοκ[ρά]τους.

Ἑστιαῖος

Ἀρτεμί[δω]ρος

Φιλοστράτου.

Εὐβάτα.

Ἡρόφιλος

Στάχεος.

Ἀριστόδα[μος]

[Φ]ιλτί[α].

Πρατη[μένης].

Θευκρίσιος Εὐβάτα.

Φιλήμων Καλλιβώλου.

Εὐρυάναξ Σωσιστράτου.

Εὔανδρος | Εὐάνδρου.

Θεόφιλος.

Καλλιφάν[η]ς(?).

Δημήτριος.

Ἑρμάφιλος Ἱλάρου.

Ἐ[π]αγα|θος(?).

Εὐ[νόμου(?)].

Φιλήμων Θουδοσίο[υ].

Ἀγάθων

Φιλοκλέους.

Καλλίνομος

Ἐπαφρόδειτος

Φιλοτίμου.

Θήρων

Φιλοκρά-

τους.

Θήρων

Φιλοκράτους.

Μάρωνος.

Φιλόσ[ι]-

τος

Ἀπολλώ-

νιος Φιλήμονος.

[Ε]ὔπολις

Ἀφρο[δ]ίσ(ιος). Λαχά[ρης].

Φιλόλογος

Φιλοδόξου.

Ἄδμ[ητος].

Ὠκύαλος. Ἑστια[ῖος].

Θεύφιλ[ος].

Νικομήδ[ης].

Ὀρθαγόρας.

Θεόφιλος. Ἔνδοξος.

Ἀγαθήμερος.

Φιλαθήναιος.

Μελέ[α]γ[ρ]ος. Ἐ—.

Φιλήμων

Ἀπολλωνίου.

Ἁγησι— —

Φιλόστρατος.

[— —ανδρ]ος.

[Φ]ιλήμων.

Θαρσικράτης.

Νίκων.

Φίλαγρος.

Εὐφραγόρας.

Φιλοκρ[ά]-

της Πα-

δωρος

Φιλοστρά-

του, Ἀλ-

Φιλόσιτος.

Δημήτριος.

Φιλόστρατος

Φιλοστρά[του].

Φιλτήας. Εὐε— —

vac. Φιλ—. vac.

ΦΙ— — —

ΜΑΙ— — —

Δαμόχαρις.

Φίλων.

Εὐπόλεμο[ς].

Θή[ρων]

Φιλοκ[ρά]-

το[ύς].

Ἐ[π]ι[φρ]αστ[ος(?)]

Φιλοδεσπότου.

Θεοκρίσιος Ἱμέρτ[ου].

Δωρόθεος

Φιλοκράτους.

vacat

— — — — — — — — —αίου

․․․κλ[ειτ]ος Φιλίππου

Πλειστῶναξ Πελοπίδα

Φιλ— —

— — — —

Φιλοτίμα.

μνῆμα κα[λὸν ⏕ – ⏕ – ⏕ – ⏑ ⏑ – ⏓]

παιδὶ Σάω[νος ⏑ – καὶ] σοφίας ⏑ ⏑ –

μνῆμα καλ[ὸν ποίησε πατὴρ Λεύκωνι Κύ]ν̣αργο[ς]

παιδὶ σαω[φροσύνας εἵνεκα] κ̣α[ὶ] σοφίας.

Μενέτιμο[ς].

Αὖκτος

Ῥουφί[ω]νος.

Φιλήρατος

Ἁγυλίδα

Φιλισ-

τοκρά-

ὃς ἂν δὲ σκυλε[ύσῃ] τὸ μνῆμα,

δ[ώ]σει εἰς τὸν φίσκον [(δην.)] ͵βφʹ.

εἰ δὲ δύω λείποντα τριηκοστοῦ ἔτεός με

Θευκλείδα πατρὸς νόσφισε Μοῖρ’ ὀλοή,

τετλάτω ὡς Πηλεὺς ὡς προπάτωρ [τ]ε Φέρης·

ὁ δᾶμος

Μναστόκλειαν Φιλή[του]

ἀρετᾶς ἕνεκα

Ζωσίμης "τὴν πᾶσιν ἐν ἀνθρώποι-

σι φιλητὴν" σεμνῶς καὶ ὁσίως συνβι-

[οῦ]σάν μοι ἀμέμπτως στοργῆς καὶ

Δάρδανος Νυμφι-

κὴν τὴν σύμβιον

Οἰ․ε․․ς τὸν υἱὸν Φ-

ιλόμουσον ἀφ-

ηρόϊξε.

Φίλα Ἀκρ[ό]τατον τὸν

ὑὸν α ἀφηρώϊ[ξε]ν.

ἡ μήτηρ τὸ

[τ]έκνον Φιλ-

έρωτα ἀφιρ-

όειψε ἀφιρόεισε? ἀφιρόειξε?.

Πισ․․․ις Ἐ-

Φιλόξενος τὸν ἴδιον

θρεπτὸν Ἀβάσκαντο-

ἄγγλες ἄγγελος

Νυνφικῆς.

ἄγγελος

Φιλομούσου.