[— μέ]ρ̣η εἰσὶν

[ἐν δεξιοῖς —]θου· ζῇ·

[— ἐν εὐω]ν̣ύμοις

τοῦτο τὸ ἡρῷόν ἐστιν Αὐρ(ηλίου)

Ἀλεξάνδρου Ἀπολλωνίου

Ἐφεσίου καὶ τῆς γυναικὸς

τῶν ἀπελευθέρων πάν-

των. οὐδενὶ ἔξεσται τοῦ-

το τὸ ἡρῷον ἀπαλλοτριῶσαι.

ἔτι Ἀμμ[ίας]

[Ἀν]τωνίας [καὶ τέκνων ἐξ]

α̣ὐτῆς Λευκίο̣υ [—]

τούτου τοῦ μ[νημείου τὸ δεξιὸν μέρος?]

καὶ κατὰ τὸ ἥμυσυ υ[— παρθ]-

αὕτη ἡ σορός ἐστιν Αὐρ(ηλίου) Νείκωνος ἀρτοκόπου καὶ γυναικὸς αὐτοῦ Αὐρ(ηλίας) Ἐπικρατείης· ἐν ᾗ σορῷ οὐδενὶ

ἔξεστι βληθῆναι, εἰ μὴ μόνοις τοῖς προγεγραμμένοις· εἰ δέ τις θελήσει πτῶμα ἐπιβάλαι ἢ γράμματα ἐκκόψαι,

δώσει τῇ φιλοπλίᾳ Φιλοβηδίων 𐆖 μ(υ)ρ(ίας) ῥωμανηιτὰς? καὶ τῇ φιλοπλίᾳ ἱεροῦ μακέλου τὰς αὐτὰς 𐆖 μ(υ)ρ(ίας) ῥωμανηστάς?·

[σ]υ̣ μέρος ἰσερχομέν[οις καὶ ἡ σο]-

[ρὸ]ς πρώτη καὶ δεξ̣[ιὰ —]

[ἐσ]τιν Αὐρ(ηλίου) Βιγελί[ου —]

ὁ βωμὸς καὶ ἡ καθ’ αὑτοῦ ἐπικειμένη σορός ἐστιν Αὐρ(ηλίου) Φλώρου Σεββ(αστῶν) ἀπελευθέρ[ου]

δεκαδάρχου καὶ Αὐρηλίας Ἀλεξάνδρας γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τέκνων

αὐτῶν· ζῶσιν·

[—]τος προνοησ[․․․] οἶμαι δὲ

[—] ἐξ ἀλόγου τῆς [․c.5․]ς ὡρμήθην

[—]αιμι ποιήσασθαι τὴ[ν] ὑπὲρ ἐμοῦ

[αὕτη ἡ καμάρ]-

α ἐξ δεξιῶν

μερῶν Αὐρ(ηλίου)

[— ἑαυτῷ] καὶ Αὐρ(ηλί—) Παν[—]

[— κ]αὶ τοῖς ἐξ αὐ[τῶν τέκνοις —]

[— ταῖς] σοροῖς πάσα[ις —]

δίῳ Αὐρηλίου Τ[— καὶ τῆς]

συνβίου αὐτοῦ Κ[—· ἄλλῳ δὲ οὐδενὶ ἔξεσται ὧ]-

δε ταφῆναι ἐπεὶ δώσ[ει — ταύτης]

τῆς ἐπιγραφῆς ἐξσφρά[γισμα ἀπόκειται εἰς τὸ ἀρχεῖον.]

τὸ τρίτον μέρ[ος μετὰ]

τῶν ἐνδέξιον̣ [σορῶν]

ἐστὶν Αὐρ(ηλίου) Ζω[—ου]

[ἰ]ς τὸ ἀρχῖον· εἰ δέ τις τολ[μήσει ἐκκό]-

ψαι ἢ ἐξαλλοτριῶσαι, δώ[σει τῷ φίσκῳ δηνάρια]

[͵β]φʹ· ζῶν κτῶ χρῶ· ταῦτ[α]

ἀνετὸς τόπος εἰσὶν Μ(άρκου) Αὐρ(ηλίου) [— καὶ ὁ]

Τ̣ρ̣υ̣φώσης γυναικὸς αὐτοῦ· εἰς ὃ ἐνσόρ[ιον οὐδένα ἐξέσται ἐμβαλεῖν πλὴν]

τέκνων αὐτῶν οὐδὲ ἐξαλλοτριώσειν [— τούτου τὸ ἀντίγραφον ἀπό]-

κειται ἐς τὰ ἀρχῖα vacat [—]

L(ucius) Dius sibi et M[—]

Myrine Secun[d—]

Ἀλέξανδρος

Σωπάτρου.

Σώπατρος Ἀλεξάνδρου.

[μεῖον κατὰ τὸ τ]ρίτον μέρος̣ ἐσ-

[τὶν ἐν δεξιοῖς] Μ̣(άρκου) Αὐ(ρηλίου) Δοκίμου καὶ τ[ῆς]

[γυναικὸς αὐτ]οῦ Αὐ(ρηλίας) Ἀφίας καὶ τ[οῦ]

Ἐξακέστας Δαμοτέλου

Ποθοῦσα

κλος Κοΐντου Ἁτερίου Ἀσιατι-

κοῦ υἱός· οὐδενὶ δὲ ἑτέρῳ ἐξέ-

σται μετακεινῆσαι ταύτην τὴν

Naidi uxori su[ae]

[et] sibi vivos fec[it.]

haec ara C(aii) Iuli

Hilari trierarchi

αὐτοῦ ∙ ζῇ ∙ καὶ

τῶν συνεξε-

λευθέρων αὐ-

[C(aio) Iulio Thrasoni Alexandro — curatori rerum publicarum] Nucerinorum Apulorum et Spoletinorum, praef[ecto —]um, leg(ato) Au[g(usti) pr(o) pr(aetore) prov(inciae) —, pr(aetori), quaestori prov(inciae) Asiae?, trib(uno) mil(itum) leg(ionis) IV Scythicae, donis militaribus donato a divo Hadriano? —]

vexillo, hastis puris duabus, III(trium)viro capitali ․c.4․ C(aius) I[ulius Thraso Al]e[xa]nd[er — filius —]

[— τὸ ἐν]σόριον τὸ ἐν τῇ καμά-

[ρᾳ — εἴσο]δον καὶ ἔξοδον ἀνε-

[πικώλυτον καὶ ἕτερον μηδένα] κηδευθῆναι εἰς

[τὸ μνημεῖον — μηδενὸς ἔχον]τος ἐξουσίαν αὐτῶν

[— πωλῆσαι] ἢ ἀπαλλοτριῶσαι κατὰ

[— ὑπ]οστολικὴν κα-

[μάραν ἐν δεξιᾷ? τῶν] προσιόντων

[—]․μμένον περί-

P(ublio) Castricio Valenti viro suo·

Ἑλληνία Σέξτου ἀπελευθέρα Μερόη· ζῇ·

ἑαυτῇ καὶ [Πούπ]λίῳ Καστρικίῳ Οὐάλεντι

L(ucio) Cavio Sab(atina) Vescenniano domo Volaterras

equo publico ex quinq(ue) decuriis

comiti L(ucii) Vetinae Prisci legati.

[ταύτ]ης τῆς σοροῦ κήδεται Κλαυδία Αὐρηλία Τατίον· ζῇ· οὐδὲ ἔξεστ[ιν —]

[haec a]rca ❦ est ❦ Ti(berii) Claudi Prorosi f(ilii) Quir(ina Men[andri]

[αὕτη ἡ σορός ἐστιν Τι(βερίου)] Κλαυδίου Προρωσίου υἱοῦ Κυρείνα Μενάνδρου ἀρχιερέως Ἀσίας [ναῶν τῶν ἐν Ἐφέσῳ καὶ]

Μ(ᾶρκος) Κλαύδιος Ἀλέξανδρος ἥρως

παρόδοις χαίρειν· χαῖρε

[— a]n(nos) XXXV[—]

[— e]co publ[ico —]

[—]vacat[—]

ὁ βωμὸς καὶ ἡ σορὸς καὶ ὁ περὶ αὐτὸ τόπος ἐστὶν Α(ὔλου) Κυρειναλίου Εὐαγρίου καὶ

Αὐρ(ηλίας) Εὐτυχίδ̣ιος Εὐτυχίδος τῆς καὶ Πανχαρίου καὶ Α(ὔλου) Κυρειναλίου Ἀλεξάμδρου τοῦ καὶ

Εὐαγρίου

Μάρκῳ Κοκκηΐῳ Ἀλ[ε]-

ξάνδρῳ ἐπὶ τῆς οἰκίας

Μοσχεὶν ἰδίῳ ἀνδρὶ μνεί-

haec arca ossuare (sic)

Ser(vii) Corneli Ser(vii) [f(ilii)]

τούτου τοῦ μν[η]-

μείου τὸ δεξιὸμ μέ-

ρος ἐστὶν Κουμφουληΐ-

ου Βάσσου καὶ Εὐτυχίδος

Ἀλεξάνδρου τοῦ Δη-

μοτέλους καὶ κληρο-

[habeat sibi huius t]emporis usuras

[— D]ecimia Aucta T(ito)? A(uli)? l(iberto)? Cusinio

[—]nem 𐆖 (mille)∙ praeteriti

[hoc monumentu]m est

[— Laevi S]ecundi v(ivit)

[— Laevia]e Callityche v(ivit)

[— Laevi]ae Speratae

[— Laevi]ae Oecumenes

[Λαιουία Πα]λ̣λάς̣· ζῇ.

[— οὐκ ἐξέσται]

τεθῆναι [οὐδένα εἰς]

σω τοῦδε περιβόλου οὗ [—]

ἔξω οὐδὲν ἔξεστι ἔθι γὰρ κύ-

ριοι αὐ-

τούτου τοῦ ἡρώου εἰσερχομέ-

νων ἐν δεξιοῖς κατὰ τὸ ἥμυσυ

μέρος σὺν πᾶσι τοῖς δικαίοις αὐ-

φοῦ αὐτοῦ καὶ τέκνων αὐτῶν· ζῶσιν·

ὃ οὐκ ἐξαλλοτριωθῇ ὑπὸ οὐδενὸς

οὐδεμιᾷ παρευρέσει, ἐπὶ δώσει τῷ

coniug(i) karis-

sim[ae] v(ivus) f(ecit). ❦

καὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ❦

Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν

ἀδελφῶν αὐτοῦ· ζῶσιν.

dis manibus

T(ito) Valerio T(iti) f(ilio) Secundo militis (sic) coh-

ortis VII

praetoriae centuriae Severi.

T(itus) Valerius T(iti) filius Secundus miles

cohortis VII praetoriae, cen-

[— καὶ Φ]λ̣αουίῳ Τυράννῳ τῷ ἀνδρί·

οὐδενὶ δὲ ἐξέσται πωλῆσαι τοῦτο τὸ μνημεῖον ἢ τὰς ἐπι-

κειμένας vacat σοροὺς ἢ εἰσενεχθῆναι ἢ τεθῆναι εἰς αὐτὸ

ἢ εἰς τὰς σοροὺς βληθῆναι· ὁμοίως οὐδενὶ ἐξέσται τῶν κειμένων τινὰ

μεταθεῖναι ἢ βαστάσαι ἢ μετεπιγράψαι τι τῶν ἐπιγεγραμμένων ἢ ἕτερόν τι προσγράψαι

καὶ τῇ Ἐφεσίων γερουσίᾳ δην(άρια) μ(ύρια) ͵α͵βφʹ

ἐξουσίας οὔσης παντὶ τῷ

βουλομένῳ ἄγειν περὶ τού-

ζῶσιν· ταύτης

τῆς ἐπιγραφῆς ἐξσφρά-

γισμα ἀπετέθη εἰς τὸ

ἡ σορὸς [—] Φλαβιανῷ· [—]

ἥντινα σορὸν οὐδ[ε]ν̣[ὶ] ἔ̣ξ̣ε̣σ̣[τ]αι μετακομί[σα]ι̣ ἢ̣ π̣τ̣ῶμα ἐνβ̣[αλ]εῖν· ἐπε̣ὶ̣

ὁ τολμήσας τι τοιοῦτον ἀποτείσει τῷ ἱερωτάτῳ ταμείῳ 𐆖 ͵βφʹ· κή-

δονται δὲ τῆς σοροῦ Ἰούνιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ποτάμων καὶ κληρονόμοι

αὐτῶν· ζῶσιν· ταύτης τῆς ἐπιγραφῆς ἀντίγραφον ἀπετέθη ἰς τὸ ἐν Ἐ-

[τοῦ]το τὸ ἡρῷόν ἐστιν Τ(ίτου) Φλ(αουίου) Ἀλκιβιάδου [καὶ]

[Αἰ]λ(ίας) Κλαυδιανῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τέκνων αὐτῶν, ζῶσιν· οὐδ[ενὶ ἔξεσται

μετασαλεῦσαί τι· ἐπεὶ ὁ παρὰ ταῦτα ποιήσας τι εἰσοίσει εἰς τὸ ἱερώτατον ταμεῖον [𐆖 —ʹ —]

T(ito) Flavio T(iti) f(ilio) Qui(rina) Marcello

filio vacat fecit.

ἀπελευθέρου Ζωσίμου ❦̣

εἰσερχομέν[οις ἐν δε]-

[ξιᾶ]ι τῆς ἐξέδρας καὶ τοῦ

πε[ριβ]όλου καὶ πρὸ τῆ[ς]

Τατιανοῦ αὐτῆς· ζῶ(σιν·)

εἴ τις ἐξαλλοτριώ-

σει, δώσει τῷ φίσκῳ

ὁ περὶ αὐτόν ἐστιν Πομπείας Διογενίας

καὶ Μάρκου Σερβιλίου Ἀλεξάνδρου καὶ τέκν(ων) αὐτῶν· ζῶσιν.

καὶ Οὐλπίας Νείκης γυναικὸς αὐτοῦ· ζῇ·

εἰς τὴν ἑτέρῳ οὐδενὶ ἐξέσται βληθῆναι· ἐὰν δέ τις ἕτερον βάλῃ πτῶμα,

ἢ γράμμα ἐκκόψῃ, ἢ πωλήσῃ, μὴ ἐνπλήσθοιτο μήτε βίου μήτε τέκ-

XXIII mens(es) V dies XI·

monumentum fecit

Flavia Marcellina

ἐστιν Πτο[λε]-

[μ]α̣ίου τοῦ [Ἀλε]-

[ξάν]δ̣ρου Ἀλε[ξάν]-

[δρου —]

τούτου τ[οῦ μνημείου τὸ δε]-

ξιὸν [μέρος ἐστὶν]

Ῥουτ[ειλίας Πε]-

Σεπτικία Κοΐντου θυγάτηρ Κόγνιτα —— γ[αμηθεῖσα]

Μ(άρκῳ) Κυεινκτίῳ Λαίτῳ καὶ γεννησάσα ἐξ αὐτοῦ τ[έκνα τρία.]

[τὸ ἡρῶόν ἐστιν Σε]ξτιλίου Βάσσου

[καὶ — ]ης τῆς καλ̣δ̣-

[— Σ]εξτιλίου

[—]ου καὶ Γαΐου

[Σεξτιλίου —]λα Βάσσου

[τ]ῷ καταστρώματι· οἱ αὐτοὶ δὲ ἐπο[ίη]-

[σα]ν καὶ ἐν τῷ σταδίῳ ἐν δεξιᾷ βʹ σ[ε]-

[λί]δες σὺν τῷ κατακερκίζοντι τοί[χῳ]

[τ]ῷ λευκολίθῳ καὶ τῇ ἐξέδρᾳ τῇ πρὸ τοῦ

ἔργου αὐτῶν· καθιέρωσαν δὲ καὶ τῇ βουλ[ῇ]

τειμῶν αὐτῶν διανομὴν καὶ ἐ[πὶ τοῦ]

[μ]νήματος αὐτοῦ ἐξ ἑτέρου χρήμ[ατος κλῆ]-

[ρον] καθιέρωσαν αὐτοῖς· ἀνέθηκαν [δὲ]

λίου Τιτιανοῦ καὶ Συτυλίας Τι-

τιανῆς· ζῶσιν· ὃ οὐκ ἐξέ-

ται πραθῆναι ὑπὸ οὐδενός,

Τίτος Φλάβιος Κόσμος

ἐξεχώρησα τόπον

μνημίου πρὸς τὸ ἀ-

ἀπελευθέρων αὐτῶν καὶ

τῶν Πρείμας Ἀλεξᾶ ∙ ἀπε-

——λευθέρων ——.

Θερσινόη παρὰ Μακεδο-

νίου καδεδεδέξατο καδεδέξατο

χρέος.

χάριν καὶ αὐτῇ· ζῇ·

ἐξὸν δὲ μηδενὶ

εἶναι ἄλλῳ [κηδευθῆ]ναι

ζῶσιν·

τούτου ἐξφράγισμα ἀπετέθη

εἰς τὸ ἀρχεῖον.

Dis Man(ibus)· Zosimo Zosimus et

Chrysis fecerunt filio karissimo.

[τούτου] τοῦ μν̣[ημείου τὸ δεξιὸν? μέ]-

[ρος ἐσ]τὶν Ἐλπιδ[—]

[—issa]e virgini fil[iae —]

[— pater tab]ularius sacr[arum pecuniarum —]

[—ί]σσῃ παρ[θένῳ θυγατρὶ —]

[—]ου∙ ἡ δἑ

[ἐν δεξ— ἐστι]ν∙ Φλαβ(ίου)∙ Στα-

[—]ίου∙ ἡ δὲ ἐν ἀρισ-

[τούτου τοῦ μνημε]-

ί̣ο̣υ̣ [τὸ δεξιὸν μέρος]

ἐστίν̣ [—]

[— γ]υναικὶ

[—]ος Σεξτ[—]

[νων αὐτῶν· ζ]ῶσιν· μηδενὸς

[ἔχοντος ἐξο]υσίαν ἀπαλλοτρι-

[ῶσαι τὸ μνη]μεῖον, ἐπεὶ ὁ ἀπαλ-

[των τῶν ἀπε]λευθέρων ἡ-

[μῶν ἐξουσίαν τε]θῆναι ἐν τῷ

[μνημεί]ῳ.

mil(itavit) an[nis —ʹ —]

C(aius) Lurius [— f(ecit).]

collibe[rto suo]

fec[it.]

ν μν[ί]ας χάριν·

μηδένα ἐξὸν

εἶναι βληθῆναι·

τοῦτο τὸ ἡρῶον ἐξεχώρησεν Ἰούλ(ιος)

Διονύσιος νομικὸς τοῖς ἀπελευθέ-

[․․] ἡρώου οὐδε[νὶ] ἐ[ξουσία πλὴν]

τῶ̣ν ἐπιγεγραμμένων [—]

[της] τῆς ἐ̣π̣ι̣γ̣ραφῆ̣ς τ[ὸ] ἀντ[ίγραφον —]

[ἀπόκειται] εἰς τὸ ἀρχεῖον· [ἐξέστω δὲ καὶ]

θυγατρὶ Φιλ̣[ιππ]ι̣ανῇ τῇ [—]

[— τὰς πυ]ρ̣ίας καὶ τὴν ὑπερῶον δίαιταν πᾶσαν καὶ

[— οὐκ ἐξέσ]ται̣ δὲ ἑτέ[ρ]ῳ εἰς τὴν σορὸν βληθῆναι ἢ ἐμοὶ

[καὶ — τοῦτ]ο̣ τὸ ὑ̣π̣[ό]μνημα κληρονόμοις εἰς ἔκπρα-

[— χρ]ησίμοις π̣[—]

[οὐδ]ε̣νὶ ἐξξέσται β[ληθῆναι πλὴν —]

[—ο]ι Ἐφέσιοι πρεσβυτέρων [—]

[—]τερω ἐξέσται βληθῆναι ἠ μὴ αὐτοῖς τοῖς ․[—]

[— δε]-

ξαμένῳ κ̣[—]

ὑπάρξει γε․[— ἀπὸ δὲ τοῦ]

[οὐκ ἐξέσται ἕ]τερόν τινα θεῖναι πλὴν τῶν προγεγραμμέ[νων —]

[—]σθαι καθ’ ἣν δ[—]

[—] ἔξεσται.

[— οὐ]δενὶ δὲ ἐξὸν εἶναι [τ]ῇδε ἐπιγραφῖ μηδὲ ἐπ̣ι̣ε̣κόπτιν ἢ παραχωρεῖν ἑτέρῳ τινὶ

[ἢ ἀ]παλλοτριοῖν, ἐπὶ δώση ἰς τὸν φίσκον 𐆖 φʹ.

[κήδεται — γυ]νὴ Βαχίου· ἧς

[σοροῦ οὐκ ἔξεστιν —]

τοῦ ἡρώου [τούτου τὸ ἥμισυ τὸ]

ἐν δεξι[ᾷ ἐστὶν —]

․c.4․[—]

[—]αιτήσεις· τὸ πρα-

[— ἐξ]ουσίας? τῆς ἡμε-

[τέρας —]ς πάντων οὖν τῶ(ν)

esse etsi ex aliis [—]

quae recenti[—]

[․․․]entissi[m—]

e(xemplum) s(acrarum) l(itterarum).

habet hoc eximium spectatis ac devotis viris virtus innata, ut, cum

principis sui ac rei publicae secundis invigilat in augmentis gloriari,

vitae ipsius damna conpenset adque hoc sibi ad famam quaesisse videatur,

rasse. quorum omnium, si quisquam oculis nostris ac mentebus inhae-

rescit, quorum magnam copiam felicitas saeculi nostri sortita est,

Ρhilippum parentem amicumque nostrum eximium recte praedicaverim

virum, cuius in dies singulos vigiliae dispositionesque, quibus ipsius imperii

viro quam quod salutem suam semper posthabuit praemiis commodis, hanc

speciatim gloriam sibi deputans, si nobis serviret periculis suis? singula

eius enumerare non opus est, cuius aetatis nullus dies non officiis devotionis

[․․․․․․․․․․c.25․․․․․․․․․․․] rei publicae utilitate sentire credatur

[․․8-10․․․] ẹt de nostri imperii securitate cogitare adque ideo amoris

[nostri ves]citur gloria nec debilitatem corporis sentit, qua maxime

[․․6-8․․] devotionis officiis gloriatur; animi servitị[o] coepit

[t]ri commodis se probaverit natum. ergo qui tantis eius inlustribus meritis

[r]espondere nitimur, cum placemus et decet tanti viri in opimis urbibus

[mo]numenta devotionis extare, Marine carissime ac iucundissime,

statuas inauratas eidem locari decernimus. efficacia sinceritatis tuae,

[qui p]opulorum omnium diversarumque nationum ore celebratur,

[λόγος τε κ]αὶ βροντῆς υἱὸς εἰκότως ἐκλήθη ὡς

[οὐδὲν ἀνθ]ρώπινον φθεγγόμενος, ἀλλ’ ἐξ οὐρανοῦ

[ἡμῖν τὰ μ]υστικώ̣τ̣α̣τ̣α τῶν δογμάτων ἀναφαίνων

[τῆς τειμῆς αὐτοῦ, ὥστ]ε καὶ πρὸς τὴν ἁγίαν τε καὶ

[ἐξ ἁγ(ίου) πνεύματος αὐτ]οῦ κυρίως μητέρα τὸν θ(εὸ)ν

[ἀποφαίνειν, τὸν ἁγιώ]τ(ατον) ἀπόστολον εἶναι τῆς

[ρὶ τῆς ὁσιό]τητος οὐδὲ τῆς ἱερωσύνης ἂ[ν ἁμιλλη]-

[θείη, ἀλλ]ὰ τῶν ἀποστόλων τε καὶ μαθ[ητῶν τὴν ἐξαί]-

[ρετον δόξ]αν οὐδὲ αὐτὸς ἀποδέξοιτο, Σμ̣[υρναῖοι —]

[— τ]ῷ καθ’ ὑμᾶς ἀποστολικῷ Τει[μοθέῳ —]

[περιβάλ]λ̣ειν ἐπιχειροῖεν [—]

[—] ἐξ οὗ καὶ αυ[—]

[—] ἀριθμηθῆναι [—]

[διαφ]υλάττεσθαι διὰ παντὸς ὀφε[ιλόντων καὶ μηδεμίαν ἐκεῖ]

[καθί]στασθαι καινοτομίαν. ἀνάγ[κη οὖν τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν δέ]-

[ξασθ]αι τὰ ὀφείλοντα παρά τε τῆς σ[ῆς ὁσιότητος καὶ ἑκάσ]-

[του τ]ὴν αὐτῆς ἱερωσύν[ην κατέχοντος, τὸν δὲ σεβάσμιον τοῦ ἁ]-

[τ]α ὑμῖν πρατ[τ—]

τοῖς ἐξ ὑμῶν̣ [—]

γὰρ εἰς ἑαυτ[ὸν — ἀνθυπ]-

effecto[ri? —]

Septembr[—]

[—]․λλει․[—]

[—] ἀποδεξομ̣[—]

[—] εὐμενὴς αὐτο[—]

ἐθεήθην σου σκυλῆναι πρός με καὶ τὸ πάθος, ὃ ἔχω, θεραπεῦσαι· ἤκουστέ μοι γά[ρ, ὅ]τι οἱ Ἰουδε͂οι καταγογγύζουσίν σου καὶ βούλονται κακῶσέ σαι· πόλις δέ μ[οί]

ἐστιν μικροτάτη καὶ σεμνή, ἥτις ἐξαρκεῖ ἀμφοτέροις.

τὰ ἀντιγραφέντα παρὰ τοῦ δεσπότου διὰ Ἀνανίου ταχοδρόμου.

τὰ πάντα ἀναλημφθῆναι πρὸς τὸν ἀποστίλαντά με· καὶ ἐπιδὰν ἀναλημφθῶ, ἀποστέλλω τινὰ τῶν μαθητῶν μου, ὅστις εἰάσεταί σου

τὸ πάθος καὶ ζωήν σοι παράσχῃ καὶ τοῖς σὺν σοὶ πᾶσιν καὶ τῇ πόλι τῇ σῇ πρὸς τὸ μηδένα τῶν ἐχθρῶν τῶν σῶν ἐξουσίαν ταύτης ἔχιν ἢ σχῖν ποτέ.

Ἰωάννου τοῦ [θεο]λόγου καὶ εὐ[αγγ]ελιστοῦ·

ἐξ ὧν ἀνάγκη(ν) [․c.4․]ων πάντω[ν ․․․]όησεν

ταῖς ἄλλαις δύ[αις κ]αὶ ζημίαις [․․․]τροις καὶ

τῆς ζώνης τῆς στρα[τιωτικῆς? —]

γυμνωθῆναι δε̣ξ[ιᾶς? —]

τὸ κομμωνιτώριο[ν —]

ἐνόχους δὲ καθεστῶτας [—]

ἐπ’ αὐτοῖς προελθεῖν ἐπεξε[λθ—]

ο̣ι̣σ̣ι̣[․․5․․] γ[ὰ]ρ ἕ̣ν̣ε̣κ̣εν ἐξε[—]

[—]τος ψηφισ[θ—]

καθ[εσ]τῶσα κατὰ [—]

του․[․]․γε ἐφεξῆς [—]

μ[․․]․ν μέν ελα․[—]

[ci]vitatem [—]

[—] effectui [—]

[—]m ad auxilium [—]

[partibu]s habita aestimatione concensimus, capere quidem urbẹs singulas beneficii nostri uberem fructum et pro [temporum r]efers felicit[ate n]os[tro]ṛum a foedo

[recenti]um squalore ruinarum in antiquam sui faciem nova reparatione consurgere, verum non integram graṭ[iam con]cessi ad urbes singulas beneficii

[perv]enire, siquidem, dum pro partibus praestitis reditus civitatibus potius q[ua]m ipsi cum reditibus fundi fuerint restitu[end]i et ministrandi, idem reditus ab acto[ri]bus

[c]essa cum eo fundo, quem Leucem nomine nostra iam liberalitate detentat, tradi centum iuga promulgata sanctione mandavimus, ut eius exemplo, quid adhoc

ista in reparandis moenibus profecerit, intuentis, an reliquis praestandum sit similia, decernamus. hanc sane quia rationẹ plenissima, quod intra Αsiam rei publicae

iug̣a esse videantur cuiusque qualitatis quantumve annua praestatione dependant, mansuetudo nostra instructa [c]ognovit, offerendam experientiae tu[ae]

adque idonea iuga, quae praeter VIII solidorum ad fixum semel canonem trea milia extrinsicus solidorum annua praestare referuntur, sed et septingenta tr[ia]

etiam defecta ac sterilia iuga, quae per illa, quae idonea diximus, sustinentur, suscipere propria praestatione non abnuvis, petitis maiestas nostra consen[tiat,]

scilicet u[t] arbitrio tuo per curias singulas omni iugatione dispersa, retracto eo redituum modo, quem unicuique civitatum propria largitione concen[simus,]

[ant, qua rat]ịone possideant et quantum per iuga singula rei privatae nostrae annua praestatione dependant, qui etiam opimi adque utiles fundi

[fis]co gr[ati si]ngulis quibusque potentissimis fuerint elocati et qui contra infecundi ac steriles in damnum rei nostrae paenes actores

f̣uerint d[erelicti,] scilicet ut omni per idoneos ratione discussa ac confectis quam diligentissime brevibus mansuetudini nostrae veri

fidem nunties, uṭ [inst]ructi super omnibus amplissimum efficacis industriae praestantiae tuae testimonium deferamus.

[dd]d(omini) nnn(ostri) Auggg(usti) Valentinianus, Valens, Gratianus. [hab(e),] Feste [car(issime) n]ob(is).

honorem Αsiae ac totius provinci[a]e dignitatem, quae ex iudicantis pendebat arbitrio, [exe]mplo Illyri[c]i a[d]que Italarum urbium recte perspexi[mus]

esse firmatum. nec enim utile videbatur, uṭ [po]npa conventus publici unius arbitrio gereretur, qu[a]m consuet[u]dinis instaurata deberet solemnitas

exhibere. ex sententia denique factum est, quod divisis officiis per quattuor civitates, quae metropolis apu[d] Asiam nominantur, lustralis cernitur edi[tio]

constituta, ut, dum a singulis ex[h]ịbitio postulatur, non desit provinciae coronatus nec gravis cuiquam erogatio sit futura, cum servatis vicibis qu[in]-

to anno civitas praebeat editorem. nam et iḷ[lu]d quoque libenter admisimus, quod in minoribus mụnicipiis generatis, quos popularis animi gloria maior

attollit, facultatem tribui edendi mun[er]is postulasti, videlicet ut in metropoli Εfesena a[lia] e civitate asiarchae sive alytarchae procedant ạc̣ s[ic]

officiis melioribus nobilitate contend[an]t. unde qui desideriis sub seculi nostri felicitate ferv[entib]us gaudiorum debeamus f[om]enṭa [p]raesṭare, c[ele]-

brandae edịṭionis dedimus potestat[e]m, adversum id solum voluntatem contrariam re[feren]tes, ne suae civitatis obliti eịus, in qua edideriṇ[t]

munera, cu[ria]e socientur, Feste karịssime ac iucundissime. laudata ergo experientia tua n[os]ṭri potius praecepta sequatur arbitrii, ut omn[es,]

qui ad hos h[on]ores transire festinant, c[u]nctas primitus civitatis suae restituant functiones, u[t p]eractis curiae muneribus a[d h]onorem totiu[s]

alteros deserant substitutos. ceterum nequaquam ad commodum credimus esse iustitiae, ut expensis rebus suis laboribusque transactis

veluti novus tiro ad curiam transeat alienam, cum rectius honoribus fultus in sua debeat vivere civitate.

τὴν τειμὴν τῆς Ἀσίας καὶ ὅλης τῆς ἐπαρχίας τὸ ἀξίωμα, ὅπερ καὶ ἐκ τῆς ἐπικρίσεως ἤρτητο τοῦ ἄρχοντος, ἐξ ὑποδίγματος τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ τῶν [τ]ῆς Ἰταλίας

πόλεων ὀρθῶς λείαν κατενοήσαμεν διακεκρίσθαι· οὔτε γὰρ λυσιτελὲς ἐνομίζετο τὴν πομπὴν τῆς συνόδου τῆς δημοσίας ἑνὸς γνώμῃ πράτ[τε]σθαι,

τῶν χρόνων ἑκάστῃ τῶν μητροπόλεων μετὰ πενταετῆ τὸν χρόνον δίδωσι τὸν λιτουργή[σ]οντα. καίτοι ἡδέως προσηκάμεθα, ἐπίπερ τοὺς τε-

χθέντας ἐν ταῖς μικραῖς πόλεσιν, ἐπὰν δημοτικωτέρας γενάμενοι ψυχῆς τὸν ἔπαινον τὸν ἐκ τοῦ δήμου φαντάζωντε, ἐξουσίαν αὐτοῖς

παρέχεσθαι τοῦ ἐν τῇ Ἐφεσίων μητροπόλει μόνῃ τὴν ἀσιαρχίαν ἢ τὴν ἀλυταρχίαν αὐτὸν ἀνύειν καὶ τοῖς καθήκουσιν τοῖς καλλίοσιν ἐκ τῆς ἐπιφανοῦς