Funerary epigram of Didymos.  Funerary house no. 3; inscription in red paint on stucco.
[ ] Egypt — Hermoupolis Magna (El Ashmūnein) — Tuna el-Gebel — 2nd c. AD — SB 5,1 (1934) 7542 — SEG 8.475 — E. Bernand, Inscr. métriques (1969) 109, 21
1 [– ⏓⏓ – ⏓⏓ – ⏑ σὺ]ν υἱάσ[ιν] ἀμφοτέροισι·
καὶ σύ, πάτ[ερ, ⏓⏓ – ⏓⏓]ΥΝ, ἀλλ’ [ἐν] νεκύεσσιν·
ἡμεῖς [․․․․․με]<σθ>α. ΗϹ̣Ε̣ΝΗϹ . μέν{η}οντε̣ς {²⁶μένοντες}²⁶
καὶ π[άντες(?) τρεπ]όμεσθα πρὸς ὑμᾶς οὐκέ[τ’ ἐ]όντας
5 ἤδη̣ [κα]θ̣υ̣[σία]ς τε καλὰς π̣οιοῦμεν παρ’ ὑμῖν.
αὐτὰρ ἐγὼ[ν] ἔγραψα καὶ {ε} ἴασα, ὄφρα ἴδοιτε,
υἱὸς Φανίου τε καὶ Ἑρμίου κασιγνήτοιο.
τούτων ἀλλ’ ἐρέω ὀνόματ’ ἐμοῦ τε καὶ αὐτοῦ·
διώνυμ̣οι γὰρ ἦσαν ἐν ἀνδράσιν ἀμφότεροί περ,
10 Εὐ̣δ̣[α]ί̣μ̣ων Τ․․․․Γ̣ΗΡ σὺν κασιγν{ω}ήτωι {²⁶κασιγνήτωι}²⁶ Μενελάωι.
#⁷[․․․․․ δι]ώ̣νυμ[ός εἰμ]ι ὁμοιάζω τε γονεῦσιν·
․․․․․ΑΙ Δίδυμ̣ος ἐν ἀνθρώποις, καλέομαι γὰρ
[καὶ — — —]․ΩΝ· ἀλλὰ ἐπὶ προθύροισιν ἔγραψα.
Search Help
Contact Us