Funerary epigram for Baiboule. Large plaque of white marble, broken on the right.
[ ]
Italia — Roma — ca. 200-250 AD — RAC 48 (1972) 230-231 — SEG 43.668bis — RAC 75 (1999) 626-635
See also:
| 1 | τίς μοι φησὶ ἐν τὴν ὠκύμορ[ον — — — — — — — — —] |
| νόσον τίς ἡ τοσαύτη τῶν φθόνων α[— — — — — — —] | |
| τίσι οὐ σιγᾷ οὐδ’ ἂν ἀποκρύπτεται ἐπὶ τ̣[ύμβου(?) — —] | |
| δῖον πένθος ποῖος ὁ τῶν ἐν ἡμῖν πιστ[ῶν — — — — —] | |
| 5 | ψαίται ποῦ τὸ καλὸν ἐκῖνο καὶ σεμ{μ}νοπρε[πὴς {²⁶σεμνοπρεπὴς}²⁶ — —] |
| καὶ τῷ φῇς ἄτη ἥτις τὴν χορίαν θεασαμ[ένη — — —] | |
| σὺν αὐταῖς τὸ μέλος τὸ γαμήλιον λαίῃ Βαιβούλ[η — —] | |
| παρθενικὴ ἀναπαυσαμένη προ ϛʹ καλ(ανδῶν) [— —] |