[ ]
Lycia, E. — Olympos — Rom. Imp. period
I.1 | Αὐρήλιος Πίγρης γʹ |
τοῦ Τελεσφόρου | |
Ὀλυμπηνὸς κα- | |
τεσκεύα%⁸¹- | |
5 | σα ἑαυτῷ κ%⁸¹?αὶ |
γυναικί μου Αὐρ%⁸¹?ηλίᾳ Θεο- | |
δότῃ Δίου | |
II.8 | Ὀλυμπηνῇ καὶ vacat |
τέκνοις ἡμῶν Αὐρηλίοις | |
10 | Ἐντείμῳ καὶ Νεικοστρά- |
τῳ καὶ Ἡφαιστίῳ vacat | |
καὶ τῇ ἐσομένῃ | |
ἑκάστου γυναικὶ καὶ | |
τοῖς ἐξ αὐτῶν τέ%⁸¹- | |
15 | κνοις καὶ ἐγγόνοις, |
ἐξ ὧν εἰ ἄῤῥενες γέ- | |
νων%⁸¹?ται, καὶ τῇ | |
ἐσομένῃ ἑκάστου | |
γυ%⁸¹?ναικί, εἰ δὲ {θη} | |
III/IV.20 | θήλειαι γένω|νται, καὶ τῷ ἐσο- |
μένῳ ἑκάσ|της ἀνδρὶ καὶ εἴ τι- | |
νι ἐνγράφως | ἐπιτρέψω ∙ εἰ δέ τις | |
τολμήσῃ βιάσ|ασ%⁸⁰?θαι καὶ κηδεύσῃ | |
τινά, δώσει τῷ | ἱερωτάτῳ φίσκῳ | |
25 | 𐆖 ͵ε καὶ τῇ πα|τρίδι μου ἄλλα 𐆖 ͵ε, |
ὁ δὲ ἐλένξας | ἀμφοτέρων τὸ τρί- | |
τον λαβέτω. | |
V/VI.1 | ἅπαντα πράξις εὐτυχῶς· θεὸς λέγει. |
βοηθὸν ἕξις μετὰ Τύχης τὸν Πύθιον. | |
γῆ σοι τέλειον καρπὸν ἀποδώσι πόνων. | |
δύναμις ἄκαιρος ἐν νόμοισιν ἀσθενές. | |
5 | ἐρᾶς δικαίων ἐγ γάμων ἰδεῖν σποράν. |
ζάλην μεγίστην φεῦγε, μή τι καὶ βλαβῇς. | |
ἥλιος ὁρᾷ σε λαμπρός, ὃς τὰ πάντα ὁρᾷ. | |
θεοὺς ἀρωγοὺς τῆς ὁδοῦ ταύτης ἔχεις. | |
ἱδρῶτές εἰσιν· πλὴν ἁπάντων περιέσῃ. | |
10 | κύμασι μάχεσθαι χαλεπόν· ἀνάμεινον | βραχύ. |
λόγος διελθὼν πάντα σημαίνει καλῶς. | |
μοχθεῖν ἀνάνκη· μεταβολὴ δ’ ἔσται καλή. | |
νεικηφόρον δώρημα τὸν χρησμὸν στέφ|ει̣. | |
ξηρῶν ἀπὸ κλάδων καρπὸν οὐκ ἔσται λαβε̣[ῖ]|ν. | |
15 | οὐκ ἔστι μὴ σπείραντα θερίσαι κάρπιμα. |
πολλοὺς ἀγῶνας διανύσας λήψῃ στέφος. | |
ῥᾶον διάξις ἔτι βραχὺν μείνας χρόνον. | |
σαφῶς ὁ Φοῖβος ἐννέπει· μεῖνον, φίλε. | |
τῶν νῦν παρουσῶν συμφορῶν ἕξις λύσ|ιν. | |
20 | ὑπόσχεσιν τὸ πρᾶγμα γενναίαν ἔχει. |
φαύλως τι πράξας μετὰ χρόνον μέμ|ψῃ θεοῖς. | |
χρυσοῦν ποιήσεις χρησμὸν ἐπιτυ|χών, φίλε. | |
ψῆφον δικαίαν τήνδε παρὰ θεῶν | ἔχεις. | |
ὠμὴν ὀπώραν ἢν λάβῃς, οὐ χρήσιμ|ον. |