| 1 | εἰ βούλει γνῶνε, <τί τὸ> σκῆ<πτ>[ρο]ν̣ καὶ τί καλαῦροψ |
| ἐνθάδ’ ἐντετύπαστε, [— — — —] καὶ τάδε γνώση. | |
| τὸ σκῆπτρον Ἑρμοῦ Προκα̣θ̣[ηγέτ]ου ἐστὶ πορεῖον· | |
| τούτ<ω> γὰρ κατάγει ψυχὰς μ̣ε̣ρόπων ὑπὸ γαῖαν. | |
| 5 | οὕτ<ω>ς δ’ ἔστ<ω> καλαῦροψ βροτ[ῶ]ν μείμημα τελε[υτῆς]. |
| μηδὲν ἄγαν φρονέειν· πά̣[ντων] βίος κάμπτει [ἐν ἄκρω]· | |
| τοὔν̣εκ̣α δὶ παίζ̣ε[ι]ν, [πίνειν, π]λησθ<ῆν>αι ἐδωδῆς. | |
| στῆσε δὲ τὴν δρ[οίτην αὑτῶ τε φίλη τε γυναικὶ] | |
| Μορσιανὸς Ἑρμα[— —ου, μυστῶν ἀγὸς ὢν {²⁷μύστης ἅμ’ ἐὼν}²⁷ εὐπειθής {²⁷ὅσον ἔζη}²⁷], | |
| 10 | καὶ Βάγχου τελ[ετῶν καὶ Ἑρμείαο ἄνακτος]. |
| — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — |
TAM III,1
922