[ ]
Nub. — Paris, Louvre — after 644 AD
| ☩ | |
| 1 | εν ονοματι του Π(ατ)ρ(ο)ς κ(αι) του Υ(ιο)υ κ(αι) του |
| Αγιου Πν(ευμ)α(τος)· αμην. ο θ(εο)ς τον πν(ευμ)ατον | |
| κ(αι) πασας σαρκος ο των θανατον κα- | |
| ταργησας κ(αι) τον Αδιν καταπατησας | |
| 5 | κ(αι) ζωην τω κοσμον χαρισαμενος, ανα- |
| παυσον την ψυχην μου την δ(ουλην) παπα Σινε- | |
| θη Τοσσινε εν κολποις Αβρααμ κ(αι) Ισακ | |
| κ(αι) Ιακκωβ εν τωπω φωτινων, εν τω- | |
| πω αναψεξεως, ενθα απεδρα ωδυνη | |
| 10 | κ(αι) λυπη κ(αι) στεναγμος. παν αμαρτιμα |
| παρ’ αυτων προχθον λογω εργω η κα- | |
| τα διανοιας ως αγατος κ(αι) φιλαν(θρωπ)ος συ- | |
| χρησος, οτι ουκ εστιν ανθρωποις ως ζησε- | |
| ται κ(αι) ουκ αμαρτιας· συ γαρ μονος θ(εο)ς | |
| 15 | κ(αι) πασις αμαρτιας εκτους υπαρχεις, |
| κ(αι) δικ(αι)ω<συ>νη σου δικ(αι)οσυνη εις τον αιω- | |
| να, Κ(υρι)ε, ο λωγου σου η αληθεια· συ γαρ ει ανα- | |
| παυσεον την ψυχην την δ(ουλην) παπα Σινε- | |
| θη Τοσσινε και η αναστασις και σοι την | |
| 20 | δοξα αναμελπωμεν τω Π(ατ)ρι κ(αι) του Υ(ιο)υ |
| κ(αι) του Αγιου Πν(ευμ)α(τος)· αμην. απο μαρτ(υρων) | |
| Θξʹ, σελλενι ιθʹ Χοι(α)κ. σ̣[ω]τ(ε)ρ, αναπαυσω̣(ν) | |
| [και τον] γραφον<τ>α. |