[ ]
Nub. — Talmis (Kalabsha) — end 1st-3rd c. AD
| 1 | {²acrostich, ll. 1-22:}² Μάξιμος δεκουρίων ἔγραψα. |
| 1 | μακάριον ὅτ’ ἔβην ἠρεμίης τόπον ἐσαθρῆσαι, |
| ἀέρι τὸ ποθεινὸν ψυχῆς πνεῦμ’ ἐπανεῖναι, | |
| ξένα μοι βιοτὴ περὶ φρένα πάντοθεν ἐδονεῖτο, | |
| ἵστορα κακίης ἐμαυτὸν οὐκ ἔχων ἔλεγχον, | |
| 5 | μύστην τότε κίκλησκε φύσις πόνον γεωργεῖν· |
| ὁ σοφὸς τότ’ ἐγὼ ποικίλον ἥρμοζον ἀοιδήν, | |
| σεμνὸν ἀπὸ θεῶν κωτίλον ἐπιτυχὼν νόημα. | |
| δῆλον ὅτε θεοῖς ἀρεστὸν ἠργάζετο Μοῦσα, | |
| Ἑλίκωνι χλοῆς ἄνθεμον ἀπετίναξα κῶμον· | |
| 10 | καὶ τότε μέ τις ὕπνου μυχὸς ἠρέθισε φέρεσθαι, |
| ὀλίγον ἐπίφοβον φαντασίης ὄναρ τραπῆναι· | |
| ὕπνος δέ με λέ<ξ>ας ταχὺν ἀπεκόμισε φί[λην γ]ῆν· | |
| ῥείθροις ἐδόκουν γὰρ ποταμοῦ σῶμα ἀπο[λο]ύειν, | |
| ἱκανοῖς ἀπὸ Νίλου γλυκεροῦ ὕδασι προσ[η]νῶς· | |
| 15 | ᾠόμην δὲ σεμνὴν Μουσῶν Καλλιέπειαν |
| νυ̣[μ]φαῖς ἅμα πάσαις μέσ<σ>ην κῶμον ἀείδειν· | |
| Ἑλλάδος τι κἀγὼ βραχὺ λείψανον νομίζων, | |
| γραπτὸν ἀπὸ σοφῆς ἔπνευσα ψυχῆς μου νόημα· | |
| ῥάβδῳ δέ τις οἷα κατὰ μέλος δέμας δονηθ̣είς, | |
| 20 | ἀρμογὴν μέλει συνεργὸν ἐπεκάλουν χαράττειν̣, |
| ψόγον ἀλλοτρίοις ἤθεσιν ἀπολιπὼν ἄδηλον. | |
| ἀρχὴ δέ μ’ ἔκλῃζεν τὸ σοφὸν πόημα λέξαι· | |
| λαμπρὸς τότε Μάνδουλις ἔβη μέγας ἀπ’ Ὀλύμπου, | |
| θέλγων βαρβαρικὴν λέξιν ἀπ’ Αἰθιόπων, | |
| 25 | καὶ γλυκερὴν ἔσπευσεν ἐφ’ Ἑλλάδα μοῦσαν ἀεῖσαι, |
| λαμπρὰ παρεῖα φέρων καὶ δεξιὸς Ἴσιδι βαίνων, | |
| Ῥωμαίων μεγέθει δόξαν ἀγαλλόμενος, | |
| μαντικὰ πυθιόων ἅτε δὴ θεὸς Οὐλύμποιο· | |
| ὡς βίος ἀνθρώποις προορώμενος ἐξέθεν αὐχεῖ, | |
| 30 | ὡς ἦμαρ καὶ νύξ σε σέβει, ὧραι δ’ ἅμα πᾶσαι, |
| καὶ καλέουσί σε Βρειθ καὶ Μάνδουλιν συνομαίμους, | |
| ἄστρα θεῶν ἐπ̣ίσημα κατ’ οὐρανὸν ἀντέλλοντα. | |
| καὶ τάδε σοι στείχοντα χαράσσειν μ’ αὐτὸς ἔλεξας | |
| καὶ σοφὰ γράμματα πᾶσιν ἀθωπεύτως ἐσορᾶσθαι. | |
| 35 | — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — |
| [εἴκοσι] καὶ δυσ̣ὶ̣ τοῖς πρώτοις γράμμασι πειθόμενος. |