Θεόδωρος Μάσωνος. Ἀπολλώνιος Θεοφίλου Πιτυρᾶ. Ζεύξιος Ἀπελλίδου Μυρῆδος. Ἰόλλας Ἱκεσίου. Ζεύξιος γʹ Γαίου. Εὐτύχης Διδύμου. Μένανδρος Εὐξενίωνος. Γλύκων Εὐτύχου Μόνγος.

[ἐπ]ειδὴ ἐποίησαν παννυχίδα τῷ Διῒ ἡμέρας ηʹ καὶ ἤλιψαν ἡμέρας ηʹ.

κνων τὴν στοὰν ἐκ

τῶν ἰδίων ἐποίησε.

Λητῷ ὅτι ἐξ ἀδυνά-

των δυνατὰ πυεῖ ποιεῖ.

κὲ κολαθὶς ΑΙΙΤΟΝΓΛΟΥΟΡΟ-

Λητῷ, ὅτι ἐξ ἀδυνά-

των δυνατὰ πυεῖ ποιεῖ,

κὲ κολα̣θ̣ῖσ̣α ἰς̣ τὸν γλουθ̣ρὸ-

μίᾳ Παπίου Δημητρίου Παπίου θυγα-

τρὶ ἰδίᾳ ἐποίησεν

ἐκ τῶν ἰδίων μνή-

τ̣[α]ς τοὺς ἐμοὶ

ἀντία ποιοῦν-

τας μετὰ τῶν

δο[τ]ο[ς υἱὸς ἱερεῖς ἐξ]

ἱερέων [ἐποίησαν]

τὰς ἱερ[ὰς ἑορτὰς ἡ]-

δῆμος, τὴν ἀνάστα-

σιν ποιησαμένης

Ἀντωνίας Ἀρίστης Ἀλ-

τελέσαντα τῇ πατρίδι,

ποιησαμένων τὴν ἀνά[σ]-

τασιν τοῦ ἀνδριάντος

μνήμης χάριν

ἐποίησεν.

Ἀλέξανδρος Ἀλεξά[νδρου τ]οῦ Θεο-

γένους [ἐποί]ησεν ἐν τόπῳ ἰδίῳ ἐκ [τ]ῶν ἰδίων τὸ σύνκρουσ[τ]ον σὺν τῷ βωμῷ,

ἑαυτῷ κὲ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ Τατίᾳ κὲ τέκνῳ γνησίῳ· εἰ δέ τις ἀ[ν]τιπο[ιήσε]ι

ἢ ἐπικωλύσει ἢ ἕτε[ρ]όν τινα θήσει, θήσει [ε]ἰς τὸν φίσκον τῶν κυρίω[ν]

τοῖς ζῶν-

τες ἐπόϊσα[ν] ἐποίησαν

κὲ Θεαγένῃ

Ἀνδρόν[εικος ἐποί]ησεν τὸ [ἡρῷον ζῶν] φρονῶν ἑ[αυτῷ καὶ τῷ] πατρὶ Γαί[ῳ].

ἐὰν [δέ τ]ις ἐ[πιχειρή]-

[σηι πα]ρὰ ταῦ[τα ποι]-

ῆσα[ι, θ]ήσει [εἰς τὸν]

— — — — — —

— — — ποιμ[ένα] /

το— — — — — — — —

το συνφοραῖς. / ὁ δ’ ἐπιχειρή-

σας ἐποίσει τῷ φίσκῳ (δην.) ͵βφʹ.

Ζωτικὸς ἐπύησε ἐποίησε

ζῶν τὸ μνημῖον ἑαυτ-

ἡρῷον καὶ τὸν ἐπ’ αὐτῷ βωμὸν ἑαυτῷ καὶ τῇ γυνηκὶ αὐτοῦ Κυπρογενίᾳ καὶ τῇ

κειμένῃ θυγατρὶ Νηρεείδι καὶ τοῖς λοιποῖς τέκνοις· ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ [ἔ]ξεστι

ἔξεσται τεθῆναι· ὃ[ς δ’] ἂ[ν ἐ]πιχειρήσει θεῖναι χωρὶς τῆς συνχωρήσεως,

τὸν ἐπ’ αὐτῷ βωμὸν ἑαυτῷ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ Κυπρογενείᾳ

καὶ τῇ κειμένῃ θυγατρὶ Νηρηΐδι καὶ τοῖς λοιποῖς τέκνοις·

ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἔξεστι τεθῆναι· ὃς δ’ ἂν ἐπιχειρήσῃ θεῖναι

ἰδίᾳ γυναικί, Ἀμμ[ί]-

ας θυγατρί, ἐποίη-

σεν μνείας χ[ά]ριν.

Τρύφω[ν Τρύφω(?)]-

νος ἐπ[οίησεν]

ἑαυτῷ [κὲ τῇ γυ]-

Χαρίτιον ἐ[ποίησ]εν [ε]ἰδίῳ ἀ[νδρὶ] Μουσέῳ Λα[․․․․] μνήμης χάριν.

[ἡ δεῖνα ἐποίησεν τὸ ἡ]ρῷον ἑ[αυ]τῇ καὶ τῷ ἀνδρὶ κὲ [το]ῖς τέκνοις Ἀφφίᾳ καὶ

Τατίᾳ καὶ Γαί[ῳ] καὶ Αὐξανούσῃ· [ὃ]ς δὲ ἕτερος ἐπ[ιτ]ηδεύσει, θήσ[ει ἰς] τὸν

[ὁ δεῖναἈπελλ(?)]ᾶδος τὸ μνημ[εῖ]ον ἐποίησεν αὐτῷ ζῶν· ὃς δὲ ἐπιχειρήσει, θήσει

ἰς τὸν φί[σκον (δην.) —ʹ].

[τ]μ∙αʹ ❦ Αὐ❦ρ.

Ὀφέλλις ἐποίη-

σα τὸ ἡρῷον Αὐ❦ρ.

Αὐρ. Κυρίων Δαμ[άλου(?)] Φρόντων

ἐποίησα τὸ ἡρῷον ἐμαυτῷ καὶ τῇ

γυναικί μου Δόμνῃ καὶ τοῖς τέκνοις·

ἐπίκλησλιν ἐπίκλησιν Γ̣[έ]ος Π̣[ί]ος?

ἐποίησεν τὸ κυ-

μητήριον μνή-

[ἔτ]ο[υς —ʹ].

[Αὐ]ρ. Ζωτικὸς ἔ[π]-

οίησα τὸ ἡρῷον τῷ πατ[ρί]

[μ]ου Αὐρ. Τελεσφόρῳ κὲ τῇ̣ [μη]-

Around the crown: ☩ Χριστὸς θεοῦ δύναμις καὶ θεοῦ σοφία, κύριος, ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος 1Cor. 1.24, Ps. 56.11.

On a cross, inside the crown: ἀρχάγγελε βοήθει | τῷ δούλῳ σου.

χαριστίας ἕνεκεν, τὴ[ν]

ἐπιμέλειαν ποιησαμέ-

νων τῆς ἀναστάσεως

[εὖτε δὲ] παῖς πόμα ἱρὸν ΠΟΝΔΙΤΟΝ ἐγείνατο νεκταρο[ειδές]

[ἀνθρ]ώποις, αὐτὸς δὲ θεῶν ἐπὶ νέκταρ ἐδέχ[θη]

[οὐρα]νῷ ἀθανάτοισι μετέμμεναι υἱέα Ζηνό̣[ς].

εδογμέ[να ε]ἰς [στήλην λιθίνην τὸν να]-

ιο[π]ύην νεωποίην, ἀναστῆσαι [δὲ ἐν τῶι τοῦ Σωτ]-

ῆρως Σωτῆρος Ἀσκληπιοῦ ἱερῶι, σ[τεφαν]-

Δόμνη γονεῦσι [— — —] ἐποίησεν μνήμης χάριν.

ου Κουαρτι-

ανοῦ Ἀσιάρχου ἐποίησεν Ἑρμῇ

τέκνῳ γλυκυτάτῳ μνήμης χάριν

Αὐρ. Τρύφων ἱπποίατρος Αὐ[ξ]ανούσῃ τῇ σεμνοτάτῃ γυναικὶ μνήμης χάριν κὲ τὰ τέκνα αὐτοῦ.

❦ πόλις ❦

τὴν ἀνάστασιν ποι-

ησαμένων τῶν πε-

[δ]ριάντος τὴν ἀνάστασιν

ποιησαμένου Αὐρ. Σε-

βαστῶν ἀπελευθέρου

υ καὶ Λουκίας. αἱαυτ-

οῖς ἑαυτοῖς αἰποίησαν ἐποίησαν ζῶ-

ντες.

υτῆς τέκνοις

ἐποίησεν μνήμ-

ης χάριν.

Ἀσκληπιάδη[ς]

ἐποίησεν τοῦ̣-

το τὸ κοιμη[τή]-

[λ]ε̣ως ὁ πολεί-

[της] τ̣οῦτ’ ἐποίη̣[σα] /

[ζῶν, ἵ]ν’ ἔχω φανερ̣[ῶς]

νίου, μαθητὴς

ποιμένος ἁγνοῦ. /

οὐ μέντοι τύμβῳ

ἐκλεκτῆς πόλεως ὁ πολείτης τοῦτ’ ἐποίησα

ζῶν, ἵν’ ἔχω φανερῶ[ς] σώματος ἔνθα θέσιν,

οὔνομ’ Ἀουίρκιος [ὤν, ὁ] μαθητὴς Ποιμένος ἁγνοῦ,

ὃς βόσκει προβάτων ἀγέλας ὄρεσι[ν] πεδίοις τε,

[ἐ]κ̣λεκτῆς πόλε̣ως ὁ πολεί[της] τ̣οῦτ’ ἐποίη̣[σα]

[ζῶν, ἵ]ν̣’ ἔχω φανερ̣[ὴν] σώματος ἔνθα θέσιν,

οὔνομ’ Ἀβέρκιος ὤν ὁ μαθητὴς ποιμένος ἁγνοῦ,

[ὅς βόσκει προβάτων ἀγέλας ὄρεσιν πεδίοις τε],

[ας ἀ]πὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, παύσασθαι παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηρει-

[ῶν ὑμ]ῶν, 17 μάθεται μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐγ̣ζητήσατε κρίσειν, ῥύ-

[σασθε ἀ]δικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσα[τε]-

[κέ μ]οι μίτραν καὶ ὡς νύνφην κατεκόσ[μησέν με κόσ]-

[μῳ]. καὶ ποιήσι ὁ θ(εὸ)ς κ(ύριο)ς Σαβαὼθ πᾶσιν το[ῖς ἔθνεσιν].

ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο πείονται εὐφροσύ[νην, πείον]-

Κλησούρας· καὶ ἀναπαύσι αὐτὸν

ὁ Κύριος ἐν κόλποις Ἀβράαμ.

☩ ποιμένος ἀρίστου τῶν θεορρήτων λόγ̣ων

ἦν, παροδῖτα, μνῆμα τῆς μνήμης χάριν

τῷ δὲ διερχομέν[ῳ βίον εὖ, πενιχρόν περ ἐόντα],

[ἦ] μείμημα δίκη[ς ἀνθρώποις πᾶσι δέδεικται].

Δορόθεος πρεσβ. Ἀ[πφίῳ(?) καὶ Τατιανῇ(?)]

[— — —] τῆς ἁγίας δεσπήνης δεσποίνης ὑμῶν Θεοτόκου κὲ αι[— — —]

☩ Κύριε, βο-

ήθι τοῦ ποΐ-

σαντος αὐ-

Αὐρ. Τύραννος Παπᾶ καὶ Ἰρήνη

ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἑαυτοῖς ἐποίησαν

μνήμης χάριν. ιος σεμου κνου-

κὲ Μυρισμῷ κὲ Τροφιμιανῇ τέκν-

οις κὲ ἑαυτῇ ἔτι ζῶσα ἑποίησ-

εν· κὲ τὰ τέκνα [αὐτ]ῶν Τρόφιμος,

κὲ Εὐτύχῳ ἀνεψιῷ κὲ Λουλιᾳ ἐνάτρ̣ι ζώσῃ

κὲ τὸ τέκνον αὐτῶ αὐτοῦ Εὐτύχης ἐποίησαν

μνήμης χάριν.

τὴν τειμητὴν ἀνθρώποις Ναναν

ταχέως ἥρπασε μοῖρα· / σωφρο-

τύμβον σοι ποίησα, Πα[πείριε],

Γορ[γ]ὰς ΓΟΡΙΙΑϹ ἄτεκνος / μήτηρ πρ[ω]-

Ζωτικῷ υἱοῖς κὲ Ἀβασκάντῳ ἐγγόνῳ κὲ ἑαυτῷ ἔτι

ζῶς ζῶν ἐποίησεν, κὲ τὰ τέκνα αὐτῶν Διόκλεα κὲ

Εὔτυχος κὲ Μήδι-

Ἀπολλώνιος καὶ Βωλᾶς καὶ Παρᾶτος τοὺς ἑαυτῶν γονεῖς

ἐτείμησεν. Τειμέας Ζήλα ἐποίει.

καὶ ὃς ἂν τούτῳ τῷ μνημείῳ καὶ τῇ σορῷ κακὴν χεῖρα προσάγῃ,

ὀρφανὰ τέκνα λίποιτο, χῆρον βίον, οἶκον ἔρημον.

αὐτοῦ κατεσκεύασα τὸ μνημεῖον. εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα

ποιήσει καὶ ἕτερον ἐπισοίσει επισοιει ἐπεισοίσει? νεκρόν, θήσει εἰς τὸ ἱερώτατον

ταμεῖον (δην.) φʹ.

τάτῃ [Ἐ]λπινε[ί]-

[κῃ ἐ]π[οί]ησ[εν]

[μνήμης χάριν].

[ἑὰν δέ τις] ὑπέναντι-

[ον ποιήσῃ, —]ΓΥΠΕ[—]

— — —

Κουσινίαι Φ[ιρμίλλ]ηι τῆι γυναικὶ

τὸ μνημεῖ[ον ἐ]ποίησεν ζῶσιν.

τοῦτο τὸ μνησεῖον κληρονό-

[τ]οῦ μητρί. καὶ [ὅσ]τις ἂν τῷ ἡρῴῳ

τούτῳ κακῶς ποιήσει, ὑποκα-

τάρατος ἔστω.

ἔτι ζῶντ[ε]ς κ(αὶ) [ἑ]αυ-

τοῖς ἐποίη[σαν].

[τ]ίς ἂν προσα[γάγῃ] χ[εῖ]ρ[α]

ητον.

ὃς ἂν δὲ κακῶς πυήσε ποιήσει, τέκνα ἄω-

ρα ἐντυ[χοῖτο].

[στρατηγὸς λόγους ἐποιήσατο, περὶ τούτου τοῦ πράγματος ο]ὕτως

[ἔδοξε· ὅπως ὅσα βασιλεὺς Ἄτταλος οἵ τε λοιποὶ ἔδωκα]ν διώρθω-

[σαν ἐζημίωσαν ἢ — — — — — — —, ὅσα τούτων] ἐγένετο πρὸ

[περὶ ὧν Κόιντος Φάβιος — — υἱὸς Μάξιμος (?) Γ]άιος Λικίννιος Ποπλίου

[υἱὸς Γέτας ὕπατοι (?) λόγους ἐποιήσαν]το, περὶ τούτου πράγματος οὕ-

[τως ἔδοξεν· ὅσα βασιλεὺς Μιθραδάτη]ς ἔγραψεν ἢ ἔδωκέν τισιν ἢ ἀφεῖ-

[— — —]τα Ἀττάλου φυλάσσηται· πε̣[ρὶ ὧν Γάϊος Λικίννιος Ποπλίου υἱὸς Γέτας]

[στρατηγὸς] λ̣όγους ἐποιήσατο, περὶ̣ [τούτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· ὅσα Μιθρα]-

[δάτης περὶ] τ̣ῆ̣ς Ἀσίας v ἔγγραψεν ἢ ἔδω̣[κέν τισιν ἢ ἀφεῖκεν, ἵνα ταῦτα κύρια μένῃ οὕτω]

τὸ βʹ [ἀ]ρ̣χ̣όντων καὶ τὴν ἐπι-

[μ]έ̣λει̣α̣ν ποιησαμένων. ❦

ειτος οἱ ἀδελφοὶ

τὸ περίβολον ἐπ-

οίησαν ἑαυτοῖς.

καὶ ἐγγόνοις· ἐὰν δέ τις κακῶς

ποιήσει, ἕξει κατά̣ρα̣ν.

Μένανδ̣[ρος — — —]

ἐπο̣[ι— — —] ἐπο̣[ίει]? ἐπο̣[ίησε]?

λει σοφίην ἀρετήν τε τ̣[ελείαν(?)]. |

Φλ. Πωλλίων τὸ μν[ημεῖον ἐποίησε ἑ]-

αυτῷ καὶ Κλα. Γελλί̣[ᾳ τῇ γυναικί]·

Τρύφων μα-

χεροποιὸς

ἔποικεν ἑ-

αυτῷ καὶ

Φλάβις Σύμφορος̣

ἐποίησα τὸ μνημε[ῖ]-

ον τῇ γυναικί μου

[να]ι τῆς θιᾶς ἐ̣χ̣θρούς· ὀ[ρφα]-

[ν]ὰ τέκνα λίποιτο κὲ βίον [ἔ]-

[χ]ει ἐρῆμον

[εἴ] τις κακῶς ποιήσει τούτ̣—

ῳ μνήματι, ἄωρα τέκνα

Ἀθηνίων

ἐποίκα ἐμαυτῷ

ἐργατημ

[— — —]Ε̣ΝΑΡΧΕΟΝΕΧΕΙΕΤ̣Η ἐποίσε ΜΕΤΡΟΩΝΚΩ[— — —]

νοῦς ἔργον [— — —]

ἀντεποίησε [— — —]

ποθέοντες [— — — ἐτιμ]ή̣σ-

δ’ ἑρῷον εὐγν-

ώμονι ἐποίησ-

εν ἀδελφὸς ἵν-

δὲ βασιλέως Εὐμένου Σωτῆρος, μεθέστηκεν εἰς θεοὺς ἔνδο[ξον]

[κ]αὶ πρέπουσαν ἐν ἀνθρώποις ἀπόδειξιν τῆς ἰδίας ἀρετ[ῆ]ς π̣[ε]-

[π]οιημένη διὰ τὸ κεχρῆ[σθ]αι καὶ [θε]οῖς εὐσεβῶς καὶ γονεῦσιν ὁσίω[ς]

[ὡ]ς καὶ πρὸς τὸν ἴδιον ἄνδραν συνβεβιωκέναι μεγαλοπρεπῶς, προσ-

διὸ καὶ πᾶσι[ν] ἐν τῶι βίωι κεχρημένη [τ]ο[ῖ]ς [πρὸς τ]ε[ιμ]ὴν καὶ δόξα[ν]

ἀ̣νήκουσιν καλὴν καὶ πρέπουσαν πεποίηται τὴν διαγω[γὴν]

τοῦ βίου, θρέψασα τέκνα σὺν τύχῃ καὶ συμπεριενεχθεῖσα γνησ[ί]-

[— — — ἀποφθιμέ(?)]νη τιμῆς ἀθανάτου τέτευχεν ἐ[ν]

[πᾶσιν ἀνθρώποις ἁγνὴ γενομ(?)]ένη πᾶσίν τε τοῖς Ἕλλησιν

[καὶ πρὸ πάντων βασιλεῖ τε] Ε[ὐ]μένει Σωτῆρι καὶ τοῖς

μόνο[ς], ἄ[λλ]ῳ [δὲ] οὐδενὶ ἐξέσται, [εἰ μὴ] τῷ Διοκλεῖ [οὕτω δοκοίη(?)]

ἐὰν δέ τις παρὰ τὰ προ[γεγρ]α[μμέν]α ποι[ήσῃ], τείσει τῇ Ἱεραπολειτῶν

γερουσίᾳ προσ[τεί]μου [(δην.) ͵α]φʹ. ταύτης τῆς ἐπιγραφῆς τὸ ἀντίγραφον

αὐτῶν· ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ [ἐξέσται κηδεῦσαι ἢ κηδευθῆναι].

εἴ τις δὲ παρὰ ταῦτα ὑπ[εναντίον ποιήσει, ἀποτίσει τῷ]

ἱερωτάτῳ ταμείῳ [(δην.) —ʹ — — —]

καὶ τέκνων αὐτοῦ. συνχωρῶ Ἀπολλωνίδι Ἀπολλωνίου τοῦ

Βά̣ρ̣β̣ου ΒΛΡΚ̣ΟΥ ‵τεθῆναι′ εἴ τις παρὰ τὴν διαταγὴν τὴν ἐμὴν ποιήσι, ἀποτίσι τῇ γερουσίαι

(δην.) φʹ καὶ τῷ ταμίᾳ (δην.) φʹ, κὲ προνοησαίτο προνοησαίτω (δην.) φʹ. τῆς ἐπιγραφῆς τὸ ἀντίγραφον

θήσεται αὐτὸς καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Γλυκωνὶς καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἕτερος(!) δὲ

οὐδενὶ ἐξέσται κηδεῦσαί τινα. ἰ δέ τις ὑπενάντια ποιήσοι, ἀποτί-

σι τῷ εἱε[ρω]τάτῳ ταμίῳ προστίμου (δην.) ͵α.

σία καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ Αὐρήλιος Πάμφιλος καὶ Α[ὐρή]λιος Στ[ρ]ατό-

νικος τοῦ Πανφίλου [ὑ]οί· ἑ̣[τέρῳ(?)] Ε̣ΥΙΙL δὲ οὐ̣[δ]ενὴ [ἐξέσ]τα[ι. ἐὰ(?)]ν [δέ τ]ις(?) [π]οι[ήσει(?)]

ἢ ἀνύσει ἢ σκυβαλίσει, δώσει τῷ ἱερωτάτῳ ταμείῳ (δην.) μ(ύρια).

θενος ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· οὐδενὶ δὲ ἑτέρῳ ἐξέσται ἄλ-

λον ἐν αὐτῇ κηδεῦσαι· εἰ δὲ μ[ή], ὃς ἂν παρὰ ταῦτα ποιή-

σῃ, ἀποδώσει τῷ φίσκῳ δη̣νά̣[ρι]α πεντακόσια, καὶ ὁ ἐκ-

αὐτῶν καὶ Μυραγένης ὁ θρεπτὸς αὐτῶν· ἑταίρῳ ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέσ-

ται κηδευθῆναι· εἰ δὲ μή, ὁ ὑπεναντίον ποιήσας ἀποτείσι τῷ ἱε-

ρωτάτῳ ταμείῳ (δην.) φʹ. ταύτης ἐπειγραφῆς τὸ ἀντίγραφον ἀπετέ-

[ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξ]έστ̣α[ι κ]η̣δε̣υθῆναι ἐν τῇ σορῷ [ἢ] κηδεῦσα[ί τ]ινα· [εἰ δὲ] μή, ὁ πα-

[ρὰ ταῦτα ποιήσας δ]ώσε̣ι τ̣[ῇ κ]ρ̣α̣τίστῃ Ἱε̣ρ̣α̣π̣ολ̣ειτῶ[ν β]ουλ̣ῇ̣ (δην.) ͵β̣φ̣ʹ, ὁ̣μ̣ο[ίως κ]α[ὶ τ]ῇ σ̣[ε]μνο-

[τά]τ̣ῃ [γερουσ]ίᾳ τὰ αὐτὰ (δην.) ͵βφʹ καὶ τῷ ἐκδικοῦντι τὰ αὐτὰ (δην.) ͵βφʹ. ταύτης

τοῖς τωις ἀποδ[εδειγμένοις. εἰ]

δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσο̣ι, ἀ̣-

ποτείσει τῷ συνεδρίῳ τῶν

μου· ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέσται κ[ηδ]εῦ[σ]αί τινα· εἰ

δὲ μή, ὁ παρὰ ταῦτα ποιήσας ἀποτείσει τῷ ἱερωτά-

τῳ ταμείῳ (δην.) ͵εφʹ Λ̣. ταύτης τ[ῆς ἐπιγ]ραφῆς ἀπετέ-

ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέσται κηδευθῆναι. εἴ τις δὲ παρὰ ταῦτα

ὑπεναντίον ποιήσει, ἀποτείσει τῷ ἱερωτάτῳ ταμίῳ ἀττικὰς φʹ.

ὃν ἂν ζῶν αὐτὸς βουληθῇ· ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέσ-

ται κηδεῦσαί τινα· εἰ δὲ μή, ὁ παρὰ ταῦτα ποιήσας

ἀποτείσει τῷ ἱερωτάτῳ ταμείῳ ἀττικὰς φʹ

[καὶ ἡ γ]υνὴ αὐτοῦ Αὐρ(ηλία) Κορνηλία Ἀπολλωνία·

[ἑτέρῳ δὲ] κηδε[ῦσαι] οὐκ ἐξέσται· ε[ἰ] δὲ μή, ὁ ὑπ[ενα]ν̣τίον τι π̣-

[οιήσα]ς ἀποτείσει τῷ ταμείῳ προστείμου ὀνόμ[ατι]

[(δην.) —ʹ. τού]του ἀντίγραφον ἀπετέθη εἰς τὰ ἀρχεῖα.

θνήσκω καὶ τρέφομαι μακροῖς αἰῶσι πεδηθεὶς

γαίης ἐν κόλποισι· τὸ γὰρ σθένος οὔποτ’ ἔλειπ[ε] πρὶν

κτεῖναι παλάμαις, ἐ̣τεὸν ψυχῆς ἐπίκουρον.

ὁ Θεογένης βουληθῇ. ὁ δὲ

[ὑπεναντί]ον ποιήσας ἀποτίσι τῷ ἱερωτάτῳ ταμίῳ (δην.) —ʹ κ[αὶ τῷ μηνύ(?)]σαντ[ι (δην.) —ʹ]

καὶ τῇ γερουσίᾳ (δην.) φʹ. ταύτης

ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέστα[ι] κηδεῦσαί [τινα]·

[εἰ δὲ μή, ὁ ὑπεναντίον ποιήσας(?)] ἀποτείσι τῷ ταμίῳ (δην.) φʹ καὶ τῇ ἐργασίᾳ

[τῶν — — — ἀ]ρ̣γ̣υρ(ίου)(?) (δην.) τʹ. [τῆς] ἐπιγραφῆς τὸ ἀ[ν]τίγραφον ἀπόκειται

εἰ δὲ μή, ὁ παρὰ ταῦτα ποιήσα[ς ἀπ]οτίσει τῷ ἱεροτά-

τῳ ταμείῳ (δην.) πεντακόσια. τούτου ἀντίγραφον

[— — —]ος ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, κηδευθήσεται δὲ [καὶ αὐτὸς — — —]

[— — —]φι//, ἕτερος δὲ οὐδείς. εἰ δέ τις παρὰ ταῦτ[α ὑπεναντίον ποιήσει, ἀ]-

[ποτίσει τῷ κυριακ]ῷ φίσκῳ (δην.) ͵βφʹ. ταύτης τῆς ἐπιγρ[αφῆς τὸ ἀντίγραφον ἀπετέθη]

[βουλη]θ̣ήσεται ἑ̣τ[έρ]ω̣ν· οὐδενὶ δὲ ἑτέρῳ ἐξέσται κηδευθῆναι.

εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσει, πραχθήσεται ὑπὸ τοῦ ἱερωτάτου ταμείου (δην.) φʹ.

τούτου ἀντίγραφον ἀπετέθη εἰς τὰ ἀρχεῖα.