μηδέν’ ἕτερον ἀνεῷξε, εἰ μὴ ἐπίξε τέκνον ἡμῶν·

εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσι, δώσι τῷ ταμίῳ κὲ τῇ πόλι (δην.) [—ʹ κὲ τῇ] κώμῃ Ἀρβιλῶν (δην.) —ʹ.

βούλομε μετὰ τ[ὸ κατατεθῆναι ἡμᾶς μηδένα ἕτερον]

τεθῆναι· εἴ τις [δὲ παρὰ ταῦτα ποιήσει, δώσει προσ]-

τείμου τῷ ταμ[είῳ — — — — — — — — — — — — — — — —]

ἀνοῖξε, ἐκτὸς ε[ἰ ἐπείξει τέκνον ἡμῶν· εἰ δέ τις παρὰ]

ταῦτα ποιήσει, δώ[σει προστείμου — — — — — — — — — —].

καὶ βού[λομαι] μετὰ τὸ [ἡμᾶς τεθ]ῆναι ἕτερον μηδέν-

α τεθῆν[αι· εἰ δ]έ τις π[αρὰ ταῦτα ποιήσ]ει, δώσει προστείμου

τῷ ἱερω[τ]άτῳ ταμ[είῳ — — — καὶ] τῇ πόλει (δην.) ͵βφʹ.

[γιγνώσκ]ω̣ν δὲ ὅτι κοινός ἐστιν ὁ θάνατος

[πᾶσιν ἀν]θρώποις ἐν βιότητι δοθεὶς ∙

[ἑκάστῳ(?)] ἡτοίμασα ἐμαυτῷ τὸν αἰώνιον

τῆς κρατίστης φυλῆς Ἱερᾶς ζῶν ἀνενεωσάμην τὴν χαρισθῖσάν

σαν μοι ποίελον ἐμαυτῷ καὶ τῇ γλυκυτάτῃ μου γυνεκὶ Αὐρ.

Μαρκιανῇ καὶ ἐπίξι τέκνοις ἡμῶν· καὶ βουλόμεθα μετὰ

τὸ ἡμᾶς κατατεθῆνε μηδένα ἕτερον ἀνῦξε ταύτην τὴν

ποίελον· εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσι, δώσι προστίμου

τῷ ταμίῳ χρυσοῦ λίτρας δύω καὶ τῇ πόλι (δην.) μ(ύρια) ͵α καὶ τῇ φυλῇ

ὰν ἐπείξῃ τέκνῳ ἡμῶν· ἐὰν δέ

τις παρὰ ταῦτα ποιήσει, δώσει

προστείμου τῷ ἱερωτάτῳ τα-

Αὐρ. Ει— — — — — — — —

ἔθηκα τὴν ποίαλο[ν — — —]

Ἀφρο[— — — — — — — — —]

δένα ἕτερον ἀνοῖξαι, εἰ μὴ ἂν ἐπείξῃ Μουσονίῳ τῷ υἱῷ μου [καὶ ․․․․]

Σακέρδωτι νέῳ τραφέντι μου· εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσει, δώσει προσ-

τείμου τῷ ταμείῳ (δην.) ͵βφʹ καὶ τῇ Σαρακηλανῶν κώμῃ (δην.) ͵α.

Αὐρ. Εὐγένιος ἀνενεωσάμην τὴν πύελον ἐμαυτῷ καὶ

Αὐρ. Βασίλισσα ἀνεναιωσάμην τὴν ποίαλον

ἐμαυτῇ καὶ τῷ γλυκυτάτῳ συνβίῳ μου

θῆνε ἰς τὴν σορόν, εἰ μὴ ἂν ἐπί[ξ]ῃ τέκνοις ἡμῶν· εἰ δέ τις παρὰ

ταῦτα ποιήσι, δώσι προστίμου τῇ πόλι μ(ύρια) σʹ(?) καὶ τῇ κώμῃ

Ἀρβιλανῶν μ(ύρια) ρνʹ(?) κα[ὶ] τῷ ταμίῳ μ(ύρια) [—ʹ — — —].

[Α]ὐρ. Πίσων Πολυχρονείου ἀνενεωσάμην

τὴν ποίελον ζήσας ἔτη ․ʹ τοῦ βίου τὸ κοι-

νὸν ἀναπαυτήριον ἑαυτῷ κὲ τῇ v

[— — — κ]αὶ καταταλείπω καταλείπω τῇ κώμῃ Ῥακηλανῶν ․․․ΣΥΒΙΟΥΧΑΥΗΝΔΚΑΙΛΜΗΔ․Σ

ἐπὶ τῷ ποιεῖν αὐτοὺς ἀνά[μ]νησίν μου ἣν ποιήσουσιν [ἐν]

[τῇ συγγ]ενε[ίᾳ] Δραδιζανῶν.

[καὶ — — —] τ[έκ]νῳ αὐτῶν Πωλλιανῷ Πωλλίω[νι]·

[καὶ βούλομαι μηδένα πα]ρὰ ταῦτα ποιῆσαι· ὃς δὲ ἂν τολμήσει,

δώσει προστείμου τῷ ἱερωτάτῳ ταμεί]ῳ (δην.) ͵αφʹ

κατατεθῆναι μηδένα ἕτερον ἀνεῷξαι· [εἰ δέ τις]

ποιήσι, δώσι πρόστιμον τῷ ἱερωτάτῳ ταμείῳ [μ(ύρια) ․ʹ]

καὶ τῇ πόλει μ(ύρια) εʹ καὶ τῇ κώμῃ Ἀρβιλλανῶν

μετὰ ἐμὲ τὸν Ποσιδώνειν καὶ Τατίαν καθ-

ὼς προγέγραπται· ὃς ἂν δὲ παρὰ τὰ προγεγραμένα προγεγραμμένα ποιήσ-

ι, ἀποδοῦναι αὐτὸν τῇ Νεικομηδέων πόλι δηνάρια μύρια.

τεθῆναι εἰς τὴν πύαιλον ταύτην, εἰ μὴ ἐὰν ἐπείξει τέκνο[ις]

ἡμῶν· ὃς δ’ ἂν παρὰ ταῦτα ποιήσι, δώσει προστείμου τῷ

ταμείῳ (δην.) ͵βφʹ καὶ τῇ πόλει (δην.) ͵αφʹ καὶ τῇ Ἀρβειλανῶν κώμῃ (δην.) ͵α.

— — —

[εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσε]ι, δώσει τῷ ταμεί[ῳ (δην.) —ʹ]

[καὶ τῇ — — — — — — — — — κώ]μ̣ῃ (δην.) ͵βφʹ.

[— — — — — — — — — — — —· κ]αὶ βούλομαι μετὰ τὸ ἡμᾶς

[κατατεθῆ]ναι μηδένα ἕτ[ερον] τεθῆναι· ὃς δ’ ἂ[ν παρὰ ταῦτα ποιήσει],

[δώσει προστείμ]ου τ[ῷ ταμεί]ῳ (δην.) ͵γ καὶ τῇ Ἀρβ[ειλανῶν κώμῃ (δην.) —ʹ].

μηδένα ἕτερο[ν τεθῆναι· εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα]

ποιήσει, δώσε[ι προστείμου τῇ πόλε]-

ι (δην.) ͵γ καὶ Λακκην[οῖς (δην.) —ʹ — — —].

— — — — — —νηται τῇ μητρί μ[ο]υ· εἰ δέ [τις πα]-

[ρὰ ταῦτα πο]ιήσει, δώσει [π]ροστ[είμου — — —]

— — —

[— — — — — — — — — μετὰ τὸ κ]ατατεθῆναι ἐμέ· εἰ μὴ ἀρ[— — —]

[— — — — — — — — — — — — τολμ]ήσει ἕτερόν τι ποιῆσαι, [δώσει]

[προστείμου τῇ πό]λει (δην.) μ(ύρια) εʹ. χαίρετ[ε].

ελον ἐμαυτῷ κα[ὶ τέκνοις γιγνώσκων ὅτι κοινὸς ὁ]

θάνατος πᾶσιν ἀ[νθρώποις ἐν βίῳ δοθεὶς κατὰ νήμα]-

τα Μυρῶν Μοιρῶν. Κλεο[— — — — — — — — — — — — — — — —]-

— — —

[ἔθηκα τὴν ποίαλον ἐμαυτ]ῷ καὶ τῇ γλυκο[τάτῃ μου συμβίῳ]

[— — — — — καὶ βου]λόμεθα μετὰ τὸ κ[ατατεθῆναι ἡμᾶς]

[μηδένα ἕτερον ἀνοῖξαι τὴ]ν ποίαλον· εἰ δέ τ]ις παρὰ ταῦτα ποιήσει],

[δώσει τῇ κώμῃ — — — —]ιτῶν (δην.) ͵ε καὶ τῷ τ[αμείῳ (δην.) —ʹ]

ἢ μετακεινήσῃ τὸν βωμὸν ἢ

κακοποιήσῃ τὸν περιωρισ-

μένον τόπον, δότω

[ρον κ]ατατεθῆναι· εἰ δέ τις [παρὰ]

[ταῦτα π]οιήσ[ει], δώσει προσ[τείμου]

[τῷ τα]μείῳ [(δην.)] ͵αφʹ καὶ τῇ [πόλει (δην.) —ʹ καὶ]

ὸς πρεσβυταίρου πρεσβυτέρου ἐπανενεωσάμην

τὴν ἣν ἐκτησάμην ποίαλον ἐμαυτ[ῷ] ται τε καὶ τῇ γλ-

υκυτάτῃ μου συνβίῳ Αὐρ. Βασιλι[κ]ῇ ἅμα σὺν τοῖ—

θάδε κατάκιται, χά—

[ρ]ιτι Χριστοῦ ποιμά—

νας τὸ ποίμνιον

αὐτοῦ ἐννέα ἔτη·

νενεωσάμην τὴν χαρισ-

θῖσάν μοι ποίαλον.

[θέσθαι τὰ τέκνα καὶ] τοὺς ἐκγόνους αὐτῶν προσ-

[καταθέσθαι αὐτοῖς· ἐ]ὰν δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσῃ,

[δώσει προστείμου τ]ῷ φίσκῳ (δην.) ͵γ καὶ τῇ πόλει (δην.) ͵β

ὃς δὲ ἂν παρὰ

ταῦτά τι ποιή-

σει, ἕξῃ κρίσιν

[οἷς φησ]ιν τὴμ πόλιν τὴν Καλχηδονίων εἶναι ἑαυτοῦ καὶ ὑπάρχειν̣ ἅπ̣[ασιν]

[ἀνθρώποι]ς ἱερὰν καὶ ἄσυλον, καὶ π̣αρακαλοῦσιν ἡμᾶς συναυξῆσαι τ̣[ὰς τῶν]

[θεῶν τιμά]ς, καθότι καὶ ἐπιβάλλει ἡμῖν, καὶ ἀποδεῖξαι τὴμ πόλιν τὴν Καλχηδ[ονίων]

[ὧν ἀπ]οφαίνεται ταὶν πόλιν ταὶν Καλχαδονίων ἔμμεναι ἑαύ[τω καὶ]

[ὑπάρχ]ειν πάντεσσι ἀνθρώποις ἴραν καὶ ἄσουλον, καὶ παρκα[λείοισι]

[Καλχαδ]όνιοι τὸν δᾶμον συναύξησαι ταὶς τῶ θέω τίμαις καὶ ἀ[— — —]

[θέντα ἢ προαισι]μναθέντα ἄ[κυρα ἔστω — — —]

[ὃς δέ κα τού]των τι̣ ποι̣[ήσῃ, χιλίας δραχμὰς]

[ἀποτεισάτω ἱ]ερὰς τᾶς Ματ[ρὸς — — — — — — —]

[θυσιά]ζειν ποτὶ τὸν βωμὸν τὸν τῶν θε[ῶν]

[τῶν] δυώδεκα καὶ ποιούντω τὰν θυσίαν

[καὶ τὰν σπονδά]ν. αἰ δέ κα [μ]ὴ ποτάγ[ωντι — — —]

νῶτα θαλασσαίοις ἄλσεσι τηλεθάει·

ὡς σοφός, ὅστις ἔμιξε βυθὸν χθονί, φύκια κήποις,

Νηιάδων προχοαῖς χεύματα Νηρεΐδων.

Καπετωλεῖνος Ἄφ-

φου ἐποίησα σύνθεσιν

τῇ ἰδίᾳ μητρὶ Ἰουλίᾳ.

[— — Ὀν]ησίμου λινο-

[ποιοῦ] χω(ρίου) Κροννέων

[τελευ]τᾷ μη(νὶ) Ἰουλίου

Εὔφημος Ἐπιθυμήτου θυγατρὶ

μνῆμα ἐποίησε μνήμης χάριν

ζησάσῃ ἔτη κʹ. "ὄνομά μοι Μίκκη·

καὶ Ὑγίῃ Ὑγιείᾳ Περικλῆ-

ς ΕΑΠΟΙϹ ἑαυ̣τ̣οῖς? ἰδίοις ἀ-

νέθηκα εὐχῆς

Ἰούλιος Μ[— — — ἐ]ποίει.

[— — —]ι̣ν̣ ἄνθρωποι

[— τὴν τι]μιωτάτην σε-

ὶ πρὸς ἀλλοτρίοις ἀπέπ-

νευσε κόλποις ὁ μητρὶ χ-

εῖρας ὀρέξας οὐδὲ πα-

Διοφάνης υἱὸς Διογένους Λίλλας τε φερίστης·

μνήμην ἀνθρώποισι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.

χαίρετε ❦ vac. καὶ σύ. ❦

παῖδα Θ̣Ε̣[— — — — — — — — —]

ἐποίησεν Ο[— — — — — — — —]

ὀφειλομ[έ]νης ψυ̣χ̣[ῆς — — —]

τὸν πᾶσιν ἀνθρώποις

ποθητὸν καὶ νέον /

τεθνῶτι υἱῷ [α]ὐ[τῶν] καὶ

ἑαυτοῖς ἔτι ζ[ῶντες ἐ]π[οίησαν]

αὐτοῖς [μνή]μη[ς ἕ]ν[ε]κεν.

καὶ σὺ δέ, ὃ πάρ’ ἄλλου ἐμ[ί]-

σεις, αὐτὸς αὐτῷ [μὴ] ποίε[ι].

τύνβῳ πᾶσι πο[θητὸν υἱὸν κτερέϊξα θανόντα]

ουσλάνκι καὶ τὸ ὧδε. ἄν

δὲ μὴ ποιῶσι, εἶναι τω-

ν ἐγόνων μου.

νως, ζῶν φρονῶν αὑτῷ

ἐποίει καὶ τῇ αὑτοῦ ἀπελε[υ]-

θέρᾳ Λουκίᾳ Ὀαλερίᾳ Τρυφέ[ρᾳ]

[— — — π]ύαιλον βουλόμενος

[— — — ἀσά]λευτον. ἂν δέ τις παρὰ [ταῦτα ποιήσῃ],

[δώσει] τῷ ταμείῳ δηναρία τκʹ.

[․․․]ς Αἰλίου κρεοπώλης ζῶν ἑαυ-

[τῷ τὴν κα]μ̣άραν ἐποίησα καὶ τῇ ἑαυτοῦ

[συμβίῳ — —]λῃ Τειμοθέου ἀνεξοδιάστην

μεῖνος ἀδελφ-

ὸς ἐποίησα

[τῷ] γλυκυτάτῳ

[ζ]ῶν καὶ φρο-

[ν]ῶ̣ν ἐποίησεν.

[κ]ατεσκεύ-

ταῦτα γὰρ κληρο-

νόμοι οὐ ποιοῦσιν·

εἰ δέ τις ὑβρίσει ἢ̣

ρονόμον μου χωρὶς προκρίματο[ς — — — ἂ]ν δέ

τις παρὰ τὰ προγεγραμμένα [ποιήσῃ, δώσει τῷ] φίσκῳ (δην.) ͵α.

τάδε δῶρα νέοι / γράμ-

μασι τοῖς λοιποῖς

πάντα μαθὼν πάριθι. /

τάρχῃ Π. Σείλιος Ἀντωνῖνος

ἐποίησεν

τῷ πατρί.

οἰκτρὰ τὸν ἡβητὴν κώκυεν ἠίθεον,

Ἱππάρχου κλαίουσα κακὸν μόρον, εἴκοσι ποίας

μοῦνον ἐπεὶ βιότου πλήσαο καὶ πίσυρας.

καμάραν μηδένα ἕτερον ἀνοῖξε· εἰ δὲ παρ[ὰ]

ταῦτα ποιήσει, δώσει ἰς τὸν φίσκον (δην.) ͵βφʹ

καὶ ἰς τὴν πόλιν (δην.) ͵βφʹ. χαίρετε.

Χρῆστος Μουκιανοῦ Ἱερωνίδι Ἀλεξάνδρου

τῇ γυναικὶ ἑαυτοῦ τὴν στήλλην ἐποίει. χαῖρε.

λέκτρον ἑαυτῆς, / ἕν-

δεκα ποιήσασα τέκν’

ἀληθέι παστῷ. /

[ἐνθάδ’ ὁρᾷς ⏑ ⏑ – φίλ]ον ἀστ[οῖς ἀλλοδαποῖς τε]

ἔν τε νόμοις μεγ’ ἔ[ρισ]μα καὶ ἐν γνώμαισιν ἄρισ[τον],

ἡ τούτου γυνὴ Αὐρ(ηλία) Ἀντω-

νίνα ἐποήσομεν ἐποιήσαμεν ἑαυτοῖς

ζῶντες κὲ φρονοῦντες

αὐτοῦ ἀποδεδειγμένοι φύλαρχοι

ἀντί τῶν εἰς αὐτοὺς εὐποιιῶν

φυλῆς Σεβαστηνῆς

[ἐ]π̣ὶ τοῖσδε̣ τ̣ὸ ὅρκιον καὶ τὴν συμμα[χίην ἐ]π̣οίησα̣[ν]

Σινωπε̣ῖς κ̣αὶ Σάτυρος κ̣αὶ οἱ Κλεάρχου παῖδες· ἄν τι[ς ἐπὶ]

θί τε κ’ ἀ-

ποίκτιρον· /

στήλη καὶ τό-

[σ]τῆθί τε κ’

ἀποίκτιρ-

ον· / στήλη κ-

Κορνηλιανὸς

Κέλερ ἐποίει.

οἱ προσιόν-

μης χάριν

ἐποίησεν.

[Ἀσκληπιά(?)]δης Λυσίου τὸ ἡρῷ-

[ον αὑτῷ ἐποίησε]ν κὲ τοῖς ἰδίοις.

[νος]· ἡ αὐτοῦ σύμβιος

[ἐποίησεν(?)].

[— — —]ΝΕΗΙϹ̣Ν

[εἴ(?)]ποιμι, πάτερ, το-

[— — —]

ἐν φρεσὶ πλεί-

ον’ ἐποίεις. |

[Τ]ρ̣ύφων ἀρχιτέκτων

[ἐ]ποίει.

κόψας τὴν ὁδ[ὸν — — — — — — — — —]ον ἐκ τῶν ἰδίων ὑπαρχόντων

ἐποίησεν.

νεσθαι τοὺς ἀγορανό-

μους πάντας ὁποῖοι ἐγέ-

νοντο Παρμενίσκος κα[ὶ]

Δημήτριος Ἀγάθου ζήσας ἔτη

ξζʹ ἐποίησαν(!) θήκην ἐν τῷ φαι-

νομένῳ μνημείῳ ἐξ ἀνα-

εἰ παραμ[είβου χαῖρε λέγων μοι Ἰῷ] ὁποῖα,

ἧπαρ ἕλης σταθεροῦ γευόμενον βιότου.

καὶ τοῖς κατὰ [— — —]

ἀνθρώποις Α[— — —]

ΑΝΕΙΤΑΕΥΓΗ[— — —]

τοργίας παντ[— — —]

τοὺς δὲ παρὰ ταῦ[τα ποιήσοντας]

[δώσειν κτλ. — — —]

ποπεσοῦντες ἀλλαγαὶ κατὰ τὴν [ἐκ τῶν νόμων ἐπιφε]-

ρομένην ποινὴν τοῖς ἡμετέροις [— — —]-

μίοις καταθήσουσιν [π]αρα [— — — α]-

[ρασι καθαροῖ]ς εʹ, οὐηξίλ-

[λοις βʹ ἐ]ποίησεν

[— — — ἐ]κ τῶν ἰδίων.

ήμης χά-

ριν ἐποί-

ησα ἔτους

μνείας χά-

ριν ἐποίησα.

τοῖς παροδείτε-

υ τοῖς παράγουσι χαί-

ρειν. ἐποίησεν μνῆ-

μα ἑαυτῷ καὶ τῇ γυνηκὶ καὶ

ἤκουστέ μοι τὰ περὶ σοῦ καὶ τῶν σῶν ἰαμάτων ὡς ἄνευ φαρμάκων καὶ βοτανῶν

ὑπὸ σοῦ γινομένων, λόγῳ τυφλοὺς ἀναβλέπιν ποιεῖς, χωλοὺς περιπατῖν,

καὶ λεπροὺς καθαρίζις καὶ ἀκάθαρτα [π]νεύματα καὶ δέμονας ἐκβάλλις καὶ τοὺς

πάντα ἀκούσας περὶ σοῦ κατὰ νοῦν ἐθέμην τὸ ἕτερον τῶν δύο, ἢ ὅτι

σὺ εἶ ὁ θεὸς καὶ καταβὰς ἀ̣πὸ τοῦ οὐρανοῦ ποιεῖς ταῦτα ἢ υἱὸς εἶ τοῦ

θεοῦ ποι̣ῶν ταῦτα. διὰ̣ [τοῦ]το τοίνυν γράψας ἐδεήθην σου σκυλῆναι

πρός με καὶ τὸ πάθος ὃ̣ ἔ̣[χω θερα]πεῦσε· καὶ γὰρ ἤκουσα ὅτι καὶ οἱ Ἰουδε͂οι

☩ Νουατήα ἔ(τη) δʹ ἐπ(οίη)σ(ε).

πέμψον βοὴν ἄλαλος, ἄψυχος πέτρα,

τὸν πυργοποιὸν κρά[ζε τὸν κτίσα]ν[τά σ]ε

κέλευσμα μικρὸν [— — —]

μυριάδας δ[ηναρίων

ἀνάλ]ωμα πᾶν εἰς τ[— — — ποιησάμενος

—]του δ̣οὺς οἴκοθ[εν

παρ’ ἐμοῦ γεναμ(ένου) ἐν τῷ σεικρίτῳ | Ἰωάνου τοῦ ὁσιοτ(άτου) ἐπισκ(όπου) ταύτης τῆς | πόλ(εως), παρακελευομ(ένου) μοι ἐφ’ ᾧ

ὑπὸ σύνλιμψ(ίν) με ποιήσασθαι τοὺς | λεγομένους ξυλοκαβαλ(λαρίους) (καὶ) ἀτά|κτους βιοῦντας (καὶ) τούτους ποίναις

καθυποβάλε νομίμοις, ἀφελέσ|θε δὲ παρ’ αὐτῶν τούς τε ἵππους | (καὶ) τὸ ἅρμα (καὶ) ἐκπέμψε κατὰ τὴν̣

πανευδέμο(να) (καὶ) βασιλ(ίδα) πόλ(ιν), (καὶ) τούτους | παρασκευάσε τοῦ λοιποῦ τοῖς | ἰδίοις σχολάσε τόποις, προσ-

επὶ τούτοις δὲ ἀναψιλαφῖσε καὶ̣ | τοὺς πρὸ ὀλίγου τούτου χρό(νου) κτήτορ(ας) | τοὺς ἐξομοσαμ(ένους) ἐπὶ Φωκᾶ τοῦ̣

εἰδότες ὡς ἤ τεις τῶν πάντ(ων) | παραβῖναι βουλιθῖ (καὶ) παρεν|θέσθε τὰ θιοδ(ῶς) κελευσθ(έντα)

ὑποκίσετ(αι) ποινῇ χρ(υσίου) λ(ιτρῶν) δέκα, | οὐ μόνο(ν) δὲ τοῦτο ἀλλὰ (καὶ) περὶ | αὐτὴν τὴν ζωὴν κινδυνεύσ̣ι̣. ☩

vacat

Χρῆστος ἐποίει.

ἀγαθῇ τύχῃ·

Ζειτηνοὶ ἐποιήσα-

μεν τὸν νηὸν θε-

ὁ πρὸ ταφῆς δ’ ἦν κηδεστὴς κὲ̣ τί[μι]ος ἀνὴρ φιλίοις

πᾶσιν δ’ ἀνθρώποις, τοῦτο τέλος βιό-

του.

στήλη, τίνα ἐν κόλ[ποισι]

τυμβίοις ἔχεις; /

Χρύσιππος πατρὶ Δημοκράτι εὐσεβῖ /

τοῖσι καταχθονείοις πᾶσι θεοῖς ἐποίε[ι]· /

ἔτους σμηʹ.

δ’ ἐνθάδε μοι ἐν πατρίδι ΠΑΝΤΑ γαῖα? καλύπτει. /

τοῦτο τὸ σῆμ’ ἐποίησεν Ἀκυλίη ἡ πολύδακρυς /

χ’ υἱοὶ Ἀκυλιανὸς καὶ Πατρόσινος ὁμοῦ /

δ’ ἐνθάδε μοι ἐν πατρίδι πέτρα καλύπτει. /

τοῦτο τὸ σῆμ’ ἐποίησεν Ἀκυλίη ἡ πολύδακρυς /

χυἱοὶ καὶ υἱοὶ Ἀκυλιανὸς καὶ Πατροεῖνος ὁμοῦ /

[ἔ]τους ρνζʹ.

[ζ]ωγραφίας δ’ ἐποί-

ησ’ Ἐπιθέρσης φίλτατος

μνοτάτης· βίον ὄλβιον ἐκτελέ-

υσαντες ἐκτελέσαντες / καὶ ζῶντες ποίσαν μέ-

γα ἠρίον, ὡς ἐπέοικεν / ἀνφο-

ὅς ποτ’ ἐνὶ στρατιῇ δοκ[ι]μὴν συνκλήτῳ ἔδωκεν

ἆθλά τε πάντ’ ἐποίησε ὅσ’ ἀεί ποτε ἐποίσεν Ἀχιλλεύς

ἤθ’ [υἱὸς] Πριάμοιο, ἶσον καὶ Πρεῖσκος ἐποίσεν.

θάμ[β]ησεν δ’ α[ὐ]τὸν μέγας αὐτοκράτωρ Τραιανός

καὶ τότε νοῦν ἔστρεψεν ἀροτρεύειν πατρίαν γῆν,

πάντα ποιῶν ἅμα καὶ θρεππτοῖς ἐπέτελλε γεωργοῖς

ἄρμενα πάντα ποιεῖν, ὅσα Ἡσίοδος περὶ γεωργοὺς

[ἐξα]μάειν καρποὺς μεγάλους ἐπεδείξατ’ ἀφεὶς τώς.

λίου, ἐτῶν νʹ, τὸ μ-

νημεῖον ἐποιήσομ-

εν ἐποιήσαμεν αὐτοὶ βιώσαντες

ἀμέμπτως, ἔχον-

[νήπι]ον εἰς Ἀΐδην, φωτὸς ἀμερσαμένη·

[γαῖα δ]ὲ μ’ οἷς κόλποις κατέχει, κόλπων ἀπὸ μητρὸς

[δεξ]αμέ[ν]η Γλυκερὴ[ν] σώφρονος Ἀρριανῆς,

Βασιλίσσα ζῶντες φρονοῦντες

ἐποιήσαμεν ἑαυτοῖς μ[ν]ῆς χάριν.

Λ. ἈντώνιοS Ῥη[γεῖνος]

ἐποίηSεν

[Ἰ]ουλίαS ΓεμέλληS τ[ῆς αὐτοῦ]

βωμὸς ἱδρυμέ-

νος ἐν τόποις

κτητόρων Τα-