σεβῶς μὲν πρὸς τοὺς

θεούς, φιλοτίμως δὲ

πρὸς τοὺς ἀνθρώπους,

[λου υἱ]ός, Σώπατρο[ς, ἱε]-

[ρατεύσας ε]ὐσεβῶς [καὶ] φ[ι]-

[λοτείμως, κα]ὶ ἐν τ[ῇ παραλήψι]

Διόφαντος καὶ

Αὐρ(ηλία) Ἄφιον Σωπά-

τρου.

ἱέρεια Αἰλ(ία) Κλ(αυδία) Τυχικὴ ἱερατεύ-

σαντες εὐσεβῶς καὶ φιλοτεί-

μως, συνφιλοτειμουμένω[ν]

αὐτοῖς τῶν τέκνων Αἰλίων

πανγελίας, ἱερατεύσαν-

τες φιλοτίμως ὡς θαυ-

μάσζεσθαι, ἀρχιερατε[ύ]-

καὶ κλειδοφορ[ίαν τῆς Ἑκάτης —]

Κο(λιοργεύς), φιλόκαισα[ρ καὶ φιλόπατρις, —]

θυγάτηρ, Μ[—]

ος υἱός, Κυρίνα, [— ἱέρεια]

μετὰ κλιδοφορ[ίαν τῆς Ἑκάτης Ἀπφία Μενεκλέους? θυ(γάτηρ), ἡ]

καὶ Τατιάς, θυ(γάτηρ) πό[λεως, συνφιλοτιμουμένων αὐτοῖς καὶ τῶν τέκνων]

Ἀφίας, θυ(γατρὸς) πόλεω[ς καὶ —]

[—]τρὸς [—]

[— συνφιλοτιμουμένων] καὶ τῶν [τέκνων —]

[— τοῦ] καὶ αὐτοῦ [προϊερατευκότος —]

[— εὐσεβῶς μὲν πρὸς τοὺς θεούς,]

[φιλοτείμως δὲ πρ]ὸς τοὺς ἀνθρώπους, τε[λέσας —]

[—]ς ταῖς τοῦ θεοῦ ἀρεταῖς [—]

[ἱερατεύσαντες πρὸς μὲν τοὺς θ]εοὺς εὐσεβῶ[ς, φιλοτίμως δὲ πρὸς τοὺς]

[ἀνθρώπους, γυμνασιαρχήσα]ντες μὲν ἐν τῇ παρ[αλήψι τοῦ στεφάνου καὶ τὰς δέκα]

[τῶν Παναμαρείων ἡμέρας ἀδιαλίπτως,] ἐν δὲ τῇ ἀναβάσι τ[οῦ θεοῦ ἔδωκαν τοῖς]

[πολίταις καὶ ταῖς γυναιξὶν ἀνὰ 𐆖] αʹ, συμ[φ]ιλ[οτιμουμέν— αὐτοῖς —]

[— μ]ετὰ γυναικῶν οὗ ἕκαστος κατε[—]

[— ἀποδ]οὺς ἐκκ τῶν ἰδίων ἰς τὸ φίσκο[ν 𐆖 —ʹ, συν]-

[φιλοδοξούσης] τε καὶ τῆς ἱερείας καὶ γυναικὸς [—]

[—]ίῳ ἰς τ[ὸ] πλῆθ̣[ος —]

[— ἱερω]σύνη[ν?]

[—]ας φιλο-

τίμω[ς· ἔδ]ωκεν

[ἐντοπίοι]ς̣ καὶ ξέναις· συν-

[φιλοτιμου]μένης καὶ τῆς ἱε-

[ρείας Τυν]δαρίδος τῆς Ἀπολ-

ἐπὶ ἱερέως Στράτωνος, κόμαι Φιλίππου, Δημητρίου, Ἑρμῆδος, Πατρόκλου.

μεντος, κό-

μη Φιλουμε-

νοῦ· εὐτυχῶς.

Διῒ Πανημέρῳ, ἐπὶ ἱερέος Εἰρηναίου, Ἐπαινετιανοῦ

καὶ Φίλωνος κόμαι.

τύχῃ ἀγαθῇ· Διῒ Πανημέρῳ εὐχὴν κόμα[ς] Φλά(ουιος) Αἴλ(ιος) Αὐρ(ήλιος) Θεόδωρος

Συνφιλῶντος, ἐπὶ ἱερέως Κλα(υδίου) Οὐλ(πίου) Αἰλ(ίου) Στρατονείκου· εὐτυχῶς.

ἐπὶ ἱερέως Μενεκλέους, κόμαι Ἀλφίου καὶ Ἀντιόχου· εὐτυχῶς.

ἀγαθῇ τ[ύ]χῃ· ἐπὶ Κομυρίου Μάρ(κου) Μενεκλέους τοῦ Δημ[η]τρίου,

Μ(άρκου) Φιλήμ[ονος] κό[μαι·] εὐτυχῶς.

ἐπὶ ἱερ[έως]

Μητροφ[ίλου τοῦ]

Ἡρακλε[ίτου ἐν]

[ἐπὶ —ίπ]που ε[ἱε]ρέως, κόμαι Φιλοδεσπότου ὑπὲρ εὐχῆς· εὐτυχῶς.

θυγατρὸς Ἀπ-

φίου καὶ τὸν Πε̣ρ̣-

σέα σὺν τῇ Γορ-

[οἰκουμένης ἀνθρώπους ἐπὶ τὴν τοῦ θεοῦ]

[τ]ράπεσζαν καὶ φιλανθρωπίαν αὐξήσαντα

ἐπὶ τὸ πολυτελέστερον καὶ μεῖζον πᾶσιν

φόρῳ τῆς Ἑκάτης Δημοστράτῃ Μελάντου

Ἀπφίῳ καὶ τῇ θυγατρί, κλειδοφόρῳ τῆς Ἑκάτης,

[—]λ․θ̣υγ̣[—]ίαι Τατίᾳ, καὶ τῆς ἐν τῷ ἱερῷ διὰ τὸ

[ὁ δῆμ]ος καὶ αἱ βουλαὶ ἐτείμησαν ταῖς μεγίσταις τειμαῖς καὶ διὰ τῶν

[π]λεονάκις κεκυρωμένων ψηφισμάτων καὶ διὰ τοῦ γεγραμμένου

περὶ αὐτοῦ τῷ κυρίῳ Αὐτοκράτορι ψηφίσματος, Μᾶρκον Σενπρώνιον,

Μάρκου υἱόν, Κλήμεντα, φιλοκαίσαρα καὶ φιλόπατριν, θεοφιλῆ,

πεντάκις ἱερῆ τοῦ Παναμάρου, τὸ δὶς ἐν Ἡραίοις, ἱερῆ τῆς Ἑκάτης,

[εὐ]θηνιάρχην, πολλὰ καὶ ἄλλα καὶ ἄλλα παρεσχηκότα, ὧν πάν[τα]

[—]ε[—]τ[— μεμαρτύρητ]αι διὰ τῶν ψηφισμάτων καὶ ἐπιγρ[αφῶν]

[—]

ἐξ ζακόρων ζάκορος, φι-

λότειμός τε ἐκ φιλοτεί-

μων∙ Αἰνείου μεγάλου καὶ

Παυλείνης φίλος υἱός,∙ Ζηνὶ

Πανημερίῳ ὑπάτῳ μεγά-

ανῇ περικαλλέϊ τῇ συνο-

μεύνῳ,∙ ἑπτὰ ἔτη φιλότει-

μα Κομύρια θύματ’ ἔρεξεν,∙

Ζηνὸς βουλαῖσιν Ἰάσων,∙

σὺμ φιλίῃ τήθῃ καὶ μητέ-

ρι καὶ συνομαίμῳ,∙ μητέ-

ροταμίας 𐆖 ͵δ, καθὼς καὶ

διὰ τῶν ψηφισμάτων

vacat περιέχει.

τε̣[ύον]τος Π(οπλίου) Α(ὐρηλίου) Ἀν-

[τ]ιόχο[υ] σοφισ-

[το]ῦ, ἐπιμελη-

μένπτως τῇ πόλε[ι κα]-

θὼς αὐτῷ καὶ διὰ ψηφ[ισ]-

μάτων μεμαρτύρηται,

place for first line, traces of second line illegible

[—]ος πάσα̣[ς]

[ἀγορᾶς? τῆς —]ίδος, καθὼς

[αὐτῷ τὰ ψηφίσματα] π̣εριέχει.

Ἀμμίαν Μαρσύου, τὴν γυ-

ναῖκα, φιλοστοργίας ἕνεκεν.

Σαδάλα[ς τὸν πατέρα]

Ἀριστόδ[ημον φιλοσ]-

τοργί[ας ἕνεκεν.]

αὐτὸν χρυσῶι στ[εφάνωι καὶ δίδοσθαι αὐτῶι μερίδα ἐκ πασῶν τῶν θυσιῶν τῶν ὑπὸ τῆς συ-

γγενείας συντελου[μένων· τοὺς δὲ ἐνεστῶτας ταμίας? ἀναγράψαι τόδε τὸ ψήφισμα ἐ]-

[π]ὶ τὸν πυλῶνα ἐν ἀρι[σ̣τερᾷ.]

[το]ῦ Λέοντος εἰσήνεγκεν ψή-

[φισμα] καὶ γνώμην ἐπεγράψα-

[το, τῶ]ν̣ δὲ συγγενῶν ἑλομέ-

οῦ, ἔν τε τοῖς ἄλλοις πᾶσιν οἱ ἄν-

δρες εὐνόως μὲν καὶ φιλο-

στόργως ἔχουσιν πρὸς ἕκασ-

σιν τῆι συγγενῶν πρ[οαιρέσει,]

ἔν τε τοῖς ἄλλοις φιλοστό[ργως καὶ εὐ]-

νόως διακεῖνται πρὸς πάν[τας τοὺς συγ]-

γενεῖς καὶ ἰδίαι καὶ κοινῆι [οὐθὲν ἐλ]-

λείποντες σπουδῆς καὶ φιλο[τιμίας]

πρὸς τὴν εἰς τοὺς συγγενεῖς εὐ̣[χρησ]-

τ̣ία πᾶσ[ι]ν ἐκφανὴς γίνητα[ι, ἀναγράψαι τόδε]

[τ]ὸ ψήφισμα, εἰσελθόντων τὸ[ν πυλῶνα ἐπὶ τῆς]

[ἐ]ν ἀριστερᾷ παραστάδο[ς.]

δου τοῦ Πρωτέ[ου —]

[․]Ι ἀπὸ τῆς πρώτης ἡ[λικίας φιλοστόργως πρὸς]

[το]ὺς συγγενεῖς διακεί[μενος, εὔχρηστον ἑαυτὸν παρε]-

αν οὔτε ασ[— ἀλλὰ τὴν πᾶσαν σπου]-

δὴν καὶ φιλο[τιμίαν εἰσενεγκάμενος —]

χώρας ΕΤ[— φιλο]-

τιμίαν ε[ἰσενεγκάμενος —]

[παρεχόμενος διατελεῖ — εἰσελθὼν εἰς τὸ δικ]αστήριον

[— τὴν πᾶσαν σπουδὴν καὶ φι]λοτιμίαν

[εἰσενεγκάμενος —]αν τοῦ εγ

[θῆναι τάς σπονδάς· ἀ]ν̣αγραψάτωσαν

[δὲ τὸ ψήφισμα τόδε] οἱ ἐνεστῶτε[ς]

[ταμίαι — το?]ῦ μεγά-

[ἐπὶ στεφανηφόρου — το]ῦ Παμφίλου [—· ἔδοξεν]

[τῇ Πορμουνου συγγενείᾳ ἐν τῇ β]ο̣υ̣θυσίᾳ· γ[νώμην ἀποφηναμένου —]

[—]ΝΤΕΛ̣․ΝΠ․[—]

[— φι]λαγαθίαν διε̣[—]

[— ἐκ τῆς θυ]σίας κρέα διδ[ο—]

τὰ πρὸς το[—]

νος ἰδίαι τ[ε — φιλανθρώ]-

πως πρὸς [—]

[—]λ̣ει ․[—]

[— φιλοσ]τ̣όργως [—]

[—]ν ἀξίας [—]

[—] ἰδίᾳ τε [—]

[— φ]ι̣λ̣ο̣σ̣τ̣[όργως —]

[ταμίαις] παρά τε Δημη[τρίου καὶ τ]οῦ παραλαβόντος· δεδόχθαι δὲ καὶ ἀναγρά-

[ψαι τόδε] τὸ ψήφισμα [τοὺς ἐνεστ]ῶτας ταμίας ἐκπορευομένων τὸν πυ-

[λῶνα ἀπ]ὸ τῆς παρα̣[στάδος ἐπὶ δεξ]ιά· τὴν δὲ δαπάνην λαβέτωσαν ἐκ τῶν

[κοινῶν προ]σό[δων καὶ μισθωσάτ]ωσαν εἰς πα[ρι]κὰ καθότι προγέγραπται,

[καὶ ἀνέγραψαν τὸ ψήφισμα οἱ ἀ]ποτεταγμένοι ταμίαι Διονύσιος Πο-

[λίτου, Δ․․․․․․․․c.20․․․․․․․․]ίου, Δημή[τρ]ιος Παμ[μ]ένου, Μέλας

δραχμήν· ἡ δὲ πρᾶξις ἔσται τοῦ φόρ[ου τοῖς ταμίαις παρά τε Μαιανδρίας]

καὶ τοῦ παραλαβόντος· δεδόχθαι [δὲ καὶ ἀναγράψαι τόδε τὸ ψήφισμα τοὺς ἐνεστῶτας ταμίας]

ἐκπορευομένων τὸμ πυλῶνα ἀπ[ὸ τῆς παραστάδος ἐπὶ δεξιά· τὴν δὲ δα]-

πάνην λαβέτωσαν ἐκ τῶν κοινῶ[ν προσόδων καὶ μισθωσάτωσαν εἰς πα]-

τρικὰ καθότι προγέγραπται. καὶ ἀνέγ[ραψαν τὸ ψήφισμα οἱ ἀποτεταγμένοι]

ταμίαι Διονύσιος Πολίτου, Δ[—ίου, Δημήτριος]

[— ἱ]ε̣ρεὺς [—]

[—] τὸ ψήφ[ισμα —]

[—]ταδος[—]

[ἐπὶ στεφανηφόρου — τοῦ — ἱερέως Θ]ε̣ῶν Σα̣[μ]ο̣θ̣ράικων,

[μηνὸς — ἕκτῃ· αἱρεθέντες κατὰ ψήφισμα κ]τ̣ηματῶναι

[— Διόδο]τ̣ος Ταυρίσκου, κατὰ

[—]ΑΣ

κατὰ ψήφισμ[α Δ]ιόδοτο[ς Τ]αυρίσ-

κου, κατὰ δὲ υ[ἱοθεσ]ίαν Λέοντος

[—]ΗΦΙ[—]

[—] Αἰνέ[ας? —]

[ἕκτ]ου ἔτους βασιλεύ[οντος Φιλίππου,]

[Ἀσ]άνδρου σατραπεύ[οντος, ․c.2․ μηνὸς]

[ρὸν π]αραλεί[πον]τ[ες·] δεδόχθαι οὖν τῶ[ι κοι]-

νῶι, κυρωθέντος τοῦδε τοῦ ψηφίσμ[α]-

[το]ς, ἐπαινέσαι τε αὐτοὺς καὶ στεφα-

[— κ]αὶ τῶι δημάρχωι, μετὰ δὲ τὴν [κύ]-

[ρωσιν τοῦ]δε τοῦ ψηφίσματος ἑλέσθω τ[ὸ κοι]-

[νὸν ἄνδρ]α̣ ὃς ἀναγράψει τόδε τὸ ψήφισμα

[ἐν τῆι παρασ]τάδι τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδο[ς.]

ἀνέγραψαν ὃ ἀνέ̣[φε]-

ρον ψήφισμα

[κ]εκυρωμένον,

[Μενί]ππου Ἱε(ροκωμήτης)

[ψ]ήφισμα

ἐπὶ Σωσάνδρου το[ῦ —]

αὐτοῦ· καὶ τὸν μὲν παιδονόμον ἀναγράψαι [τόδε]

τὸ ψήφισμα ἐν τῷ προνάῳ τοῦ Σεραπίου ἐ[ν τῇ]

παιδικῇ, τὸν δὲ ἱερέα τῆς θεοῦ ἀναστῆσαι σ[τήλην]

λιθίνην ἔχουσαν ἀναγεγραμμένα τὰ διαφέ[ρον]-

τα τοῦ ψηφίσματος ἐν τῷ ἱερῷ τῆς θεοῦ. ἀνα-

γραφῆναι δὲ τὸ ψήφισμα ἐν τῇ ἐξέδρᾳ τοῦ βουλευ-

τηρίου ἐν δεξιᾷ πρὸς τὴν αἰώνιον διαμονὴν τῆς

fortunam rei publicae nostrae, c[ui iuxta immortales deos bellorum me]ṃoria, quae feliciter gessimus, gratulari licet tranquillo orbis statu et in gremio altissim[ae]

quietis locato, etiam pacis boniṣ, p[ropter quam sudore largo labora]tum est, disponi fideliter adque ornari decenter honestum publicum et Romana dignitas

maiestasque desiderant, ut no[s, qui benigno favore numinum aest]uantes de praeterito rapinas gentium barbararum ipsarum nationum clade conpres-

simus, in aeternum fundatam qui[etem debitis iustitiae munimenti]s saepiamus. etenim si ea, quibus nullo sibi fine proposito ardet avaritia desaeviens, quae sine res-

pectu generis humani, non annis [modo vel mensibus aut diebus,] set paene horis ipsisque momentis ad incrementa sui et augmenta festinant festinat, aliqua continentiae

tum remediis provisionis nostṛ[ae comferatur. et hu]ius quidem causae, quantum communis omnium conscientia recognoscit et ipsarum

rerum fidest clamat, paene sera pro[spectio est, dum hac spe] consilia molimur aut remedia inventa coḥivbemus cohibemus, ut, quod expectandum fuit per iura naturae,

in gravissimis deprehensa delict[is ipsa se emendaret hu]manitas, longe melius existimantes non ferenḍae direp[t]ionis notas a communibus iudiciis

immo non senserit in venalibus rebus, [quae vel in mercimon]iis aguntur vel diurna urbium cconversatione tractantur, in tantum se licentiam difusisse

pretiorum, ut effrenata livido rapien[di nec rerum copia ne]c annorum ubertatibus mitigaretur? ut plane eiusmodi homines, quos haec officia exercitos habent,

dubium non sit senper pendere an[imis etiam de sideru]m motibus auras ipsas tempestatesque captare neque iniquitate sua perpeti posse aḍ spem

frugum futurarum inundari super[is imbribus arva] felicia; ut quit detrimentum sui existiment caeli ipsius temperamentis abundan-

tiam rebus provenire. et quibus senpe[r studium est] in questum trahere etiam beneficia divina ac publicae felicitatis afluentiam

stringere rursusque anni sterili[tate de messis] ịactibus adque institorum officiis nundinari, qui singuli maximis ḍivitiis

diffluentes, quae etiam popụlos aḍ[fatim explere] p̣otuisent, consectentur peculia et laceratrices centensimas centesimas persequan-

tur, eorum avaritiae modum stat[ui, provinciales] ṇostri, communis humanitatis ratio persuadet. sed iam etiam ipsas cau-

sas, quarum necessitas tandem pro[videre diu prolata]m patientiam conpulit, explicare debemus, ut, quamvis difficile sit toto or[be]

avaritiam sevientem speciali argum[ento vel facto potius] revelari, iustior tamen intellegatur remedii constitutio, cum intemperatis-

[res] ipsius rei publicae tantum in dies rapiant, quantum habere nesciant? his omnibus, quae supra conprehensa sunt, iuste ac merito

[p]ermoti, ut cum iam ipsa humanitas deprecari videretur, non praetia venalium rerum-- neque enim fieri id iustum putatur, cum

plurimae interdum provinciae felicitate optatae vilitatis et velut quodam afluentiae privilegio glorientur--, sed modum statuen-

dum esse censuimus, ut, cum vis aliqua caritatis emergeret-- quod dii omen averterint!--, avaritia, quae velut campis quadam immensitate dif-

fusis teneri non poterant, statuti nostri finibus et moderaturae legis terminis stringeretur. placet igitur ea pretia, quae

subbditi brevis scriptura designat, ita totius orbis nostri observantia contineri, ut omnes intellegant egre-

diendi eaḍem licentiam sibi esse praecisam, non inpedita uttique in his locis, ubi copia rerum perspicietur afluere,

vilitatis bạeatitudine, cui maxime providetur, dum praefinita avaritia conpescetur. § inter venditores autem

emptoresque, quibus consuetudo est adire portus et peregrinas obire provincias, haec communis actus debebit esseh

carius vendituros esse, qui transferunt. quia igitur et apud maiores nostros hanc ferendarum legum constat fuisse

rationem, ut praescripto metu conpesceretur audacia-- quod rarum admodum est humanam condicionem sponte beneficam

deprehenḍi et senper praeceptor metus iustissimus officiorum invenitur esse moderator--, placet, ut, si quis contra formam

statuti huius conixus fuerit, audentia capitali periculo subiugetur. nec quisquam duritiam statuti putet, cum in promptu ad-

suminis vacat Ital(icum) vacat po(ndo) vacat unum vacat 𐆖 vacat biginti

ficati optimi vacat Ital(icum) vacat po(ndo) vacat unum vacat 𐆖 vacat sedecim

laridi optimi vacat Ital(icum) vacat po(ndo) vacat unum vacat 𐆖 vacat sedecim

[agrestes vacat n(umero) decem] vacat 𐆖 vacat biginti

[ficedulae vacat n(umero) decem] vacat 𐆖 vacat quadraginta

[passeres vacat n(umero) decem] vacat 𐆖 vacat sedecim

sequens vacat 𐆖 vacat sedecim

mora fiscilla capiens vacat Ital(icum) vacat  unum vacat 𐆖 vacat quattuor

ficus optimae vacat n(umero) vacat biginti quinque vacat 𐆖 vacat quattuor

sequentes vacat n(umero) vacat quadraginta vacat 𐆖 vacat quattuor

palmulas vacat n(umero) vacat viginti quinque vacat 𐆖 vacat quattuor

ficus Caricas vacat n(umer)o viginti quinque vacat 𐆖 vacat quattuor

Caricae pressae vacat  ụnum vacat 𐆖 vacat quattuor

sequeṇ[tia vacat numero sedecim vacat 𐆖 vacat] quattuor

ficus du[plices vacat p(ondo) unum] vacat 𐆖 vacat quattuor

olibae Tạ[rsicae vacat numero viginti vacat] 𐆖 vacat quattuor

menstruos vacat 𐆖 vacat ducentos

oratori sibe sofistae in singulis discipulis menstruos vacat 𐆖 vacat ducentos quinquaginta

advocato sibe iuris perito mercedis in postulatione vacat 𐆖 vacat ducentos quinquaginta

[—]ς, Λέον[τος υἱός, —]

[— σὺν] τοῖς λοιποῖς οἷς [ἐ]φ̣ιλοδόξη̣[σεν —]

[— ἀνέθη]κ̣εν τ[—]

ἐπὶ Ἑκάτωινος Ἑκάτωνος, ἱερεὺ[ς —]

ἱέρηα Μυρτάλη̣ Φιλά[γρου Κω(ραιΐς).]

Κ(ωρα)ζ(εύς), ἱέρηα

Φιλίσστα Ἑ[ρ]-

μολ̣όχου Ἱε(ροκωμῆτις).

Κο(λιοργεύς), ἱέρια

[Ἄ]πφιον Ἀντιπάτρου

Κο(λιοργίς).

Θεόξενος

Φιλίσκου τοῦ

Ἑταίρου Ἱε(ροκωμήτης),

σύνμυστα[ι]

Φιλίσκος κα[ὶ]

Χρυσόγο-

[—]οι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐ-

[τὸν —, εὐσεβ]ῶς κ[αὶ] φιλοδόξως καὶ

reclassified as Stratonikeia 74.5.

[Τι(βέριος) Φ]λάυιος, Διομήδους υἱός, Κυρίνα,

[Διο]μήδης Ἱε(ροκωμήτης), φιλόπατρις καὶ φιλο-

[σ]έβαστος καὶ φιλορώμαιος, υἱὸς

τ̣ῆς πόλεως ὁ καὶ ἀρχιερεὺς καὶ

Φιλόλογος

Νύνφαις

τέκνων, γυ-

ναικός, φίλων,

ἀνανκαίων,

τύχης καὶ Σ[υν]-

φιλοῦσα, Ἀν̣-

δρέας, Ἀν-

[τοῦ ἐπὶ] Διονυσοκλέους το[ῦ]

[Παπίο]υ Μέντορος φιλοτε[ί]-

[μως κα]ὶ εὐαρέστως πᾶσιν·

[κ]αὶ διὰ τὰς τῶν γ̣ο̣ν̣έ̣ω̣[ν]

αὐτοῦ φιλοτιμίας Δημ̣[η]-

τρίου τοῦ Ἀ̣πολλω̣ν̣ί̣δο[υ]

[ναμάρου, ἱερέα] τῆς Ἑκάτης τρίς, κλ̣ιδοφορού-

[σης τῆς θυγατρ]ὸς αὐτοῦ Ἀφία[ς] τῆς Ἱεροκλέ-

[ους Ἄδας, ἱερέ]α Διὸς Χρυσαορίου, ἱερέα Δι-

[τῶν, γυμνασίαρχον τῶν] νέων, ἱερέα Διὸς Χρυσαορί[ου,]

[— τοὺς καθ’] ἡ̣λικίαν ὑοὺς φιλοσόφου[ς,]

[ἀργύριον δόντας] μετὰ τοῦ πατρὸς εἰς α̣[—]

να, Θεοφάνους, καθ’ υἱοθεσίαν δὲ

Πυθέου Σκόρπωνος, φιλοκαίσαρος

καὶ φιλοπάτριδος, υἱοῦ τῆς πόλεω[ς],

γυμνασιαρχήσαντος τῶν νέων

[Ἰάσ]ονος τοῦ Δημητρ[ί]-

[ου ․․] Νύμφικος Λέον-

[τος? —]ς Ἀριστέου

Βρήσιον Γλύκιννα

τὸν φιλότεκνον

καὶ γλυκύτατον ἄν-

Τίτου Φλαβίου, Λέοντος υἱ-

οῦ, Κυρείνα, Αἰνείου, φιλορω-

μαίου καὶ φιλοσεβάστου

καὶ φιλοπάτριδος, υἱοῦ τῆ[ς]

πόλεως, πρεσβεύσαντος

reclassified as part of Stratonikeia 74.5

[σία ἐτείμησαν ․․c.7․․]ου υἱὸν Κυ-

[ρίνα ․․․․c.12․․․․] φιλόπατριν

[․․․․․․c.16․․․․․․]ξίᾳ καὶ γενε-

[․․․․․․c.16․․․․․․] Ἀπόλλωνος

[․․․․․․c.16․․․․․․]νων ἐφιλοδό-

[․․․․․․c.16․․․․․․]φήσαντα ποιησά-

[— κ]αὶ Ἑστία πόλ̣[εως —]

[— φι]λόκαισαρ κα[ὶ φιλορώμαιος?]

[—] ἔργων καὶ τὸ μ̣[—]

The inscription is identical with Stratonikeia 83

and so now classified with it.

reclassified as Stratonikeia 96.

Κυπρογένους Παφίης ὁ ἐπώνυ-

μος ἐνθάδε κεῖμαι, ἠΐθεος κοῦρο[ς,]

τὸν δὲ λαχόντα τύχαι δνοφερὸν δόμον ἥδ’ ἐπέχει χθὼν

Λυσίμαχον φιλίους δερκόμενον γονέας,

μητρὶ φιλῆι προλιπόνθ’ Ἑκαταίᾳ πατρί τε Δάμᾳ

πένθος ἐνὶ ζωιᾷ τοῦτο τὸ πικρότατον.

ψεινεισα κεδνοῦ

Φανία Ἀντιπάτρου κοῦρε θεοῖσιν φ̣[ίλε]

Πλούτων δὸς καὶ ἐκεῖ νεκύων λ̣[—]

παρηγορεῖται βαιὸν ἀριθνμήσας τάδε.

[ο]ὕτως ἔγραψα τοῖς φίλοισι χρήσιμον.

σύ μοι, Πρόνοια,λοιπὸν εἰς τὸ δεύτερον

κὸς Ἀ-

φίωνει

μνίας

τρὸς Ἀπ-

φιαν̣[ῆς μνί]-

[ας χάριν.]

Ἀρτεμίδωρος

Πανφίλου

τῆς ἑαυτοῦ

μητρὸς

Ἀφφίου τῆς

Ἀρτεμιδώρου

Λέων Παμφίλου Πάμφιλος

τὸ μνημεῖον Ἀσκληπίδος

μνίας χάριν ❦

καὶ Τροφίμῃ.

Δημητρία Δημοσθέ-

νου, γυνὴ δὲ Φιλάγρου.

Εὐτύχης καὶ Παν-

φίλη τοῦ τεκνίου μν-

είας χάριν.

Πόθος Ἑρμο-

φίλῳ τῷ τέκνῳ

μνίας χάριν.

[—]θ̣η δὲ Ἰάσον

[—] Φιλάγρου.

Τιβερίο[υ] Κ[λ]αυδίου Φιλοκάλου.

Κλαυδίας Λαβραϊνδίδος. ζῇ.

Φιλόκαλε χαῖρε.

Μηνόφιλος

Ἀριστοξένου

ὁ δῆμος ἔθαψεν

Φ̣ίλιννον Σωσάνδρου Κωραζίδα

τὴν γυναῖκα τὴν Ἄνδρωνος

μος ὁ ἀδελ-

φὸς Φιλο-

θέᾳ μνί-

Φλά(ουιος) Φιλόμουσος Ἱε(ροκωμήτης)

Φλα(ουίας) Φιλουμενῆς Ἱε(ροκωμητίδος)

τῆς ἰδίας συνμετόχου

προγόνων ἐνδόξων

καὶ φιλοτείμων πρὸς

τὴν πατρίδα γενομέ-

νων καὶ αὐτὸν δὲ ἀπὸ

πρώτης ἡλικίας φιλόπα-

τριν ὑπάρξαντα ἔθα-

μνή̣ας ἀγαθῆς ἕνεκεν Ῥόδης τῆς

Διονυσίου Κο(λιοργίδος) Θεόδωρος καὶ Φίλαγρος καὶ

Σιμωνίδης καὶ Διονύσιος· Θεόδωρος

μὲν τῆς γενομένης αὐτοῦ γυναικός,

οἱ δὲ περὶ Φίλαγρον τῆς μητρὸς αὐτῶν,

Διονύσιος δὲ τῆς θρεψάσης αὐτόν.

Πετρώνιος

καὶ Ἄπφιον

Σωτηρίδος

Ζώσιμος καὶ Ἀχιλλία οἱ γονεῖς

τῇ γλυκυτάτῃ θυγατρὶ Θεοφίλᾳ

καὶ Φίλων ὁ ἀνὴρ αὐτῆς τῇ σεμνοτάτῃ

καὶ ἀσυνκρίτῳ γυναικὶ μνείας χάριν.