Ἀλβουκίου

Δαμάδος

γυνύ γυνή.

Ἀλεξίππα.

Δακία.

σχον. | πεντεκαιδεκάμηνον ἔχων

ὑπὸ δαίμονος ἤρθην, | ἐν βροτοῖς

κἤνθησα· μὴ λυποῦ, πάτερ, ἐν φθ[ι]-

Ἀπολλόδωρος

παιδαγωγός.

Ἄττις παιδαγωγός.

Ἀτὼ Ἀρχεδάμου.

Βενιδάη̣ς πρόσχολος

Λαχάρους.

σῶι, Βιότη· μνήμηγ γὰρ

ἀεὶ δακρυτὸν ἔχοσα |

ἡλικίας τῆς σῆς κλαί-

Βρισηίς, πυκιν[αῖς ἔξοχος ἐν πραπίσιν].

[καί] νύ με κὴρ ἐδά[μασσε — — — — — — — —]

[πικ]ρὸν Ἐλειθυίη[ς — — — — — — —]

Καλλίμαχος. Δάιππος.

Βρισίς. Ἀμφίπολις.

Γάις. Δαμαλίς.

[Γλυκ]έρα Δαισιάδου

․․5․․υ̣άτου γυνή.

Κορνηλία

Δάδα.

․c.5․ε̣ρ̣α Δαισιάδου,

․․c.7․․λ̣․ου γυνή.

Δαμᾶς.

Δαμᾶς.

Δαμᾶς

χρηστός.

Δαμάσιον.

Δαμασιστράτη ⋮ Πολυκλείδου — — —.

Δαμάτριος Ἀριστίωνος.

Ἀριστίων Ἀριστογείτο[νος ?].

Δαμὼ

Διογένου

σασ’ ἐνια[υτούς] | ᾤχετο φεῦ γ[οερᾷ κηρὶ κατι]-

σχομένη | Δαμὼ Κογνί[του θυγάτηρ καὶ]

Δειογενε[ίας], |

Δᾶος.

Δάος χρηστός.

[Δ]άρδανος

— — ιος.

Δάφνις Ἐπικέρδου

γυνή.

–⏑⏑–⏑⏑– ὄλβιε Δημόκρατες,

[Αἴακος ὣς δώροισιν] ἀκήρατος ἢ Ῥαδάμανθυς

[–⏑⏑–⏑⏑– ἄμ]φεπες ἔργα δίκης.

— — — — — — — — ἄμφω ἀποφθιμένων

— — — — — — — — πολυδάκρυτον υἱέος αὖτε

— — — — — — — — νην ∶ πολλὸν ἐπισμυγερῶς.

ναῖς φρεσὶ σαῖσι πέποιθας; |

δέρκεο μὴ δαίμων ἐχθρὸς ὄπισ-

θε γελαῖ· | οὐδὲν ἐν ἀνθρώποις γὰρ

δρι λιποῦσα, | πλησαμένη δ’ ἐ-

τέων δεκάδας δύο τῷδ’ ἐ-

νὶ τύνβῳ | Ἐλπιτύχη κεῖμαι

Ἑρμαιώνδας.

Ἑρμιόνη, Στράτωνος

Κυδαθηνέως γυνή.

Καλλίς. Γοργάς.

Δαίς.

πένθος τ’ οὐκ ὀλίοις χρησ ⏑⏑–⏑⏑–

Εὐδαίμων δὲ ὄνομ’ ἔσχον ἐπε[ί ⏑⏑–⏑⏑–⏑]

παῖδας γὰρ παίδων εἶδον ὁ πᾶσ[ι φίλος].

Εὐδαίμων

χρηστός.

δοιπόρε, τίς ποτ’ ἔφυ με folium |

Παρδαλᾶς μ’ ἔσπειρε πατήρ,

γαστὴρ δέ με τίκτεν | Εὐτυχίδος,

τὴν Εὐτυχοῦ[σαν τήν τε]

Ναίδα δυ[στυχεῖς], |

τὰς αὐταδέ[λφους μου]-

Εὐφροσύνη. Θεύδα.

— — — — — — τὸν λιθοξό[ο]ν

[— — — — — νῦ]ν δ’ Ἀττικὴν τὴν πεντάδα

[μίαν βιοῦσαν] δεῦρ’ ἀναστήσας [λί]θον

Ἠιόνη με[⏑––⏑⏑– δρ]οσεραῖς ∙

[τοί]η ? ἔβης ποτὶ δ[ῶμ’ Ἀίδαο ⏑–⏑⏑–⏑]

[— —]

Φιλωνίς.

Χλιδάνη.

Θεόφιλος.

[ἦ] ῥα καλὸν γέ[ρας ἔσχον, εἰ ἀψευδ]ὴς λόγος ἀνδρῶν,

παῖδας [ἀποθνήσκειν οὓ]ς φιλέουσι θεοί.

τοὔνεκά μοι, πάτερ ἐσθλέ, φάνη· σὺ δὲ μηκέτι σεῖο

litteris singulis inter nomina scriptis:

Λ|α|[κεδαιμόνιοι]

Θίβρακος

Ἴδας.

ἐγὼ δὲ λι-

πὼν πατρίδ-

α ἐνθάδε κεῖ-

μαι δύσμο-

— — δας. [Κ]ηφισόδωρος.

παῖδά τοι ἰφθίμαν Δαμαινέτου ἅδε Κρατίσταν

Ἀρχεμάχου δὲ φίλαν εὖνιν ἔδεκτο κόνις·

ἅ ποθ’ ὑπ’ ὠδίνων στονόεντι κατέφθιτο πότμωι,

ὀρφανὸν ἐμ μεγάροις παῖδα λιποῦσα πόσει.

Κτήσων

παιδαγωγός.

[π]άντων ὧν θέμις ἐστὶ τυχεῖν εὐδαίμοσι θνητοῖς ⋮

ζῶσά τε ἐκοινώνουν καὶ φθιμένη μετέχω.

γηραιὰν ἄνοσον παῖδας παίδων

ἐπιδοῦσαν | Λύσιλλαν κατέχει

Μίδας χρηστός.

οὖσα δὲ τοιαύτη χάριν οὐ δικαίαν κεκόμισμαι

οὔτε παρ’ ὧν ωἴμην οὔτε ἀπὸ δαιμονίου.

[οὐδ’ ἄτ]α̣φ̣ος ἀπὸ μητρὸς ἐμῆς καὶ πατρὸς ἄπιμι·

τῷ νῦν καὶ τόδ’ ὑπ[ῆλθε πικρὸν σῆμ’, ἀθανάτης δὲ]

ἴνδαλμα ψυχῆς [θεῖον ἐς αἰθέρ’ ἔβη].

παῖς δὲ Μινουκί[ου ἦν — — — — — — — — — — — — —]

μνῆμα Μνησαγόρας καὶ Νικοχάρος τόδε κεῖται.

αὐτὼ δὲ οὐ πάρα δεῖξαι· ἀφέ|λετο δαίμονος αἶσα

πατρὶ φίλωι καὶ μητρὶ λιπόντε ἀμφοῖμ μέγα πένθος,

Νάστας. Δαμασίας.

ὤλεσας ἡλικίαν, δαίμων, καὶ πένθος ἔθηκας,

σῶμα τὸ Ναυσίλλης, καὶ ἔθα[ν’ ἀφ]νιδίως.

Νικάρετος

Χαριδάμου χαῖρε.

vac. 0.029

τίς θρήνων ἀδαής, ὃς σὴν μοῖραν, Ξενόκλεια,

οὐκ ἐλεεῖ, δισσὰς ἣ προλιποῦσα κόρας

ἀθάνατον βιότῳ καὶ ἀγήραον εὖχος ἀφέντα

Κεκροπίδαις τ’ ὀλοὴν μνωμένοις ὀδύνην·

τόνδ’ ἐπί σοι παῖδαις παῖδες θυμηρέα τύμβον ἔτυξαν,

τοὺς λίπες ἀντὶ σέθεν κ̣λ̣εινὸν ἔρεισμα πόλει.

Παυσανία[ς]

παιδαγω[γός].

[Π]ολυδάμας.

[θε]· δὴ τότε γάρ με |

δακρυόεις Ἀίδης σὺν Ἐρειν[ύ]-

σιν ἠίστωσεν· |

Σακάδας.

Σίμων

παιδαγωγός.

Στίλβων.

Θεοδαισίς.

τῆιδε Μενανδρείων ἐπέων δεδαηκότα πάσας

τύξιας εὐιέροις ἀγλαὸν ἐν θυμέλαις

τος Μάρκιος Τιτια-

νὸς Χολλεῖδαι κω-

μωδοὶ περιοδονεῖ-

[Σ]ωκλείδα χ[αῖρε].

[ἐκ δ’ Ἀκα]δημείης, Τηλέκλεες, οὐκ ἀβόητο[ν] |

[σὸν κλέος] ἰφθίμοις ἔπλετο Κεκροπίδαι[ς]· |

[καὶ νῦν τῆιδ]έ σε κοῦρος ὑπὸ χθονὶ θῆκε Σέλευκος |

[δακρυχέων, ἐσθλ]ὴν δ’ ἐσθλὸς ἔτεισε χάριν.

Μαχίνου ἐκ

[Κ]υδαθηνα[ίου].

Φαιδ|αμίου.

[Φ]ιλόδαμος

Φιλοδάμου

ἀρτοκόπου

παῖς πατέρος σαυτοῦ πατρὸς ἔχων ὄνομα, | καὶ παραμύθιον ἦσθα

πατρωνύμιόν τε γονεῦσι, | Νεολλαρίων, δαίμων δέ σ’ ἀφείλετο πᾶσι πο-

θεινόν.

[σ]ῆς δ’ ἀρετῆς καὶ σωφροσύνης μνημεῖον ἅπασιν

[λείπ]εις οἰκτρὰ παθὼν μοίρας ὑπὸ δαίμονος ἐχθροῦ.

vac. vac.

ἑπτὰ βίου δεκάδας πᾶσιν φίλος οὐθένα

λυπῶν | σωφροσύνης τ’ ἀρετῆς τε δικαιο-

ἐννεετεῖς γὰρ ἰδὼν κυκλίους ὥρας ἐνιαυτῶν

θνήισκω δυσξυνετῶι δαίμονι χρησάμενος.

[αὐτοκασ]ιγνήτων, οἳ γενεὴν ἔλιπον·

[τῶν Ἱ]έρων ἔμολεν πύματος βασίλεια Ἀίδαο

[γήρα]ι ὑπὸλ λιπαρῶι θυμὸν ἀποπρολιπών

[μοχθηρᾶς ὅδ’ ἔβη νέ]ατον πρὸς τέρμα κελεύθου ⋮ | εὔκλειαν δὲ βίο

[κάλλιπ’ ἀποφθίμενος]· | [καὶ γὰρ ἐλευθερίας κλεινοῖ]ς ἐν ἀγῶσι δαμέντα | Ἰσ[όνομο]ν πατρί[α χθὼν ἐκάλυψε τάφωι].

[— — παν]τοδαπὸς τελέσαντα

— — ἐνθάδε γῆ κατέχει.

[— — — ὃ] μὲν ἥνδανεν οἷς χρῆν

[— — — — ἀγα]θόν. vac.

— — μετ’ ἐφήβων

— — πατρίδα

— — ει τὸν ἀφεγγῆ

–⏑⏑–⏑⏑–⏑⏑–⏑⏑– ὅτι μοῖ[ραν]

[ἀρκεῖν οὐκ ἐ]δάη Πιερὶς [οἷσι φίλοις]·

[τρισσάκι δ’ ἐκτελ]έσας δέκ[ατον ζωῆς λυκάβαντα]

․․ΙΦΗΤΗΙ — — —

Ἀτθίδα τὴν ολ̣ — —

αἰαῖ τῆς̣ Μούσης — —

ὀκταέτιν ψυχ[ήν — —]

δάκρυα δὲ στον̣[αχάς τε — —]

ἀντὶ γάμων οἴμ[οι — —]

αε — —

μοῖρ’ ὀλοὴ δάμασε — —

μεσο — —

κλεινὸς [⏑–⏕– ὑπὸ σήματι τῷδε τέθαμμαι]

ὅς κύδηνα σοφο[ῖς πατρίδα τήνδε λόγοις]

ζωὸς ἐών· νῦν δ’ ἔσχε [με κὴρ θανάτοιο μέλαινα]·

δάκρυσον παροδεῖτα τ[ὸν –⏑⏑–⏑⏑–⏑]

ἔμπορον ἐν ληστῶ[ν χερσὶ θανόντα βίᾳ],

θεν ἧκε κενῶς ἀλογ[ῶς τε πο]-

ρευθεὶς | οἴστρῳ δαιμ̣[ονίῳ],

μέχρι παῖδα πατὴρ ἐ̣[λεεινός] |

θάψῃ, ὑφ’ οὗ πρέπον [ἦν τὸν γη]-

— — καλύπτω

— — τ̣ηνουδα.

vac. 0.038

ἡλικίης χοικῶν,

ὁ δὲ δαί[μων] ἔφθα-

σε τοὺς Χοῦς.

ἄνδρ[α ⏑–⏑⏑–⏑⏑ Κεκρο]-

πί[δαισι ποθεινόν]

Αὐσονίων ἕ[ταρον ⏑⏑–⏑⏑]

γαῖ[α κάλυψεν]

υἷα κλυτὸν [⏑⏑– Ἀδαμάντιον]

ὃς δύο π̣[αῖδας]

παρθενικὰς ἄλ[οχόν τε λιπὼν]

⏑⏑–⏑⏑–εν

–⏑⏑–⏑⏑– Ἀδαμάντιος

[μὴ μ’ ὀλο]φύρῃ(?)

vac. 0.037

[— —]ς̣ ποτε παῖδα

[— —]χει δεῖα Σέρειφος

— — και εω̣ — —

[— — δ]αίμων ω̣ — —

[κά]λλει τ’ ἀκμαίαν πεντεκαιδε[κάτιν ἐμέ]

δαίμων ὁ πικρὸς τῷδ ἔθηκεν [ἐν τάφῳ].

στήλῃ δ’ ὁρῶν μου τοὔνομ’ ἐν[γεγραμμένον]

κλαῦσόν με, παροδεῖθ’, ὅτι θάλαμον [οὐκ εἰσέβην],

λείπω δὲ δάκρυ[α κ]αὶ γόους τροφοῖ[σί μου]·

μοιρῶν γὰρ ἄνισος τοῦτ’ ἐπέκλωσεν μίτος.

διαδόχους θρ[έψ]ας τὴν

[τ]έχνην ἐδίδαξε ἐνδόξως.

[ἄ]ρξας, λειτουργίας πάσας τ[ελ]-

κζʹ ἔτεα · μή μου λυπήσις

τὸν δαίμονα μηδὲ πα-

ρέλθῃς, ἀλλὰ μνησκό-

[–⏑⏑–⏑⏑– γ]ενόμην Μ[αρεώτιδ]ι γαίῃ,

[κεῖ]μαι δ’ ἠγαθέῳ Κέ[κροπος ἐ]ν δαπέδῳ.

— — νου Μαρ[ε]ώ[του]

Κλ Λύδη ἡ δυστυχεστάτη μήτηρ Οὐεντιδία Κλαυδιανὴ Αὐρ Ῥούφῳ τῷ [σοφιστῇ]

τὸ ἡρῷον καὶ τὴν σορόν. εἰ δέ τις ἕτερον τολμήσει θεῖναί τινα, δώσει τῷ ἱεροτάτῳ ταμεί[ῳ μυριάδας — —].

postmodo in angulo sinistro inferiore additum:

[δώσει τῷ ἱ]εροτάτῳ ταμείῳ μυριάδας

πέντε ἀργυρίου.

⏑–⏑–⏑ νων ἐγὼ τεθνη[κότων]

[⏑–⏑– τ]οὺς παῖδας οἳ ματ –⏑–

[⏑–⏑– οὓς] ἂν λάβω ἐνθάδ’ ἐλθ[όντας]

οὖν ἁπάντων ἐπαινέσαι τὸν ἱερέα τοῦ Ἀπόλλωνος Πολύστρατον

Χαρμαντίδου Ἁλαιέα, καὶ στεφανῶσαι δάφνης στεφάνῳ εὐσεβείας ἕνεκα

καὶ δικαιοσύνης· ἐπαινέσαι δὲ καὶ τοὺς αἱρεθέντας μετ’ αὐτοῦ εἰς τὴν ἐπιμέ-

λειαν τοῦ ἱεροῦ καὶ στεφανῶσαι ἕκαστον αὐτῶν δάφνης στεφάνῳ Θεόδοτον Θεο-

δότου Ἁλαιέα, Αἰσχέαν Φιληρίφου Ἁλαιέα, Παντακλέα Σωκράτου Ἁλαιέα, Ἁγνί-

[σιν, ἐγὼ δὲ π]οιήσασθαι προῄρημ̣[αι — — — — (?) δο]θ̣ησομένην ὅπως οἱ κα%⁸⁰%⁸⁰-

[θηγηταί], π̣ροσποίητον ἔχοντ[ες αἰτίαν, μὴ λαμβ]ά̣νωσιν [μὴ ὑπερδαπ]α̣νῶσιν? [μὴ παραδαπ]α̣νῶσιν? ἐφ’ ὁπόσον ἂν ὑμῖν

[δόξηι, ἀλλὰ] τ̣ῶν ἐπιστάξεων ἐπιτάξεων πρ[ονοῶνται. ἵνα οὖν] οὕτως εἴπω καὶ ἀκόλουθον

[τρησα], ὡς οἶμαι, οὐ μόνον π̣[ρὸς τὴν χρείαν, π̣[ρὸς τὸ δέον] ἀλλὰ καὶ] π̣ρὸς τὸ μὴ ἐπίφ[θ]ονον ἑ̣%⁸⁰-

[τέροις], ἐπεὶ τούτου μὴ ὑφορώ[μενος ἐπιβολὴν οὐ] ὑφορώ[μενος ὁρμὴν οὐδαμῶς] π̣α̣ρεβιασάμην ἂν ἐμαυ%⁸⁰%⁸⁰-

[τὸν ὥστ]ε̣ [τὸν οὐδ]ὲ̣ ἕτερα νῦν ἀναγκαῖα [μὴ προσεπιδοῦναι τῶν] [παρέλιπον ἂν τῶν] ε̣ἰ̣ς̣ τὸ συναύξημα τῆ̣ς̣ [δια]-

ῦ Ἀθην[α]ίων· v ΧΧ v δ[ραχμῶν· ἐὰν] δέ τινες βο[ύλωνται]

τῶν δημ̣[ο]τ̣ῶν δανε̣[ῖσαι ἐπὶ το]ῖς κοινοῖ[ς ἐπὶ τὰ νῦ]-

ν καὶ τὰ [ἔμπ]ροσθ̣[εν ἀναλώματα(?)] Ι̣[․․]Σ̣[․․․․11․․․․․]

[— — — ․]σαμ[․]ε̣[— — — ∶ ἀντὶ] Θρασυδάο τοῦ Ἀλκμεωνίδο ∶ Ἀφιδ

[— — —] Φιλ̣οκλε[— — — ∶ ἀντὶ] ∶ Ἀριδήλο το͂ Μνησάρχο ∶ Ὤαθεν