ἡμέρ(ας) ιαʹ· Ἀρτεμίδω-

ρος ἐποίει·

χαίρε̣τε̣.

παραδόξου ∙ καὶ νομοδίκτου ∙ Τιβ(ερίου) ∙ Κλαυδ(ίου) ∙ Ἀλεξάνδρου, Λαδικέ-

ως ∙ τραγῳδοῦ ∙ καὶ ποιητοῦ παραδόξου.

Ἐποιὸς καλό̣ς.

καλὸς ὁ κι̣[θαριστέ]ς̣ κι̣[θαρο͂δο]ς̣.

δὸς δέ ϝιν αὐτόν vel αὐτῷ ἀνθρόˉποις

πᾶς Πάτρωνο(ς), Αὐρ(ήλιος)

Μαρκιανὸ(ς) ☧ ἐποίησαν

ἐν μνίας χάριν.

Κλεομένης

Ἀθηναῖος ἐποίησε.

Λακεδαιμονίου πο(ὺς) αʹ [𐆖 σνʹ, Νουμηδικοῦ πο(ὺς) αʹ 𐆖 σʹ],

Λυκουλλίου πο(ὺς) αʹ 𐆖 ρνʹ, [Πυρροποικίλου πο(ὺς) αʹ 𐆖 ρʹ],

Κλαυδιανοῦ πο(ὺς) αʹ 𐆖 ρʹ, [Ἀλαβαστρησίου πο(ὺς) αʹ 𐆖 οεʹ],

χία ∙ θυγατρὶ ∙ γλυ∙-

κυτάτῃ ∙ πεποίηκε·

ἔζηκε ∙ ἔτη ∙ κ ∙ μ(ῆνας) ∙ ζ ∙ ἡ(μέρας) ∙ ιδ.

[— —]αρης

[— —]οποιος.

Ἀφροδεισιεὺς

ἐποίει.

[— —]ινος μ’ ἐποίεˉσε [— —].

χῶρός τ’ Εὐφροσύνης ἐρχομένο[υς δέχεται]·

ἑζομένους δ’ ἵπποισιν ἰδὼν ἑκάτερθ[εν Ἀνάκτας],

Φαῦστον ἀνυμνήσεις καὶ πρὶν ἵ[κῃ πρόδομα].

πᾶς ❦ πατρώνο Αὐρ(ηλίῳ) ∶

Μαρκιανο͂ ☧ ἐποιήσαμ❦-

εν μνίας χάριν. ❦

θηκα καὶ ἐσάκουσόν

μοι καὶ ποίησόν μ-

ε ἐπιτυχεῖν ο̣πυ-

πᾶν ἱερὸν πνεῦμα καὶ κα-

κοποιὸν καὶ φθοροποιὸν

ἀπέλασον ἀπὸ ΤΟΥ ․․(?) ονμα-

τίσι οὐ σιγᾷ οὐδ’ ἀναποκρύπτεται ἐπιτ̣[ή]-

διον πένθος; ποῖος ὁ τῶν ἐν ἡμῖν πιστ̣[ῶν — —]

ΨΑΙΤΑΙ; ποῦ τὸ καλὸν ἐκῖνο ἐκεῖνο καὶ σεμμνοπρε[πές] σεμνοπρεπές;

καὶ Πάνθια γον[εῖς]

μνήμης χάριν ἐπ[οί]-

ησαν. ❦ ❦

ἡ Κιβυρατῶν πόλις, ἄποικος Λ[ακεδαιμονίων καὶ]

συγγενὶς Ἀθηναίων καὶ φί[λη, μετέχουσα καὶ]

[Χαχ]ρυλίοˉν ἐποίεˉσ[ε].

[— — — — ἐπ]οίεˉ[σεν].

ως, τοῦ συνεδρίου πάτρων, τὰς στοὰς

τοῦ ναοῦ λίθῳ ποικίλῳ σκουτλώσας

καὶ ζωγραφήσας ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλω-

[— — οὐδὲ(?)]ν ἐν ἀνθρ[ώποις — — — —]

[— — — — — —]ν̣α κοσμηθεὶς α̣[— — — —]

Πλάτων ὁ τῆς ἀρχαίας

κωμῳδίας ποιητής·

Λυσικλῆς ἐποίει.

Ἀντισθένης φιλόσοφος·

Φυρόμαχος ἐποίει.

ἐν Δελφοῖς·

Φράδμων Ἀργεῖος ἐποίει.

ἀρκῶν νέβριον νέβρειον ποίμνήν ποτε κοῦρος.

ποιμαίν[ε]ι Πολύφημο[ς] ἀΐδων ἀείδων καὶ Γαλάτεια

κυρτ[ὸ]ν ὑπὲρ σίμου νῶτον ἀγαλλομένη.

Δο͂ρις ἔγραφσεν.

Καλιάδεˉς ἐποίεˉσεν.

ℎένεˉ με κνε͂ι ῥίνεˉ·

[ἀμφὶ] Βελήδαν

[βου]λεύῃ τί σε δεῖ ποιεῖν, [Σεβαστέ],

[τῆς] μακρῆς περὶ παρθένο[υ, προφῆτιν]

βίῳ γλυκυτάτῃ π-

αιποίηκεν ∙ ἥτις αἴ-

ζησεν ∙ αἴτη κδʹ

ως, τοῦ συνεδρίου πάτρων, τὰς στοὰς

τοῦ ναοῦ λίθῳ ποικίλῳ σκουτλώσας

καὶ ζωγραφήσας ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλω-

Ὁστιλία

ἐποίησεν.

τίσι οὐ σιγᾷ οὐδ’ ἂν ἀποκρύπτεται ἐπὶ τ̣[ύμβου(?) — —]

δῖον πένθος ποῖος ὁ τῶν ἐν ἡμῖν πιστ[ῶν — — — — —]

ψαίται ποῦ τὸ καλὸν ἐκῖνο καὶ σεμμνοπρε[πὴς σεμνοπρεπὴς — —]

[— — —]δης ἐποίει.

Ἀθανόδωρος Ἁγησάνδρου

Ῥόδιος ἐποίησε.

[Δημοχ]άρης

[Λάχητος(?) λο]γ̣οποιός.

[Α]ἰλίου ∙ vacat Ῥούφου ∙

vacat ἐποίησεν. vacat

Σεκονδίων ἐπ(οίησε).

πρὸ ἡμερῶν ἕνδεκα καλανδῶν Ἰουνίων ἐν κομετίωι γραφομένωι παρῆσαν Λεύκιος Φαβέριος Λευκίου υἱὸς Σεργία, Γαῖο[ς — — — Λευ]-

κίου υἱὸς Ποπλιλία, Κόιντος Πετίλλιος Τίτου υἱὸς Σεργία. περὶ ὧν Κόιντος Λυτάτιος Κοίντου υἱὸς Κάτλος ὕπατος λόγους ἐποιήσατο, Ἀ[σκληπιάδην]

Φιλίνου υἱὸν Κλαζομένιον, Πολύστρατον Πολυάρκου υἱὸν Καρύστιον, Μενίσκον Εἰρηναίου τὸν γεγονότα Μενίσκον Θαργηλίου υἱὸν Μιλήσ̣[ιον, — — —]

ὅπως τε Κόιντος Λυτάτιος, Μάρκος Αἰμίλιος ὕπατοι ὁ ἕτερος ἢ ἀμφότεροι, ἐὰν αὐτοῖς φαίνηται, τούτους εἰς τὸ τῶν φίλων διάταγμα ἀνενεχθῆ-

ναι φροντίσωσιν· τούτοις τε πίνακα χαλκοῦν φιλίας ἐν τῶι Καπετωλίωι ἀναθεῖναι θυσίαν τε ποιῆσαι ἐξῆι, ξένιά τε αὐτοῖς κατὰ τὸ διάτα-

γμα τόπον παροχήν τε τὸν ταμίαν τὸν κατὰ πόλιν τούτοις μισθῶσαι ἀποστεῖλαί τε κελεύσωσιν· ἐάν τε περὶ τῶν ἰδίων πραγμάτων

(τὸ) ἀΐδιον ἐπο(ί)κεˉμα καὶ πολύ, πολύ, πολύ, πολύχαρμον.

Πλάτωρ ἐποί[η]σε.

[nomen(?)] Πλάτωνος ∙ Σικελιώτας ∙ Ἀπολωνιεὺς ἐποίησε.

ἀδελφῷ καὶ συγ-

[γενεῖ ἐ]ποίησαν

[ζήσαν]τι ἔτη ἔτη λ.

Ἀριστόνοθος Ἀρίστονοφος? (Ἀρίστονφος = Ἀρίστομφος) ἐποί(εˉ)σεν.

ἡ Κιβυρατῶν πόλις, ἄποικος Λ[ακεδαιμονίων],

συγγενὶς Ἀθηναίων καὶ φι[λέλλην, νῦν δὴ]

Σίροˉν ἐποίεˉσεν.

Σίροˉν ἐποίεˉσεν.

μένου κὲ παντὸ-

ς φθοροποιοῦ πνε-

ούματος τηρήσα-

ὄ τοι κεραμεύς μ’ ἀνέθεˉκε· /

δὸς δ’ ἐϝὶν ἀνθρόˉποις

δόξαν ἔχεˉν ἀγαθ(έˉ)ν. /

δὸς δέ ϝιν ἀνθρόˉποις

δόξαν ἔχεˉν ἀγαθάν.

μες ἐγδικαξάμενοι δίκας τριακοσταίας τοῖς τὰν ℎιαρὰν γᾶν ϝι-

δίαν ποϊόντασσιν. ℎαύτα ἐμισθώθη ℎ̣α γ̣ᾶ κατὰ βίω, [ℎόσσα]ν ℎ[α]-

μὲς κατεσώισαμες, τριακατίων μεδίμνων τὸ ϝέτος ℎέκαστον,

τι, ἀνκοθαρίοντι δὲ ℎοσσάκις κα δεώνται τὰ πὰρ τὰ αὐτῶν χωρία ῥέοντα, οὐδὲ τὰς ℎοδὼς τὰς ἀπο-

δεδειγμένας ἀρασόντι οὐδὲ συνℎερξόντι οὐδὲ κωλυσόντι πορεύεσθαι· ℎότι δέ κα τούτων τι ποι-

ῶντι πὰρ τὰν συνθήκαν, τοὶ πολιανόμοι τοὶ ἀὲς ἐπὶ τῶ ϝέτεος ἐπικαταβαλ̣ί̣οντι καὶ ζαμιωσόντι,

οὐδὲ ℎῆς οὐδὲ ℎὲν οὐδὲ ἄλλος τήνωι. οὐδὲ γαιῶνας θησεῖ πὰρ τὼς ℎυπάρχοντας οὐδὲ σαρμευσεῖ,

αἰ μὴ ℎόσσα κα ἐν αὐτᾶι τᾶι γᾶι ℎᾶι μεμίσθωται οἰκοδόμηται, οὐδὲ τοφιῶνας ἐν τᾶι ℎιαρᾶι γᾶι ποιησεῖ

οὐδὲ ἄλλον ἐασεῖ· αἰ δὲ μή, ℎυπόλογος ἐσσῆται ℎως τὰν ℎιαρὰν γᾶν ἀδικίων. οἰκοδομησῆται δὲ καὶ οἰ-

σόντι οὐδὲ κοψόντι οὐδὲ ἐμπρησόντι οὐδὲ ἄλλον ἐασόντι· αἰ δὲ μή, ℎυπόλογοι ἐσσόνται κὰτ τὰς ῥήτρας

καὶ κὰτ τὰν συνθήκαν. ἐς δὲ τὰ ἐποίκια χρησόνται ξύλοις ἐς τὰν οἰκοδομὰν ℎοῖς κα δήλωνται καὶ ἐς τὰς

ἀμπέλως· τῶν δὲ ξηρῶν κοψόντι, ℎόσσα αὐτοῖς ποτ’ οἰκίαν ἐς χρείαν· τοῖς δὲ σκίροις καὶ τοῖς δρυμοῖς χρη-

ἀνέμωι ἐκπέτωντι, ἀποκαταστασεῖ μὴ μείω τὸν ἀριθμὸν τῶν ℎυπαρχόντων. ποτιφυτευσεῖ δὲ καὶ ἐλαίας

ἐν τᾶι ψιλᾶι ℎομολόγως ποίων τοῖς ℎυπαρχόντασσι δενδρέοις καὶ τὸν ἀριθμὸν τὸν ℎίσον καθὼς καὶ ἐν τᾶι

ἄλλαι συνθήκαι γεγράπται. ℎότι δέ κα μὴ πράξει ℎο ἀνℎελόμενος κὰτ τὰν συνθήκαν ἢ μὴ ἐν τοῖς χρό-

τρίωμες ποτὶ τὸν ϝικατίδειον καὶ ἀπεμετρήσαμες τὸ δέκα-

τον τριℎημίγυον. τὰ δὲ τρίγυα οὐκ ἐξεποίον, καθὼς τὸ ἀρχαῖον

ℎευρίσκομες γεγενημένα, ἀλλὰ πενθημίγυον μόνον κα-

τελείπετο ἐκ τῶν δυῶν τριγύων, τὰν δὲ λοιπὰν γᾶν ϝιδίαν

τινὲς ἐπεποίηντο· ταύταν ἀπεκατεστάσαμες τᾶι Ἀθάναι

κὰτ τὰ ἀρχαῖα. ἀπὸ δὲ τῶ ϝικατιδείω τὰν ἐς ποταμὸν τὸν Ἄκιριν

γᾶν ποτιγενομέναν τὰν ἐμ μέσσωι τᾶς τε ℎεκατομπέδω

καὶ τᾶς ℎηρακλείας ℎοδῶ, καὶ ταύταν πᾶσαν ϝιδίαν ἐπεποίηντό

τινες· καὶ τοὶ μὲν ἐρίξαντες ἀπέσταν, τοῖς δὲ ἐδικαξάμεθα δίκας

ταν τὰν γᾶν κατεδασσάμεθα καὶ ὄρως ἐπάξαμες ἐφ’ ἑκάστας τᾶς

μερίδος, καὶ ἐποιήσαμες πὰρ τὸ τριℎημίγυον τὸ δέκατον πρᾶτον τρί-

γυον, ποτθέντες πὸτ τὸ πενθημίγυον ἀφ’ ἇς κατεσώιξαμες γᾶς, ℎώσ-

γυον ἐμισθώθη ϝεξακατίων ℎενενήκοντα πέντε μεδίμνων.

διαβάντες δὲ τὸν ϝικατίδειον ἐποιήσαμες πράταν μερίδα πὰρ ℎε̣κ̣[α]-

τόνπεδον, ἐν ℎᾶι ℎα ἀμπελωργικά, καὶ ἐτάμομες κοινὰν πόθοδον ἐκ τῶ

Μόρκος ∶ ἐποίε· Πύλλος ∶ ἐδίδα‵σκε′· Μόρκος, Πύλλος ∶ αβγδεζηθικλμν· Μόρκος ἔθηκε Γναίϝαι.

[— — —]ινος μ’ ἐποίεˉσε̣.

σύνης τόδε δῶρον ἀοίδιμον ἀνθρώ-

ποισιν· | Καικιλία Σεκουνδεῖνα, νόμωι

ἴθι δῖα γεγῶσα.

μνῆμα ἐ-

ποίησεν

Εὐτυχίᾳ

Πραξιτέλης

ἐποίε[ι].

ΚΗΜΙ

ΑΠΟΙ

ΠΑΙΩ

χάριν

ἐποίησεν ἐπὶ τῷ αὐτὸν

ἐνθάδε κηδεθυθῆναι κηδευθῆναι.

[— — — — — — — — — —]

Δομ̣[ιτιανὸς(?) ἐποι]-

[ησά]μην τὸ [μνημεῖον(?)]

[— — — — — — — — — —]

[— —] Δομ̣[ιτιανὸς ἐποιη]-

[σά]μην τὸ [μνημεῖον τῷ]

οὗ Κελτοῖς λαλέοντος ἀπὸ γλώσσης ῥέε πειθώ·

ποικίλα μὲν περιῆλθεν ἔθνη, πολλοὺς δὲ δήμους

ἔγνω καὶ ψυχῆς ἀρετὴν ἤσκησεν ἐν αὐτοῖς·

Διονυσ[οδώρῳ τῷ ἰδί]-

ῳ ἀπελε[υθέρῳ ἐποίησεν].

Διονυσί[ῳ τῷ γλυκυτάτ]-

ῳ ἀπελε[υθέρῳ ἐποίησεν].

ἧς γαμέτης παίδων τε πατὴρ γλυκερὸς Θησεὺς

πότμον ἐποιχομένης ἐπί τε στόματι στόμα πήξας στοματήξας (Alföldy)

ὕστερον ἐκ στέρνων ψυχῆς διεδέξατο δῶρον.

γέρρονα(?)

ποῖνος(?)

μελίνου

ΠOI ποι(κίλα), ed. pr..

εὐτυχῖτε

ἄνθρωπυ ἄνθρωποι.

τέκνου μνήμης χάριν

ἐποίησεν. χαῖ̣ρ̣’ ἀναγεινώσ-

κων

ζῶν ἔτι Ἀπολλῶ-

νις τὸ μνῆμ’ ἐποί-

ησα ἑαυτῷ | κληρο-

τος Νίκωνος

συνβίῳ ἐποίησ[ε].

ΟΙΑΥ[— — — — —]

Ἀνυτίῳ ἐ[ποίησε].

εὐχήν.

Γερόντιος ἐποίησε̣(ν).

vestigia litterarum

[Πρ]ωτογένης ἐ[ποίησεν].

κεῖμε δ’ ἐν Πα[ί]οσι κενὸν ὄρ-

γανον ἀνθρώποισι λεγε-

ῶνος ἀρχηγὸς γεγονὼς

Ῥοῦφος Ταρσεὺς ἐποίει.

[ἐτ]ε̣λεύτησεν ἐνταῦ-

θα. Κρίσπος ἐπ-

οίησα.

λεῖβ[ε τῷ π]οιμένι λεῖβ[ε, Π]οιμένι (Moretti), πίε, ζή[σα]ις.