Ἡρακλείδας ἐποίει.

δεσποίνῃ Νεμέσει

καὶ συννάοισι θεοῖσιν |

νεῖς ∙ μνήμης

χάριν ∙ ἐποίουν ∙

Ἰούλιο[ς —]

ἐποίη[σεν].

ἔ̣ζησε ἔτη μ[․ʹ? — —]

πάτρων ἐποί[ησεν]

ἀξίῳ ἀπελευθέρῳ.

μιτ(ίᾳ) Εὐφρ(οσύνῃ?) ∙ μνίας

χάρ(ιν) ∙ ἐποί(ει) ἐποί(ησε) ∙ βιω-

σάσης ∙ ἐ∙τῶν κ∙ζʹ ∙

Διοσκουρίδης Σάμιος ἐποίησε.

[ἀ]γαθῆι τύ[χ]ηι Ζεὺς Σω[τήρ].

ἡ Κιβυρατῶν πόλις ἄποικος Λ[υδῶν οὖσα καὶ]

συγγενὶς Ἀθηναίων καὶ φι[λ— — — — καὶ]

ἡμεῖν προσετέθη. δεόμεθα οὖν προνοῆσαι ὑμᾶς τοῦ διαμένειν ἀεὶ τὴν στατίωνα· δειαμεν-

εῖ δέ, ἐὰν πρόνοιαν τῶν κατ’ ἔτος διδομένων εἰς τὴν μίσθωσιν 𐆖 σν ∙ ποιήσησθε· τὰ γὰρ ἕτε-

ρα ἀναλώματα καὶ τὰ γεινόμενα εἰς ἐπισκευὴν τῆς στατίωνος εἰς τὰς ἱερὰς ἡμέρας τοῦ

ἀνεγνώσθη ἐπιστολὴ Τυρίων στατιωναρίων ἀναδοθεῖσα ὑπὸ Λάχητος

ἑνὸς αὐτῶν, ἐν ᾗ ἠξίουν πρόνοιαν ποιήσασθαι αὐτοῖς 𐆖 σν ∙ ἀναλίσκειν γὰρ εἴς τε θυσίας

καὶ θρησκείας τῶν πατρίων ἡμῶν θεῶν ἐκεῖ ἀφωσιωμένων ἐν ναοῖς

ληπαατησυπεραυτωουκουριουοπωοναρειλεαιρωιαν

παισὶ ο θεῶν· οὐκ ἔστι ο παρ’ ἀνθρώποισι [— —]

[ὁ δεῖνα] ἐποίεˉ

[ὁ δεῖνα —]εˉς ἀνέθεˉκε.

φυσικὸς οἰνοδότης

ζῶν ἐποίησεν.

Maxsuma ∙ Sadria ∙ S(exti) ∙ f(ilia)

ὄ τοι κεραμεύς μ’ ἀνέθεˉκε· |

δὸς δέ ϝ’ ἰν ἀνθρόˉποις

δόξαν ἔχεˉν ἀγαθάν.

μες ἐγδικαξαμένοι δίκας τριακοσταίας τοῖς τὰν ℎιαρὰν γᾶν ϝι-

δίαν ποϊόντασσιν. ℎαύτα ἐμισθώθη ℎα γᾶ κατὰ βίω [ὅσσα]ν ℎ[α]-

μὲς κατεσώισαμες τριακατίων μεδίμνων τὸ ϝέτος ℎέκαστον,

τι, ἀνκοθαρίοντι δὲ ℎοσσάκις κα δεώνται τὰ πὰρ τὰ αὐτῶν χωρία ῥέοντα οὐδὲ τὰς ℎοδὼς τὰς ἀπο-

δεδειγμένας ἀρασόντι οὐδὲ συνℎερξόντι οὐδὲ κωλυσόντι πορεύεσθαι· ℎότι δέ κα τούτων τι ποΐ-

ωντι πὰρ τὰν συνθήκαν, τοὶ πολιανόμοι τοὶ ἀὲς ἐπὶ τῶ ϝέτεος ἐπικαταβαλίοντι καὶ ζαμιωσόντι

οὐδὲ ℎῆς οὐδὲ ℎὲν οὐδὲ ἄλλος τήνωι, οὐδὲ γαιῶνας θησεῖ πὰρ τὼς ℎυπαρχόντας οὐδὲ σαρμευσεῖ,

αἰ μὴ ℎόσσα κα ἐν αὐτᾶι τᾶι γᾶι ℎᾶι μεμισθώται οἰκοδομήται, οὐδὲ τοφιώνας ἐν τᾶι ℎιαρᾶι γᾶι ποιησεῖ

οὐδὲ ἄλλον ἐασεῖ· αἰ δὲ μή, ℎυπόλογος ἐσσήται ℎως τὰν ℎιαρὰν γᾶν ἀδικίων. οἰκοδομησήται δὲ καὶ οἰ-

σόντι οὐδὲ κοψόντι οὐδὲ ἐμπρησόντι οὐδὲ ἄλλον ἐασόντι· αἰ δὲ μή, ℎυπόλογοι ἐσσόνται κὰτ τὰς ῥήτρας

καὶ κὰτ τὰν συνθήκαν. ἐς δὲ τὰ ἐποίκια χρησόνται ξύλοις ἐς τὰν οἰκοδομὰν ℎοῖς κα δηλώνται καὶ ἐς τὰς

ἀμπέλως· τῶν δὲ ξηρῶν κοψόντι ℎόσσα αὐτοῖς ποτ’ οἰκίαν ἐς χρείαν, τοῖς δὲ σκίροις καὶ τοῖς δρυμοῖς χρη-

ἀνέμωι ἐκπέτωντι, ἀποκαταστασεῖ μὴ μείω τὸν ἀριθμὸν τῶν ℎυπαρχόντων· ποτιφυτευσεῖ δὲ καὶ ἐλαίας

ἐν τᾶι ψιλᾶι ℎομολόγως ποίων τοῖς ℎυπαρχόντασσι δενδρέοις καὶ τὸν ἀριθμὸν τὸν ℎίσον, καθὼς καὶ ἐν τᾶι

ἄλλαι συνθήκαι γεγράπται. ℎότι δέ κα μὴ πράξει ℎο ἀνℎελόμενος κὰτ τὰν συνθήκαν ἢ μὴ ἐν τοῖς χρό-

τρίωμες ποτὶ τὸν ϝικατίδειον καὶ ἀπεμετρήσαμες τὸ δέκα-

τον τριℎημίγυον· τὰ δὲ τρίγυα οὐκ ἐξεποΐον καθὼς τὸ ἀρχαῖον

ℎευρίσκομες γεγενημένα, ἀλλὰ πενθημίγυον μόνον κα-

τελείπετο ἐκ τῶν δυῶν τριγύων, τὰν δὲ λοιπὰν γᾶν ϝιδίαν

τινὲς ἐπεποίηντο· ταύταν ἀπεκατεστάσαμες τᾶι Ἀθάναι

κὰτ τὰ ἀρχαῖα. ἀπὸ δὲ τῶ ϝικατιδείω τὰν ἐς ποταμὸν τὸν Ἄκιριν

γᾶν ποτιγενομέναν τὰν ἐμ μέσσωι τᾶς τε ℎεκατομπέδω

καὶ τᾶς ℎηρακλείας ℎοδῶ, καὶ ταύταν πᾶσαν ϝιδίαν ἐπεποίηντό

τινες· καὶ τοὶ μὲν ἐριξάντες ἀπέσταν, τοῖς δὲ ἐδικαξάμεθα δίκας

ταν τὰν γᾶν κατεδασσάμεθα καὶ ὄρως ἐπάξαμες ἐφ’ ἑκάστας τᾶς

μερίδος καὶ ἐποιήσαμες πὰρ τὸ τριℎημίγυον τὸ δέκατον πρᾶτον τρί-

γυον, ποτθέντες πὸτ τὸ πενθημίγυον ἀφ’ ἇς κατεσώιξαμες γᾶς ℎώσ-

γυον ἐμισθώθη ϝεξακατίων ℎενενήκοντα πέντε μεδίμνων.

διαβάντες δὲ τὸν ϝικατίδειον ἐποιήσαμες πράταν μερίδα πὰρ ℎεκ[α]-

τόνπεδον, ἐν ℎᾶι ℎα ἀμπελωργικά, καὶ ἐτάμομες κοινὰν πόθοδον ἐκ τῶ

λέοιο, | ἱμερτο͂ δ’ ἐπέβαν στεφά-

νο ποσὶ καρπαλίμοισι, | Δεσσποί-

νας δὲ ὑπὸ κόλπον ἔδυν χθονί-

ες ἄλλοι· | καὶ γὰρ ἐγὼν ὑμῶν γένος εὔχομα-

ι ὄλβιοΙν ὄλβιον εἶναι, | ποινάν̣ δ’ ἀνταπέτ̣πεισα ἀνταπέτεισα

ἔργων̣ ἕνεκα οὔτ̣ι δικαίων, |

ὑμῶν γένος εὔχομαι εἶναι

ὄλβιον εἶναι. | ποινὰν δ’ ἀνταπ-

έτεισα ἔργων ἕνεκ’ οὔτι δικ-

[— —] τῆς ἁγίας? δεσ[ποίνης — —]

Προσ[— — —]

ἐποίε[ι].

νιος ∙ Μ(άρκου) ∙ υ(ἱὸς) ∙ Ποῦλχερ ∙ Μ(ᾶρκος) ∙ Κορνήλιος ∙ Μ(άρκου) ∙ υ(ἱὸς) ∙ Μαρτιᾶλις.

ἱεροσκόποι ∙ Μάνιος ∙ Κορνήλιος ∙ Οὐῆρος ∙ Γ(άιος) ∙ Ἀντώνιος

θύτης ∙ ἱεροσαλπιστὴς ∙ Γ(άιος) ∙ Ἰούλιος ∙ Ῥηγῖνος ∙ ἱεροκῆ(ρυξ)

τᾶς αὑτοῦ καλοκἀγαθίας, δεδόχθαι Γναῖον Αὐφίδιον Τίτου υἱὸν στραταγὸν Ῥωμαίων στεφανῶσαι ἐν τῷ ἀγῶνι τοῖς πρώτοις Ἀθανίοις ἐλαίας στεφά-

νῳ καὶ πρόξενον καὶ εὐεργέταν ποιῆσαι τοῦ δάμου τῶν Ῥηγίνων καὶ ἐγγόνους αὐτοῦ εὐνοίας ἕνεκεν ἇς ἔχων διατελεῖ εἰς τὸν δᾶμον τῶν Ῥηγί-

νων· τὰν δὲ βουλὰν τὸ ἁλίασμα κολαψαμέναν εἰς χαλκώματα δισσὰ τὸ μὲν ἀναθέμειν εἰς τὸ βουλευτήριον, τὸ δὲ ἀποστεῖλαι Γναίῳ Αὐφιδίῳ.

σία ∙ ζῶ[ντες ἑαυ]τ̣οῖς

ἐποίησα̣[ν κὲ ἰ]δ̣ίοις

κὲ ἀπελ̣[ευθέ]ροις τοῖ-

μητρὶ γλυκυτάτῃ

ἐποίησεν·

ἔζησεν ἔτη ∙ μʹ.

[— — — ἐποίησ(?)]εν ∙ οἰκιακοῖς.

Κατάπλους ἐπ̣[οίησεν]

Ἰούστῳ ΚΑ[— — —]

[Φι]λότειμο̣[ς]

Φοιβάδι ἐ[ποί]-

[ησεν].

ἡ κύμη[σις αὐτῆς. πατὴρ (nomen)]-

τ̣ο̣ς̣ θ̣υ̣γ̣[ατρὶ γλυκυτάτῃ ἐποίησε].

[— (nomen viri) —] Γναία Βεργιδία Βεργινία(?); Βεργιλία(?) Θεοφίλα

[ἑατοῖς ἐποίησαν τὴν σορὸ]ν ἰς ἣν οὐδενὶ ἐξέσται

[ἐνθάψαι τινά· εἰ δὲ μή, ὑ]πεύθυνος ἔσται τῷ φίσκῳ

[․]αριος Μιλτιάδης αριδεικΗ̣Ρ̣Μ̣[— —]

ποις πατρις [— — — — — —]

[α]ιων ενπετο․․[— — — — — — — —]

[— ἡ]μέρας κβʹ

[ἐπ]οίουν.

μνησθεὶς Λιότει-

μος ἐποίησεν·

ἔζησεν ἔτη κηʹ

Ἀθηναῖος ἐ-

ποίησεν.

Μενέλαος

ἐποίει.

Νικόλαος

Ἀθηναῖοι ἐποί-

ουν.

Λύκιος Κτησιδήμου

Ἀ̣θ̣ηναῖος ἐποί̣ε̣ι̣.

τὴς

ἐποί-

ει.

Ἀφροδισιεὺς

ἐποίει.

Μηνόφαντος

ἐποίει.

δεισιεὺς

ἐποίει.

Πόντιος Ἀθηναῖος

ἐποίει.

Σωσίβιος

Ἀθηναῖος ἐποί(ει).

Δ[— — —]

Ἀθηναῖοι ἐ[ποίουν].

Φιδίας καὶ Ἀμμώνιος ἀμφότεροι

Φιδίου ἐποίουν.

Φ[․․․․․․․․․․․․]

Ἀθηναῖος

ἐπόηισεν ἐποίησεν

S

Φιλουμενὸς ἐποίει.

Φλ(άβιος) Ζήνων ἀρχιερεὺς καὶ διασημό(τατος)

Ἀφροδισιεὺς ἐποίει.

Φλ(άβιος) Ζήνων ἀρχιερεὺς καὶ διασημό(τατος)

Ἀφροδισιεὺς ἐποίει.

Φλ(άβιος) Ζήνων ἀρχιερεὺς καὶ δια-

σημό(τατος) Ἀφροδισιεὺς ἐποίει.

Φλ(άβιος) Ζή[νων ἀρχιερεὺς καὶ] δ̣ιασημό(τατος) Ἀφ[ροδισιεὺς]

[ἐποί]ει.

Φλ(άβιος) Χρυσέρω[ς Ἀφρο]δεισι[εὺς ἐποί]ει.

Φλ(άβιος) Χρυσέρως Ἀφ[ροδεισιεὺς] ἐποίει.

[— — — —]ς Ἀφροδε[ισιεὺς ἐποίει].

[— — — —]ος Ἀφροδεισιεὺς ἐποίει.

[— — — Ἀφροδει]σιεὺς ἐπ̣[οίει].

[— — — — Ἀφροδεισι]εὺς ἐποίει.

[— — — — Ἀφρο]δισιεὺς

[ἐποίει].

σιεὺς

ἐποίει.

καὶ Ἁρ[μ]ά̣τιος

ἐποίουν.

[νης? (nomen)]

[(patris) ἐποίουν].

ρίσας ∙ βίον ∙ ἐκ ∙ καμάτων

ἰδίων ∙ ταῦτα ∙ ἐποίησα ∙

ἐγὼ ∙ ἀπάτην ∙ τοῖς ∙

Ἀθηναῖος

ἐποίει.

Ἐράτων

ἐποίει.

Ζηνᾶς Ἀλεξάνδρου ∙ ἐποίει.

Ζηνᾶς βʹ ἐποίει.

[— — —]ο̣ς ∙ Ἀγησάνδρου

ἐποίησε.

[Ἀθ]η̣να̣ῖος

ἐ̣ποίει.

Ἀθηναῖος

ἐποίει.

Σέλευκος βασιλεύς.

Λύσιππος ἐποίει.

Π̣οῖνος ∙ Μακ̣εδών.

Πολυκλῆς ἐπ̣οίει.

φιλό‵σο′φος καὶ

θεῖος ποιητής.

⸐

εἰ μὲν θνητὸς ἔφυς, πῶς ἀθάνατόν σε ἐποίησαν

Μοῦσαι καὶ Μοιρῶν νῆμα ἀνέκλωσαν, ἄναξ;

εἰ δ’ ἦσθα ἀθάνατος, πῶς ἐν θνητοῖς σε ἀριθμοῦσιν;

οὐ μὰ σὲ ταῦτ’ ἐχρῆν, σεμνὲ ποιητά, φρονεῖν·

ἀλλ’ ἔγνων τὸ ἀληθές· ἐπεὶ τὸ σαφὲς διαφεύγει,

ἄριος Μιλτιάδης ἀριδείκε̣τ̣[— — —]-

ποις πατρίς

[α]ἰὼν ἔνπετον α̣[— — — — — — —]

ών· Τι̣σικ̣ράτης

ἐποίει.

[Ἴφ]ιτος Ἱππάσου Πελοπονν[ήσιος].

Κάλαμις ἐποίει.

[Φρύνη] ἑταῖρα Ἡρόδο[τος ἐποίει]

[Ν]ε̣ώ̣τερος.

Δίων φιλόσοφος Ἐφέσιος.

Σθέννι[ς] ἐποίει.

Λυσὶς Μιλησία.

Δημόκριτος ἐποίει.

Ὑπερίδης Ὑπερείδης ῥήτωρ.

Ζ̣ευξ̣ιάδ̣ης ἐποίει.

Τιμόθεος Ἀθηνα[ῖος].

Πολυκράτ̣η̣ς̣ ἐ̣π̣[οίει].

μητρὸς ∙ αὐτῶν ∙ συμβίου ∙ σεμνῆς ∙ καὶ ∙

σώφρονος ∙ / ὁποῖα ∙ δ’ ἦσαν ἐπὶ τόπῳ ∙ βλέψον ∙ τέκνα· /

πατὴρ δ’ ὑπάρχων ∙ καὶ ∙ γηρῶν ∙ κακῶς ∙ ὀδύρο-

[– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – το]ῖος φανεῖ οἷον ὁρᾶτε·

[– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑]ην ποιεῖν θείως ἐδιδάχθην

[– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑ ἐ]μοὶ δὲ μόνῳ τόδε δῶρον

σι χρώμασι θείοις ∙ /

κάλλος ἔχουσα τύποισ[ι]·

ταφῆς ἔτυχον μετὰ τοῦτο /

εἵνεκα συν[τυχίης δέ],

φίλη δεσποίν[η, ὁ θρέψας] /

Ἀβλάβις σ’ ὀκ[ταέτιν τῷ]-

εἶχεν γὰρ χάριν, εἶχεν ἐφ’ ἡδυ-

χρόοισι προσώποις, /

αἰθέρος ὥστε μένειν ἀθα-

ρον πλὴν σεῖο θεοὶ

ποίησαν ἄνακτες· /

τίπτε κακόφρονα θῆ-

ρωγήν; ∙ / οὐ τάδε πιστὰ

θεοῖς σέο δήνεα ∙ ποῖ Φα-

έθοντος ∙ / εὐσταθὲς

πολυφραδὲς ἔργον ἀνύσσαι. /

ἔρχεο νῦν, πάλι κόσμον ἐποί-

χεο, μὴ τεὸν εὖχος ∙ / ἀλλο-

Θ(εοῖς) Κ(αταχθονίοις).

τύμβον τόνδ’ ἐποίει Κάσσανδρος

μνήμης ἕνεκεν παρακοίτι ❦ / Σεντίᾳ

ἤμην ποτὲ μουσικὸς ἀνήρ,

ποιητὴς καὶ κιθαριστής ∙

μάλιστα δὲ καὶ συνοδείτης ∙

Νύμφη ἀδελφῇ

ἐποίουν.

παρὰ τύμβῳ, /

ὃν ποιεῖ πα-

τὴρ Πρόκλος

μέμνεο κἠν ζωοῖς ἐμέθεν καὶ πολλάκι τύμβῳ

σπεῖσον ἀπὸ βλεφάρων δάκρυ’ ἀποιχομένῃ

καὶ λέγε Ποπιλίην εὕδειν, ἄνερ· οὐ θεμιτὸν γὰρ

ἔρρεται μέρμηραι θυμαλγέες· ἄμμοροι ἐσθλῆς

ἐλπίδος ἄνθρωποι· πάντα δ’ ἄδηλα τύχης.

Petroniae Musae.

Θ(εοῖς) Κ(αταχθονίοις).

τόνδε τοι, ὦ Πάρι, τύμβον ἐποιή-

σαντο προμοίρως / εἰς θανάτοιο

ἀλλά με πᾶν δένδρος χαρίεν περὶ ῥίσκον ἀνέρπει

κυκλόθεν, εὐκάρποις κλωσὶν ἀγαλλόμενον·

πωτᾶται δὲ πέριξ λιγυρὴ μινυρίστρια ἀηδὼν

κατεδέξατο γαῖα /

Ἰταλίς· αἰαῖ, ποῖ πόθεν

ἧκε θανεῖν.

κραδίην ∙ / στήλην δ’, ἣν ἐπύησα κατὰ χθόνα δάκρυσι θερμοῖς, /

παρθένον ἣν ἔλαβον, Σωτᾶς Ὀλυμπιάδι πέποικα ∙ / στοργὴ

γὰρ μεγάλη τῶν ἀμφοτέρων διέμεινεν ∙ / ὡς ὅπου φῶς

Μά(ρκος) ∙ Κλώ(διος) Ἐπαφρόδιτο̣[ς]

ἐποίει ἑαυτῷ καὶ τῇ σ̣[υμ]-

βίῳ τῇ γλυκυτάτῃ Οὐρβί̣[νᾳ]

φλέξεις· ἰς κενὸν ἡ δαπάνη. / ζῶντί μοι, εἴ τι ἔχεις, μετάδος· τέφραν δὲ μεθύσκων /

πηλὸν ποιήσεις καὶ οὐκ ὁ θανὼν πίεται ∙ / τοῦτο ἔσομαι γὰρ ἐγώ, σὺ δὲ

τούτοις γῆν ἐπιχώσας ∙ / εἰπέ ∙ ὅτι οὐκ ὢν ἦν ∙ τοῦτο πάλιν γέγονα ∙ h(uic) ∙ m(onumento) ∙ d(olus) ∙ m(alus) ∙ a(besto) ∙

ἕνδεχ’ ἔτη [ζ]ή̣σας ∙ δωδε̣κάτου δ’ ἐπιβάς·

μηδὲν ἐν ἀνθρώποισι κ̣ακὸν γνούς, μηδὲ βίοιο

π̣ικροτάτου μύστης, ἀλλ’ ἀκέραιος ἔτι,

ἔσχα τέλος ζωῆς Μοιράων ὡς ἐπέκλωσαν.

μνημεῖον τόδε μοι π̣οῖσεν θρέψασα γλυκεῖα

Φαυστεῖνα, μητρὸς πλε̣ῖον ἐμοὶ φιλίη,

ἀμφοτέροις δ’ ἐπέθηκε χυτὰν κόνιν Ἱπποδάμεια,

μάτηρ Ποικιλίω, ἐκγόνω ἀμφοτέρων·

ὅς σφισι τώσδε τάφως ἐνεώσατο, τείχισε δ’ ἅιδαν,

Ἰουλίου Καρακουττίου /

ποίησεν Κασία, τῷ τειμίῳ

καὶ ἀξίῳ ἀνδρί· /

Ἠέλιον θνητόν, παίδων βέλτιστον̣

ἁπάντων ∙ / κάλλει τε γνώμῃ τε ∙ τρόπ̣οις

αἰδημοσύνῃ τε ∙ / εἰκοστῷ λυκάβαντι

φῶς ἔλαβεν δὲ βλέπειν τόδ’ ἐλεύθερον ἐκ βασιλήω̣ν,

φῶς ὅτ’ ἐν ἀνθρώποισιν ἐδέρκετο, πρὶν δ̣ι̣ὰ̣ Λ̣ή̣[θην]

νύκτα κατ’ ὀρφναίην Ἄϊδος δόμον εἰσαφίκηται,